ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου.

Ο Όσιος Κύριλλος γεννήθηκε στην περιοχή Γκαλίτς της Κοστρομά από ευσεβείς και φιλόθεους γονείς. Η παράδοση αναφέρει ότι είχε τη θεία κλήση εκ κοιλίας μητρός. Από την παιδική του ηλικία επιδόθηκε στην άσκηση και την προσευχή και δέχθηκε την κλήση από τον Θεό διά θείου οράματος. Έτσι εγκατέλειψε την πατρική του οικία, για να εγκαταβιώσει στη μονή των Σπηλαίων του Πσκοφ. Αργότερα, όταν οι γονείς του Οσίου Κυρίλλου πληροφορήθηκαν την απόφαση του υιού τους, ακολούθησαν και αυτοί την μοναχική οδό και έγιναν μοναχοί, πρώτα η μητέρα του με το όνομα Ελένη και στη συνέχεια ο πατέρας του με το όνομα Βαρσανούφιος, του οποίου μάλιστα η πνευματική καθοδήγηση ανετέθη από τον ηγούμενο στον υιό του Κύριλλο. Ως μοναχός εντυπωσίασε με τις αρετές, την υπακοή, τη μελέτη των Αγίων Γραφών, την αυστηρή άσκηση και την προσευχή, τον ηγούμενο Όσιο Κορνήλιο (τιμάται 20 Φεβρουαρίου) και τους αδελφούς μοναχούς. Μετά την κοίμηση του πατρός του ζήτησε την ευλογία του ηγουμένου της μονής, για να εξέλθει και να ασκητέψ

 Tω θαυματουργού συγγόνω Γρηγορίω, Eπωνύμως ζήσαντι διπλούν το κλέος. Το μόνο που γνωρίζουμε για τον Άγιο Γρηγόριο είναι ότι ήταν αδελφός του Γρηγορίου του Θαυματουργού.

Οι Άγιοι Ματρωνιανός και Αντώνιος ήταν αδέλφια του αγίου μάρτυρα Ιέρωνα - του πρώτου από τους 33 μάρτυρες «ἐν Μελιτινῇ» (βλέπε ίδια ημέρα) - και μαρτύρησαν και αυτοί δια αποκεφαλισμού στην πόλη Μελιτινή.

 Eις τον Mελάσιππον και Kασίναν. Οὐ σάρκες ἦσαν, ἀλλ' ἄσαρκός τις φύσις. Ὁ Μελάσιππος πρὸς ξέσεις καὶ Κασίνη. Eις τον Aντώνιον. Στὰς Ἀντώνιε, τὴν τομὴν χαίρων δέχου, Καὶ δέξεταί σε τῆς χαρᾶς θεῖος τόπος. Οι Άγιοι Μελάσιππος, Κασσίνη και Αντώνιος ήταν από την πόλη Άγκυρα της Μικράς Ασίας και έζησαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (361 μ.Χ.). Ο Αντώνιος ήταν γιος του Μελασίππου και της Κασσίνης. Όντως σωστοί χριστιανοί, ανάθρεψαν τον γιο τους με μεγάλη επιμέλεια και τον ανέδειξαν σε άξιο μέλος της κοινωνίας και δόκιμο εργάτη του Ευαγγελίου. Όταν ο δούκας Αγριππίνος πληροφορήθηκε τη χριστιανική πίστη τους, πρόσταξε τη σύλληψή τους. Τους μεν γονείς προσπάθησε να τους νικήσει λέγοντάς τους ότι από αυτούς εξαρτάται η ζωή του παιδιού τους. και ότι αν απαρνιόντουσαν τον Κύριο θα χάριζε τη ζωή στον γιο τους. Τον δε Αντώνιο τον πίεζε ψυχολογικά, λέγοντάς του ότι μπορεί να σώσει τους γονείς του. Εκείνοι όμως δεν φοβήθηκαν τον μαρτυρικό θάνατο και η καρδιά τους ήταν έτ

Ἐκ γῆς καλοῦσιν Ἀθηνόδωρον Νόες, Πρὸς τὰς νοητὰς δωρεὰς τοῦ Κυρίου. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου Αθηνοδώρου. Μερικές αγιολογικές πηγές αναφέρουν, ότι αυτός είναι ο αδελφός του Αγίου Γρηγορίου του Θαυματουργού και όχι ο Άγιος Γρηγόριος (που εορτάζει την ίδια μέρα) πράγμα όμως απίθανο όπως μαρτυρά το δίστιχο του Αγίου Γρηγορίου.

Ο Άγιος Willibrord (Βιλλιβρόρδος) γεννήθηκε το 658 μ.Χ. στη Νορθουμβρία της Βρετανίας από γονείς Αγγλοσάξονες. Ο ευσεβής πατέρας του Βιλγίσιος, ασκητής αργότερα, τον έστειλε για εκπαίδευση στο ξακουστό μοναστήρι του Ράϊπον, του οποίου ιδρυτής και ηγούμενος ήταν ο άγιος Βιλλφρίδος, μετέπειτα επίσκοπος Υόρκης (βλέπε 12 Οκτωβρίου). Σπούδασε επίσης για δώδεκα χρόνια στη φημισμένη για τις λαμπρές μοναστηριακές σχολές της Ιρλανδία, υπό την καθοδήγηση του ενάρετου και μορφωμένου γέροντα Εκβέρτου. Το 688 μ.Χ. χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και τον επόμενο χρόνο, ύστερα από σχετική προτροπή του δασκάλου του, αναχώρησε με δώδεκα μοναχούς για να κηρύξει το ευαγγέλιο στη Φρισλανδία (σημερινή βορειοδυτική Ολλανδία), τη μελαγχολική χώρα των βάλτων. Εκεί έγινε εγκάρδια δεκτός από τον μαγιορδόμο (αυλάρχη) του βασιλείου της Αυστρασίας Πεπίνο τον εξ Εριστάλης (635 - 714 μ.Χ.), που λίγο πρωτύτερα είχε νικήσει τον ισχυρό ιθαγενή ηγεμόνα Ράντμποντ, φανατικό υποστηρικτή της ειδωλολατρίας. Ο άγιος Βιλλιβρόρδος, ά

  Eις τον Aύκτον και Tαυρίωνα. Ἐφεῦρον Αὖκτος, Ταυρίων εὐκτὸν τέλος, Ξίφει τμηθέντες, οἷα ταῦροι Κυρίου. Eις την Θεσσαλονίκην. Φυγὴν κατακριθεῖσα πατρῴου πέδου, Πέδον χλόης ᾤκησε Θεσσαλονίκη. Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν στην Αμφίπολη της Μακεδονίας, που βρισκόταν κοντά στην Καβάλα. Η Θεσσαλονίκη ήταν κόρη ενός Ιερέα των ειδώλων, πού ονομαζόταν Κλέων και ήταν αρκετά πλούσιος. Όταν έμαθε ότι η κόρη του έγινε χριστιανή, θερμά την παρακάλεσε να αρνηθεί τον Χριστό, πράγμα που δεν κατόρθωσε. Τότε τη γύμνωσαν και τη μαστίγωσαν με μαστίγια από ωμά δέρματα, τέσσερις άνδρες. Έπειτα έσπασαν τα πλευρά της και αφού πήραν την περιουσία της την εξόρισαν, όπου ομολογώντας τον Χριστό απεβίωσε. Οι δε Αύκτος και Ταυρίων, αφού κατηγόρησαν τον ωμό βασανιστή και φονιά της Θεσσαλονίκης, καταγγέλθηκαν στον υπατικό Θορύβιο. Αυτός διέταξε τον λιθοβολισμό τους και κατόπιν μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων. Επειδή όμως οι Άγιοι με θαυματουργικό τρόπο βγήκαν απ' όλα αυτά σώοι και αβλαβείς, διατάχθηκε ο αποκεφαλισμ

Ἑτοίμασον τὸν κόλπον, Ἀβραὰμ Πάτερ, Οὐχ ὑστεροῦντι Λαζάρῳ σοῦ Λαζάρου. Ο Όσιος Λάζαρος ήταν από τη Μικρά Ασία και γεννήθηκε τον 11ο αιώνα μ.Χ. σ' ένα χωριό κοντά στη Μαγνησία (προς τον Νέανδρο Ποταμό), από γονείς ευσεβείς τον Νικήτα και την Ειρήνη. Όταν ακόμα ήταν έξι χρονών, επιδόθηκε στον πνευματικό στίβο μέσα στο μοναστήρι των Ορόβων. Εκεί έμεινε επί πέντε χρόνια διδασκόμενος. Όμως, από θείο ζήλο κινούμενος, θέλησε να προσκυνήσει τους αγίους τόπους. Έτσι έφυγε κρυφά από τη Μονή και πήγε στα Ιεροσόλυμα. Μετά την προσκύνηση των εκεί Ιερών, επισκέφθηκε τη μονή του αγίου Σάββα, όπου κοινοβίασε αφού έγινε μοναχός και κατόπιν Ιερέας. Κατά την επανάσταση των Αράβων, που βεβήλωναν τα Ιερά, αναγκάστηκε και έφυγε στην Έφεσο, σ' ένα έρημο όρος αντίκρυ της πόλης, που ονομαζόταν Γαλλήσιο. Εκεί, στην αρχή μόνος ζούσε σ' ένα κελί, αλλά αργότερα μαζεύτηκαν γύρω του και άλλοι μοναχοί. Ο δε Μονομάχος Κωνσταντίνος (1042 - 1054 μ.Χ.), εξόριστος τότε στη Μυτιλήνη, άκουσε για την αγιότητα του

Eις τον Iέρωνα. Ὢ πῶς, Ἱέρων οὐδὲν ἐξ εὐτολμίας Ἄτολμον εἶδεν, οὐδ' ἀγενὲς πρὸς ξίφος! Eις τους τριακονταδύω. Διὰ ξίφους ἀνεῖλον ἄνδρας τρὶς δέκα, Ἄνδρες πονηροί, καὶ μίαν ξυνωρίδα. Ουδ' ἔλαθ' ἑβδομάτῃ Ἱέρων ξίφει αὐχένα τμηθείς. Τα ονόματα των Αγίων Ματρύρων είναι: Ιέρων, Νίκανδρος, Ησύχιος, Βαράχος (ή Βαράχιος), Μαξιμιανός, Καλλίνικος, Ξαντικός (ή Ξανθιάς), Αθανάσιος, Θεόδωρος, Δουκίτιος, Ευγένιος, Θεόφιλος, Ουαλέριος, Θεόδοτος, Καλλίμαχος, Ιλάριος, Γιγάντιος, Λογγίνος, Θεμέλιος, Ευτύχιος, Διόδοτος, Καστρίκιος, Θεαγένης, Μάμας, Νίκων, Θεόδουλος, Βοστρύκιος (ή Ουστρίχιος), Ουΐκτωρ, Δωρόθεος, Κλαυδιανός, Επιφάνιος, Ανίκητος και άλλος Ιέρων. Ο πρώτος απ' αυτούς, ο Ιέρων, ήταν από τα Τύανα της Καππαδοκίας. Ο πατέρας του πέθανε γρήγορα και την ανατροφή του, καθώς και των δύο αδελφών του, Ματρωνιανού και Αντωνίου, ανέλαβε εξ ολοκλήρου η μητέρα τους Στρατονίκη. Παρ' όλο που ο Ιέρων πήρε αρκετή μόρφωση, ασχολήθηκε με το γεωργικό επάγγελμα. Οι ειδωλολάτρες τέτοιες ενασχολή