ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Eις τον Mέδιμνον. Ὕδωρ διελθὼν ψαλμικῶς καὶ πῦρ ἅμα, Λέγει Μέδιμνος, εἰς ἀναψυχὴν φθάνω. Eις τον Oυρβανόν και Θεόδωρον. Σὺν Οὐρβανῷ δὲ καὶ Θεόδωρος μέγας, Ἆθλον τὸν αὐτὸν ἐκτελεῖ τῷ Μεδίμνῳ. Eις τους ογδοήκοντα Iερείς και Λευΐτας. Ὀκτὰς δεκαπλῆ τῶν καθιερωμένων, Πρὸς πῦρ, ὕδωρ τε καρτερῶς ἐκαρτέρει. Οι Άγιοι αυτοί διώχθηκαν από τον Αρειανόφιλο βασιλιά Ουάλεντα (364 μ.Χ.) και αφού υπέφεραν πολλά βάσανα και ταλαιπωρίες, τελικά τους έβαλαν μέσα σε πλοίο και τους άφησαν στ' ανοιχτά της θάλασσας. Όταν έφτασαν στον Αστακινό κόλπο, οι Αρειανοί έστειλαν δικούς τους ανθρώπους με μια βάρκα και έβαλαν φωτιά στο πλοίο. Έτσι όλοι αυτοί οι Άγιοι, παραδόθηκαν ανήμποροι στις φλόγες της φωτιάς και στο βυθό της θάλασσας (35ος τόμος Migne).

 Εἰς τον Kεντυρίωνα. Ὁ Κεντυρίων πῦρ πόθου θείου πνέων, Ψυχὴν προθύμως εἰς τὸ πῦρ ἀποπνέει. Εἰς τον Θεόδωρον, Aμμιανόν και Iουλιανόν. Τριττοῖς ἀθληταῖς, ἡ πυρὰ κλῖμαξ ξένη, Δι' ἧς ἀνῆλθον οὐρανοῦ πρὸς τὸ πλάτος. Οι Άγιοι Κεντυρίων, Θεόδωρος, Αμμιανός, Ιουλιανός και Ωκεανός κατάγοταν από το χωριό Κανδαύλη και συνελήφθηκαν επί βασιλέως Μαξιμιανού (288 μ.Χ.). Επειδή όλοι ομολόγησαν με θάρρος τη χριστιανική τους πίστη, τους έκαψαν ζωντανούς και έτσι πήραν το ένδοξο στεφάνι του μαρτυρίου.