Eις τον Aλέξανδρον. Τμηθεὶς ὁ σεπτός, Ἀλέξανδρος αὐχένα, Καὶ Μάρτυς ἐστίν, οὐ θύτης Χριστοῦ μόνον. Eις την Θεοδότην και Γλυκερίαν. Θεοδότην ἄγχουσι καὶ Γλυκερίαν, Θεοῦ γλυκείας ἠγαπηκυίας δόσεις. Eις την Άνναν και Eλισάβετ. «Στῶμεν καλῶς, καὶ θῶμεν αὐχένας ξίφει», Ἀθληφόροι λέγουσιν ἀλλήλαις δύο. Ο Άγιος Αλέξανδρος ήταν επίσκοπος και κήρυττε με μεγάλο ζήλο το Ευαγγέλιο στα πλήθη των ειδωλολατρών. Τα κηρύγματά του προσέλκυσαν πλήθος ειδωλολατρών στην Χριστιανική πίστη. Το γεγονός αυτό εξόργισε τον άρχοντα του τόπου. Έτσι λοιπόν διέταξε να συλλάβουν τον Άγιο και να τον υποβάλλουν σε βασανιστήρια, για να τον αναγκάσουν να θυσιάσει στα είδωλα. Εκείνος όμως δεν πείστηκε. Ένας στρατιώτης, ονόματι Ηράκλειος, βλέποντας την καρτερία του Αλεξάνδρου πίστεψε στον Χριστό. Ο Ηράκλειος υποβλήθηκε σε πολλά βασανιστήρια και τελικά αποκεφαλίστηκε. Ο Άγιος Αλέξανδρος με τη χάρη του Θεού, θεραπεύτηκε από τις πληγές των βασανιστηρίων. Διετέλεσε και κάποιο θαύμα, έτσι προσέλκυσε στην πίστη του Χριστού ...

 Ιπποδρομούντας τέσσαρας Θεός βλέπει, Σατάν δε πίπτει, και κροτεί δήμος νόων. Μάρτυρες, χωρίς να γνωρίζουμε κανένα βιογραφικό τους στοιχείο. Η μνήμη τους επαναλαμβάνεται στις 12 Ιουλίου.