ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Άγιος Καθβέρτος (Κάθβερτ) γεννήθηκε στη Βόρεια Νορθουμβρία γύρω στο 635 μ.Χ., την ίδια χρονιά που ο Άγιος Αϊδανός ίδρυσε το μοναστήρι στη Λίντισφαρν. Προερχόταν από μια ευκατάστατη αγγλική οικογένεια και, όπως τα περισσότερα αγόρια της κοινωνικής του τάξης, τοποθετήθηκε σε θετούς γονείς για ένα μέρος της παιδικής του ηλικίας και διδάχθηκε τις τέχνες του πολέμου. Δεν γνωρίζουμε τίποτα για τον θετό του πατέρα, αλλά ήταν πολύ δεμένος με τη θετή του μητέρα, την Κένσγουιθ. Από ιστορίες της παιδικής του ηλικίας φαίνεται ότι ανατράφηκε ως Χριστιανός. Για παράδειγμα, πιστώνεται ότι έσωσε με τις προσευχές του μερικούς μοναχούς που παρασύρθηκαν στη θάλασσα πάνω σε μια σχεδία. Υπάρχει κάποια ένδειξη ότι, στην εφηβεία του, συμμετείχε σε τουλάχιστον μια μάχη, κάτι που ήταν φυσιολογικό για αγόρια της κοινωνικής του θέσης. Η ζωή του άλλαξε όταν ήταν περίπου 17 ετών. Φρόντιζε τα πρόβατα κάποιου γείτονα στους λόφους. (Καθώς δεν ήταν σίγουρα βοσκός, είναι πιθανό να είχε αναλάβει στρατιωτική φρούρηση –

 Xρόνον φέρει βίσεκτον ο τμηθείς όχλος, Oν τη χρόνου δίδωμι συγγραφή πέρας. Οι Άγιοι Τριακόσιοι Εξήκοντα Έξι Μάρτυρες από τη Νικομήδεια μαρτύρησαν δια ξίφους.

 Στέφη λαβόντων τεσσάρων ων πυρ δρόμος, Ήττης δέχονται δαίμονες τα πεισία. Οι Άγιοι Τέσσερις Μάρτυρες από την Πέργη της Παμφυλίας μαρτύρησαν αφού τους ανάγκασαν να τρέξουν μέσα στη φωτιά. Σημείωση Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον Συναξαριστή του σημειώνει για το δίστιχο ότι «Ήτοι επείσθησαν οι δαίμονες θέλοντες και μη θέλοντες ότι ενικήθησαν. Πεισίον γαρ λέγεται η πειθώ. Eν δε τω Συναξαριστή της του Διονυσίου Mονής γράφεται, τα πυρεία».

 Ιπποδρομούντας τέσσαρας Θεός βλέπει, Σατάν δε πίπτει, και κροτεί δήμος νόων. Μάρτυρες, χωρίς να γνωρίζουμε κανένα βιογραφικό τους στοιχείο. Η μνήμη τους επαναλαμβάνεται στις 12 Ιουλίου.

 Tιμώσιν επτά Παρθένοι τετμημέναι, Tον επτά τιμήσαντα κόσμον ημέραις. Οι Άγιοι Επτά Παρθένοι από τη Γάζα μαρτύρησαν δια ξίφους.

 Δέχου με Διάδοχε τον μικρόν μέγα, Yμνούντα μικροίς την τελευτήν σου λόγοις. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

 Φιλών εορτήν Φιλέορτε σού τέλους, Kαι σην τελευτήν την από ξίφους γράφω. Ο Άγιος Φιλέορτος μαρτύρησε δια ξίφους.

 Nεωρίου ο οίκος Aγνή σού πέλει, Άλλος Σιλωάμ τας ιάσεις εκχέων. Ο ανακαινισθείς ναός της Θεοτόκου στο Νεώριο, ήταν κτήμα του πατρικίου Αντωνίου, που βρισκόταν μέσα στην αυλή του σπιτιού του. Κατά την αναπαλαίωση ο ναός έλαβε θαυματουργική χάρη και έκανε πολλά θαύματα σε πολλούς που προσέρχονταν σ' αυτόν με πίστη. Όταν πέθανε ο πατρίκιος Αντώνιος, ο ναός εγκαταλείφθηκε και ερήμωσε. Όταν δε ο βασιλιάς Ρωμανός Α' Λεκαπηνός ετοιμαζόταν να τον γκρεμίσει, ο επιστάτης της κατεδαφίσεως του ναού εμποδίστηκε με οπτασία της Θεοτόκου. Τότε αποφασίστηκε να ανακαινισθεί ο ναός και με χρυσόβουλο εξασφαλίστηκε ετήσια χορήγηση για τη συντήρηση του.

  Η Ιστορία της Ιεράς Μονής Παναγίας Λυκούρισσης περιλαμβάνει ορισμένα πολύ εντυπωσιακά συμβάντα όπως η σύμπτωση ότι και η εικόνα της Παναγίας που τη χαρακτηρίζει αλλά και τα λείψανα των Αγίων, βρέθηκαν από κυνηγούς. Στην πρώτη περίπτωση ένας κυνηγός βρήκε την εικόνα της Μονής να τη φυλάει ένας ρίσσος, δηλαδή ένα τρομακτικό άγριο σκυλί, το οποίο μόλις βρέθηκε η εικόνα άφησε την τελευταία του πνοή. Άλλωστε το όνομα «Λυκούρισση» προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων «λύκος» και «ρίσσος», που παραπέμπουν μαζί σε ένα εξαιρετικά άγριο ζώο. Οι εικόνες των Αγίων, δε, βρέθηκαν από τον Μπάρμπα-Χαράλαμπο, φύλακα και εφημέριο του μοναστηριού,που ήταν κυνηγός και είδε σε όραμα μια μαυροντυμένη εκδοχή της Παναγίας να του υποδεικνύει το μέρος όπου θα έβρισκε τα λείψανα. Αυτό έγινε με μεγάλη λεπτομέρεια στο σημείο που θα άκουγε ένα χτύπο από το αυτοκίνητο με το οποίο θα πήγαινε για κυνήγι την επόμενη! Κάτι που συνέβη και το παρατήρησε μόνο ο ίδιος, ανακαλώντας το όραμα που είχε δει, για να βρει, αφο

Την στιγμή του θανάτου του ένας αθώος νεαρός βοσκός, ο μετέπειτα επίσκοπος Λίντισφαρν Κουθβέρτος, ευρισκόμενος στους λόφους πάνω από την μονή, είδε την μακαρία ψυχή του αγίου Αϊδανού να ανέρχεται στον ουρανό συνοδευόμενη από υπερκόσμιο φως. Το όραμα αυτό τον παρεκίνησε να αφιερωθεί και ο ίδιος στον Θεό ως μοναχός. Ο Άγιος Αϊδανός του Λίντισφαρν, που πέθανε στις 31 Αυγούστου 651, ήταν Ιρλανδός μοναχός και ιεραπόστολος, γνωστός για τον προσηλυτισμό των Αγγλοσαξώνων στον Χριστιανισμό στη Νορθουμβρία. Ίδρυσε έναν καθεδρικό ναό στο νησί Λίντισφαρν, γνωστό ως Μονή Λίντισφαρν, και υπηρέτησε ως ο πρώτος του επίσκοπος. Ο Αϊδανός ταξίδευε ασταμάτητα σε όλη την ύπαιθρο, κηρύττοντας το Ευαγγέλιο τόσο στους αγγλοσαξονικούς ευγενείς όσο και στους κοινωνικά περιθωριοποιημένους, όπως τα παιδιά και τους σκλάβους. Είναι γνωστός ως ο Απόστολος της Νορθουμβρίας και αναγνωρίζεται ως άγιος από την Καθολική Εκκλησία, την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, την Αγγλικανική Εκκλησία και άλλες χριστιανικές ομολογίες.

Χρυσῆν κορωνίδ' οἷα, σεμνὴ Παρθένε, Τῷ τοῦ χρόνου τίθημι σὴν Ζώνην τέλει. Θέντο σορῷ Ζώνην πρώτῃ Πανάγνου Τριακοστῇ. Η ανακομιδή της τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου, άλλοι λένε ότι έγινε από το βασιλιά Αρκάδιο και άλλοι από το γιο του Θεοδόσιο τον Β'. Η μεταφορά έγινε από την Ιερουσαλήμ στην Κωνσταντινούπολη και την τοποθέτησαν σε μια χρυσή θήκη, που ονομάσθηκε αγία Σωρός. Όταν πέρασαν 410 χρόνια, ο βασιλιάς Λέων ο Σοφός άνοιξε την αγία αυτή Σωρό για τη βασίλισσα σύζυγο του Ζωή, που την διακατείχε πνεύμα ακάθαρτο. Όταν λοιπόν άνοιξε την αγία Σωρό, βρήκε την τίμια Ζώνη της Θεοτόκου να ακτινοβολεί υπερφυσικά. Και είχε μια χρυσή βούλα, που φανέρωνε το χρόνο και την ήμερα που μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.  Αφού λοιπόν την προσκύνησαν, ο Πατριάρχης άπλωσε την τιμία Ζώνη επάνω στη βασίλισσα, και αμέσως αυτή ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο. Όποτε όλοι δόξασαν το Σωτήρα Χριστό και ευχαρίστησαν την πανάχραντη Μητέρα Του, η οποία είναι για τους πιστούς φρουρός, φύλαξ, προστάτις, καταφυγή, βο