Πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο μ' αυτό της 31ης Μαρτίου. Ελάχιστα μηνολόγια, τοποθετούν εδώ τη μνήμη του. Στον Παρισινό Κώδικα 1623 φ. 1436 βρίσκονται απομεινάρια της Ακολουθίας του. Απ' αυτή γίνεται φανερό, ότι ήταν ασκητής, άγνωστο που και πότε, ότι ευαρέστησε τον Θεό και πέθανε οσιακά. Ο δε Σ. Ευστρατιάδης εικάζει, ότι καθόλου απίθανο να πρόκειται για τον Άγιο Στέφανο τον Σαββαΐτη τον θαυματουργό, που η μνήμη του εορτάζεται την 28η 'Οκτωβρίου.

Ο Άγιος Πλουτόδωρος είναι άγνωστος στους Συναξαριστές, είναι ένας λιγότερο γνωστός άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, του οποίου η μνήμη τιμάται στις 28 Δεκεμβρίου κάθε έτους.  SAINT Οι πληροφορίες για τη ζωή και το μαρτύριό του είναι περιορισμένες. Η μνήμη του αναφέρεται σε ορισμένους κώδικες, όπως ο Πατμιακός Κώδικας 256, όπου σημειώνεται: "Τη αύτη ημέρα άθλησις του αγίου μάρτυρος Πλουτοδώρου".  ΠΙΓΚΊΖΟΙΣ Δυστυχώς, δεν υπάρχουν περισσότερες λεπτομέρειες για τον βίο ή τα θαύματά του. Η έλλειψη πληροφοριών καθιστά δύσκολη την πλήρη κατανόηση της ζωής και της συμβολής του Αγίου Πλουτοδώρου στην Ορθόδοξη παράδοση.

 Άπαν Bαβύλας υλικόν ρίψας βάρος, Άυλος εις άυλον ήκει χωρίον. Όσιος Βαβύλας (γεν. περίπου στα μέσα του 6ου αιώνα και στις αρχές 7ου αιώνα). Η εορτή του αναφέ στο Συναξάριον Μηναίον. Μηναίο από την Αποστολική Διακονία περιέχει τις ακολουθίες των Αγίων κάθε ημέρας, το συναξάρι τους και το τυπικό των κυριότερων Εορτών του έτους Κείμενο του Μοναχού Ιωάννη Μόσχου Corpus Corporum. Ioannes Moschus. Υπήρχε ένας μίμος στην Κιλικιανή Ταρσό που ονομαζόταν Βαβύλας, και μαζί του βρίσκονταν δύο παλλακίδες, η μία ονομαζόταν Κομήτα και η άλλη Νικόσα. Ζούσαν μια ζωή γεμάτη ακολασία, κάνοντας ό,τι τους υπαγόρευαν οι δαίμονες. Μια μέρα, όμως, με τη θεία πρόνοια, μπήκαν σε μια εκκλησία και άκουσαν το Ευαγγέλιο να διαβάζεται, όπου έλεγε: «Μετανοείτε, γιατί πλησίασε η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 3:2). Συντετριμμένος από τη συνείδησή του, έκλαψε από τρόμο, κατηγορώντας τον εαυτό του για τις αμαρτίες που είχε διαπράξει. Βγήκε τρέχοντας από την εκκλησία και φώναξε τις δύο συντρόφους του. «...

 Γίνου Σεκούνδε και συ Mάρτυς εκ ξίφους, Kαι Mαρτύρων κάλλιστα λάμβανε γέρα. Ο πίνακας "Secundus" του Ισίδρο Βιγιολντό (Isidro Villoldo), φιλοτεχνημένος το 1547, βρίσκεται στην παρεκκλήσι που είναι αφιερωμένο στον Άγιο, μέσα στον Καθεδρικό Ναό της Άβιλα. Ο Αγίος Σεκούνδος, ο οποίος έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. Κατά την παράδοση στάλθηκε από τους αποστόλους στην Ισπανία για να διάδοση το Λόγο του Κυρίου. Αρχικά μετέβηκε στην πόλη της Ισπανίας η οποία ονομάζεται σήμερα Κάδιξ. Εκεί λόγω της αρετής του και του θεάρεστου λόγου του, πολλοί ειδωλολάτρες προσχώρησαν στους κόλπους της Εκκλησίας μας. Στη συνέχεια ο Σεκούνδος μετέβη και σε άλλες πόλεις της Ισπανίας και κήρυξε το Θείο Ευαγγέλιο, κατά το παράδειγμα των Αποστόλων. Τους τελευταίους κόπους και αγώνες του, τους στεφάνωσε μαρτυρικός θάνατος. Άβλα / "Abla" Ο Άγιος Σεκούνδος της Άβιλα (Αγγλικά : Secundus of Abula / ισπανικά: San Segundo) τιμάται ως Χριστιανός ιεραπόστολος και μάρτυρας του 1ου αιώνα, κατά την Αποστολική Εποχ...

  Οι συνθήκες της ζωής του όσο ακόμα βρισκόταν στον κόσμο είναι άγνωστες. Ξεκίνησε την ασκητική του πορεία στη Μονή του Σωτήρος στα Πριλούκι του Βόλογκντα και έλαβε το μοναχικό σχήμα στη Μονή του Αγίου Κυρίλλου της Λευκής Λίμνης. Στη συνέχεια, ο Άγιος Ιγνάτιος αναχώρησε για την περιοχή της Λόμα αναζητώντας απομόνωση και ίδρυσε εκεί ένα ησυχαστήριο, το οποίο σταδιακά προσέλκυσε μαθητές. Η επιθυμία για μια απομονωμένη ερημητική ζωή τον ώθησε ξανά να αφήσει τη μονή που είχε ιδρύσει. Παραδίδοντας τη διοίκηση της μονής σε έναν από τους μαθητές του, ο ασκητής αποσύρθηκε στην περιοχή Βαντόζσκι, στις όχθες του ποταμού Νταρόβιτσα, ο οποίος εκβάλλει στον ποταμό Σαράου, περίπου ένα μίλι από το σημείο όπου εγκαταστάθηκε ο μοναχός. Ο τόπος ήταν ήσυχος, δασώδης, και οι ανθρώπινοι οικισμοί βρίσκονταν πέντε με έξι μίλια μακριά. Ένα σχεδόν αόρατο μονοπάτι που διέσχιζε την όχθη του Νταρόβιτσα ήταν ο μόνος τρόπος για να φτάσει κανείς σε αυτό το σημείο. Ο Άγιος Ιγνάτιος εξασφάλιζε την τροφή του (και τ...

Ο Όσιος Νήφων γεννήθηκε κατά τον κόσμο Νικόλαος «εκ της γενεάς των Νικολαράδων», ο οποίος γεννήθηκε το 1736 μ.Χ. στα Πατρικά της Χίου. Μόνασε στην Μόνη Μέγιστης Λαύρας και την Σκήτη του Παντοκράτορας του Αγίου Όρους. Μετέβη στην Πάτμο, στην Λειψώ και στην Ικαρία, οπού το 1775 μ.Χ. ίδρυσε, στην θέση Λευκάδα, την Μόνη της Ευαγγελιστρίας. Μεταξύ των μοναχών της Ευαγγελίστριας Ικαρίας, ήταν και ο Γρηγόριος Χατζησταμάτης, Σκιαθίτης, ο οποίος μετά τον θάνατο του πατρός του κληρονόμησε μεγάλη περιούσια στην Σκιάθο. Έχοντας λοιπόν αυτή την μεγάλη περιουσία ο Γρηγόριος έπεισε τον Νήφωνα να μεταβούν στην καταπράσινη Σκιάθο και να οικοδομήσουν νέα Μόνη. Πράγματι, το 1794 μ.Χ. η Μονή άρχισε να χτίζεται και το 1797 μ.Χ. έλαβε και Σταυροπηγιακή αξία. Η κατασκευή του συγκροτήματος της Μόνης ολοκληρώθηκε το 1806 και κατέστη το κέντρο των «Κολλυβάδων». Ο Όσιος Νήφων κοιμήθηκε το 1809 μ.Χ.

Σίμων ὑπερβὰς ἀστεροσκόπων θέαν. Τὴν Βηθλεὲμ παρῆκε πρὸς πόλον θέων, Εἰκάδι ὀγδοάτη βίοτον λίπε λυγρὸν ὁ Σίμων. Ο Όσιος Σίμων ο Μυροβλύτης ήταν ο κτήτορας της τολμηρότερης αρχιτεκτονικά αγιορείτικης μονής, της Σιμωνόπετρας. Υπήρξε θαυμάσιος ασκητής, θαυματουργός και μυροβλύτης. Υποτάχθηκε σε αυστηρό Γέροντα και τόσο τον αγάπησε, ώστε την ώρα πού κοιμόταν ασπαζόταν τα πόδια του και κατά την απουσία του τον τόπο της κατακλίσεως του. Πίστευε ότι δίχως αυτόν δεν θα μπορούσε ν΄ ανεβεί στον ουρανό. Η υποταγή του έδωσε την υψοποιό ταπείνωση και αυτή τη διάκριση. Με την ευλογία του Γέροντα του κατοικεί σε σπήλαιο, πού σώζεται μέχρι σήμερα κοντά στη μονή του, για να δοθεί όλος στην προσευχή, δίχως να φοβάται τις συχνές επιθέσεις των δαιμόνων. Οι επισκέψεις των ανθρώπων τον σύγχυζαν και ετοιμαζόταν ν΄αναχωρήσει σ΄ ερημικότερο τόπο, όταν άκουσε προσευχόμενος ουράνια φωνή· «Σίμων, φίλε πιστέ, και λάτρη του Υϊού μου, μη αναχωρεί των ώδε, ότι εις φως τέθεικά σε μέγα, και μέλλω να δοξάσω τον τόπον το...

Έκτην συνάπτω ταις φρονίμοις παρθένοις, Tην ψευδόμωρον Δόμναν εκτετμημένην. Η Αγία Δόμνα ήταν Ιέρεια των ειδώλων επί Μαξιμιανού στη Νικομήδεια και συγκεκριμένα στον ναό του Δωδεκάθεου. Οι επιστολές του Αποστόλου Παύλου, άνοιξαν τα πνευματικά της μάτια και βαπτίστηκε χριστιανή, μαζί με τον υπηρέτη της Ινδή, από τον επίσκοπο Νικομήδειας Κύριλλο. Από τότε έκανε συνειδητή χριστιανική ζωή, μοιράζοντας στους φτωχούς ότι είχε από την περιουσία της, αλλά και ότι έπαιρνε από το παλάτι. Κάποτε όμως, το έμαθε αυτό ο αρχιυπηρέτης του παλατιού και όταν ήταν να τιμωρήσει τη Δόμνα, αυτή έκανε την τρελή και στάλθηκε στον επίσκοπο για θεραπεία. Έπειτα για να μη συλληφθεί, ντύθηκε ανδρικά και έθαβε τα λείψανα των μαρτύρων. Όταν όμως επέστρεψε ο Μαξιμιανός στη Νικομήδεια, ζήτησε τη Δόμνα και όταν έμαθε ότι έγινε χριστιανή, διέταξε να τη συλλάβουν. Επειδή όμως δεν την βρήκε, διέταξε τον γενικό φόνο των χριστιανών, μεταξύ των οποίων αναγνωρίστηκε και η Δόμνα και έτσι την αποκεφάλισαν. (Η μνήμη της επαναλαμ...

 Εις τον Ίνδη Ίνδην ακούω του βίου λαβείν πέρας, Άκρον καταντήσαντα προς βυθού πέρας. Εις τον Γοργόνιον και Πέτρον Πόντος καλύπτει Γοργόνιον και Πέτρον, Mνήμη δε τούτων ου καλύπτεται χρόνω. Εις τον Ζήνων Zήνων κεφαλήν τέμνεται διά ξίφους, Mη προσκυνείν άγαλμα του Ζηνός θέλων. Εις τον Μαρδόνιον Kαι Mαρδόνιον Mαρτύρων έγνων ένα, Στέργοντα Xριστόν, και στέγοντα πυρ φλέγον. Εις τον Δωρόθεον O Δωρόθεος την κεφαλήν μου λέγει, Δώρον κομίζω τω Θεώ τετμημένην. Εις τον Θεόφιλον Aπόγραφε βληθέντα συχνοίς τοις λίθοις, Kαι Θεόφιλον συλλόγω Θεού φίλων. Εις τον Μυγδόνιον Kαν χωννύηται Mυγδόνιος εν βόθρω, Eγνωσμένος τοις πάσι Mάρτυς τυγχάνει. Εις τον Γλυκέριον O Γλυκέριος εις το πυρ βεβλημένος, Έφη γλυκύς μοι της τελευτής ο τρόπος. Όλοι αυτοί απέμειναν έξω από τον Ναό που κάηκε με προσταγή του Μαξιμιανού στη Νικομήδεια, όπου κάηκαν ζωντανοί οι 20.000 χριστιανοί. Αυτοί λοιπόν, που ήταν συγκλητικοί, συνελήφθησαν και οι μεν τρεις πρώτοι μαρτύρησαν δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα, οι επόμενοι δύο μαρτύρη...

Ως προσφοραί σοι Σώτερ εξωπτημέναι, Oι δισμύριοι του νεώ κείνται μέσον. Aνέρας (ήτοι άνδρας) ογδοάτη κτάνεν εικάδι δισμυρίους πυρ. Τον 4ο αιώνα μ.Χ., επί Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, οι χριστιανοί της Νικομήδειας ήταν αρκετά πολυπληθείς. Ο επίσκοπος Άνθιμος, άνδρας άξιος και με αυταπάρνηση, κοπίαζε νύχτα - μέρα για τις ψυχές των πιστών. Η πρόοδος αυτή των χριστιανών κέντρισε το φθόνο των ειδωλολατρών αρχόντων και θέλησαν να εξοντώσουν τη χριστιανική Εκκλησία, προπάντων στα μεγαλύτερα και πολυπληθέστερα κέντρα της. Σχεδίασαν λοιπόν, ανήμερα Χριστούγεννα να κάνουν γενική σφαγή των χριστιανών της Νικομήδειας. Οι χριστιανοί είχαν μαζευτεί και πανηγύριζαν το κοσμοσωτήριο γεγονός της γεννήσεως του Χριστού. Ο επίσκοπος, μόλις πληροφορήθηκε ότι τους είχαν περικυκλώσει στρατός και όχλος ειδωλολατρών με όπλα και ρόπαλα, διέταξε να γίνει γρήγορα η κοινωνία των αχράντων Μυστηρίων. Έπειτα, βάπτισε τους κατηχουμένους, για να έχουν ασφαλή εφόδια στην αιώνια σωτηρία. Τότε οι ειδωλολάτρες έβαλαν φωτιά ...