ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Ρώσου Οσίου.

Ο Όσιος Αμμούν αφού επισκέφτηκε το Άγιος Όρος και την Ιερουσαλήμ εγκαταβίωσε στη Λαύρα των Σπηλαίων όπου έγινε γνωστός για την Άγια ζωή του.

 Η εορτή αυτή καθιερώθηκε μετά τη φανέρωση του Αγίου Ιωάννου, Αρχιεπισκόπου Νόβγκοροντ (κοιμήθηκε 7 Σεπτεμβρίου 1186 μ.Χ.) στον Άγιο Ευθύμιο, Αρχιεπίσκοπο Νόβγκοροντ (κοιμήθηκε 11 Μαρτίου 1458 μ.Χ.), ο οποίος του είπε να εορτάζει με αγρυπνία στον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας τους μακαρίους Ιεράρχες της τοπικής αυτής Εκκλησίας, που ευαρέστησαν με το βίο και τους αγώνες τους τον Θεό. Επίσης, η εορτή αυτή επιτελείται στις 10 Φεβρουαρίου., ημέρα της μνήμης του Αγίου Ιεροθέου, Επισκόπου Αθηνών, σύμφωνα με όσα είπε ο Άγιος Ιωάννης, και την Τρίτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή. Οι Άγιοι Ιεράρχες είναι: Ιωακείμ (κοιμήθηκε 1030 μ.Χ.), Λουκάς (κοιμήθηκε 1060 μ.Χ.), Γερμανός (κοιμήθηκε 1096 μ.Χ.), Αρκάδιος (κοιμήθηκε 1162 μ.Χ.), Γρηγόριος (κοιμήθηκε 1193 μ.Χ. - βλέπε 24 Μαΐου), Μαρτύριος (κοιμήθηκε 1199 μ.Χ.), Αντώνιος (κοιμήθηκε 1231 μ.Χ.), Βασίλειος (κοιμήθηκε 1352 μ.Χ.), Συμεών (κοιμήθηκε 1421 μ.Χ.), Γεννάδιος (κοιμήθηκε 1505 μ.Χ.), Ποιμήν (κοιμήθηκε 1571 μ.Χ.), Αφφώνιος (κοιμήθηκε 1652 μ.Χ.).

Ο Όσιος Βαρσανούφιος, κατά κόσμον Βασίλειος, γεννήθηκε το έτος 1495 μ.Χ. στο Σέρπουχωφ της Ρωσίας και καταγόταν από ιερατική οικογένεια. Ενώ ήταν νέος, αιχμαλωτίσθηκε από τους Τατάρους της Κριμαίας. Δεχόμενος αυτό το γεγονός ως θέλημα του Θεού, ταπεινά υποτασσόταν στους κυρίους του και με προθυμία εκπλήρωνε κάθε εργασία που του ανέθεταν. Μετά από τρία χρόνια όμως, ο πατέρας του κατάφερε να τον εξαγοράσει και να τον πάρει πίσω. Ο Άγιος έγινε μοναχός το 1515 μ.Χ. στη μονή του Σωτήρος, του Αγίου Ανδρονίκου της Μόσχας και διακόνησε ως ιεροδιάκονος στην Επισκοπή του Τβερ. Τα χαρίσματά του και ο θεοφιλής βίος του οδήγησαν τον Μητροπολίτη Μόσχας Μακάριο να τον τοποθετήσει στη μονή του Αγίου Νικολάου της Πέσνα, κοντά στην Μόσχα. Αργότερα πήγε στο Καζάν και ίδρυσε ένα μοναστήρι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Ενώ βρισκόταν στο Καζάν, ο Αρχιμανδρίτης Βαρσανούφιος βοηθούσε τον Αγίο Γουρία (τιμάται 15 Δεκεμβρίου) στην διάδοση της Χριστιανικής πίστεως στους Μουσουλμάνους και στους ειδωλολάτ

 Ο Αγίος Γουρίας μαζί με τον Άγιο Βαρσανούφιο (τιμάται 11 Απριλίου) προσπαθούσαν να διαδώσουν την Χριστιανική πίστη στους Μουσουλμάνους.

Xριστώ συνήφθη η τετράς Διακόνων, Φαύστος Γάιος Eυσέβιος Xαιρήμων. Οι Άγιοι Φαύστος, Γάιος, Ευσέβιος και Χαιρήμων ήταν μαθητές του Αγίου Διονυσίου επισκόπου Αλεξανδρείας (βλέπε βιογραφικό του σημείωμα στις 3 Οκτωβρίου, καθώς και των μαθητών του). Ειδικά ο Εύσέβιος με τον Χαιρήμονα, έθαβαν τα τίμια λείψανα των 'Αγίων Μαρτύρων. Τελικά και αυτοί, αφού με θάρρος ομολόγησαν τον Χριστό αποκεφαλίστηκαν.

  Η Ιερά Εικόνα Της φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου του Springwood, περίπου 80 χιλιόμετρα από το Σίδνεϊ. Δυστυχώς, από τις πυρκαγιές του περασμένου Οκτωβρίου η Μονή υπέστη μεγάλες ζημιές, με αποτέλεσμα να μην μπορεί τώρα να λειτουργεί μέχρι να αποκατασταθούν οι ζημιές.  Ως εκ θαύματος το Καθολικό της Μονής και το Αρχονταρίκι δεν έπαθαν τίποτε. Σημειωτέον ότι το όνομα "Κιτρινοπετρίτισσα" το έχει λάβει, διότι η Μονή ευρίσκεται στην περιοχή με το όνομα Κίτρινη Πέτρα (Yellow Rock) στα Γαλάζια Βουνά (Blue Mountains). Η Σύναξή Της εορτάζεται στην τοπική Εκκλησία μας κάθε 4η Οκτωβρίου.

 Η Οσία Άννα γεννήθηκε στη Ρωσία και ήταν σύζυγος του ηγεμόνα Γιαροσλάβου. Εργάσθηκε αποστολικά για την στερέωση της ορθοδόξου πίστεως και εγκατέλειψε τον κόσμο, για να ζήσει σε μοναστήρι με ησυχία και προσευχή. Κοιμήθηκε οσίως με ειρήνη το έτος 1056 μ.Χ. Η Οσία Άννα συχνά μπερδεύεται με την μητέρα του Αγίου Βλαδίμηρου φωτιστή των Ρώσων (βλέπε 15 Ιουλίου). Αυτό κυρίως συμβαίνει γιατί η Οσία Άννα είχε και αυτή έναν γιο με το ίδιο όνομα. Η Εκκλησία τιμά την μνήμη της και στις 10 Φεβρουαρίου.

Ο Άγιος Εδουΐνος (Edwin) βαπτίσθηκε το Πάσχα του 627 μ.Χ. από τον επίσκοπο Παυλίνο στην Υόρκη. Μετά την βάπτιση του ο λαός του βασιλείου του προσήρχετο αθρόως στον Χριστιανισμό και επειδή δεν υπήρχαν ναοί ή βαπτιστήρια, βαπτίζονταν στις λίμνες και τους ποταμούς. Ο Εδουΐνος έγινε αληθινός χριστιανός και βοήθησε σημαντικά την Εκκλησία. Φονεύθηκε σε μάχη το 633 μ.Χ. σε ηλικία 48 ετών

Ο Όσιος Θεόδωρος έζησε τον πρώτο αιώνα μ.Χ. Κι είναι ένας από τη μικρή εκείνη ιεραποστολική ομάδα, - οι άλλοι είναι οι άγιοι Ηρακλείδιος και Μνάσων - που με κατοικία και ορμητήριο τους μια σπηλιά στην πολυάνθρωπη Ταμασό, ανέλαβαν πρώτοι να διαλύσουν τα βαθιά σκοτάδια της ειδωλομανίας, και στη θέση τους να υψώσουν το σωστικό φως του Χρίστου, το ιλαρό φως της νέας ζωής. Πατρίδα του είχε τη μεγάλη πολιτεία της Ταμασού, που η φήμη της τότε απλωνόταν και πέρα από την Ελληνική αυτή γωνιά εξ αίτιας του περίφημου χαλκού της και των πλουσίων σε τούτο το πολύτιμο εύρημα μεταλλείων της. Οι γονείς του ήταν ειδωλολάτρες. Ο πατέρας του μάλιστα είχε ως έργο την αγαλματοποιία. Κατασκεύαζε αγάλματα θεών, τα οποία, όταν μεγάλωσε ο γιος του Θεωνάς - αυτό ήταν τ' όνομα του πριν να βαπτισθεί - τα έπαιρνε και τα πωλούσε στην αγορά κι από τα χρήματα που έπαιρναν αποζούσαν. Στη νεανική ηλικία βρίσκουμε τον Θεωνά να' ναι συνδεδεμένος στενά με τον Μνάσωνα, που ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο βιβλίο του Πράξει

Ἀσκήσεως διῆλθε τὴν στενὴν τρίβον, Ἀμμοῦν ὁ θεῖος, καὶ τρυφῆς εὗρε πλάτος. Ο όσιος πατήρ ημών Αμμούν καταγόταν από την Αίγυπτο. Όταν πέθαναν οι γονείς του ανέλαβε την ανατροφή του ένας θείος του, ο οποίος τον υποχρέωσε να νυμφευθεί. Ο Αμμούν ήταν τότε είκοσι δύο χρόνων. Την ίδια εκείνη νύκτα του γάμου, όταν οι νεόνυμφοι αποσύρθηκαν στη νυφική παστάδα, ο Αμμούν άνοιξε την Αγία Γραφή και διάβασε το χωρίο της προς Κορινθίους επιστολής όπου ο Απόστολος μιλά για τα δεινά του γάμου, τις ταραχές και τις μέριμνες που προκαλεί στους εγγάμους, ενώ οι εν παρθενία αφιερωμένοι στον Κύριο μπορούν να αφοσιώνονται απερίσπαστοι στην προσευχή και στα πνευματικά έργα (Α’ Κορ., 7). Τηρώντας κατά γράμμα τους αποστολικούς λόγους: «οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσι» … «καὶ οἱ χρώμενοι τῷ κόσμῳ τούτῳ ὡς μὴ καταχρώμενοι» οι νεόνυμφοι πήραν την απόφαση να ζήσουν εν παρθενία και να αποσυρθούν μαζί σε τόπο έρημο για να αφιερωθούν στη νηστεία και στην προσευχή. Πήγαν λοιπόν στην έρημο της Νιτρίας, που βρίσκετα

Eις τον Aύδακτον. Ξίφει θανὼν, Αὔδακτε Μάρτυς Κυρίου, Σὺν Μάρτυσι ζῇς καὶ Θεὸν ζῶντα βλέπεις. Eις την Kαλλισθένην. Θεοῦ θεωρεῖ κάλλος ἡ Καλλισθένη, Οὗπερ τὸ θεῖον εἶχεν εἰς σκέπην σθένος. Ο Αύδακτος (ή Άδαυκτος) ήταν από την Έφεσο και είχε τιμηθεί από τον Μαξιμίνο έπαρχος, διότι ήταν πολύ συνετός και πλούσιος. Επειδή όμως ο Μαξιμίνος ζήτησε την κόρη του Καλλισθένη για γυναίκα του, ο Αύδακτος δεν θέλησε να τη δώσει σ' έναν ειδωλολάτρη. Γι' αυτό άρπαξαν τα υπάρχοντα του και τον εξόρισαν στη Μελιτινή, όπου τον αποκεφάλισαν. Η δε κόρη του Καλλισθένη, αφού κουρεύτηκε και φόρεσε ανδρικά ρούχα, κρυβόταν κάπου στη Νικομήδεια. Ύστερα από οκτώ χρόνια πήγε στη Θράκη. Εκεί έμενε κοντά σε μια οικογένεια, που είχε κόρη με άρρωστους τους οφθαλμούς. Η Καλλισθένη τη θεράπευσε και οι γονείς ζητούσαν να την παντρέψουν με τη θεραπευμένη κόρη τους. Τότε η Καλλισθένη φανέρωσε την αλήθεια γι' αυτή και όλοι μαζί αφού δόξασαν τον Θεό, έφυγε. Τότε γνωρίστηκε με την αδελφή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Κ

Εὔθηκτος ὢν μάχαιρα Πνεύματος Πέτρος, Τὸ τοῦ ξίφους εὔθηκτον οὐκ ἐδειλία. Ο Άγιος Πέτρος ήταν γέννημα και θρέμμα της πόλης των Καπιτωλίων (αρχαία πόλη της ανατολικής Ιορδανίας, στο δρόμο για τη Δαμασκό), μεγάλος σοφός και πολύ συνετός. Υπήρξε παντρεμένος με τρία παιδιά και κατόπιν έγινε μοναχός. Τιμήθηκε με το αξίωμα της ιεροσύνης από τον Αρχιερέα της Μητρόπολης Βόστρων (αρχαία πόλη της Συρίας στη Χωράν, 80 χλμ. ανατολικά της λίμνης Γενησαρέτ και 90 χλμ. νότια της Δαμασκού στην οποία δείκνυται ο τάφος του Iώβ). Καταγγέλλεται στον εθνάρχη των Αγαρηνών, ότι είναι διδάσκαλος των Χριστιανών. Επειδή ο Πέτρος και μπροστά στον Αγαρηνό εθνάρχη ομολόγησε με θάρρος την πίστη του, γι' αυτό του κόβουν τα χέρια και τα πόδια. Κατόπιν του βγάζουν τα μάτια, τον σταυρώνουν και στο τέλος τον αποκεφαλίζουν. Το δε μαρτυρικό του σώμα, αφού το έκαψαν στη φωτιά, κατόπιν το έριξαν στο ποτάμι. Ο όσιος Πέτρος της Καπιτωλιάδος ή Πέτρος από την Καπιτώλιο (αρχές 8ου αιώνα) ήταν μοναχός, που αναγνωρίζεται σήμερ

Ο Όσιος Ιωάννης ο Λαμπαδιστής έζησε τον 10ο αιώνα μ.Χ και καταγόταν από το χωριό Λαμπαδού της Κύπρου, που βρισκόταν κοντά στην κωμόπολη Γαλάτη. Η αργυρεπίχρυση προσκυνηματική εικόνα του Οσίου Ιωάννου του Λαμπαδιστού (1776) Οι γονείς του Κυριάκος ιερέας και Άννα πρεσβυτέρα ήταν άνθρωποι πολύ ευσεβείς και πλούσιοι και ο Ιωάννης ήταν το μονάκριβο παιδί τους. Κι αυτό το απέκτησαν υστέρα από θερμές κι εγκάρδιες προς τον Κύριο προσευχές. Γι' αυτό και τον αγαπούσαν πολύ κι από μικρό τον ανέθρεψαν με το γάλα της αυστηρής χριστιανικής πίστεως. Στη μελέτη και την εκμάθηση των ιερών γραμμάτων ο Ιωάννης ξεπερνούσε όλους τους συνομηλίκους του. Όλοι θαύμαζαν την εξυπνάδα, αλλά και τη φιλομάθεια του. Κάποια μέρα που ο νεαρός Ιωάννης έκοψε ένα τσαμπί ώριμο σταφύλι και το έφερε στο σπίτι πριν από τις 6 Αυγούστου - που οι χριστιανοί συνήθιζαν να παίρνουν σταφύλια στην εκκλησία, για να διαβάζονται κι ύστερα να τα τρώνε -, τιμωρήθηκε από τον ευλαβή και τυπικό ιερέα πατέρα του με μια αυστηρή παρατήρηση

Τὸ τοῦ ποταμοῦ ῥεῦμα ῥύμμα τρεῖς κόραι, Βοιωτικῶν ἔχουσιν ἀγνοημάτων. Για τις μάρτυρες αυτές εγκωμιαστικούς λόγους έχει πει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, και αυτός είναι που έχει καταγράψει το βίο τους. Η άξια Δομνίνα ήταν από την Αντιόχεια και ασπάστηκε την χριστιανική πίστη μαζί με τις δύο θυγατέρες της, την Βερνίκη και την Προσδόκη. Όμως ο σύζυγος της Δομνίνης ήταν ειδωλολάτρης και εκμεταλλευόμενος την σκληρότητα των διωγμών του Διοκλητιανού προσπαθούσε να τις πείσει να απαρνηθούν το Χριστό. Για το λόγο αυτό οι Αγίες αποφάσισαν να φύγουν. Κατέφυγαν στην Έδεσσα της βόρειας Μεσοποταμίας. Όμως ο ειδωλολάτρης σύζυγος έμαθε τον τόπο που κρυβόντουσαν και πήγε μαζί με στρατιώτες να τις συλλάβουν. Στο δρόμο της επιστροφής έκαναν στάση γιατί έπεσε η νύκτα και οι μεν στρατιώτες κοιμήθηκαν ο δε πατέρας φύλαγε τη γυναίκα και τις κόρες του. Όμως σκεφτόμενος το γεγονός ότι οι στρατιώτες θα ατίμαζαν τις θυγατέρες του και την γυναίκα του, τους έθεσε τον όρο ότι για να τις αφήσει ελεύθερες θα έπρεπ

 Ἱερόθεος ἱερώθη σοι πάλαι, Νῦν δ' αὖ μεταστάς, καὶ συνήφθη σοι Λόγε. Ἠοῖ σῆμα κάλυψε τετάρτῃ Ἱερόθειον. Ο Άγιος Ιερόθεος ήταν πλατωνικός φιλόσοφος και ένας από τα εννέα μέλη του Συμβουλίου της Γερουσίας του Αρείου Πάγου. Αφού δέχθηκε και διδάχθηκε την πίστη του Χριστού από τον Απόστολο Παύλο, χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπος Αθηνών. Μαθητής του υπήρξε ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης (βλέπε 3 Οκτωβρίου), ο οποίος στα συγγράμματά του πλέκει εγκώμια για τον δάσκαλό του. Εκοιμήθη εν ειρήνη σε βαθιά γεράματα, μετά από πολύχρονη ποιμαντική και συγγραφική δραστηριότητα. Η τίμια κάρα του φυλάσσεται στο ομώνυμο μοναστήρι στα Μέγαρα Αττικής. Επίσης λείψανά του σώζονται στο Άγιον Όρος (Ι. Μ. Αγ. Παύλου) καθώς και στο παρεκκλήσιο του Αγίου Ανδρέα (Αρχιεπισκοπή Αθηνών). Ο Μ. Γαλανός στο Συναξαριστή του αναφέρει ότι, είναι αδύνατο να διδάχτηκε από τον Απόστολο Παύλο ο Ιερόθεος πρώτος τη χριστιανική πίστη, διότι οι Πράξεις βεβαιώνουν ρητά ότι πρώτος πίστεψε με τη διδασκαλία του Απόστόλου Παύλου ο