ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις ΄ Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης πρώην Μελενίκου και Δεμίρ Ισσάρ κυρός Διονύσιος Γ΄ (1799-1881), ο κατά κόσμον Ιωάννης Ταπεινός γεννήθηκε στο Διπλοκιόνιο (Beşiktaş) του Βοσπόρου στις 6 Αυγούστου 1799. Γονείς του ήταν ο Ελευθέριος και η Μαρία. Ήταν ανιψιός του Μητροπολίτη Πισιδίας Διονυσίου (Ιανουάριος 1814-Ιούλιος 1814). Σπούδασε στην Πατριαρχική Ακαδημία στην Ξηροκρήνη (Kuruçeşme) της Κωνσταντινουπόλεως.  Υπηρέτησε ως Γραμματέας του Μητροπολίτη Σηλυβρίας και κατόπιν Φιλιππουπόλεως παρά του Επισκόπου Παϊσίου Θετταλού (1816-1822).  Στις 25 Δεκεμβρίου 1824 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Χρύσανθο. Υπηρέτησε ως Αρχιδιάκονος του Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Ζαχαρία (1826-1834).   Το 1828, μαζί με τους Ζαχαρία Χαλκηδόνος, Ιωσήφ Νικαίας, Μελέτιο Ιωαννίνων και Μελέτιο Λαρίσης, καθώς και τον μεγάλο πρωτοσύγκελο, αναχώρησαν για την Πελοπόννησο ως απεσταλμένοι της Υψηλής Πύλης, με στόχο την ειρήνευση κατά τη διάρκεια της Ελληνικ

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Αθανάσιος Πιπέρας γεννήθηκε το 1876 στα Αλάτσατα της Μικράς Ασίας. Σπούδασε τη Θεολογία στην Θεολογική Ακαδημία Κιέβου. Διετέλεσε Διευθυντής της Θεολογικής Σχολής του Σταυρού Ιεροσολύμων, Αρχισυντάκτης του περιοδικού "Εκκλησιαστική Αλήθεια" (Μάρτιος 1901-1902), Υπογραμματέας της Ιεράς Συνόδου (16 Μαΐου 1902-Οκτώβριος 1906) και Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου (Οκτώβριος 1906-Μάιος 1909). Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1905 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωακείμ τον Γ΄. Στις 26 Οκτωβρίου 1905 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 17 Μαΐου 1909 χειροτονήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως Μητροπολίτης Σερρών. Τη χειροτονία τέλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Νικομηδείας Φιλόθεο, Πισιδίας Κωνσταντίνο, Διδυμοτείχου Φιλάρετο, Αγκύρας Σωφρόνιο, Χίου Κωνσταντίνο, Βάρνης Νεόφυτο, Σωζοαγαθουπόλ

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Μητροπολίτης Θεοδώρητος (Θεοδώρητος Βασματζίδης ή Βασματζής) (Σέρρες, Ιούνιος 1867 - 15 Αυγούστου 1907) ήταν Έλληνας επίσκοπος, ο οποίος διατέλεσε Μητροπολίτης Νευροκοπίου. Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Κυρός Θεοδώρητος [το κοσμικό του όνομα ήταν Θεόδωρος Βασματζίδης ή Βασματζής], Έλληνας εθνικιστής, δημοδιδάσκαλος και καθηγητής Θεολόγος-απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, Μητροπολίτης Νευροκοπίου & Ραζλοκίου, Μακεδονομάχος με σημαντικό ρόλο στο διάστημα πριν αλλά και στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα αλλά και με συνολικά σημαντική εθνική δράση, διακεκριμένη πολιτική, πνευματική και θρησκευτική προσωπικότητα, γεννήθηκε περί τα τέλη Ιουνίου του έτους 1867 στις Σέρρες και εκοιμήθη στις 3/15 Αυγούστου 1907 στο Νευροκόπι Δράμας. Η νεκρώσιμη ακολουθία του τελέστηκε στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Νευροκόπι και αρχικά ενταφιάστηκε στον Νάρθηκα του Ναού. Βιογραφία Πατέρας του Θεόδωρου -που είχε δύο μεγαλύτερους αδε

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Κωνστάντιος ήταν Έλληνας κληρικός, Μητροπολίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Γεννήθηκε το 1841 στην οικογένεια Ματουλόπουλου στο εγκαταλειμμένο χωριό Πάδη ή στην Κοζάνη από οικογένεια που καταγόταν από τον Μικρόβαλτο.  Το 1872 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Χειροτονήθηκε διάκονος από τον επίσκοπο Ευγένιο Σερβίων στον οποίο διακόνησε για 6 χρόνια. Από το 1874 υπηρέτησε ως αρχιδιάκονος στη μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Τον Μάρτιο του 1876, η Σύνοδος της Επισκοπής Θεσσαλονίκης στον ναό του Αγίου Δημητρίου τον εξέλεξε Επίσκοπο Αρδαμερίου στη Γαλάτιστα.  Χειροτονήθηκε στις 7 Μαρτίου στην ίδια εκκλησία. Η χειροτονία πραγματοποιήθηκε από τον Μητροπολίτη Ιωακείμ της Θεσσαλονίκης μαζί με τους Μητροπολίτες Ιερόθεο Βοδενών, Κωνσταντίνο Κασσάνδρας, και τους Επισκόπους Ιερεμία Καμπανίας και Μελέτιο Πολυανής και τον πρώην Επίσκοπο Αρδαμερίου Άνθιμο.  Παρέμεινε σε αυτή τη θέση για 14 χρόνια. Στις 29 Ιουλίου 1889, έγινε

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Χρύσανθος (Μανωλέας) ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης την περίοδο 1824-1826. Αναφέρεται ως βουλγαρικής καταγωγής και γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1768 στο χωριό Γραμματίκοβο Βοδενών (Κάτω Γραμματικό Πέλλας). Οι γονείς του ονομάζονταν Αναστάσιος και Αικατερίνη και καταγόταν από την παλιά οικογένεια Μανωλέα, της οποίας απόγονοι υπάρχουν και σήμερα. Σπούδασε στις περίφημες σχολές της Έδεσσας, της Νάουσας και της Ραψάνης και υπήρξε μέλος της αδελφότητας της Μονής Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους. Χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος από τον Επίσκοπο Σερβίων και Κοζάνης Θεόφιλο και πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεράσιμο. Διετέλεσε Μητροπολίτης Καισαρείας. Στις 8 Φεβρουαρίου 1799 εξελέγη Μητροπολίτης Βεροίας και τέλος στις 13 Ιουλίου 1811 Μητροπολίτης Σερρών. Ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρίας, αλλά κρατώντας τις απαραίτητες ισορροπίες κατόρθωσε να γλιτώσει τις Σέρρες από τη γενική σφαγή που είχε διαταχθεί μετά το ξέσπασμα της Επανάστ

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Μητροπολίτης Σερρών Απόστολος Χριστοδούλου γεννήθηκε στο χωριό Άγιος Θεόδωρος της Ίμβρου το 1856. Ολοκλήρωσε στην πατρίδα του τις εγκύκλιες σπουδές του και, υπό την εγγύηση του Μητροπολίτου Ίμβρου Νικηφόρου, έγινε δεκτός στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1874. Μετά τη φοίτησή του στη Σχολή, όπου διακρίθηκε για τη φιλοπονία και σεμνότητά του, χειροτονείται διάκονος το 1881. Επί ένα έτος δίδαξε τα θρησκευτικά μαθήματα στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο. Το 1882 σπουδάζει στη Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου και, μετά την ευδόκιμη αποφοίτησή του, γίνεται καθηγητής στην τροφό Σχολή του τη διεύθυνση της οποίας αναλαμβάνει το 1899. Η Μεγάλη Εκκλησία του Χριστού εκτιμώντας το σύνολο της προσφοράς του τον προάγει σε Μητροπολίτη Σταυρουπόλεως το 1901 και το 1906 σε Μητροπολίτη Βέροιας. Στις 28 Αυγούστου του 1909 προεκρίθη των συνυποψήφιών του Μητροπολιτών Φωτίου Φιλιππουπόλεως και Κρήνης Θεοκλήτου και ανεβαίνει με κανονικές ψήφους στο μητροπολιτικό θ

  Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νιγηρίας κύριος Νικόδημος. (γεν. 1975). Ο κατά κόσμον Δημήτριος Τότκας γεννήθηκε το 1975 στο Βερολίνο με καταγωγή από το Καπνόφυτο Σερρών (Βλάχικη καταγωγή). Αποφοίτησε από τη Σχολή Τέχνης Θεάτρου Βερολίνου.  Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στις 13 Νοεμβρίου 1999 εκάρη μοναχός.  Στις 14 Νοεμβρίου 1999 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Ιωάννη.  Ως Διάκονος υπηρέτησε στη Μητρόπολη Σιδηροκάστρου.  Το 2004 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Μακάριο.  Κατά τα έτη 2004-2005 διακόνησε ως Προϊστάμενος του Ιερού Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Γεωργίου Σιδηροκάστρου. Υπήρξε υπεύθυνος Νεότητος και συνεργάτης των κατασκηνώσεων της Ι. Μητροπόλεως.  Το 2005 μετετέθη στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού και ακολούθως απεσπάσθη στην Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας, όπου και υπηρέτησε ως εφημέριος στις ενορίες

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Εικονογράφηση Ιακώβ των Σερρών από το Τετραευαγγέλιο του 1354. Ο  Ιακώβ  των Σερρών (Σερβικά: Јаков Серски; 1300–1365) ήταν μεσαιωνικός Σέρβος συγγραφέας, λόγιος, μεταφραστής και ιεράρχης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους των γραμμάτων που εργάστηκαν τον 14ο αιώνα. Τα στοιχεία για τη ζωή του είναι ελάχιστα, αλλά η λογοτεχνική του κληρονομιά υποδηλώνει άριστη γνώση της ελληνικής και της σλαβικής γλώσσας. Το 1343, ο βασιλιάς (και τελικά ο αυτοκράτορας) ο βασιλιάς της Σερβίας Στέφανος Δουσάν άρχισε να χτίζει τη Μονή των Αγίων Αρχαγγέλων κοντά στο Πρίζρεν. διόρισε τον Ιακώβ, έναν λόγιο και πολύτιμο μοναχό, τον πρώτο της ηγούμενο (ηγούμενο). Τόσο ο  Στέφανος Δουσάν  όσο και η σύζυγός του Jelena ένιωσαν δέος για την ευρεία γνώση του  Ιακώβ  και ζητούσαν συχνά τη συντροφιά και τη συμβουλή του. Το 1345, ο  Στέφανος Δουσάν  κατέλαβε την πόλη των Σερρών από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. και ο Ιακώβ διορί

Ο Γερβάσιος Σουμελίδης (κατά κόσμον Γεώργιος) γεννήθηκε στη Βαρενού της Κρώμνης το 1820. Διδάχθηκε τα πρώτα του γράμματα από ιερομόναχο στην πατρίδα του και αργότερα στην Μονή Σουμελά,  όπου και έγινε μοναχός με την ονομασία αρχικά Αζαρίας και έπειτα Γερβάσιος. Το 1845 συνέχισε τις  σπουδές του στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, κάτω από δύσκολες οικονομικές συνθήκες, και αποφοίτησε  με άριστα το 1855.  Το 1862 διορίσθηκε ιεροκήρυκας και ιεροδιδάσκαλος στο Σιδηρόκαστρο (Demirhisar)  και αργότερα κατέλαβε τη θέση του πρωτοσύγγελου της μητρόπολης Μελενίκου. Το 1864 διαδέχθηκε στο  θρόνο τον μητροπολίτη Χαλδίας Θεόφιλο. Η ανάρρησή στο μητροπολιτικό θρόνο, πραγματοποιήθηκε με  ιδιαίτερα προβλήματα. Πρώτον, διαδόθηκαν από τον ηγούμενο της μονής Σουμελά Παΐσιο στην  Κωνσταντινούπολη συκοφαντίες εναντίον του πως κατά τη διαμονή του στη μονή υπεξαίρεσε χρήματα και  έπιπλα, συκοφαντίες οι οποίες αργότερα κατέπεσαν. Δεύτερον, η ευρύτερη ελληνορθόδοξη κοινότητα της  Χαλδίας διχάστηκε ως προς την εκλ

  Ο Πολυανής Παρθένιος Γκόλιας Παρθένιος γεννήθηκε στη Σιάτιστα στα τέλη του 19ου αιώνα, ανατράφηκε με [άκρα ευσέβεια] από τη μητέρα του, της οποίας ο σεβασμός στους θρησκευτικούς λειτουργούς ήταν υπόδειγμα στους συμπολίτες της. Αυτή131, όταν πέρασεν από τη Σιάτιστα ο άγιος Κοσμάς, επικεφαλής άλλων γυναικών τον συνόδευσε έως τον Ασπρόκαμπο132 μεταβαίνοντα στα Γρεβενά. Με τέτοια αισθήματα μεγάλωσε τον Παρθένιο, ο οποίος μικρός παρακολουθούσε τους ιερείς στους αγιασμούς, στις λειτουργίες στα εξωκλήσια, στα υψώματα133 και [τα Σάββατα και τις παραμονές των μεγάλων εορτών] μάζευε λειτουργιές από τα σπίτια του ιερέα134 που τον είχε κοντά του. Αυτός δε ήταν ο Παπαχατζής Βασίλειος, πολύ σεβάσμιος ιερεύς, στον οποίο και έτρεφεν άπειρο σεβασμό ο Παρθένιος σε όλη τη ζωή του. Όταν μεγάλωσε, πήγε στην ιερά Μονή του Αγίου Νικάνορος στη Ζάμπουρντα, όπου και πήρε τον πρώτο βαθμό της ιεροσύνης. Όταν κατόπιν έγινεν αρχιερέας και έρχονταν για λίγες μέρες στη Σιάτιστα, οι συμπολίτες του τον περιέβαλλαν με