ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

H Ζηναΐς και ζώσα και μετά τέλος, Θαύματα βρύει· ω μεγίστης αξίας! Υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες για την Aγία Ζηνάιδα, εκτός από το ότι γεννήθηκε το 284, στην Καισάρεια της Παλαιστίνης και ότι βρέθηκε αντάξια του χαρίσματος των θαυμάτων. Τελείωσε την πορεία της ζωής της με μαρτυρικό θάνατο. Το Βυζαντινό Συναξάριο αναφέρει ότι η προσκύνηση της Αγίας Ζηνάιδας ήταν ευρέως διαδεδομένη στην Κωνσταντινούπολη, όπου τελέστηκε η Σύναξή της στις 6 Ιουνίου, σε εκκλησία αφιερωμένη σε αυτήν στην περιοχή Βασιλίσκου. Υπάρχουν πολλές αγιογραφικές πηγές που αναφέρουν το όνομα της Αγίας Ζενάιδας. Μεταξύ αυτών, ένα ναπολιτάνικο ημερολόγιο του 9ου αιώνα (7 Ιουνίου). ένα έντυπο ελληνικό Μηναίο (Βενετία, 1591· και οι Συναξαριστές του Αγίου Νικοδήμου του Αγίου Όρους. Στη Ρωμαϊκή Μαρτυρολογία του Καρδινάλιου Καίσαρα Βαρώνιου, η Ζενάιδα καταγράφεται κατά λάθος στις 5 Ιουνίου με τους μάρτυρες Βαλέρια, Κυριακή και Μαρία.

Ποταμιαίνη αίνος ουδείς αρκέσει, Kαν του ποταμού εκμιμήται την ρύσιν. Η Αγία Ποταμιαίνη έζησε στα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνα στην Αλεξάνδρεια και πέθανε εκεί κατά τη διάρκεια των διωγμών υπό τον Σεπτίμιο Σεβήρο. Ήταν δούλη, αλλά χριστιανή, δηλαδή με ψυχή ελεύθερη δια του Ιησού Χριστού. Την αγόρασε από τον πρώην κύριο της κάποιος άλλος, ειδωλολάτρης και αυτός. Επειδή όμως η Ποταμιαίνη ήταν πολύ όμορφη στο σώμα, θεώρησε σαν δικαίωμα του να την απολαύσει. Η επίμονη αντίσταση της Ποταμιαίνης τον εξέπληξε και τον εξόργισε. Διότι πρώτη φορά απωθείτο από μία δούλη. Της ζήτησε λοιπόν τον λόγο. Εκείνη δεν τον απέκρυψε και του είπε: «Είμαι χριστιανή και βάζω την τιμή μου πολύ πιο πάνω από τη ζωή μου. Η μόνη μου περιουσία είναι η πίστη και η αγνότητά μου. Δεν αρνούμαι ούτε τη μία ούτε την άλλη. Σκότωσέ με. Δεν θα διαμαρτυρηθώ. Αλλά μη με ακουμπήσεις. Θα σκοτωθώ μόνη μου. Διότι η αγία θρησκεία μας, εμποδίζει σ' όλες τις περιστάσεις την αυτοκτονία, την επιτρέπει μόνο, όταν ο θάνατος απομένει το τε

Ο Όσιος Παΐσιος- Παναγής Μπασιάς (1801-1888) είναι άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Παναγής Μπασιάς, όνομα με ο οποίο είναι επίσης γνωστός και ήταν γόνος της οικογένειας Τυπάλδου Μπασιά.  Γεννήθηκε στο Ληξούρι το 1801 από ευσεβείς γονείς, τον Μιχαήλ και τη Ρεγγίνας  το γένος Δελλαπόρτα.  Έλαβε σημαντική μόρφωση ελληνική και θεολογική, και μιλούσε τη Γαλλική,  την Ιταλική και γνώριζε και την Λατινική. Έγινε δημόσιος διδάσκαλος αλλά παραιτήθηκε όταν οι Άγγλοι πίεζαν τους Κεφαλλονίτες  και δίδασκε κατ' οίκον Το  1827 αποφασίζει να εγκαταλείψει τον κοσμικό βίο και να μεταβεί στη βραχονησίδα Δίας που βρίσκεται νότια της Κεφαλονιάς όπου επάνω της υπάρχει Ιερά Μονή για να μονάσει, μάλλον για να ησυχάσει από τα κοσμικά αλλά και από τη διωκτική μανία των Άγγλων κατακτητών του νησιού. Το 1828 επιστρέφει στη γενέτειρα του όπου θα διδάξει σε ιδιωτικά σχολεία και επειδή εκείνη την εποχή αγγλικανικές ορθολογιστικές ροπές θέλουν να επηρεάσουν τους Κεφαλλήνες και να αναδείξ

 Χεὶρ Θεόδοτον, ἣν Θεοῦ χεὶρ ξηράνοι, Θεῷ δοτὸν τίθησι, πλήξασα ξίφει. Θεόδοτος ἑβδομάτῃ τυθεὶς ἕλεν οὐρανὸν εὐρύν. Ο Άγιος Θεόδοτος της Αγκύρας (ο εν Αγκύρα) ήταν χριστιανός μάρτυρας του 4ου αιώνα (πρ. 303 μ.Χ.). Στις 18 Μαΐου το Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο λέει: «Στην Άγκυρα, στη Γαλατία, ο μάρτυρας ο Άγιος Θεόδοτος και οι αγίες παρθένες Θέκουσα, η θεία του, η Αλεξάνδρα, η Κλαυδία, η Φαίνα, η Ευφρασία, η Ματρώνα και η Ιουλίττα» κλπ. Αναφέρονται σε όλα τα μηνολογίες, και ο Θεόδοτος έχει ειδική γιορτή στις 7 Ιουνίου. Σύμφωνα με τις Πράξεις (Acta Sanctorum, Μάιος, IV, 147), ο Θεόδοτος ήταν ένας παντρεμένος άνδρας που διατηρούσε ένα πανδοχείο στην Άγκυρα, την πρωτεύουσα της ρωμαϊκής επαρχίας της Γαλατίας. Περιγράφεται ως άνθρωπος πολύ ζηλωτής στην εκτέλεση των χριστιανικών του καθηκόντων, προικισμένος με πολλές αρετές, ιδιαίτερα φιλανθρωπία προς τον πλησίον του, φέρνοντας τους αμαρτωλούς σε μετάνοια και ενισχύοντας πολλούς στην πίστη τους κατά τη διάρκεια του διωγμού που ασκούσε ο Ρωμαίος κυβερ