ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η μνήμη τους σύμφωνα με το Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο (σελ. 116),τιμάται σήμερα χωρίς άλλες πληροφορίες για τη ζωή τους.

Έργον μέγιστον ειργάσω σεμνή γύναι, Eπιστρέφεις γαρ έθνος Iβήρων όλον. Πρόκειται για μια ευσεβέστατη ασκήτρια γυναίκα, που έζησε την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου και συνελήφθη αιχμάλωτη από τους Ίβηρες. Εκεί χάρη του πνευματικού της αγώνα, θεράπευσε με τη χάρη του Θεού διάφορους ασθενείς, μεταξύ δε αυτών και την βασίλισσα της χώρας αυτής και έτσι κατάφερε να εκχριστιανίσει όλους τους Ίβηρες. Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον συναξαριστή του: «Eις τας ημέρας του βασιλέως Kωνσταντίνου του Mεγάλου εν έτει τλβ΄ [332], εστάθη μία γυνή ευσεβής, η οποία ήτον γυμνασμένη άκρως την ασκητικήν πολιτείαν. Όθεν και μόλον οπού εσκλαβώθη από τους Ίβηρας, ήτοι τους Γκιουρτζίδας, πάλιν και εκεί εμεταχειρίζετο η μακαρία τους ιδίους αγώνας της ασκήσεως. Kαι επειδή οι Γκιουρτζίδες είναι υστερημένοι από την ιατρικήν τέχνην, διά τούτο, όταν τύχη να ασθενήσουν, συνειθίζουν να πηγαίνουν ένας εις τον άλλον, ζητούντες να μάθουν τον τρόπον της ιατρείας της ασθενείας των από εκείνους, οπού με την πείραν

Κτείνουσι δούλην ἐκ ξίφους καὶ κυρίαν, Δούλας Τριάδος, τῆς ἀληθοῦς Κυρίας. Οι Άγιες Καπιτωλίνη και Ερωτηίς ζούσαν στην εποχή του αυτοκράτορα Διοκληριανού, όταν άρχοντας στην Καππαδοκία ήταν ο Ζιλικίνθιος (περί το 289 μ.Χ.). Η Καπιτωλίνη ήταν ευγενικής καταγωγής και πλούσια. Όμως η Αγία δεν έδωσε καμιά σημασία στα επίγεια πλούτη. Έτσι λοιπόν μοίρασε όλη της την περιουσία στους φτωχούς και ελευθέρωσε τους δούλους της. Εμφανίστηκε στον άρχοντα Ζιλίκινθο και ομολόγησε την πίστη της στο Χριστό. Ο άρχοντας διέταξε να την κλείσουν στη φυλακή και την επόμενη μέρα αποκεφαλίστηκε. Η Ερωτηίς, η οποία ήταν δούλη της Καπιτωλίνης άρπαξε πέτρες και λιθοβόλησε τον άρχοντα. Εκείνος εξοργισμένος πρόσταξε τους φρουρούς του να τη δείρουν ανελέητα με ράβδους. Η Αγία όμως, με τη Χάρη τού Χριστού, έμεινε αβλαβής. Τότε ο άρχοντας πρόσταξε να την αποκεφαλίσουν με ξίφος. Έτσι βρήκαν και οι δύο Αγίες μαρτυρικό θάνατο.

 Η Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ανδρέα του Σμολένσκ έγινε το 1539 μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για το γεγονός

Ο Νέστορας ο Χρονογράφος ή Νέστορας ο Αγιογράφος (περ. 1056 – περ. 1114) ήταν μοναχός από την Κιεβανή Ρωσία και είναι γνωστός ως συγγραφέας δύο βίων αγίων: της Ζωής του Οσίου Θεοδοσίου των Σπηλαίων του Κιέβου και της Αφήγησης για τον Βίο και το Μαρτύριο των Ευλογημένων Πάσχοντων Μπόρις και Γκλεμπ. Σύμφωνα με την παραδοσιακή ιστοριογραφία, του αποδίδεται και η Πρωτοχρονιάτικη Χρονικογραφία (PVL), η πιο σεβαστή χρονικογραφία της Κιεβανής Ρωσίας, κάτι που τον έκανε γνωστό ως «Χρονογράφο». Ωστόσο, αρκετοί σύγχρονοι μελετητές θεωρούν ότι δεν είναι ο συγγραφέας της, καθώς η Χρονικογραφία και τα γνωστά έργα του Νέστορα παρουσιάζουν ασυμβατότητες και διαφορές στο ύφος και το περιεχόμενο. Λόγω αυτής της αμφιβολίας για την πατρότητα του έργου, ορισμένοι προτιμούν να τον αποκαλούν Νέστορα «τον Αγιογράφο», καθώς συμφωνούν πως συνέγραψε τις δύο αγιογραφίες. Το 1073 μ.Χ., ο Νέστορας ήταν μοναχός στη Μονή των Σπηλαίων του Κιέβου. Το μόνο άλλο αξιόπιστο στοιχείο για τη ζωή του είναι ότι του ανατέθηκε

Ο προστάτης της ρουμανικής πρωτευούσης είναι ο Όσιος Δημήτριος ο Νέος ή Μπασαράμπης, από το όνομα του χωριού του, που ονομαζόταν Μπασαραμπόβ. Η παρουσία του ιερού σκηνώματός του στον μητροπολιτικό ναό Βουκουρεστίου είναι ένα μεγάλο πνευματικό δώρο. Ο Όσιος, και όταν ακόμη ζούσε, είχε λάβει το θαυματουργικό χάρισμα. Έζησε στην γη ως πτωχός και άσημος, και τώρα αξιώθηκε να είναι διδάσκαλος των σοφών, ιατρός των ασθενούντων και θερμός πρεσβευτής για την σωτηρία όλων μας. Γεννήθηκε στο χωριό Μπασαραμπόβ, που απέχει από τον Δούναβη 20 χιλιόμετρα, και βρίσκεται στο έδαφος της Βουλγαρίας. Έζησε τον 13ο αιώνα μ.Χ. στην περίοδο της βασιλείας των Πέτρου και Ιωάννου Ασάν. Επειδή προερχόταν από ευσεβείς μεν, αλλά πτωχούς γονείς, έβοσκε από μικρός αγελάδες στο χωριό του. Η ησυχία του χωριού, η μοναξιά του, ο πόθος του για τον Θεό, τον βοήθησαν ημέρα με την ημέρα στην πνευματική του πρόοδο. Έλαβε από τον Θεό το δώρο των καθαρτικών δακρύων, της καθαράς προσευχής και των ταπεινών στοχασμών. Η ίδια η δ

Ἐχει παρεστῶσάν σε, Πρόκλα Δεσπότης, Ὁ Πιλάτῳ πρὶν σῷ παραστὰς συζύγῳ. Ενώ ο σύζυγός της δεν ανέλαβε την ευθύνη να ελευθερώσει τον Χριστό, φοβούμενος τους Ιουδαίους, η σύζυγος του Πρόκλα, μετά τον φρικτό θάνατο του Πιλάτου, προσήλθε στη Χριστιανική πίστη και αφού έζησε με αγαθότητα και ευσέβεια, παρέδωσε το πνεύμα της ειρηνικά. Η γυναίκα του Πόντιου Πιλάτου, η Αγία Πρόκλα ή Αγία Κλαυδία, της οποίας η μνήμη εορτάζεται στις 27 Οκτωβρίου από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία και στις 25 Ιουνίου από την Αιθιοπική Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι αυτή που, όπως αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη, προσπάθησε να εμποδίσει τον Πόντιο Πιλάτο, να καταδικάσει τον Ιησού σε θάνατο εξαιτίας ενός ονείρου που είχε δει. Ελάχιστα είναι γνωστά για την ζωή της Αγίας. Η μοναδική της αναφορά στην Καινή Διαθήκη είναι στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, όταν ζητά από τον σύζυγό της να μην καταδικάσει τον Ιησού σε θάνατο. «Όπως εκείνος καθόταν στη δικαστική του έδρα, η γυναίκα του, του έστειλε με κάποιον ετούτο το μήνυμα: Μην κάνει

Ὁμοῦ Λυαῖον καὶ λύμην τὴν τῆς πλάνης, Κτείνας ὁ Νέστωρ, τέμνεται διὰ ξίφους. Εἰκάδι ἑβδομάτῃ ἀποκέρσαν Νέστορα κεδνόν. Ο Άγιος Δημήτριος μαζί με τον Άγιο Νέστωρ Ο Νέστορας ήταν πολύ νέος στην ηλικία, ωραίος στην όψη και γνώριμος του Αγίου και ενδόξου Δημητρίου (βλέπε 26 Οκτωβρίου). Ο Νέστορας, βλέποντας ότι ο αυτοκράτωρ Διοκλητιανός χαιρόταν για τις νίκες κάποιου σωματώδους βαρβάρου, ονομαζόμενου Λυαίου, μίσησε την υπερηφάνεια του. Βλέποντας όμως και τα θαύματα του Αγίου Δημητρίου, πήρε θάρρος. Πήγε λοιπόν στη φυλακή, όπου ήταν κλεισμένος ο Μεγαλομάρτυρας, και έπεσε στα πόδια του. Δούλε του Θεού Δημήτριε, είπε, εγώ είμαι πρόθυμος να μονομαχήσω με το Λυαίο, γι' αυτό προσευχήσου για μένα στο όνομα του Χριστού. Ο Άγιος, αφού τον σφράγισε με το σημείο του τιμίου Σταυρού, του είπε ότι και το Λυαίο θα νικήσει και για το Χριστό θα μαρτυρήσει. Τότε, λοιπόν, ο Νέστορας μπήκε στο στάδιο χωρίς φόβο και ανεφώνησε: «Θεὲ τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοί». Και αφού πολέμησε με το Λυαίο, του κατάφερε δυν