ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Eξακοσίους Xριστέ και τρισχιλίους, Συν συνάθλοις ήνωσας Aγγέλοις άνω. Οι Άγιοι Τρείς χιλιάδες εξακοσίοι εικοσιοκτώ (κατ' άλλους Τρείς χιλιάδες εξακοσίοι οκτώ) Μάρτυρες μαρτύρησαν στη Νικομήδεια κατά τον διωγμό του Μαξιμιανού (290 μ.Χ.). Κατά τον διωγμό αυτό, κάηκε ένας χριστιανικός ναός και οι Άγιοι κατέφυγαν στα βουνά για να σωθούν, αλλά συνελήφθησαν και θανατώθηκαν απάνθρωπα.

Τμηθέντες ἄμφω Θαθουὴλ καὶ Βεβαία, Ζωὴν βεβαίαν εὗρον ἀντ᾿ ἐψευσμένης. Οι Άγιοι Θαθουήλ και Βεβαία ήταν αδέλφια μεταξύ τους και υπήρξαν στα χρόνια του βασιλιά Αδριανού (κατ' άλλους του Τραϊανού) το 116 μ.Χ. Ο Θαθουήλ ήταν Ιερέας της δαιμονικής πλάνης και διδάχτηκε τον χριστιανισμό από έναν επίσκοπο. Αιτία λοιπόν αυτής της μεταστροφής του μαστιγώνεται σκληρά από τον τοπάρχη Αύγαρο και στη συνέχεια του βγάζουν τα μάτια. Έπειτα τον κρέμασαν από το ένα χέρι, του έγδαραν την κοιλιά και με φωτιά έκαψαν τις πλευρές του. Τελικά, έλαβαν το στεφάνι του μαρτυρίου, αφού και τους δύο αποκεφάλισαν. Ο Σ. Ευστρατιάδης στο Αγιολόγιό του αναφέρει, ότι οι μάρτυρες αυτοί ήταν από την Έδεσσα της Συρίας και έγιναν χριστιανοί από τον επίσκοπο Βάρσιππο (ή Βαρσιμαίο).

 Εἰς τον Kεντυρίωνα. Ὁ Κεντυρίων πῦρ πόθου θείου πνέων, Ψυχὴν προθύμως εἰς τὸ πῦρ ἀποπνέει. Εἰς τον Θεόδωρον, Aμμιανόν και Iουλιανόν. Τριττοῖς ἀθληταῖς, ἡ πυρὰ κλῖμαξ ξένη, Δι' ἧς ἀνῆλθον οὐρανοῦ πρὸς τὸ πλάτος. Οι Άγιοι Κεντυρίων, Θεόδωρος, Αμμιανός, Ιουλιανός και Ωκεανός κατάγοταν από το χωριό Κανδαύλη και συνελήφθηκαν επί βασιλέως Μαξιμιανού (288 μ.Χ.). Επειδή όλοι ομολόγησαν με θάρρος τη χριστιανική τους πίστη, τους έκαψαν ζωντανούς και έτσι πήραν το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου.

Βέβηλον ὁ Σάρβηλος οὐ σέβων σέβας, Ἀνδρῶν βεβήλων χερσὶ βάλλεται λίθοις. Ο Άγιος Σαρβήλος (ή Ζάρβηλος) μαρτύρησε δια λιθοβολισμού.

 Ὅπερ δι' εὐχῆς εἶχε, σαρκὸς τὴν λύσιν, Ἰδοὺ δι' εὐχῆς λαμβάνει Χαριτίνη. Επειδή η μνήμη της φέρεται μαζί με αυτή του Αγίου Πετρωνίου (βλέπε 4 Σεπτεμβρίου), της Αγίας Ερμιόνης (βλέπε 4 Σεπτεμβρίου) και της Ευτυχίδας, θυγατέρων του αποστόλου Φιλίππου (βλέπε 11 Οκτωβρίου), ίσως και αυτή να μαρτύρησε κατά την παρουσία του Τραϊανού στην Έφεσο, όταν πήγαινε στον πόλεμο κατά των Περσών. Ίσως όμως να είναι η ίδια με αυτή της 5ης Οκτωβρίου που έχει το ίδιο δίστιχο.

 Yπήρχε Xριστός τω Πετρωνίω πέτρα, Aνωτέρω μένοντι πειρασμών βίας. Ο Άγιος Πετρώνιος ήταν μάλλον ο μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, που συνάντησε η Αγία Ερμιόνη (βλέπε 4 Σεπτεμβρίου) στην Έφεσο, όταν πήγε μαζί με την αδελφή της Ευτυχίδα, και την εδραίωσε στο ευαγγελικό έργο. Ο άγιος Πετρώνιος απεβίωσε ειρηνικά.

 Θεότιμος τέθνηκε σὺν Θεοδούλῳ, Τιμὴν σὺν αὐτῷ δουλικὴν δοὺς Κυρίῳ. Οι Άγιοι Θεότιμος (ή Τιμόθεος) και Θεόδουλος ήταν οι δήμιοι, που πίστεψαν στο Χριστό δια της Αγίας Ερμιόνης (βλέπε 4 Σεπτεμβρίου). Απεβίωσαν ειρηνικά.

 Εἰς τον Bαβύλαν. Μαθήσεώς σοι μισθὸς ἐκ τῶν παιδίων, Βαβύλα θεῖε τῆς τομῆς κοινωνία. Εἰς τους ογδοήκοντα τέσσαρας Παίδας. Aίνον προσήξαν τω Θεώ Παίδες πάλαι, Oι νυν δε Παίδες τας ψυχάς αυτών ξίφει. Ο Άγιος αυτός Βαβύλας είναι μεταγενέστερος του Αγίου Βαβύλα επισκόπου Αντιοχείας που εορτάζει την ίδια ημέρα (βλέπε 4 Σεπτεμβρίου). Αυτός δίδασκε στη Νικομήδεια την πίστη του Χρίστου στους νέους. Όταν επισκέφθηκε τη Νικομήδεια ο Μαξιμιανός (286 - 305 μ.Χ.), καταγγέλθηκε ότι διδάσκει στους νέους τη χριστιανική πίστη. Συνελήφθη λοιπόν μαζί με ογδόντα τέσσερις νεαρούς μαθητές του και αφού υπέστη σκληρά βασανιστήρια, γέροντας πλέον, μαζί με τους ογδόντα τέσσερις μαθητές του αποκεφαλίστηκε.

Το 1785 μ.Χ., απαγχονίστηκε από τους Τούρκους στην Μυτιλήνη, για την πίστη του στον Χριστό, ο Άγιος Θεόδωρος ο Μυτιληναίος, ο εκ Πύργων Θερμής της Λέσβου καταγόμενος (βλέπε 30 Ιανουαρίου). Το τίμιο λείψανό του οι Τούρκοι το έριξαν στη θάλασσα αλλά μετά από λίγες ημέρες η θάλασσα το εξέβρασε στη στεριά και οι Χριστιανοί το έθαψαν εντός του εξωκλησίου του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στην τοποθεσία Μόθωνας. Εκεί παρέμεινε ενταφιασμένος μέχρι την 4η Σεπτεμβρίου του έτους 1967 μ.Χ. όπου και ευρέθησαν τα Άγια λείψανά του. Απόσπασμα πρακτικού περί της ευρέσεως του τάφου και των λειψάνων του Νεομάρτυρος Αγίου Θεοδώρου του Μυτιληναίου Την 4ην Σεπτεμβρίου, παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου, του Αντιεισαγγελέως Μυτιλήνης, του Διοικητού Χωροφυλακής Λέσβου, του Μηχανικού του Δήμου και του Εφημερίου Βαρειάς, εγένετο μία ιστορική έρευνα εις το παρεκκλήσιον του Αγίου Ιωάννου εις θέσιν «Μόθωνος», πλησίον του Ξενοδοχείου «Ξενία», η οποία έφερεν εις φως την από του 1784 πληροφορίαν, την οποίαν ο μέγας

Η Αγία Ιερουσαλήμ καταγόταν από την Αλεξάνδρεια. Μετά το θάνατο του συζύγου της, γύρισε πολλούς τόπους κηρύττοντας τον Χριστό και φθάνοντας μέχρι τη Ρώμη. Στη συνέχεια πήγε στη Βέροια, έγινε μοναχή, φέρνοντας το μοναχισμό στην περιοχή. Ανέπτυξε και ιεραποστολική δράση οδηγώντας πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Έτσι την κατήγγειλαν στον δούκα της Θεσσαλονίκης Κινδιανό, ο οποίος ήρθε αυτοπροσώπως στη Βέροια για να την ανακρίνει. Βλέποντας τη σταθερότητά της διέταξε να βασανιστεί. Εκτελέστηκαν τα παιδιά της με βασανιστικό τρόπο, αφού ο ένας σύρθηκε πίσω από άλογα, ο δεύτερος ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου και ο τρίτος υποχρεώθηκε να φορέσει πυρωμένη περικεφαλαία. Τέλος απεκεφάλησαν και την αγία μητέρα ανάμεσα στα έτη 276 - 282 μ.Χ. Η κάρα της σώζεται στον προσκυνηματικό Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου και εορτάζεται πανηγυρικά στις 4 Σεπτεμβρίου τόσο στο ναό αυτό, καθώς και στο Καμποχώρι Αλεξανδρείας. Σχετική έκδοση έχει γίνει από το Σεβ. Μητροπολίτη Βεροίας κ. Παντελεήμονα και κυκλοφο

Ο Όσιος Άνθιμος ο Τυφλός, ο οποίος ήταν γνωστός και ως ο Ιεραπόστολος του Αιγαίου, γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς το 1727 μ.Χ. Ήταν σύγχρονος με τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, και η δράση του ήταν παρόμοια με αυτήν του μεγάλου Εθνομάρτυρα. Κατά το βάπτισμα του δόθηκε το όνομα Αθανάσιος, αλλά όταν ήταν επτά ετών, έχασε το φως του εξαιτίας της ευλογιάς. Ωστόσο, ανέκτησε την όρασή του χάρη στη Θεία Παρέμβαση και στις αδιάκοπες προσευχές της ευσεβούς μητέρας του, Ατζουλέτας. Κατά τη διάρκεια σαρανταλείτουργου, η μητέρα και ο ίδιος ο Αθανάσιος έλαβαν τα Άχραντα Μυστήρια, και τότε ο μικρός αναφώνησε πως μπορούσε να δει ξανά, περιγράφοντας ακόμα και το κόκκινο φελόνι του ιερέα. Ο Αθανάσιος ήταν έξυπνος και είχε εξαιρετική μνήμη, και έλαβε την στοιχειώδη εκπαίδευση του κοντά στον πνευματικό του, Άνθιμο, ηγούμενο της Μονής της Αγίας Παρασκευής στο Ληξούρι. Στα 20 του χρόνια, αποφάσισε να ακολουθήσει το επάγγελμα του ναυτικού, όπως και ο πατέρας του. Όταν έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη, ο πατέ

  Χωρεῖς πρὸς αὐτοὺς οὐρανοὺς Ἑρμιόνη, Ἑρμαῖον εὑρηκυῖα τὴν σωτηρίαν. Ήταν μια από τις τέσσερις κόρες του αποστόλου Φιλίππου, που είχε και αυτή το προφητικό χάρισμα (Πράξ. κα’ 8) και αφοσιώθηκε στο αποστολικό έργο. Όταν πήγε μαζί με την αδελφή της Ευτυχίδα στην Έφεσο για να συναντήσει τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, βρήκε αντ' αυτού, που είχε αποβιώσει, τον μαθητή του Πετρώνιο, από τον οποίο διδάχτηκε και στηρίχτηκε περισσότερο στο ευαγγελικό έργο. Λέγεται μάλιστα, ότι κάποτε από την Έφεσο πέρασε ο Τραϊανός για να πάει να πολεμήσει τους Πέρσες, και άκουσε πολλά για το προφητικό χάρισμα της Ερμιόνης. Την κάλεσε λοιπόν για να προφητεύσει γι αυτόν. Η Ερμιόνη του είπε ότι θα νικήσει τους Πέρσες, αλλά τη βασιλεία των Ρωμαίων θα καταλάβει ο γαμπρός του Αδριανός, που πράγματι έγινε. Επειδή η προφητεία επαληθεύτηκε, ο Τραϊανός διέταξε και βασάνισαν σκληρά την Ερμιόνη. Κατόπιν την παρέδωσε στους δήμιους για να τη θανατώσουν, αλλά αυτοί πίστεψαν στον Χριστό και την άφησαν ελεύθερη. Έτσι η Ερμιό

Οὐκ ἐκ πέτρας νῦν, ουδ᾿ ὀπισθίων μέρει, Μωσῆ θεωρεῖς, ἀλλ᾿ ὅλον Θεὸν βλέπεις. Ο Προφήτης και Θεόπτης Μωυσής, υπολογίζεται ότι γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 1569 π.χ. Ο πατέρας του ήταν Εβραίος, ονομαζόταν Άβραμ (ή Αμράμ) και καταγόταν από τη φυλή του Λευί και η μητέρα του Ιωχαβέδ. Όταν ο Φαραώ διέταξε να σφάξουν τα νήπια των Εβραίων η μητέρα του τον έβαλε σ' ένα κιβώτιο και τον άφησε στις όχθες του Νείλου εγκαταλείποντας το στην θεία πρόνοια. Το βρέφος το βρήκε η κόρη του Φαραώ Θέρμουθιν (ή Mέρις ή Mέρρινα), η οποία το υιοθέτησε και του έδωσε το όνομα Μωυσής, που σημαίνει «σεσωσμένος από τα ύδατα». Ανατράφηκε ως γνήσιος υιός της πριγκίπισσας και έμαθε όλη την σοφία και την γνώσι των Αιγυπτίων, χωρίς εν τούτοις να αποξενωθεί από την πίστη των πατέρων του και την αγάπη προς το έθνος του. Όταν ήταν σαράντα χρονών σκότωσε κάποιον Αιγύπτιο, που είχε επιτεθεί εναντίον ενός Ισραηλίτη και για να σωθεί κατέφυγε στη γη Μαδιάμ, όπου έγινε βοσκός. Εκεί παντρεύτηκε την Σαπφώρα, θυγατέρα του Iοθόρ,

  Εἰς τον Βαβύλαν Ὁ Χριστὸν αὐτὸν Bαβύλας θύων πάλαι, Χριστῷ προθύμως θύεται διὰ ξίφους. Εἰς τοὺς παῖδας Ὑπὲρ μεγίστου Δεσπότου Θεοῦ Λόγου, Τρέχουσι θερμῶς πρὸς ξίφος τὰ παιδία. Παῖδας καὶ Βαβύλαν πέφνε ξίφος ἀμφὶ τετάρτην. Ο Άγιος Βάβυλας έζησε κατά τα χρόνια που αυτοκράτορας ήταν ο Νουμεριανός (284 μ.Χ.) και διαδέχθηκε το Σεβίνο στον επισκοπικό θρόνο της Αντιοχείας. Τον καιρό εκείνο, ο Νουμεριανός δολοφόνησε το γιο του βασιλιά των Περσών τον οποίο κρατούσε αιχμάλωτο. Την ενέργεια αυτή ο επίσκοπος Αντιοχείας Βάβυλας την αποδοκίμασε έντονα. Και όταν κάποια στιγμή θέλησε ο Νουμεριανός να παρακολουθήσει τη λειτουργία στον Ιερό Ναό της Αντιοχείας, του απαγόρευσε την είσοδο λέγοντάς του ότι στο ναός δεν έχουν θέση κοινοί εγκληματίες σαν αυτόν. Ο αυτοκράτορας οργισμένος διέταξε να τον συλλάβουν και να τον φυλακίσουν. Την επόμενη μέρα τον αποκεφάλισαν. Τρεις μαθητές του Βαβύλα έτρεξαν να του συμπαρασταθούν. Συνελήφθησαν και αυτοί, και αποκεφαλίστηκαν αφού δεν δέχτηκαν να αρνηθούν την πίστη τ