ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 25 Νοεμβρίου 1912 ο βουλγάρικος στρατός και συγκεκριμένα τμήμα της 2ης Βουλγαρική Μεραρχία αποτελούμενος από χίλιους άνδρες, κατέλαβε αμαχητί την πόλη του Σιδηροκάστρου.

Στις 24 Νοεμβρίου 1989, ημέρα Παρασκευή, έγινε η πρεμιέρα του θεατρικού έργου «Γιατρός με το στανιό» του Μολιέρου από το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Σερρών. Έκθεση εικόνων «ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ» ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ : ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 24/11/1989 ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ              :           ΧΕΙΜΩΝΑΣ 1989-90 ΕΙΔΟΣ ΘΕΑΜΑΤΟΣ                   :           ΚΩΜΩΔΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ                           :           ΜΟΛΙΕΡΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ                            :           ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ                           :           ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΗΝΙΚΑ – ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ           :           ΑΝΕΜΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ           :           ΜΕΛΙΔΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗ                                 :           ΑΝΔΡΕΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ                                : ΜΩΡΑΪΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ, ΚΑΡΙΩΡΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ, ΛΙΒΑΝΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΚΟΥΤΣΕΛΙΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ, ΒΕΡΓΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ, ΠΙΣΙΜΙΣΗΣ ΜΠΑΜΠΗΣ,  ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΕΦΗ, ΓΑΣΠΑΡΙΝΑΤΟΥ ΣΟΦΙΑ, ΜΑΚΡΗΣ ΦΩΤΗΣ

Φωτό αρχείου : Εθνικός Σιδηροκάστρου περίοδος 1974-1975. Στις 24 Νοεμβρίου 1974, ο Εθνικός Σιδηροκάστρου γνώρισε την ήττα από τον Πανθρακικός ο οποίος συνέχισε τις καλές εμφανίσεις νίκησε στο εκτός έδρας παιχνίδι, μέσα στο Σιδηρόκαστρο με 0 – 1. Φωτό αρχείου : Πανθρακικός ΑΠΣ, περίοδος 1974-1975. Το παιχνίδι έγινε στα πλαίσια της Β΄ Εθνικής ποδοσφαίρου ανδρών 1974-75 του Γ΄ ομίλου Εθνικός Σιδηροκάστρου: Οι παίχτες της φωτογραφίας ΠΑΙΚΤΕΣ: ΟΡΘΙΟΙ: Παυλίδης Παύλος , Μιζούρης, Αγγελίδης Πέτρος (τερμ.),Μπεζιργιανίδης Θεμιστοκλής, Φωτιάδης Αθανάσιος Αστάκογλου Δημήτριος (τερμ.), Μπόλας Ιωάννης, Μπαλίδης Στάθης, Παρίσης Αδάμ (αρχηγός) ΚΑΘΙΣΤΟΙ: Λυκίδης Κων/νος, Ματζιάρης, Μαρβάκης Σωκράτης, Πατσιάς Δημήτριος, Σοφιάδης Δημήτριος, Σιβάς Θωμάς, Καρβούνης ΕΚΤΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: Λυκίδης Παύλος, Κοτασίδης Ιωάννης. Η Βαθμολογία στο τέλος του πρωταθλήματος

Πέθανε στις Σέρρες ο Στέλιος Βαφείδης από συγκοπή καρδίας, 24 τοϋ Νοέμβρη 1946 "Ἕνας ἀκόμα ἐξαιρετικός Θρᾶξ, ο Στέλιος Βαφείδης, ἀπέθανε στὰς Σέρρας, ἀπὸ συγκοπή καρδίας στὰς 24 τοῦ Νοέμβρη 1946. Ο Σ. Βαφείδης γεννήθηκε στην Καλλίπολη τῆς ᾿Ανατολικής Θράκης τὸ 1895. Ἡ οἰκογένειά του, μιὰ ἀπ᾿ τὶς πολὺ καλὲς τῆς Καλλιπόλεως, τοῦ ἐδίδαξε τὴν ἀρετὴ καὶ τὸν ἤσκησε σ᾿ αὐτήν. Εσπούδασε στὴν ᾿Αστικὴ Σχολὴ τῆς Πατρίδος του, ἐφοίτησε στη Μεγάλη Σχολὴ τοῦ Γένους τῆς Πόλης, καὶ τελείωσε τὸ Γυμνάσιο τῆς Χίου, τὸ 1911. "Έκτοτε καὶ μέχρι τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς ᾿Ανατολικής Θράκης (1920), ἐδίδαξεν ὡς διδάσκαλος στὰ σχολειὰ τῆς Καλλιπόλεως, τῶν χωριών της, τῆς Ραιδεστοῦ. Μερικά καὶ διηύθυνε. ᾿Ακούραστος καὶ ἐνθουσιώδης, ἐμόρφωσε ἑκατοντάδες Θρακόπουλα. Ἐπὶ χρόνια δούλεψε μὲ τὴ ψυχή του ὡς διδάσκαλος στὴν ὑπόδουλη Θράκη. Καὶ ὅταν τὸ ὄνειρο τῶν ἀλυτρώτων ἔγινε πραγματικότητα, καὶ στὸ Κονάκι τῆς Καλλιπόλεως ἐκυμάτισε περήφανα ἡ γαλανόλευκη, ὁ Βαφείδης σὲ ἄλλη ἐπίκαιρη στάθηκε θέση. Τοποθετεῖται τ

Στις 24 Νοεμβρίου 1912 και ώρα 4 μ.μ., ογδόντα Βούλγαροι κομιτατζήδες με αρχηγό τον Τσαγκώφ μπήκαν στις Σέρρες. Μετέπειτα στην Θεσσαλονίκη, η βουλγάρικη προπαγάνδα μιλούσε για μάχη των Βουλγάρων με τον Ελληνικό στρατό και τον θάνατο 250 Ελλήνων, ενώ παράλληλα προπαγάνδισαν πως ο στρατός τους μπήκε πρώτος στην Θεσσαλονίκη με επιστολές σε πολλές εφημερίδες της Ευρώπης.

Στις 24 Νοεμβρίου 1908 , ο πρόξενος Αντώνιος Σακτούρης, με τηλεγραφική του έκθεση, μετέφερε με ενθουσιασμό τις εντυπώσεις του για την αβίαστη μεταστροφή των πραγμάτων υπέρ του Ελληνισμού στο χωριό  Μπογορόδιτσα παρά του Πετριτσίου.  «Το παρά το Πετρίτσι χωρίον Μπογορόβιτσα, αποτελούμενον από 120 οικογενείας, ενταχθέν διά της βίας εις το σχίσμα το 1903, επανήλθεν εις την Ορθοδοξίαν. Οι χωρικοί εζήτησαν ιερέα και διδάσκαλον, οι οποίοι και απεστάλησαν αμέσως...». Στο χωριό προηγουμένως κάτω από την πίεση απειλών αναγκάστηκαν να απολύσουν τον ιερέα τους Παπακωνσταντίνο, καταγόμενο από το χωριό Στάρτσοβο. «Τον ίδιο χρόνο ο κομιτατζής Ντότσιος εξανάγκασε τον ιερέα του χωριού Μπογορόδιτσα Κυριάκο Αργυρίου, καταγόμενο από το Στάρτσοβο, να προσχωρήσει στο σχίσμα. Η κίνηση αυτή μοίρασετο έως τότε πατριαρχικό χωριό (ενν. την Μπογορόδιτσα), του οποίου οι μισοί κάτοικοι προσχώρησαν στοσχίσμα, ενώ οι άλλοι μισοί παρέμειναν πιστοί στον ελληνισμό…» όπως αναφέρει Ιωάννης Θ. Μπάκας, Ο ελληνισμός, ό.π.,

Στις 24 Φεβρουαρίου 1907, έπεσε νεκρός ο καπετάν Ανδρούτσος (ιερέας Παπα-Πασχάλης) μετά από προδοσία, στο Νικοσλάβι της Νιγρίτας, ύστερα από συμπλοκή με τον τουρκικό στρατό. Μαζί του σκοτώθηκαν και οι τρεις σύντροφοί του, ο Χρήστος Κατσούκης, ο Κίτσος Στεφανιώτης και ο μοναχός Γ. Τσουχλιάς, πολεμώντας ηρωικά.

Φωτό αρχείου : Βουλγάρικη συμμορία το 1906 Στις 24 Νοεμβρίου 1906 , βουλγαρικό σώμα εισέβαλε στο χωριό Βόλακο και έβαλε φωτιά στην ελληνική συνοικία, ξεκινώντας από το σπίτι του Τρύφωνα Στογιάννη. Ο ίδιος μόλις κατόρθωσε να σωθεί μαζί με την οικογένειά του.

Στις 24 Νοεμβρίου 1901, σε έκθεσή του ο Πρόξενος Σερρών Αντώνιος Σακτούρης ανέφερε ότι: ο Βασίλειος Ιωάννου Γούναρης από το Σιδηρόκαστρο κάηκε ζωντανός σε κλίβανο από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες στη Σουσίτση της Επαρχίας Μελενίκου.  Βασίλειος Ιωάννου Γούναρης έκ Σιδηροκάστρου, έφονεύθη τήν 24 Νοεμβρίου 1901. Τον έκαυσαν ζώντα ρίψαντες αυτόν έντός άνημμένου φούρνου έντός σάκκου εις Σουσίτσαν Μελενίκου.. Όπως μαρτυρά και ο Ειρηναίος διατελέσας Μητροπολίτης Μελένικου Επίσης, «Βούλγαροι ληστοσυμμορίται εδολοφώνησαν εν Δοβίτση Έλληνα βοσκόν και ήρπασαν 80 πρόβατα»

Στις 23 Νοεμβρίου 1965, ανέλαβε τα καθήκοντά του ως Νομάρχης Σερρών ο Δημοσθένης Ιασονίδης. Παρέλαβε την θέση από τον Γεώργιο Σιβετίδη. Έμεινε στη θέση του μέχρι τις 28 Μαρτίου 1967,  όπου και την παρέδωσε στον Παναγιώτη Μάτσο.  Ο Δημοσθένης Ιασονίδης (19;; - 1978) ήταν Έλληνας γεωπόνος. Διετέλεσε νομάρχης σε πολλούς νομούς της Ελλάδας και πολιτεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ. Γεννήθηκε στην Ορντού του Πόντου.  Έγινε Νομάρχης Καβάλας το 1965 και παρέμεινε στην Καβάλα ως τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου. Από τις 23 Νοεμβρίου 1965 ως τις 28 Μαρτίου 1967 διατέλεσε Νομάρχης Σερρών και έπειτα Νομάρχης Γρεβενών ως την απόλυσή του τον Μάιο του 1967 από τη χούντα. Στις εκλογές του 1974 ήταν υποψήφιος βουλευτής με το νεοσύστατο ΠΑΣΟΚ στην εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθηνών χωρίς να εκλεγεί, καθώς συγκέντρωσε 1.951 ψήφους. Εφημερίδα Μακεδονία, φύλλο 18ης Μαρτίου 1978, σελ. 3 Απεβίωσε στην Αθήνα το 1978 και κηδεύτηκε στις 18 Μαρτίου από τον ιερό ναό της Μητρόπολης. Κατέλιπε τη σύζυγό του, Ελένη, και έναν γιο, τον Γι

Φωτό αρχείου Στις 23 Νοεμβρίου 1947, ο Γεώργιος Γρίβας (γνωστός και ως Διγενής), αρχηγός της ακροδεξιάς οργάνωσης «Χ», επισκέφθηκε την πόλη των Σερρών και μίλησε στον κινηματογράφο «Κρόνιον».  Ο Γρίβας, με το παρατσούκλι «Διγενής» Ο Γεώργιος Γρίβας (Λευκωσία, 6 Ιουνίου 1897 - Λεμεσός, 27 Ιανουαρίου 1974), γνωστός και με το ψευδώνυμο Διγενής, ήταν Έλληνοκύπριος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, που θεωρείται ως μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, με έντονα στοιχεία ιδεολογίας εθνικισμού και μοναρχισμού.[1] Αντίθετα, υποστηρικτές του προβάλουν την έντονη δράση του στην ΕΟΚΑ και τον θεωρούν ως απελευθερωτή της Κύπρου από τον βρετανικό ζυγό. Γεννήθηκε στη Λευκωσία και κατατάχθηκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1919. Έλαβε μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία, ενώ την περίοδο του Μεσοπολέμου υποστήριξε το δικτατορικό καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά. Πολέμησε στο μέτωπο της Αλβανίας κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Την περίοδο

Στις 23 Νοεμβρίου 1936, στον κινηματογράφο Κρόνιον των Σερρών προβάλλονταν η ταινία "Crime et châtiment" (Κατηγορούμενε ομολόγησε). Crime et châtiment. είναι μια γαλλική ταινία δράματος εγκλήματος του 1935, σκηνοθετημένη από τον Pierre Chenal και παραγωγή του Michel Kagansky, με πρωταγωνιστές τους Harry Baur, Pierre Blanchar και Madeleine Ozeray.  Η αγγλική έκδοση της είναι Crime and Punishment. Πρόκειται για μια κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του 1866 από τον Fyodor Dostoevsky. Την ίδια χρονιά, έγινε και μια ξεχωριστή αμερικανική κινηματογραφική μεταφορά με τον Peter Lorre στον ρόλο του Ρασκόλνικοφ. Τα σκηνικά της ταινίας σχεδιάστηκαν από τον καλλιτεχνικό διευθυντή Aimé Bazin. Ο Chenal απέρριψε τα αρχικά σχέδια του Bazin, τα οποία θεωρούσε υπερβολικά ρεαλιστικά και ιστορικά ακριβή, καθώς επιθυμούσε να δημιουργήσει μια πιο εξπρεσιονιστική ατμόσφαιρα στην ταινία. Κριτικές Στο περιοδικό The Spectator το 1936, ο Graham Greene έδωσε στην ταινία μια μέτρια θε

Στις 23 Νοεμβρίου 1933, στο κινηματοθέατρο Πάνθεον των Σερρών προβαλλόταν η ταινία "Melo" (Μελό) και στο «Κρόνιον» στις Σέρρες, η ταινία «Ορλώφ»  Η ταινία Melo, επίσης γνωστή ως Der Traumende Mund και Dreaming Lips, γυρίστηκε σε δύο εκδοχές, στα γαλλικά και τα γερμανικά, από τον σκηνοθέτη Paul Czinner. Βασισμένη σε θεατρικό έργο του Henry Bernstein, η ταινία εστιάζει σε ένα ρομαντικό τρίγωνο: τον βιολιστή της ορχήστρας Peter, τη γυναίκα του Gaby, και τον φίλο τους, τον βιολιστή συναυλιών Michael.  Η Gaby αγαπά και τους δύο με την ίδια ένταση, κάνοντάς την κατάσταση όλο και πιο αφόρητη. Όταν καμία άλλη λύση δεν φαίνεται εφικτή, η Gaby αυτοκτονεί παρά να πληγώσει κάποιον από τους δύο αγαπημένους της.  Στην γαλλική εκδοχή της ταινίας, η Gaby υποδύθηκε η Gaby Morlay. Αυτήν την έκδοση είχαν παρακολουθήσει οι Σερραίοι Στη γερμανική εκδοχή, τον ρόλο ανέλαβε η σύζυγος του Czinner, Elisabeth Bergner. Και οι δύο εκδοχές απαγορεύτηκαν τελικά στη Γερμανία, καθώς σχεδόν όλοι οι εμπλεκόμεν

Στις 22 Νοεμβρίου 1907, δύο άντρες του καπετάν Αλέξανδρου, ο Κώστας Χρυσάφης και ο Αριστείδης, έστησαν παγίδα και συνέλαβαν στη Ράμνα 2 κατασκόπους από τους οποίους οδήγησαν στη Τζουμαγιά. Τον Μήτα Ιωάννου και τον Γκότση Δημητρίου, Βλάχους από τη Ράμνα. Οι αντάρτες μετέφεραν τους δύο άντρες νύχτα στη θέση «Τσάϊ» για εκτέλεση. Τον Μήτα τον σκότωσαν με μαχαιριές, ενώ ο Γκότσης, αν και τραυματισμένος, κατόρθωσε να διαφύγει και να καταγγείλει το γεγονός στις Τούρκικες αρχές. Ακολούθησαν άμεσα πολλές συλλήψεις στην Τζουμαγιά

Όταν ήρθε στα πράγματα  ο Καποδίστριας το 1828 μια από τις πρώτες κινήσεις του ήταν η κατάργηση του Συντάγματος της Τροιζήνας. Και από τα πρώτα θύματα της κατάργησης αυτής ήταν η ελευθερία του τύπου.   Ο κυβερνήτης επέβαλε ψήφισμα με το οποίο έβαζε φίμωτρο στον Τύπο:  « Α΄ Πάς εκδότης εφημερίδος να είναι υπόχρεος να λαμβάνη παρά της Κυβερνήσεως Δίπλωμα.   Β ΄Να δίδη 4.000 ποιν. εγγύησιν ή να παρουσιάζη εγγυητήν αξιόχρεων περί αυτής της ποσότητος.  Γ΄ Να δίδη δύο αντίτυπα εις την κυβέρνησιν , προτού δημοσιευθή το φύλλον.  Δ΄ Να μην ομιλή κατά των καθεστώτων. Ουδέ να ελέγχη τας πράξεις των δημοσίων υπουργών, όταν συμφωνούν με τους νόμους και τα διατάγματα.  Ε΄ Να μην ειμπορεί να εκδίδη φυλλάδια , ή περιοδικά βιβλιάρια χωρίς προεξέτασιν, ουδέ να προσβάλη κανένα εκ των τριών όρων των διαλαμβανομένων εις το Σύνταγμα.  ΣΤ΄ Να μην ομιλή εναντίον των τριών ή μιας των τριών δυνάμεων των προστατευουσών την Ελλάδα και των αντιπρέσβεων αυτών».  Ο πρώτος που αντέδρασε στο φίμωμα του τύπου ήταν ο Αν

Στις 22 Νοεμβρίου 1934, στον κινηματογράφο Πάνθεον των Σερρών προβαλλόταν η ταινία "Nagana" (Ναγκάνα), Eνώ στο «Κρόνιον» προβάλλονταν η ταινία «Νινόν» με τον ηθοποιό Ζαν Κεπούρα.  Nagana, είναι μια αμερικανική δραματική ταινία του 1933, σκηνοθετημένη από τον Ernst L. Frank και γραμμένη από τους Don Ryan και Dale Van Every. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Tala Birell, Melvyn Douglas, Miki Morita, Onslow Stevens, Everett Brown και Billy McClain. Η ταινία κυκλοφόρησε στις 1 Φεβρουαρίου 1933 από την Universal Pictures. Υπόθεση Ο αγώνας ενός λευκού γιατρού να βρει θεραπεία για την ασθένεια του ύπνου, παρά τις αξεπέραστες δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Πρωταγωνιστές Tala Birell ως Κόμισσα Σάντρα Λουμπέσκα Melvyn Douglas ως Δρ. Γουόλτερ Τράντνορ Miki Morita ως Δρ. Καμπαγιότσι Onslow Stevens ως Δρ. Ρόι Σταρκ Everett Brown ως Νόγκου Billy McClain ως Ο Βασιλιάς William R. Dunn ως Μουκόβο Frank Lackteen ως Έμπορος Ελεφαντόδοντου Noble Johnson ως Αρχηγός Σαμάνος

Στις 22 Νοεμβρίου 1926, στον κινηματογράφο Ορφέα των Σερρών ξεκίνησε η προβολή της παγκόσμιας επιτυχίας της εποχής, "The Indian Tomb" (Ο Τάφος του Ινδού) The Indian Tomb (γερμανικα: Das indische Grabmal) είναι μια δίπτυχη γερμανική βωβή ταινία του 1921, σκηνοθετημένη από τον Joe May. Βασίζεται στο μυθιστόρημα Das indische Grabmal του 1918 από τη Thea von Harbou. Αποτελείται από δύο μέρη: Μέρος Ι: Η Αποστολή του Γιόγκι (Die Sendung des Yoghi) και Μέρος ΙΙ: Ο Τίγρης της Βεγγάλης (Der Tiger von Eschnapur). Το πρώτο μέρος έκανε πρεμιέρα στο Βερολίνο στις 22 Οκτωβρίου 1921, ενώ το δεύτερο στις 17 Νοεμβρίου 1921. Κατά την κυκλοφορία της, η ταινία δεν σημείωσε εμπορική ή καλλιτεχνική επιτυχία. Παρέμεινε σχετικά άγνωστη μέχρι την πρόσφατη ολοκλήρωση δύο αποκαταστάσεων: μία ευρωπαϊκή κινηματογραφική αποκατάσταση και μία βιντεοαποκατάσταση από τον David Shepard. Πρωταγωνιστές Olaf Fønss – Herbert Rowland Mia May – Irene Amundsen, μνηστή του Rowland Conrad Veidt – Ayan III, ο Μαχαραγιάς

Φωτό αρχείου :  ο Μητροπολίτης Αλέξανδρος Στις 22 Νοεμβρίου 1924, ο νέος Μητροπολίτης Ζιχνών, Αλέξανδρος Δηλανάς, έφτασε στην έδρα της Μητρόπολης, σηματοδοτώντας την έναρξη της ποιμαντορικής του διακονίας.  Εξελέγη Μητροπολίτης Ζιχνών στις 9 Οκτωβρίου 1924

Στις 22 Νοεμβρίου 1907, όπως προκύπτει από την έκθεση του Πρόξενου Σερρών Αντώνιου Σακτούρη, ελληνικό σώμα που ενεργούσε στην περιοχή του όρους Μπέλες συνέλαβε δύο Βουλγάρους κατασκόπους, οι οποίοι προσποιούνταν τους Έλληνες και ισχυρίζονταν ότι ήταν λαθρέμποροι καπνού. Ένας εξ αυτών εκτελέστηκε, ενώ ο άλλος, παρότι τραυματισμένος, κατάφερε να διαφύγει και να ειδοποιήσει τις αρχές, οι οποίες προχώρησαν σε συλλήψεις χωρικών. "Ἑλληνομακεδονικὸν σῶμα ὁρμηθὲν ἐκ τοῦ ὄρους Μπέλες συνέλαβε παρὰ τὴν Ράμναν δύο Βουλγάρους κατασκόπους, οἵτινες προσεποιοῦντο τὸν Ἕλληνα καὶ μετήρχοντο τὸ ἐπάγγελμα τοῦ λαθρεμπόρου καπνοῦ, καὶ μετέφερεν αὐτοὺς εἰς Τζουμαγιάν. Καὶ τὸν μὲν ἕνα, Μήταν Ιωάννου ἐφόνευσε, ὁ δὲ ἕτερος Γκότσης Δημητρίου κατώρθωσε, καίτοι τραυματισμένος, νὰ διαφύγῃ καὶ καταγγείλῃ τὰ γενόμενα εἰς τὰς ἀρχάς, αἵτινες προέβησαν εἰς συλλήψεις χωρικῶν."

Η αναφορά του υποπρόξενου Γεωργίου Δ. Κανακάρη στις Σέρρες, στις 22 Νοεμβρίου 1858, περιγράφει μια σοβαρή καταστροφή που προκλήθηκε από έναν χειμάρρο. Σύμφωνα με την αναφορά, ο χείμαρρος διέσπασε μέρος του τείχους της πόλης των Σερρών και εισήλθε τη νύχτα, προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές. Πολλές οικίες κατέρρευσαν, άλλες θάφτηκαν από τη συσσωρευμένη άμμο, ενώ αρκετές εκκλησίες πλημμύρισαν. Η κατάσταση επιδεινώθηκε τη νύχτα της 22ας προς 23η Νοεμβρίου, με τις καταστροφές να γίνονται ακόμη μεγαλύτερες και σοβαρότερες. Η περιγραφή αποτυπώνει τον πανικό και την ένταση της φυσικής καταστροφής, καταδεικνύοντας την ευπάθεια των πόλεων της εποχής σε ακραία καιρικά φαινόμενα και πλημμύρες. Α.Υ.Ε. Υποπροξ. Σερρών, Υποπρόξενος Κανακάρης προς Υπουργείο Εξωτερικών: «...Διαρρήξας (ο χείμαρος) ἐν μέρος του χωρίζοντος αυτόν και της πόλεως τείχους, εισήλθε διά νυκτός εις την πόλιν πλείσται των οικιών κατέπεσαν, πολλαί δε αυτών εκαλύφθησαν από τον συσσωρευθέντα άμμον και άλλαι ως και πολλαί εκκλησίαι επλ