ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Η ιερή εικόνα της Θεομήτορος ονομάζεται έτσι από την πόλη του Κιέβου και την μονή στην οποία φυλασσόταν. Αρχικά βρισκόταν στο Βίσγκο - Ροντ και αργότερα μετακομίσθηκε στο Κίεβο. Το 1662 μ.Χ., όταν οι Τάταροι εισέβαλαν στην πόλη του Βίσγκο - Ροντ, κατέστρεψαν το ναό στον οποίο ετιμάτο η εικόνα της Παναγίας και έριξαν στο ποτάμι την εικόνα. Αυτή, επιπλέοντας επάνω στο νερό, έφθασε μέχρι το μοναστήρι Μπράτσκιυ (=των Αδελφών). Οι Πατέρες της μονής με πνευματική χαρά βρήκαν την εικόνα και με ευλάβεια την μετέφεραν στο μοναστήρι τους. Η Εικόνα της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου των Σπηλαίων του Κιέβου είναι μία από τις αρχαιότερες εικόνες στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας. Η Παναγία την εμπιστεύθηκε σε τέσσερις Βυζαντινούς αρχιτέκτονες, οι οποίοι το 1073 την έφεραν στους Αγίους Αντώνιο και Θεοδόσιο των Σπηλαίων. Οι αρχιτέκτονες έφτασαν στο σπήλαιο των μοναχών και ρώτησαν: «Πού θέλετε να χτίσουμε την εκκλησία;» Οι άγιοι απάντησαν: «Πηγαίνετε, ο Κύριος θα σας δείξει το μέρος». «Πώς είναι δυν

 Το Εξωκκλήσι του Αρχάγγελου Μιχαήλ του Περιμπλιώτη βρίσκεται στο Όξω Ξίσος στην Σύμη. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για το γεγονός.

 Σκηνήν αγιάζουσι νυν εγκαινίοις, Tης την βροτείαν φύσιν εγκαινισάσης. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για το γεγονός.

 Bέλτιον ουδέν άλλο βουλεύση τάχα, Tου μαρτυρήσαι Σαραπάβων εκ ξίφους. Πληροφορίες για τη ζωή του έχουμε λιγοστές. Ξέρουμε ότι έζησε στην Αλεξάνδρεια, όταν αυτοκράτορας ήταν ο λυσσώδης διώκτης των χριστιανών Δέκιος, το 250 μ.Χ. Ο άρχοντας Ουαλέριος, αφού δεν μπόρεσε να τον φοβίσει, ώστε να θυσιάσει στα είδωλα, οργισμένος τον σκότωσε με το ίδιο του το σπαθί. Το λείψανο του τάφηκε με πολλή ευλάβεια από ευσεβείς χριστιανούς, οι όποιοι τιμούσαν το ζήλο και τη σοφία του, και ήταν ευγνώμονες για τα συχνά ευεργετήματα που τους έκανε.

 Ὁ Κυριάκος Δημότης, ἀλλ᾿ ἐκ ξίφους, Συνθιασώτης τοῦ χοροῦ τῶν Μαρτύρων. Ο Άγιος Κυριάκος ήταν από τους χριστιανούς της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου και καταδιώχτηκε στον επί Δεκίου (250 μ.Χ.) διωγμό. Συνελήφθη με πολλούς άλλους μαζί και αφού ποικιλοτρόπως βασανίστηκε, στο τέλος τον αποκεφάλισαν. .

 Θεόκτιστος ναύκληρος ἐκτμηθεὶς κάραν, Ψυχῆς ἰθύνει τὸ σκάφος πρὸς τὸν πόλον. Ο Άγιος Θεόκτιστος ο ναύκληρος συνελήφθη στον επί Δεκίου διωγμό, από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Και αφού βασανίστηκε σκληρά, αποκεφαλίστηκε

 Ὡς ἀνδρικὴ τις ἦν Ἀνδροπελαγία, Πρὸς τὴν κεφαλῆς ἐκτομήν, ὡς ἡ Θέκλα. Οι παρθένες αυτές ήταν αδελφές μεταξύ τους και συνελήφθηκαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό. Αυτός τις υπέβαλε σε σκληρά βασανιστήρια και στο τέλος τις αποκεφάλισε. Να σημειώσουμε εδώ, ότι, πιθανόν το όνομα Ανδροπελαγία να είναι μίξη των δύο ονομάτων Ανδρέα ή Αδρόνικου και Πελαγίας. Διότι στον Πατμιακό Κώδικα 266, αναφέρεται η μνήμη των παρθένων αδελφών Πελαγίας και Θέκλης και πιο κάτω Ανδρόνικου του Στρατιώτη. Μερικοί Συναξαριστές, τη μνήμη των Αγίων αυτών, αναφέρουν και την 3η Νοεμβρίου, καθώς και την Κυριακή των Αγίων Πάντων.

 Διονυσίῳ σuμφρονήσαντας δύω, Διονυσίῳ συγκατέκτεινε ξίφος. Από τους Αγίους αυτούς, ο μεν Κυριάκος ήταν ακόλουθος του πρεσβυτέρου Φαύστου (βλέπε ίδια ημέρα), ο δε Διονύσιος αναγνώστης και ο Ανδρέας (ή Ανδρόνικος) στρατιώτης. Όλοι μαρτύρησαν στον επί Δεκίου διωγμό, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και υπέστησαν από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό τον δια αποκεφαλισμού θάνατο.

Τὸν ἀρετῆς στέφανον ἀρνεῖται Βίβος, Εἰ μὴ στέφανον καὶ τὸν ἐκ ξίφους λάβῃ. Ο Άγιος Βίβος ήταν μοναχός και διάκονος. Συνελήφθη στον επί Δεκίου διωγμό από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Και αφού υπέστη σκληρά βασανιστήρια, αποκεφαλίστηκε.

  Ξίφει θανόντες Μακάριος, Ἀνδρέας, Ὥδευσαν ἄμφω τὴν μακαρίαν τρίβον. Ο Άγιος Μακάριος ήταν πολιτευόμενος, ο δε Άγιος Ανδρέας κουρικτοριανός. Και οι δύο κατά τον επί Δεκίου διωγμό, συνελήφθηκαν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό και αφού υπέστησαν πολλά βασανιστήρια, τελικά αποκεφαλίστηκαν.

Τὴν γῆν ὁ Φαῦστος ἐκλιπὼν διὰ ξίφους, Πρὸς φαῦσιν ἤρθη τῆς ἄνω κατοικίας. Ο Άγιος Φαύστος μαρτύρησε στον επί Δεκίου διωγμό στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Συνελήφθη από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό, ο όποιος, μετά από πολλά βασανιστήρια τον αποκεφάλισε.

 Είς τους Εύδοξον, Ρωμύλον, Ζήνων και Μακάριον Τμήθησαν Εὐδόξιος, Ῥωμύλος, Ζήνων, Καὶ Μακάριος, μακαριστοί, τοῦ τέλους! Είς τους Χίλιους Εκατόν Τέσσερις Δεκὰς δεκαπλῆ καὶ χιλιὰς Μαρτύρων, Καὶ τετρὰς ἁπλῆ συντελευτῶσι ξίφει. Απ' αυτούς ο μεν Ρωμύλος ήταν πραιπόσιτος στο αξίωμα στα χρόνια του σκληρού διώκτη των Χριστιανών Τραϊανού (97 - 117 μ.Χ.). Στην αρχή και ο Ρωμύλος ήταν διώκτης των Χριστιανών και ο Τραϊανός τον έστειλε στη Γαλλία για να εξαναγκάσει τους εκεί χριστιανούς στρατιώτες να προσκυνήσουν τα είδωλα. Δεν το κατάφερε όμως και εξόρισε 11.000 απ' αυτούς στην Αρμενία, όπου όλοι θανατώθηκαν στη Μελιτινή. Ο Ρωμύλος όμως μεταμελήθηκε και έλεγξε με θάρρος την σκληρότητα του Τραϊανού. Τότε υπέστη φρικτά βασανιστήρια και στο τέλος τον αποκεφάλισαν. Ο δε Ευδόξιος, κόμης στο αξίωμα και χριστιανός στον επί Διοκλητιανού διωγμό, συνελήφθη από τον άρχοντα Μελιτινής και αφού σκληρά βασανίστηκε, τελικά αποκεφαλίστηκε μαζί με τον Μακάριο, τον Ζήνωνα και 1104 (κατ' άλλους 1134) στρα

Το Εξωκλήσι του Αρχάγγελου Μιχαήλ του Νημπορίου βρίσκεται στον μυχό του λιμανιού του Νημπορίου της Σύμης κοντά στην παραλία. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για το γεγονός.

Η Αγία νεομάρτυς Λυγερή η Χιοπολίτις γεννήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνος μ.Χ. στο χωριό Ανάβατος της Χίου. Ανατράφηκε με τα νάματα της ορθοδόξου ημών πίστεως, ενώ διακρινόταν για το ψυχοσωματικό της κάλλος, γεγονός που προκάλεσε την ερωτική έλξη του Τούρκου τυράννου. Παρά τις υποσχέσεις και τις πιέσεις του για πλούτη και τιμές, η πάνσεμνος Λυγερή έμεινε σταθερή στην πίστη της και αρνήθηκε τον γάμο με τον αλλόπιστο αγαρηνό. Στις 6 Σεπτεμβρίου 1822 μ.Χ., ημέρα εορτασμού στον Ανάβατο Χίου του εν Χώναις θαύματος του αρχαγγέλου Μιχαήλ, κατέφθασαν στο χωριό οι ακόλουθοι του Τούρκου τυράννου. Τότε μέσα στην προκληθείσα αναστάτωση άρπαξαν βίαια και παρά την αρνησή της την πάνσεμνο Λυγερή για να την οδηγήσουν σ' αυτόν. Στη διαδρομή η Λυγερή αγκάλιασε με όλη της τη δύναμη ένα δένδρο, διακηρύσσοντας με παρρησία ότι δεν πρόκειται να αρνηθεί τον Χριστό. Τότε ένας ακόλουθος την αποκεφάλισε και με την τιμία της κεφαλή έφυγε τρέχοντας προς την παραλία Ελίντα, όπου περίμενε ο Τούρκος τύραννος. Από

Καλοδότη, τμηθεῖσα τὴν κάραν ξίφει, Καλῶν δοτῆρι σοὶ παρίσταται Λόγε. Η Αγία Καλοδότη ήταν γυναίκα κάποιου Κύρου, από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Συνελήφθη κατά τον επί Δεκίου διωγμό και αποκεφαλίστηκε από τον ηγεμόνα και κουρίκτορα Ουαλεριανό, ενώ ήταν έγκυος.

Ὤφθης Μιχαὴλ Νῶε σῷ ναῷ νέος, Χώνῃ ποταμῶν τὸν κατακλυσμὸν λύων. Ῥοῦν Μιχαὴλ ποταμῶν χώνευσε, Νόων ἀγός, ἕκτῃ. Σε κάποιο μέρος της Φρυγίας, η γη ανέβλυσε αγιασμένο νερό με τη δύναμη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που γιάτρευε κάθε αρρώστια των ασθενούντων. Ένας χριστιανός, λοιπόν, επειδή γιατρεύτηκε η κόρη του, έκτισε ωραιότατο ναό στο όνομα του Αρχιστράτηγου, επάνω στο άγιασμα. Μετά 90 χρόνια, ήλθε στο ναό κάποιος ευλαβής νέος, ονόματι Άρχιππος. Έμεινε υπηρέτης στο ναό και ζούσε ζωή ασκητική και με εγκράτεια. Όταν είδαν αυτό το πράγμα οι ειδωλολάτρες, έπιασαν τον Άρχιππο και τον χτύπησαν δυνατά. Έπειτα, όρμησαν να καταστρέψουν το ναό και το άγιασμα. Αλλά ώ της μεγάλης δυνάμεως του Αρχαγγέλου! Άλλων απ' αυτούς τα χέρια έμειναν παράλυτα και άλλους σταμάτησε φράγμα φωτιάς και έτσι γύρισαν όλοι άπρακτοι. Όμως το πείσμα και ο θυμός τους ώθησε να κάνουν εκτροπή του κοντινού ποταμού, για να παρασύρει το ναό και να πνίξουν τον Άρχιππο. Αλλά και πάλι θαύμα! Ο ποταμός γύρισε προς τα πίσω! Τότε σκέφ