ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου Προκοπίου του δια Χριστόν σαλού παρά μόνο το εξής θαύμα: Κάποτε ο Όσιος, διασχίζοντας τους δρόμους του Ουστιούγκ, έφτασε τρέχοντας στην εκκλησία. Γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και φώναξε: «Μητέρα του Θεού, σώσε μας· σώσε μας!» Γύρισε προς τον κόσμο, που παρευρισκόταν εκείνη την στιγμή μέσα στην εκκλησία και τους φώναξε δυνατά να μετανοήσουν, να παύσουν να αμαρτάνουν, διαφορετικά ο Θεός θα τους λιθοβολήσει. Ο κόσμος τον θεώρησε τρελό. Και αφού τον έδειραν, τον έδιωξαν. Ύστερα από καιρό, όμως, ο ουρανός της πόλης καλύφθηκε από ένα τεράστιο μαύρο σύννεφο. Όλες οι εκκλησίες γέμισαν από πιστούς. Ο Όσιος Προκόπιος τότε, άρχισε να ελέγχει τον κόσμο και τους παρότρυνε να προσευχηθούν. Και προσευχήθηκαν όλοι και το σύννεφο διαλύθηκε· ο ουρανός καθάρισε και όλοι οι κάτοικοι, σαν κάτι να τους έσπρωχνε, έτρεξαν έξω από την πόλη! Εκεί αντίκρισαν μια τεράστια έκταση σκεπασμένη με μαύρες πέτρες-μετεωρίτες. Αν οι πέτρες αυτές έπεφταν επάνω στην

Aναστασίω επλάκη διπλούν στέφος, Aίμασι κοσμήσαντι ιερωσύνην. Ο ένδοξος ιερομάρτυς του Χριστού Αναστάσιος γεννήθηκε περί τα τέλη του 17ου με αρχές του 18ου αιώνος μ.Χ. Κατάγονταν από το χωριό Άγιος Βλάσιος (Σούβλιαση η παλαιότερη ονομασία) της Θεσπρωτίας, κοντά στην πόλη της Ηγουμενίτσας. Οι πληροφορίες που έχουμε γι' αυτόν προέρχονται από τον Βίο του που σώζεται στο έργο «Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας», όπου κυρίως αναφέρεται το μαρτυρικό του τέλος. Δεν γνωρίζουμε κάτι σχετικό με την παιδική και νεανική του ηλικία, εύκολα όμως μπορούμε να υποθέσουμε, ότι μέσα στα δύσκολα χρόνια που έζησε, έλαβε από την οικογένειά του ευσεβή ανατροφή «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσία Κυρίου». Η ευσεβής του ανατροφή και η κλήση του Θεού οδήγησαν αργότερα τον μακάριο Αναστάσιο στην απόφαση να ενταχθεί στον Ιερό Κλήρο και να διακονήση τον Θεό και τον λαό Του ως πρεσβύτερος. Σε κάποια χρονική στιγμή της ιερατικής του ζωής και ενώ εφημέρευε σε κάποιο Ναό έξω από την βασιλεύουσα, την Κωνσταντινούπο

Θεόν φιλήσας Θεόφιλος γεννάδας, Ήδη σύνεστι τω φιλουμένω άνω. Ο Όσιος Θεόφιλος γεννήθηκε στη Ζίχνη της Μακεδονίας περί το 1460 μ.Χ. από γονείς φιλόθεους, φιλάγαθους και φιλάρετους. Στην πατρίδα του έμαθε τα πρώτα γράμματα κι έδειξε πως τα αγαπούσε ιδιαίτερα και πρόκοπτε και προόδευε μελετώντας και εντρυφώντας στις ιερές γραφές. Μάλιστα επιδόθηκε στην καλλιγραφία και έγινε άριστος καλλιγράφος. «Απαρνηθείς πατρίδα και συγγένειαν και πλούτον και πάσαν κοσμική ματαιότητα, έγινε μοναχός· μετ’ ολίγον δε καιρόν έλαβε και το αξίωμα της ιερωσύνης· έκτοτε δε περιεπάτει εις διαφόρους τόπους διδάσκων και ωφελών τους Χριστιανούς δια του λόγου και του παραδείγματος της εαυτού ζωής». Κατόπιν γνωρίσθηκε και συνδέθηκε πνευματικά με τον ενάρετο κι ευλαβή επίσκοπο Ρενδίνης Ακάκιο, τον όποιο είχε χειροτονήσει αρχιερέα ο άγιος Νήφων (βλέπε 11 Αυγούστου), όταν ήταν μητροπολίτης Θεσσαλονίκης (1482 - 1486 μ.Χ.). Δια του Ακακίου συνδέθηκε με τον άγιο Νήφωνα και ο άγιος Θεόφιλος. Αξίζει σύντομα και παρενθετικά

Ἔοικε Προκόπιος, αὐχένα κλίνων, Λέγειν, Κοπείτω· τῇ πλάνῃ γὰρ οὐ θύω. Ὀγδοάτῃ Προκοπίου ἀρηϊθόου κράτα κέρσαν. Ο Άγιος Προκόπιος, έζησε και μεγάλωσε στην Ιερουσαλήμ τα χρόνια που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Διοκλητιανός (290 μ.Χ.). Ο πατέρας του, ο Χριστοφόρος, ήταν ευσεβής άνθρωπος, σε αντίθεση με την μητέρα του, την Θεοδοσία (βλέπε ίδια ημέρα), που πίστευε στα είδωλα. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του τον πήγε στον αυτοκράτορα, ο οποίος τον έκανε ηγεμόνα της πόλης των Αλεξανδρέων και του έδωσε εντολή να καταδιώκει και να βασανίζει τους χριστιανούς. Έτσι ο Προκόπιος ξεκίνησε για την Αλεξάνδρεια. Κατά την πορεία του όμως, ξαφνικά άρχισαν να πέφτουν αστραπές και βροντές και ταυτόχρονα άκουσε φωνή να τον καλεί με το όνομά του, που τον απειλούσε με θάνατο επειδή θα κατεδίωκε τους χριστιανούς και ταυτόχρονα και τον Αληθινό Θεό. Μετά από αυτό το γεγονός ο Προκόπιος παρακάλεσε Εκείνον που του μιλούσε να του φανερωθεί περισσότερο για να δει ποίος είναι. Τότε εμφανίστηκε μπροστά