ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Eις τον Eπιφάνιον. Σπάσας τελευτῆς Ἐπιφάνιος μέθυ, Κεῖται τραπεὶς εἰς ὕπνον εὐθὺς τῷ κάρῳ. Eις τον Iωάννην. Ω πώς τελευτή του καλού Iωάννου, Σβέννυται λύχνος της Θεού Eκκλησίας! Ο Ιωάννης ο Β' έγινε Πατριάρχης μετά τον Τιμόθεο και έμεινε στον θρόνο δύο χρόνια και δέκα μήνες. Απεβίωσε ειρηνικά το έτος 520 μ.Χ. και άφησε διάδοχο του τον Επιφάνιο. Ο Επιφάνιος πατριάρχευσε 15 χρόνια και τρεις μήνες και απεβίωσε ειρηνικά το έτος 535 μ.Χ. Διάδοχος του έγινε ο Άνθιμος ο αιρετικός.

H Οσία Έμπα (Ebba) η Πρεσβυτέρα ήταν αδελφή του Όσβαλντ και του Όσουι, βασιλιάδων της Νορθούμπρια, η Έμπα πιθανώς παντρεύτηκε τον βασιλικό οίκο του Γουέσεξ. Έμεινε χήρα και επέστρεψε στη Νορθούμπρια, όπου έγινε μοναχή. Μόνασε από τον Aidan ) και έζησε στο μοναστήρι στο Ebchester κοντά στο Newcastle. Η Αγία Έμπα (Aebbe, Ebbe), γνωστή και ως «Έμπα η Πρεσβύτερη», γεννήθηκε γύρω στο 615 στη βασιλική οικογένεια του Βασιλείου της Μπέρνικια στη βόρεια Αγγλία. Ο πατέρας της ήταν ο βασιλιάς Αέθελφριθ, που κυβέρνησε την Μπέρνικια από το 593, μαζί με τη Ντέιρα από το 604 έως το θάνατό του το 616 (ο συνδυασμός αυτών των δύο περιοχών ήταν η μελλοντική Νορθουμβρία). Μεταξύ των αδελφών της ήταν ο Άγιος Όσβαλντ ο μάρτυρας και ο Όσουι, βασιλιάδες της Νορθουμβρίας. Μετά τη δολοφονία του πατέρα της στη Μάχη του Μπότρι, η μητέρα της Αγίας Έμπα, Άχα, πήρε τα παιδιά της και τα μετέφερε στο βασίλειο του Νταλριάδα, που βρισκόταν στα βορειοδυτικά της Σκωτίας και είχε ιδρυθεί από Ιρλανδούς Γαελικούς εποίκους. Τ

Ο Άγιος Σάββας είναι άγνωστος στους Συναξαριστές και τα Μηναία. Η μνήμη του αναφέρεται στον Σιναϊτικό Κώδικα 631 (10ος - 11ος αιών) ως εξής: «Τίτου καὶ κατάθεσις λειψάνου Βαρθολομαίου ἐν Σηκῷ τῆς Λιπάρεως καὶ τοῦ ἁγίου μάρτυρος Σάβα Βενεθάλων» (Βλ. Τιμοθέου Θέμελη, Τα Μηναία από του ια' - ιγ' αιώνος, σελ. 115).

Ὁ κόσμος ἐκλέλοιπε τῆς Ἐκκλησίας. Μηνᾶς γὰρ ἐκλέλοιπεν ἐκ τῶν ἐνθάδε. Ο Άγιος Μηνάς καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και ανέβηκε στον θρόνο το 536 μ.Χ., επί αυτοκράτορας Ιουστινιανού του μεγάλου. Χειροτονήθηκε Πατριάρχης από τον Πάπα Ρώμης Αγαπητό, μετά την καθαίρεση του αιρετικού Ανθίμου. Επί της Πατριαρχείας του Μηνά συγκροτήθηκε και η Ε' Οικουμενική Σύνοδος (553 μ.Χ.). Πατριάρχευσε 16 χρόνια και έξι μήνες. Απεβίωσε ειρηνικά αφού ποίμανε καλά το ποίμνιο του Χριστού. Ο Μηνάς (... - 25 Αυγούστου 552) διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 536 ως το 552. Καταγόταν από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Είχε λάβει αξιόλογη παιδεία και ήταν διευθυντής μεγάλου νοσοκομείου στην Πόλη. Εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως το 536 μετά την καθαίρεση του προκατόχου του, Πατριάρχη Άνθιμου (ή ίσως και πριν από αυτήν), κατ' επιλογή του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ιουστινιανού, ενώ τη χειροτονία του τέλεσε ο Πάπας Αγαπητός Α΄. Εναντιώθηκε στη διδασκαλία του Ωριγένη. Τιμωρήθηκε από τον Πάπα με ακ

Ειδικός υπολογισμός. Εορτάζει την Κυριακή μεταξύ 25 και 31 Αυγούστου εκάστου έτους. Η εορτή των Ευρυτάνων Αγίων θεσπίσθηκε, με άδεια της Ιεράς Συνόδου το 1971 μ.Χ. και εορτάζεται την τελευταία Κυριακή του Αυγούστου. Οι Άγιοι αυτοί είναι: 1) Όσιος Ανδρέας ο Ερημίτης και Θαυματουργός (βλέπε 15 Μαΐου) 2) Άγιος Μιχαήλ ο Μαυρουδής (βλέπε την Πέμπτη της Διακαινησίμου) 3) Άγιος Δαμιανός ο μοναχός (βλέπε 14 Φεβρουαρίου) 4) Άγιος Σεραφείμ ο Νέος Ιερομάρτυρας (βλέπε 4 Δεκεμβρίου) 5) Άγιος Νικόλαος ο παντοπώλης ο Νεομάρτυρας από το Καρπενήσι (βλέπε 23 Σεπτεμβρίου) 6) Άγιος Κυπριανός ο νέος οσιομάρτυρας (βλέπε 5 Ιουλίου) 7) Άγιος Ρωμανός ο νέος Οσιομάρτυρας (βλέπε 5 Ιανουαρίου και 16 Φεβρουαρίου) 8) Όσιος Ακάκιος ο Νέος, ο Καυσοκαλυβίτης (βλέπε 4 Απριλίου) 9) Άγιος Γεράσιμος ο νέος ο Καρπενησιώτης (βλέπε 3 Ιουλίου) 10) Όσιος Ευγένιος ο Αιτωλός (βλέπε 5 Αυγούστου) 11) Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (βλέπε 24 Αυγούστου) 12) Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας ο εξ Αγαρηνών (βλέπε 23 Σεπτεμβρίου)

Ιλαρίωνος διακόνισσα, δόξης, Αυτού ισότιμος ώφθης, Κωνσταντία Η Αγία Κωνσταντία ήταν από την Πάφο και όπως γράφει ο Άγιος Ιερώνυμος στο βιβλίο του «Εις το περί εκκλησιαστικών συγγαφέων βιβλίον» ήταν μαθήτρια του Αγίου Ιλαρίωνα του Μέγα (βλέπε 21 Οκτωβρίου) ο οποίος ασκήτεψε στο χωριό Επισκοπή της Πάφου. Μετά τον θάνατο του αγίου Ιλαρίωνα, η αγία Κωνσταντία παρέμεινε στον τάφο του και με αγώνες ασκητικούς προσπαθούσε να μιμηθεί τον άγιο, προσευχόμενη αδιάλειπτα και αγωνιζομένη για την ψυχική της τελείωση. Με την πίστη της και τις πρεσβείες του αγίου Ιλαρίωνος αξιώθηκε να κάνει και θαύματα. Μνεία για την Αγία Κωνσταντία γίνεται και από τον χρονογράφο Κυπριανό ενώ ο Κύπριος λόγιος Στέφανος Λουζινιάνος (16ου αιώνα μ.Χ.) αναφέρει ότι η Αγία αυτή εθεωρείτο προστάτιδα της Πάφου. Ο Στέφανος Λουζινιανός γράφει επίσης τα εξής για την Αγία Κωνσταντίνα: «Η Κωνσταντία, πολύ ευγενής κυρία της πόλεως Πάφου, υπήρξε μαθήτρια του Αγιοτάτου Πατρός Ιλαρίωνος, η οποία απέθανεν από αφόρητον λύπην, όταν ήκου

Ἰωάννη χάριτος θείας ἐπλήσθης, Ὥσπερ ἀσκητὴς καὶ θεῖος Ἱεράρχης. Εἰκάδι πέμπτη Ἰωάννου ἦτορ γῆθεν νόες ἦραν. Ο Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος έζησε μάλλον τον 7ο αιώνα μ.Χ. και στους ναούς της Καρπάθου, υπάρχουν πολλές τοιχογραφίες και φορητές εικόνες του Αγίου. Είναι πολύ πιθανό να πρόκειται για τον μετέπειτα επίσκοπο Καρπάθου, έργα του οποίου διάβασε ο Μέγας Φώτιος. Στο βιβλίο «Φιλοκαλία», που είναι μια συλλογή κειμένων Αγίων και σοφών της Εκκλησίας μας, περιέχονται δύο λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Καρπαθίου. Ο πρώτος επιγράφεται «Πρὸς τοὺς ἀπὸ τῆς Ἰνδίας προτρέψαντας μοναχοὺς παρακλητικός», (σε 100 κεφάλαια) και ο δεύτερος «Λόγος Ασκητικός και παρηγορητικός, συμπληρωματικός των εκατό κεφαλαίων». Το 1985 μ.Χ. ο Μητροπολίτης Καρπάθου και Κάσου Αμβρόσιος, με σχετικές ενέργειές του, ζήτησε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο την κατάταξη του Αγίου Ιωάννη στο επίσημο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, συντάχθηκε η ακολουθία του Αγίου και ορίσθηκε να εορτάζεται η μνήμη του στις 25 Αυγούστου. Με ενέργειές

Ἴτω παρ' ἡμῶν καὶ Τίτῳ βραχὺς τίτλος, Τούτου τελευτὴν τὴν ἐν εἰρήνῃ φέρων. Οὐράνιον δάπεδον λάχες εἰκάδι Τίτ' ἑνὶ πέμπτῃ. Ο Απόστολος Τίτος, ο οποίος ήταν Έλληνας στην καταγωγή, ήταν πολύ μορφωμένος. Έγινε χριστιανός από τον Απόστολο Παύλο, με τον οποίο και συνεργάστηκε, στην διάδοση του Ευαγγελίου. Τον ακολούθησε στην Ιερουσαλήμ και κατόπιν επιφορτίστηκε να πάει στην Κόρινθο για να δει την κατάσταση της εκεί Εκκλησίας. Στην επιστροφή του, συνάντησε τον Απόστολο Παύλο στην Μακεδονία και μετά πήγαν μαζί στην Κρήτη, όπου εκεί ο Παύλος τον έκανε επίσκοπο του νησιού και του είπε να κάνει και ιερείς για όλο το νησί. Ο Παύλος του έστειλε και την γνωστή προς Τίτον επιστολή, από την οποία γνωρίζουμε, ότι ο Έλληνας μαθητής του Παύλου είναι «τέκνον του γνήσιον». Από την ίδια επιστολή του μαθαίνουμε ότι ο Τίτος είχε λαμπρούς συνεργάτες στην Κρήτη, τον Ζηνά τον νομικό και τον περίφημο Απολλώ. Απεβίωσε το έτος 105 μ.χ. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Π

Ἵνα τρυγῶμεν ἄφθονον πιστοὶ χάριν, Βαρθολομαῖος εὑρέθη κεκρυμμένος. Σὸν νέκυν εἰκάδι Βαρθολομαῖε ἐφεῦρον πέμπτῃ. Ο Άγιος Απόστολος Βαρθολομαίος μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο στην Αρμενία. Το άγιο λείψανο του οι χριστιανοί το έβαλαν μέσα σε μια πέτρινη θήκη και το έκρυψαν στην Ουρβανούπολη. Επειδή, όμως, η θήκη γιάτρευε πολλές ασθένειες, συνέρεαν σ' αυτή πλήθη λαού. Γι' αυτό οι ειδωλολάτρες, όταν βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία, πέταξαν τη θήκη στη θάλασσα, μαζί με άλλες τέσσερις θήκες μαρτύρων. Τότε έγινε κάτι το θαυμαστό. Η θήκη με το λείψανο του Αγίου Βαρθολομαίου, συνοδεία των άλλων τεσσάρων θηκών, αφού πέρασαν τη Μαύρη Θάλασσα, τα στενά του Ελλησπόντου, το Αιγαίο πέλαγος και το Αδριατικό, έφθασαν αριστερά της Σικελίας, στο νησί Λιπαρά. Έπειτα, οι θήκες που συνόδευαν τη θήκη του Αγίου Βαρθολομαίου πήγε η κάθε μία σε διαφορετικούς τόπους της Ιταλίας. Τότε λοιπόν, ο Άγιος του Θεού αποκαλύφθηκε στον επίσκοπο της Λιπαρός Αγάθωνα, ο όποιος, αφού κατέβηκε στην παραλία και είδε τη θήκ