Ο Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Μοισίας κοιμήθηκε εν ειρήνη το 1012 μ.Χ.

Ο Όσιος Γρηγόριος έζησε έγκλειστος στη Μονή του Αγίου Θεοδοσίου της Μεγάλης Λαύρας του Κιέβου τον 14ο αιώνα. Ο Άγιος Γρηγόριος, Έγκλειστος ή ο Ερημίτης των Σπηλαίων, έζησε τον 14ο αιώνα. Στο «Βίος των Αγίων, των Λειψάνων των οποίων βρίσκονται εν τω Σπηλαίω του Αγίου Θεοδοσίου», αναφέρεται ότι ως τροφή του όλη του τη ζωή ήταν το άψητο χόρτο.  Το χόρτο αυτό το έδινε στους προσκυνητές που έρχονταν σε αυτόν, και οι ασθενείς θεραπεύονταν. Εορτάζεται επίσης στις 28 Αυγούστου και την δεύτερη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Ο Όσιος Παΐσιος του Ούγκλιχ κοιμήθηκε το έτος 1504 μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου. Η μνήμη του Οσίου Παΐσιου επαναλαμβάνεται στις 6 Ιουνίου. Ο Άγιος Παΐσιος του Ουγλίχ ήταν ηγούμενος της Μονής της Προστασίας, κοντά στο Ουγλίχ. Γεννήθηκε στην περιοχή του Τβερ, κοντά στην πόλη Κασίν, και ήταν ανιψιός του Αγίου Μακαρίου του Καλιαζίν (17 Μαρτίου). Ο Άγιος Παΐσιος εισήλθε στη μονή του θείου του μετά τον θάνατο των γονιών του, όταν ήταν μόλις έντεκα χρονών. Υπό την καθοδήγηση του θείου του, ο Άγιος Παΐσιος έζησε ασκητική ζωή με υπακοή, νηστεία και προσευχή, και ανατέθηκε να αντιγράφει βιβλία που σώζουν την ψυχή. «Άνθρωπος θαυμάσιος στο πνεύμα, φημισμένος διδάσκαλος της αγιότητας και θαυματουργός εντυπωσιακός, ίδρυσε (το 1464) τη συνεισφορητική Μονή της Προστασίας τρεις βέρστες από το Ουγλίχ, κατόπιν επιθυμίας του Πρίγκιπα Ανδρέα, και εξελέγη ηγούμενος.» Ο Άγιος Παΐσιος ήταν επίσης «ιδρυτής και οργανωτής της ιεράς Μονής του Αγίου Νικολάου Γκρεχοζαρούχνια το 1489.» Αγ...

 Ο Όσιος Ησαΐας ασκήτεψε στην Μονή του Βάλαμο της Φιλανδίας και κοιμήθηκε εν ειρήνη το έτος 1914.

Ο Όσιος Θεόδωρος γεννήθηκε το έτος 477 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και ήταν συγγενείς του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Περί το 529 μ.Χ., συνοδευόμενος από δύο μαθητές του, το Θεόπλαστο και τον Τιμόθεο, μετέβη στα Ιεροσόλυμα, για να προσκυνήσει τον Πανάγιο Τάφο. Επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη και έκτισε τη Μονή της Χώρας με δύο παρεκκλήσια αφιερωμένα στον Άγιο Άνθιμο Νικομήδειας και τους Αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες της Σεβαστείας. Ο Άγιος Θεόδωρος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 477 και ήταν θείος της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, συζύγου του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Κάποια στιγμή έγινε αναχωρητής σε μια μικρή καλύβα έξω από την Αντιόχεια, όπου απέκτησε φήμη ως άγιος άνθρωπος. Ο Ιουστινιανός τον κάλεσε στην Κωνσταντινούπολη για να βοηθήσει την Εκκλησία στον αγώνα κατά της αίρεσης των Θεοπασχιτών. Αργότερα, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου βρήκε έναν κατάλληλο χώρο για να συνεχίσει την ασκητική του ζωή. Εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό κελί σε λόφο στο βορειοδυτικό μέρος της πόλης, κοντά σε πη...

Στις όχθες του ποταμού Δούναβη, στα σύνορα της Πανονίας και της Νορικής (σημερινής Αυστρίας), βρίσκεται η πόλη Αστούρα. Περί το 454 μ.Χ. ένας άγνωστος μοναχός που προερχόταν από την Μικρά Ασία εγκαταστάθηκε στις πύλες του ναού που βρισκόταν εκεί. Μερικές μέρες μετά, άρχισε να διατρέχει την πόλη και να προειδοποιεί ότι οι βάρβαροι ετοιμάζονται για πολιορκία και ότι πρέπει όλοι οι Χριστιανοί να συναχθούν, για να παρακαλέσουν τον Θεό για την σωτηρία τους. Οι Χριστιανοί δεν πίστεψαν στα λόγια του Αγίου Σεβερίνου.  Έτσι ο Όσιος εγκατέλειψε την πόλη και κατέφυγε στην κοντινή πόλη Κομαγένη. Εγκαταστάθηκε και πάλι στις θύρες του ναού, για να συνεχίσει το προφητικό του κήρυγμα, όπου έφθασε ένας γέροντας από την Αστούρα και ανήγγειλε την κατάληψή της. Τότε, όπως και παλιά με τους Νινευΐτες, οι Χριστιανοί άρχισαν να μετανοούν και να ζητούν το έλεος του Θεού. Σε τρεις μέρες ένας δυνατός σεισμός έσπειρε τον πανικό στους εισβολείς, που έντρομοι ετράπησαν σε φυγή, εγκαταλείποντας την πόλη ελεύθερ...

Ὡς ἠγαθύνθην Ἀγάθων τὴν Καρδίαν, Εἰρηνικοῦ σοῦ καὶ μόνου μνησθεὶς τέλους. Ο Άγιος Αγάθων της Αιγύπτου ήταν νέος όταν πήγε στη Θηβαΐδα, όπου μαθήτευσε κοντά στον Ποιμένα. Ο πνευματικός του πατέρας τον εκτιμούσε ιδιαίτερα, και σε ένα απόσπασμα (Ποιμένας 61), φαίνεται ο Αββάς Ιωσήφ να εκφράζει έκπληξη που ο Ποιμένας αποκαλούσε έναν τόσο νέο μαθητή «αββά». Ο Αγάθων πήγε στη Σκήτη, όπου έζησε για κάποιο διάστημα με τον Αλέξανδρο και τον Ζωΐλο, οι οποίοι αργότερα έγιναν μαθητές του Αρσενίου. Έφυγε από τη Σκήτη, πιθανόν μετά την πρώτη καταστροφή της, και μαζί με τον μαθητή του, Αβραάμ, έζησαν κοντά στον Νείλο, όχι μακριά από το Τρώι. Γνώριζε από παλιά τον Αμμούν, τον Μακάριο τον Μέγα, τον Άγιο Λωτ, τον Ιωσήφ και τον Πέτρο. Οι αδελφοί τον ρώτησαν: «Ποια από όλες τις αρετές απαιτεί τον μεγαλύτερο αγώνα;» Εκείνος απάντησε: «Συγχωρέστε με, αλλά νομίζω πως δεν υπάρχει μεγαλύτερος κόπος από την προσευχή προς τον Θεό. Γιατί κάθε φορά που ο άνθρωπος θέλει να προσευχηθεί, οι εχθροί του, οι δαίμονες, θ...

Ἐν γῇ τὸ μέλλον οὐκ ἔτι χρᾷ Σαμέας, Ἄνω γὰρ οὗτος ὁ προφητικὸς τρίπους. Ένας από τους προφήτες πού το βιβλίο του χάθηκε, όπως μαθαίνουμε από το Β' Παραλειπομένων (κβ' 15): «και λόγοι Ροβοάμ οί πρώτοι ουκ ιδού γεγραμμένοι εν τοις λόγοις Σαμέου του προφήτου;». Αυτός επίσης εμπόδισε τον Ροβοάμ, γιο του Σολομώντα, να κινήσει πόλεμο κατά των δώδεκα φυλών για την προστασία τους (Γ' Βασιλ. κεφ. ιβ' ) Σαμέας (εβραϊκά: שְׁמַעְיָה Šəmaʿyā· Σαμαίας στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα), γνωστός επίσης ως  Σεμείας, ήταν προφήτης κατά τη βασιλεία του Ροβοάμ (Α' Βασιλέων 12:22-24). Τιμάται ως άγιος στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία στις 8 και 9 Ιανουαρίου. Βιβλική αφήγηση Σύμφωνα με τα βιβλία Α' Βασιλέων και Β' Χρονικών, η παρέμβαση του Σαμέα απέτρεψε έναν πόλεμο μεταξύ του Ροβοάμ και του Ιεροβοάμ, αφού ο τελευταίος είχε οδηγήσει τις βόρειες φυλές του Ισραήλ να αποσπαστούν από τις φυλές του Ιούδα και του Βενιαμίν. Ο βασιλιάς Ροβοάμ είχε συγκεντρώσει 180.000 στρατιώτες για να αναγ...

Χριστού πόθω τρωθείσα μήτηρ Κελσίου, Aνδρός κατεφρόνησε, και των βασάνων. Η Αγία αυτή ήταν σύζυγος του ηγεμόνα που θανάτωσε τον Άγιο Ιουλιανό και μητέρα του Αγίου Κελσίου. Πίστεψε στον Χριστό από τα θαύματα που έγιναν κατά τη διάρκεια των μαρτυρίων και στη συνέχεια αποκεφαλίστηκε.

Εις τον Ιουλιανόν και Βασίλισσαν. Ἰουλιανῷ πολλὰ καὶ Βασιλίσσῃ, Ἔπαθλα κεῖνται, κειμένοις ἐκ τοῦ ξίφους. Εις τον Κέλσιον και Aντώνιον. Τέμνει κεφαλὴν τὸ ξίφος τὴν Κελσίου, Καὶ σὺν κεφαλῇ τῇ δε τὴν Ἀντωνίου. Εις τους διά του Aγίου Ιουλιανού πιστεύσαντες. Χριστού συνέντες άνδρες αληθές σέβας, Προύδωκαν εις θάνατον αυτούς εμφρόνως. Μαρτύρησαν στις αρχές του 4ου αιώνα επί Διοκλητισνού και Μαρκιανού διοικητή Αιγύπτου. Ο Ιουλιανός ήταν από την Αντινούπολη της Μέσης Αιγύπτου και ο γάμος του με τη Βασίλισσα (έτσι ονομαζόταν η γυναίκα του) δεν τους έδωσε παιδί. Αλλά παιδιά τους θεωρούσαν τα φτωχά και τα ορφανά. Όταν το 303 κηρύχτηκε διωγμός κατά των χριστιανών, ο Ιουλιανός και η Βασίλισσα για να αποφύγουν την ειδωλολατρική βία, πήγαν, ο μεν σε ανδρικό μοναστήρι, ή δε σε γυναικείο. Αλλά η σκληρή δίωξη από τον ειδωλολάτρη διοικητή της Αιγύπτου Μαρκιανό, έφτασε μέχρι αυτά τα μοναστήρια. Τότε ο Ιουλιανός συνελήφθη και ιδιαίτερα αυτός βασανίστηκε σκληρά. Ο γιος όμως του Μαρκιανού, Κέλσιος, που σεβότ...

Ο Άγιος Ισίδωρος ήταν πρεσβύτερος και μαρτύρησε από τους Λατίνους, στην πόλη Γιούρεβ της Εσθονίας, μαζί με άλλους 72 Χριστιανούς, το έτος 1472.

Ο Άγιος Αβώ μεγάλωσε στην Βαγδάτη σαν μουσουλμάνος. Στην ηλικία των 17 ή 18, βρέθηκε στην Τυφλίδα της Γεωργίας όπου έγινε Χριστιανός. Μαρτύρησε το έτος 786 μ.Χ. Ο Άγιος Αβώ είναι ο προστάτης Άγιος της Τυφλίδας.

Ο Άγιος Οσιομάρτυρας Γρηγόριος καταγόταν από την Ρωσία και ασκήτεψε στη Μονή του Αγίου Θεοδοσίου της Μεγάλης Λαύρας. Με την ακρίβεια της μοναχικής του βιοτής και τα πνευματικά παλαίσματα, από πολύ νωρίς αξιώθηκε να επιτελεί ποικίλα θαύματα στο Όνομα του Χριστού. Ιδιαίτερο χάρισμα του έδωσε ο Θεός εναντίων των πονηρών πνευμάτων, που τα επιτιμούσε και τα απομάκρυνε από τους ανθρώπους. Μαρτύρησε το έτος 1094 επί ηγεμόνος Ραστισλάβου.

  Kυράννα παθών, και βασάνων κυρία, Φανείσ’ απήλθε προς Kύριον Kυρίων. Η Αγία νεομάρτυς Κυράννα γεννήθηκε στο χωριό Αβυσσώκα ή Βυρσόκα, στη σημερινή Όσσα της Θεσσαλονίκης, από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους. Στο Μαρτύριό της αναφέρεται ότι ήταν εξαιρετικά όμορφη. Αυτή η εξωτερική ομορφιά της Κυράννας, που δεν ήταν τίποτε άλλο από το αντικατόπτρισμα της εσωτερικής της ωραιότητας, αποτέλεσε και την αφορμή να οδηγηθεί στο μαρτύριο, καθώς κάποιος γενίτσαρος, εισπράκτορας των φόρων στο χωριό της Κυράννας, που την ερωτεύθηκε, προσπάθησε επανειλημμένα με κολακείες και δώρα να την ελκύσει και να την πείσει να αλλαξοπιστήσει, για να τη νυμφευθεί. Επειδή όμως η Κυράννα δεν αποδεχόταν τις κολακείες, ούτε πολύ περισσότερο τα δώρα του Τούρκου, αυτός νομίζοντας πως θα την κάμψει με τον φόβο άρχισε να την απειλεί ότι θα την βασανίσει σκληρά και τέλος θα την θανατώσει, αν δεν υποχωρήσει και δεν αρνηθεί την πίστη της. Αλλά ούτε αυτά τα μέσα έφεραν το ποθητό αποτέλεσμα για το γενίτσαρο. Τότε την οδήγ...

Ο Όσιος Μακάριος ο Μακρής γεννήθηκε περί το 1383 μ.Χ. από ευσεβείς κι επιφανείς γονείς στη Θεσσαλονίκη (κατά άλλους ήταν Εβραίος και έγινε χριστιανός). Διακρινόταν για την παιδεία του, την αρετή και τη σύνεση του. Είχε το προσωνύμιο Ασπρόφρυς. Νέος ήλθε στο Άγιον Όρος (1401 μ.Χ.) κι έγινε μοναχός στη Μονή Βατοπεδίου υπό τον ενάρετο Γέροντα Αρμενόπουλο επί διετία και αργότερα τον ασκητή Δαβίδ και χειροτονήθηκε διάκονος και ιερεύς. Με τον Δαβίδ πήγε στην Κωνσταντινούπολη, υστέρα από πρόσκληση του αυτοκράτορα Μανουήλ Β' του Παλαιολόγου. Ο αυτοκράτορας δεν κατάφερε να τους κρατήσει για πολύ κοντά του ως πνευματικούς συμβούλους. Επέστρεψαν στο Άγιον Όρος, όπου ο Δαβίδ ανεπαύθη (+1422 μ.Χ.). Αργότερα, ο Όσιος Μακάριος πήγε ξανά στην Κωνσταντινούπολη κι έγινε ηγούμενος και ανακαινιστής της σε παρακμή ιεράς Μονής Παντοκράτορος. Στάλθηκε από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η' Παλαιολόγο ως αντιπρόσωπος του στη Ρώμη και διακρίθηκε για την άκαμπτη στάση του και το γνήσιο ορθόδοξο φρόνημα (1429 μ.Χ...

 Ὅλην ὑπερβὰς τὴν ὕλην τοῦ σαρκίου, Ἥκεις ὅλος νοῦς Ἀττικὲ πρὸς τοὺς Νόας. Ο Άγιος Αττικός γεννήθηκε στη Σεβάστεια της Αρμενίας, όπου και εκπαιδεύτηκε. Όταν πήγε στην Κωνσταντινούπολη, έγινε κληρικός της εκεί Αρχιεπισκοπής. Η μόρφωση του ήταν μέτρια, πολλή όμως ήταν η φιλοτιμία και ο κόπος του στο να μελετά για να μπορεί να κηρύττει. Στη ζωή του ήταν ασκητικός αλλά συγχρόνως και κοινωνικός τύπος. Στην Αρχιεπισκοπή Κωνσταντινουπόλεως διαδέχτηκε τον αποθανόντα - κατά το μήνα Οκτώβριο του 405 μ.Χ. - Αρσάκιο. Η εκλογή του έγινε στα τέλη του 405 μ.Χ. ή αρχές του 406 μ.Χ. Επί της πατριαρχείας του έγιναν το 415 μ.Χ. τα εγκαινια του - πυρποληθέντος το 404 μ.Χ. - ναού της Αγίας Σόφίας ενώ το 421 μ.Χ. βάπτισε την περίφημη Αθηναΐδα, κόρη του Αθηναίου σοφιστή Λεοντίου, αφού τη μετονόμασε σε Ευδοκία και κατόπιν ευλόγησε τους γάμους της με τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Β'. Υπήρξε μεγάλος ευεργέτης των φτωχών. Εργάστηκε εναντίον των δεισιδαιμονιών. Με την μετριοπάθεια και την αγαθότητα του κέρδισε...

  Πῦρ ζεῦγος ἀνδρῶν ἐν μεταφρένοις φέρει, Ἐπισκιωθὲν τοῦ Θεοῦ μεταφρένοις. Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες ήταν από τη Λιβύη. Συνελήφθησαν διότι ομολογούσαν τον Χριστό και οδηγήθηκαν στον ανθύπατο και άρχοντα της Λιβύης, Επειδή επέμεναν στην πίστη του Χριστού, τους καταξέσχισαν τις σάρκες και έτσι παρέδωσαν οι Άγιοι τις ψυχές τους στα χέρια του Θεού και ανέβηκαν νικηφόροι στα ουράνια.

Πάλαιε Καρτέριε πρὸς πῦρ καὶ δόρυ, Τὸ καρτερὸν σου πρὸς πάλας δεικνὺς δύω. Μαρτύρησε και αυτός στο διωγμό του Διοκλητιανού κατά της Εκκλησίας. Ήταν Ιερέας στην Καισαρεία της Καππαδοκίας και έσπειρε τον καλό σπόρο στην πόλη. Όταν οι ναοί του Χρίστου κλείστηκαν, αυτός έκανε θεία λειτουργία σ' ένα μυστικό ευκτήριο οίκο. Καταγγέλθηκε, αρνήθηκε την αναγνώριση των διαταγμάτων του διωγμού και έμεινε σταθερός στην ομολογία του Χρίστου. Ο διοικητής Ούρβανός (298) διέταξε τη φυλάκιση του. Όταν ξαναδήλωσε την πίστη του, μαστιγώθηκε σκληρά. Κατόπιν ξερίζωσαν τα νύχια από τα χέρια και τα πόδια του και έπειτα άνοιξαν τα πλευρά του με σιδερένια νύχια, και τις πληγές έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες από ρητίνη. Αλλά ο Καρτέριος υπέμεινε νικηφόρα, εφαρμόζοντας το λόγο του Απόστολου Παύλου: «τίς υμάς χωρίσει από του Χριστού; θλίψις ή κίνδυνος ή μάχαιρα;» (Ρώμ. η' 35). Και έτσι πήρε το αμάραντο στεφάνι της αιώνιας δόξας. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ήχος α' Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η...

Ὁ σὴν μελίζων σάρκα Κῦρος Χριστέ μου, Σαρκὸς διαστάς, σῷ παρίσταται θρόνῳ. Ο Άγιος Κύρος ήταν μοναχός σε κάποιο μοναστήρι του Πόντου απέναντι της Αμάστριδος. Εκεί τον συνάντησε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ο Β (685-695, 705-711 μ.Χ.), τον οποίο ο Άγιος βεβαίωσε προφητικά ότι θα ανακτήσει τον θρόνο. Όταν αυτό συνέβη πραγματικά ο αυτοκράτορας θυμήθηκε τους προφητικούς λόγους του Αγίου και τον κάλεσε, το έτος 705 μ.Χ., στην Κωνσταντινούπολη, για να αναλάβει τον Πατριαρχικό θρόνο. Η πατριαρχεία του Άγιου Κύρου διήρκησε μέχρι το 711. Τα χρόνια εκείνα τάραζαν την Εκκλησία και το Κράτος οι αιρέσεις του Μονοφυσιτισμού και του Μονοθελητισμού, παρόλο που είχαν καταδικασθεί από την Δ' και ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδο. Οι οπαδοί των αιρέσεων αυτών ήταν πάρα πολλοί στη Συρία, την Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία, την Αρμενία, την Περσία, και βοήθησαν τους Άραβες στην κατάκτηση των χωρών αυτών και την απόσπαση τους από το Βυζάντιο. Ενώ όμως η ανάκτηση τους ήταν αδύνατη, υπήρχε μερίδα - κυρίως αιρετικών ανθρ...

Σὺν δάκρυσι σπείραντι τῷ Γεωργίῳ, Καιρὸς θερίζειν ἐστὶ σὺν εὐθυμίᾳ. Ο Όσιος Γεώργιος γεννήθηκε σ' ένα χωριό της Κύπρου από γονείς ευσεβείς. Είχε και ένα μεγαλύτερο αδελφό που τον έλεγαν Ηρακλείδη. Αυτός λοιπόν, όταν ακόμα ζούσαν οι γονείς τους, πήγε στους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσει. Αφού προσκύνησε, κατόπιν πήγε στη Λαύρα του Καλαμώνας που βρισκόταν κοντά στο σημερινό μοναστήρι του Αββά Γερασίμου στον Ιορδάνη και εκεί έγινε μοναχός. Ο δε Γεώργιος παρέμεινε κοντά στους γονείς του. Αργότερα πέθαναν οι γονείς του και ο Γεώργιος έμεινε ορφανός. Τότε τον παρέλαβε μαζί με την κληρονομιά του ο θείος του, που είχε μια μοναχοκόρη και ήθελε να τον κάνει γαμπρό του. Ο Γεώργιος όμως δεν ήθελε να παντρευτεί και έφυγε στον άλλο του θείο, που ήταν ηγούμενος σ' ένα Μοναστήρι. Αλλά επειδή ο προηγούμενος θείος του πίεζε τον αδελφό του ηγούμενο ν' αφήσει τον Γεώργιο να φύγει από το μοναστήρι, ο Γεώργιος έφυγε κι από 'κει και πήγε στον αδελφό του Ηρακλείδη στη Λαύρα του Καλαμώνος. Άλ...