ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Όσιος Αλέξανδρος υπήρξε άρχοντας Βλαδημηρίας και Νεαπόλεως της Ρωσίας και έγινε μοναχός με το όνομα Αλέξιος. Απεβίωσε ειρηνικά το 1263 μ.Χ. Ακολουθία του Οσίου αυτού συνέταξε ο Κωνσταντίνος Οικονόμος. Ο Άγιος Αλέξανδρος «Νιέφσκι» Γιαροσλάβιτς (Алекса́ндр Яросла́вич Не́вский, προφορά [ɐlʲɪˈksandr jɪrɐˈslavʲɪtɕ ˈnʲevskʲɪj] 13 Μαΐου 1221 - 14 Νοεμβρίου 1263) από τον Οίκο των Ρουρικιδών υπήρξε μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Κράτους των Ρως. Υπήρξε ηγέτης της Δημοκρατίας του Νόβγκοροντ και κατόπιν ολόκληρης της Ρωσίας σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τον ανατολικό Σλαβικό κόσμο. Η κατάταξή του ως αγίου πραγματοποιήθηκε από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία το 1547 και η μνήμη του γιορτάζεται στις 23 Νοεμβρίου. Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στο Περεσλάβλ (νυν Περεσλάβλ-Ζαλέσκι του Γιαροσλάβλ) στις 13 Μαΐου 1221. Ήταν ο τέταρτος γιος του Γιαροσλάβ Β΄ διαδόχου του θρόνου και μετέπειτα Μεγάλου Πρίγκιπα του Βλαντίμιρ. Βλέποντας, ότι δεν είχε πιθανότητες να φορέσει το στέμμα του Βλαντίμιρ, σε

Άγνωστος στους Συναξαριστές. Αναφέρεται στον Ιεροσολυμιτικό Κώδικα 1096 φ. 123 ως έξης: «Μνήμη των οσίων πατριαρχών Αλεξάνδρου, Ιωάννου και Παύλου του νέου και του οσίου Φύλακος» (6λ. Δημητριεύσκη, τυπικά Β' σελ. 55)

 Εις τον Φήλιξ Tμηθείς κεφαλήν ιεράν λύθρω χρίη, Kαι χρίσμα κοσμείς ιερωσύνης Φίληξ. Εις τον Ιαννουάριον Άρας φόνου σίδηρον ο πνέων φόνου, Aίρει κεφαλήν την Iαννουαρίου. Εις τον Φουρτουνιανόν Oυ μη με πλήξης, όστις εί ταχύ ξίφει, Φουρτουνιανός εμβριμώμενος λέγει. Εις τον Σεπτιμίνον O πάντα σεπτός εν βίω Σεπτιμίνος, Πάνσεπτον εύρε και τέλος διά ξίφους. Όλοι μαρτύρησαν κατά τον διωγμό του Διοκλητιανού, εναντίον των χριστιανών. Ο Φήλιξ ήταν επίσκοπος σε κάποια πόλη της Ιταλίας και ο Ιανουάριος πρεσβύτερος της επισκοπής του και στενός συνεργάτης του στη διδασκαλία και τις κατακτήσεις του Ευαγγελίου. Οι άλλοι δύο διακρίνονταν σαν οι πιο ένθερμοι πιστοί, εργαζόμενοι και αυτοί για την εξάπλωση της χριστιανικής ζωής, και χρησιμοποιούνταν για την αλιεία ψυχών από τον ευσεβή και δραστήριο επίσκοπο τους. Όμως, ο ειδωλολάτρης άρχοντας, ζήτησε από τον επίσκοπο Φήλικα να του παραδώσει τα Ιερά βιβλία της επισκοπής. Ο επίσκοπος αρνήθηκε, λέγοντας του, ότι τα ιερά βιβλία των χριστιανών έχουν ορισθεί να

 Ων Eυλάλιος εύλαλος τέτιξ μάλα, Xειμώνος ώρα του τέλους σιγήν άγει. Ο Άγιος Ευλάλιος, που ίσως καταγόταν από την Κύπρο, απεβίωσε ειρηνικά.

 Ἐρεῖς ἀριθμοῦ τυγχάνειν ἕξ καὶ δέκα Τμηθέντας ἄνδρας ἀρτιάκις ἀρτίου Οι Άγιοι Δεκαέξι Μάρτυρες οι Θηβαίοι μαρτύρησαν δια ξίφους.

 Ήκει καταπτάς Άγγελος Θεού Λόγου, Λέγων έγειραι Σαρματά χαίρων έπου. Ο Όσιος Σαρματάς ήταν ασκητής της ερήμου και απεβίωσε ειρηνικά. Ο Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει στον Συναξαριστή του: O Όσιος ούτος Σαρματάς αναφέρεται παρά τω Eυεργετινώ, σελ. 381, ότι νηστεύων πάντοτε και εγκρατευόμενος, τόσον πολλά ενίκησε τον ύπνον, ώστε οπού εάν έλεγεν εις αυτόν, ύπαγε από λόγου μου, επήγαινεν· εάν δε πάλιν έλεγεν αυτώ, ελθέ, ήρχετο. Eις δε τον Παράδεισον των Πατέρων γράφεται περί του Σαρματά τούτου, ότι είς καθήμενος εν τη ησυχία, ηρώτησεν αυτόν λέγων· «Oι λογισμοί λέγουσί μοι, ύπαγε έξω και παράβαλε τοις αδελφοίς». O δε Σαρματάς απεκρίθη· «Mη ακούσης αυτών· αλλ’ ειπέ, ιδού ήκουσά σου το πρώτον, νυν δε, ου δύναμαί σου ακούειν». Kαι πάλιν άλλος ηρώτησεν αυτόν λέγων· «Oι λογισμοί λέγουσί μοι, μη εργάζου, αλλά φάγε, πίε, κοιμώ». O δε γέρων είπεν αυτώ· «Όταν πεινάς (ήγουν με υπερβολήν και αποκάμης) τότε φάγε. Kαι όταν διψάς (μέ υπερβολήν, ώστε οπού να μη δύνασαι πλέον να υποφέρης) τότε πίε.

Εξάστερόν τι Xριστομαρτύρων σέλας, Δύναν θαλάσσης ένδον εκλάμπει πόλω. Μαρτύρησαν, αφού τους έπνιξαν μέσα στη θάλασσα.

Ο Ιερομάρτυρας Φιλωνίδης (ή Φιλονείδης) γεννήθηκε στην Κύπρο γύρω στο 250 μ.Χ. Σε νεαρή ηλικία κλήθηκε να υπηρετήσει την Εκκλησία του Χριστού στο Κούριο, μια πόλη μεγάλη και περιώνυμη για τη λατρεία του Απόλλωνα, στην αρχή ως αναγνώστης, ύστερα ως διάκονος και πρεσβύτερος και μετά τον θάνατο του επισκόπου του Κουρίου ως επίσκοπος. Όταν ξέσπασε ο τρομερός διωγμός του Διοκλητιανού, ο τότε ηγεμόνας της Κύπρου Μάξιμος, συνέλαβε τον Άγιο Φιλωνίδη και τον έριξε στη φυλακή μαζί με τα τρία πνευματικά παιδιά του, τον ιερέα Αριστοκλή, τον διάκονο Δημητριανό κι τον αναγνώστη Αθανάσιο. Ένα πρωί, μόλις η αγία συντροφιά τέλειωσε την κατανυκτική της προσευχή τρεις δήμιοι μπήκαν μέσα στο κελί κι έσυραν έξω τον ιερέα Αριστοκλή, τον διάκονο Δημήτριο και τον αναγνώστη Αθανάσιο και τους θανάτωσαν με βίαιο τρόπο. Στον Άγιο Φιλωνίδη, είπαν να θυσιάσει στα είδωλα, αλλιώς θα τον ξεγύμνωναν και μεθυσμένοι σάτυροι θα ασελγούσαν στο σώμα του. Ο ιερομάρτυρας πάγωσε κυριολεκτικά, όταν το έμαθε και αφού προσευχήθηκ

Ο Άγιος Αλέξανδρος του Σβερ (Svir) γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου 1448, ανήμερα της εορτής του Προφήτη Αμώς, και ονομάστηκε γι' αυτόν στο Βάπτισμα. Υπήρξε φάρος του μοναχισμού στα βαθιά δάση του Ρωσικού Βορρά, ζώντας ασκητευτικά, και του παρασχέθηκαν τα εξαιρετικά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Οι γονείς του, ο Στέφανος και η Βάσα (Βασίλισα) ήταν χωρικοί του χωριού Μαντέρα κοντά στη λίμνη Λάντογκα, κοντά στη λίμνη Λάντογκα, στην όχθη του ποταμού Ογιάτα, παραπόταμου του ποταμού Σβίρα. Είχαν γιους και κόρες που είχαν ήδη μεγαλώσει και ζούσαν μακριά από τους γονείς τους. Ο Στέφανος και η Βάσα ήθελαν να αποκτήσουν έναν άλλο γιο. Προσευχήθηκαν θερμά και άκουσαν μια φωνή από ψηλά: «Χαίρε, καλή άνθρωπε και σύζυγος, θα γεννήσεις γιο, με τη γέννηση του οποίου ο Θεός θα δώσει παρηγοριά στην Εκκλησία Του». Ο Άμος μεγάλωσε για να γίνει ένα ξεχωριστό παιδί. Ήταν πάντα υπάκουος και ευγενικός, απέφευγε τα παιχνίδια, τα αστεία και τις βρωμιές, φορούσε φτωχικά ρούχα και τόσο αδυνάτιζε με τη νηστεία, που

Ἐκ γῆς Βρυαίνη, χαρίτων θεία βρύσις, Μετωχετεύθη ζῶσαν εἰς πηγὴν ἄνω. Τριακοστῇ ἐκ τῶν τῇδε Βρυαίνη, εἰς πόλον εἰσήχθη. Η Οσία Βρυαίνη ίσως να είναι η μητέρα του Οσίου Φαντίνου και απεβίωσε ειρηνικά. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα. Ἐν τῇ ἀσκήσει σου, πάσας ἐξέπληξας, τῇ ταπεινώσει δέ, καὶ τῇ πρᾳότητα, καὶ τῇ ἀγάπῃ πρὸς Θεόν, ἀνῆλθες τῶν ἐπιγείων· ὅθεν σε ὁ Κύριος, ἡγουμένην κατέστησε, βόσκων τὰ ἀρνία του, τοῖς λογίοις τοῦ Πνεύματος· διὸ Ὁσία Μῆτερ Βρυαίνη, πρέσβευε ὑπὲρ τῶν εὐφημούντων σε. Κοντάκιον Ἦχος α΄. Τὸν τάφον Σου Σωτήρ. Χριστὸν τὸν δι’ ἡμᾶς, ἐκ Παρθένου Μαρίας, τεχθέντα ὑπὲρ νοῦν, ἀγαπήσασα Μῆτερ, τὰ πάντα ἐγκατέλιπες, καὶ Αὐτῷ ἠκολούθησας, καὶ ἐξήσκησας, τῶν ἀρετῶν τὴν χορείαν, ἐκ τῆς πράξεως, πρὸς θεωρίαν ἀχθεῖσα, Βρυαίνη ἀοίδιμε. Ὁ Οἶκος Φυτεία πνευματικὴ τῆς διακόνου Πλατωνίδος ὑπάρχουσα, ἐβλάστησας ὡσεὶ δένδρον πολυστέλεχον καὶ ἐκαρποφόρησας εἰς ἑκατὸν τὰς θείας ἀρετάς σου, τήν τε πρᾶξιν καὶ θεωρίαν καὶ τὴν θείαν διδασκαλίαν· δι’ ἧς προσήγαγες πολλ

Όσιος Φαντίνος ο Νέος (10ος αιώνας μ.Χ.) - Τοιχογραφία της Ι. Μ. Χιλανδαρίου Αγ. Όρους  Καὶ γῆν ὑπελθὼν θαυματουργὸς Φαντῖνος, Ἄνωθεν ἡμῖν μάννα θαυμάτων βρύει. Φαντῖνος βιότου ἀνεχάζετο ἐν τριακοστῇ. Ο Όσιος Φαντίνος καταγόταν από την Καλαβρία της Ιταλίας. Ο πατέρας του ονομαζόταν Γεώργιος, η δε μητέρα του Βρυαίνη. Από μικρός αφοσιώθηκε στην υπηρεσία της πίστης και ήταν τόσο ενάρετος και μορφωμένος, ώστε να τον παρακολουθούν και πολλοί μαθητές, που τους δίδασκε την έμπρακτη ευσέβεια. Σε ηλικία 60 χρονών, αφού πήρε δύο από τους μαθητές του, τον Βιτάλιο και τον Νικηφόρο, πήγε στην Πελοπόννησο, οπού εγκαταστάθηκε για λίγο καιρό στην Κόρινθο και έφερε πολλές ψυχές στη Σωτηρία. Κατόπιν επισκέφθηκε την Αθήνα, όπου προσκύνησε στον ναό της Θεοτόκου. Έπειτα πήγε στη Λάρισα και από κει στη Θεσσαλονίκη. Εδώ έμεινε οκτώ ολόκληρα χρόνια υπηρετώντας το Ευαγγέλιο και απεβίωσε ειρηνικά υπέργηρος το 974 μ.Χ.

Eις τον Aλέξανδρον. Σχοίνους διαδρὰς Ἀλέξανδρε σαρκίου, Σχοίνισμα κλήρου χρηματίζεις Κυρίου. Eις τον Iωάννην. Σκυθρωπὰ τὰ πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας, Στέρησιν οὐ φέροντα τὴν Ἰωάννου. Eις τον Παύλον. Δρόμους ὁ Παῦλος ἐκλιπὼν τοὺς τοῦ βίου, Εὕρηκε παῦλαν τῶν πόνον τῶν τοῦ βίου. Τριττὺς τῇ Τριάδι τριακοστῇ νῦν πάρα ἔστη. Άγιος Αλέξανδρος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Ήταν, όπως λέγουν, «ἀποστολικοῖς χαρίσμασι λαμπρυνόμενος». Σαν πρεσβύτερος ακόμα, διακρινόταν για τη μεγάλη του ευσέβεια, την αρετή και την αγαθότητα του. Στην Α' Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, ο τότε Πατριάρχης τον εξέλεξε αντιπρόσωπο του. Και όταν στη Σύνοδο αυτή καταδικάστηκε ο Άρειος, ο Αλέξανδρος, αν και γέροντας 70 χρονών, δέχθηκε να περιοδεύσει στη Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, για να διδάξει και να γνωστοποιήσει τα ορθά δόγματα των αποφάσεων της Συνόδου της Νικαίας. Αλλά ενώ βρισκόταν στην περιοδεία αυτή, ο πατριάρχης Μητροφάνης απεβίωσε. Όρισε όμως διάδοχο του τον Αλέξανδρ