ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Την μνήμη του Οσίου Θεοδοσίου ηγουμένου του Σπηλαίου, τιμάει η Εκκλησία και στις 3 Μαΐου, αλλά και στις 14 Αυγούστου (Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Οσίου Θεοδοσίου ηγουμένου του Σπηλαίου) Ο Όσιος Θεοδόσιος γεννήθηκε στην πόλη Βασίλιεφ της περιοχής του Κιέβου, το 1029 μ.Χ., από εύπορους γονείς. Κατά την ώρα της βαπτίσεώς του, ο ιερέας που τον βάπτιζε, είδε ότι το βρέφος αυτό θα αφιέρωνε αργότερα την ζωή του στον Θεό, γι' αυτό και του έδωσε το όνομα Θεοδόσιος. Δεν πέρασε πολύς καιρός και οι γονείς του αναγκάσθηκαν, με διαταγή του ηγεμόνα, να μετοικήσουν μακριά σε άλλη πόλη, στο Κουρσκ, στην οποία γεννήθηκε ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ (βλέπε 2 Ιανουαρίου). Αυτό ήταν οικονομία Θεού, για να λάμψει εκεί ο μικρός Θεοδόσιος με την ενάρετη ζωή του. Σε αυτή την πόλη μεγάλωνε σωματικά αλλά αυξανόταν και πνευματικά στη σοφία και στην αγάπη του Θεού. Μελετούσε με επιμέλεια τον Θείο Λόγο και πολύ γρήγορα έγινε κάτοχος όλης της Αγίας Γραφής. Όλοι έμειναν έκπληκτοι από τη σοφία του, την αντίληψη

 Aειθαλάς Aμών τε πικραίς βασάνοις, Aιωνίως θάλλουσιν άμφω εν πόλω. Οι Άγιοι Αειθαλάς και Αμών (ή Αμμών ή Αμμούν) κατάγονταν από την Αδριανούπολη της Θράκης και εργάζονταν με θερμότατο ζήλο για την εξάπλωση της πίστης του Ιησού Χριστού. Παροιμιώδης δε ήταν και η φιλανθρωπία τους, με την οποία ευεργετούσαν και χριστιανούς και ειδωλολάτρες. Το τελευταίο όμως αυτό, συντελούσε πολύ στη μεταβολή των ειδωλολατρών προς την αλήθεια του Ευαγγελίου. Ο έπαρχος Βάβδος, όταν πληροφορήθηκε τη δράση αυτή του Αειθαλά και του Αμών, διέταξε τη σύλληψη τους. Και, επειδή αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, τους θανάτωσαν με χτυπήματα σκληρότατα, με μαστίγια από νεύρα βοδιών.

 Θνῄσκεις θαλάσσης ἔνδον, ὦ Παρθαγάπη, Καὶ δωρεῶν θάλασσαν εὑρίσκεις ἄνω. Η Αγία Παρθαγάπη μαρτύρησε δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα.

 Εἴπερ τι Μελάνιππος εἶχε καὶ μέλαν, Κάθαρσιν εὗρεν, εἰς τὸ πῦρ βεβλημένος. Ο Άγιος Μελάνιππος μαρτύρησε δια πυρός.

 Σαρκὸς βάρος πᾶν ἐκλιπὼν λίθου βάρει, Ἀνῆλθε κοῦφος Φιλάδελφος εἰς πόλον. Οι Συναξαριστές για τον τρόπο μαρτυρίου του Άγιου Φιλάδελφου αναφέρουν ότι: «λίθω τον τράχηλον βαρυνθείς τελειούται».

 Βαίνων κατ᾿ ἴχνος Εὐτύχιος Κυρίου, Δίκην ἐκείνου καρτερεῖ σταυροῦ πάθος. Ο Άγιος Ευτύχιος μαρτύρησε δια σταυρικού θανάτου.

 Τοῦ πρὸς Θεὸν σε φλὸξ πόθου, Λεωνίδη, Ἔπειθε ῥᾷστα καὶ φλογὸς φέρειν βίαν. Ο Άγιος Λεωνίδης μαρτύρησε δια πυρός.

 Ποθῶν τὸν ὄντως Ἡσύχιος Δεσπότην, Καὶ τὸν δι᾿ αὐτὸν ἡσύχως φέρει βρόχον. Ο Άγιος Ησύχιος μαρτύρησε δια απαγχονισμού.

Εὐτυχιανός, πυρποληθεὶς ἐσχάρᾳ, Εἰς εὐτυχῆ μετῆλθε κλῆρον Μαρτύρων. Ο Άγιος Ευτυχιανός μαρτύρησε πάνω σε πυρωμένη σχάρα.

 Ἵππον ταχὺν Φίλιππος τὴν τομὴν ἔχων, Πρὸς τὸν φιλοῦντα θᾶττον ἦλθε Δεσπότην. Ο Άγιος Φίλιππος μαρτύρησε δια ξίφους.

 Ἰουλιανός, συντριβεὶς κάραν ξύλῳ, Τὸν πρὸς Θεὸν νοῦν σῶος εἰς τέλος μένει. Ο Άγιος Ιουλιανός θανατώθηκε αφού τον χτύπησαν με ξύλο στο κεφάλι και έτσι ένδοξα μαρτύρησε.

 Σίδηρος εἰς σίδηρον ὢν Διομήδης, Πρὸς τοὺς σπαθισμοὺς ἀνδρικῶς ἐκαρτέρει. Ο Άγιος Διομήδης μαρτύρησε, αφού θανατώθηκε σπαθιζόμενος.

Στην Κρήτη, έζησε κατά τον 7ο αιώνα μ.Χ., μία μεγάλη ασκητικὴ μορφή, ὁ Όσιος Κοσμάς ο Ερημίτης και Ομολογητής ο οποίος ιδιαίτερα τιμάται στην Ι. Μονή Κουδουμά σέ σπηλαιώδη Ναό (Αββακόσπηλιο) στις 2 Σεπτεμβρίου. Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε, κατά το δεύτερο μισό του 6ου αιώνα μ.Χ. στην Κρήτη, άγνωστο σε ποια περιοχή. Στα νεανικά του χρόνια έλαβε μία ικανοποιητική παιδεία ώστε να μπορέσει να ασχοληθεί, και να αντιταχθεί στην αίρεση των μονοθελητών. Στην αρχή πρέπει να μόνασε σέ κάποιο κοινόβιο. Η αντίδρασή του στον μονοθελητισμό έλαβε χώρα πιθανόν κατά την περίοδο αυτή, και οι πιέσεις των μονοθελητών επισκόπων και οι αντιδράσεις τους τον οδήγησαν στο σημείο να εγκαταλείψει την Μονή του και να καταφύγει στην έρημο. Τα σπήλαια της νοτίου Κρήτης για τον Άγιο Κοσμά αναδείχθηκαν σέ στίβο μεγάλων ασκητικών παλαισμάτων. Εκεί «μόνος μόνῳ τῷ Θεῷ», αρχίζει μία πνευματική ανάβαση, κόντρα στις δαιμονικές δυνάμεις. Με υπεράνθρωπη νηστεία και άσκηση κατάφερε να διαφύγει τις παγίδες του πονηρού και να στολ

  Tον Eλεάζαρον και Φινεές τε τους θύτας, Tιμώμεν άμφω ως φίλους του Kυρίου. Οι Δίκαιοι Ελεάζαρ και Φινεές ήταν ιερείς των Εβραίων. Ο μεν Ελεάζαρ ήταν τρίτος γιος του Ααρών, ο δε Φινεές ήταν γιος μεν του Ελεάζαρ, εγγονός δε του Ααρών. Και ο μεν Ελεάζαρ ήταν επιτηρητής της Σκηνής (του Μαρτυρίου) (Αριθμ. δ', 16). Ο δε Φινεές, για το ζήλο που έδειξε θανατώνοντας τον Ζαμβρί και τη Χασβί τη Μαδιανίτιδα, διότι αναίσχυντα εκπορνεύονταν προσβάλλοντας τον Μωϋσή και τη συναγωγή των υιών Ισραήλ, έλαβε τη διαθήκη αιωνίου Ιεροσύνης (Αριθμ. κε', 11-13). Η μνήμη του Δικαίου Φινεές εορτάζεται και στις 12 Μαρτίου.

Τοῖς μὴ ῥέουσιν ἐντρυφᾷς νῦν ἡδέσι, Νηστευτὰ ῥευστῶν ἡδονῶν Ἰωάννη. Ο Άγιος Ιωάννης, από παιδί διακρίθηκε για τη σπάνια εγκράτεια του και για τον από φυσικού έρωτα προς τη νηστεία. Πράγμα που του έδωσε και την προσωνυμία του Νηστευτή. Ο Άγιος Ιωάννης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και όταν έγινε έφηβος έκανε το επάγγελμα του χαράκτη. Η καρδιά του όμως, ήταν δοσμένη στα θεία και κάθε μέρα διάβαζε την Αγία Γραφή και άλλα θρησκευτικά βιβλία, πλουτίζοντας έτσι τις γνώσεις του. Τα πλεονεκτήματα του αυτά, εκτίμησε ο Πατριάρχης Ιωάννης ο Γ' και τον χειροτόνησε διάκονο. Από τη θέση αυτή ανέπτυξε ιδιαίτερα την ελεημοσύνη, βοηθώντας πλήθος φτωχών και άλλων απόρων. Αργότερα έγινε πρσβύτερος, και μετά το θάνατο του Πατριάρχη Ευτυχίου, με κοινή υπόδειξη αρχόντων και λαού, εκλέχτηκε διάδοχος του ο Ιωάννης ο Νηστευτής σαν Ιωάννης Δ' (12/04/582 μ.Χ. επί βασιλέως Μαυρικίου). Το πόσο έλαμψε και σαν Πατριάρχης ο Ιωάννης, έχουμε πολύ εύγλωττες μαρτυρίες: Ο επίσκοπος Σενιλλίας Ισίδωρος τον παριστά

Ἀκμαῖος ὢν Τριάδος εἰς πίστιν Μάμας, Ἀκμαῖς τριαίνης καρτερεῖ τετρωμένος. Δευτερίῃ χολάδες Μάμαντος χῦντο τριαίνῃ. Ο Άγιος Μάμας γεννήθηκε στη Γάγγρα της Παφλαγονίας το 260 μ.Χ., από γονείς χριστιανούς, το Θεόδοτο και τη Ρουφίνα, όταν αυτοί ήταν μέσα στη φυλακή, όπου πέθαναν προσευχόμενοι. Έτσι ο Μάμας, βρέφος ακόμα, έμεινε ορφανός. Όμως, μια πλούσια χριστιανή γυναίκα, η Αμμία, τον υιοθέτησε και τον ανέθρεψε με στοργή μητρική και σύμφωνα με το πνεύμα του Ευαγγελίου. Επειδή δε ονόμαζε τη θετή του μητέρα συνεχώς μάμα, (δηλ. μαμά), ονομάστηκε Μάμας. Όταν έγινε 15 χρονών, πιάστηκε από ειδωλολάτρες, διότι χωρίς φόβο, δημόσια, ομολογούσε το Χριστό. Τότε τον χτύπησαν αλύπητα. Κρέμασαν στο λαιμό του μολυβένιο βαρίδιο και τον έριξαν στη θάλασσα. Όμως με τη δύναμη του Θεού σώθηκε. Έπειτα τον ξανασυνέλαβαν και τον έριξαν σε αναμμένο καμίνι και μετά τροφή στα θηρία. Αλλά επειδή και απ' αυτά σώθηκε θαυματουργικά, διαπέρασαν την κοιλιά του με τρίαινα. Και έτσι μαρτυρικά και ένδοξα αναχώρησε απ&#