ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο κατά κόσμον Νικόλαος Τσαούσης γεννήθηκε στην Χόψα της Αργυρουπόλεως του Πόντου το 1890. Σε ηλικία 16 ετών εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Πρασάρεως. Στις 6 Μαΐου 1906 χειροτονήθηκε Διάκονος. Ως Διάκονος υπηρέτησε στη Μητρόπολη Χαλκηδόνος. Το 1919 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Χάλκης, αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο "Η ελληνική Εκκλησία από του 1821-1852". Παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη ως Ιεροκήρυκας και Καθηγητής. Το 1922 μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών ήλθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Δράμα. Την Κυριακή της Ορθοδοξίας του 1927 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Δράμας Λαυρέντιο. Υπηρέτησε στη Δράμα ως Καθηγητής των Θρησκευτικών στη Μέση Εκπαίδευση μέχρι το 1941. Στις 13 Μαρτίου 1941 με εντολή της Ιεράς Συνόδου μετέβη στην Ξάνθη. Οι Βουλγαρικές αρχές της Ξάνθης τον απέλασαν στη Θεσσαλονίκη λόγω της δράσης του υπέρ των Ελλήνων και κατά της Βουλγαρικής προπαγάνδας. Στη Θεσσαλονίκη υπηρέτησε ως Εφημέριο

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Αθανάσιος Πιπέρας γεννήθηκε το 1876 στα Αλάτσατα της Μικράς Ασίας. Σπούδασε τη Θεολογία στην Θεολογική Ακαδημία Κιέβου. Διετέλεσε Διευθυντής της Θεολογικής Σχολής του Σταυρού Ιεροσολύμων, Αρχισυντάκτης του περιοδικού "Εκκλησιαστική Αλήθεια" (Μάρτιος 1901-1902), Υπογραμματέας της Ιεράς Συνόδου (16 Μαΐου 1902-Οκτώβριος 1906) και Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου (Οκτώβριος 1906-Μάιος 1909). Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1905 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Ιωακείμ τον Γ΄. Στις 26 Οκτωβρίου 1905 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 17 Μαΐου 1909 χειροτονήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως Μητροπολίτης Σερρών. Τη χειροτονία τέλεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Νικομηδείας Φιλόθεο, Πισιδίας Κωνσταντίνο, Διδυμοτείχου Φιλάρετο, Αγκύρας Σωφρόνιο, Χίου Κωνσταντίνο, Βάρνης Νεόφυτο, Σωζοαγαθουπόλ

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Κωνστάντιος ήταν Έλληνας κληρικός, Μητροπολίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Γεννήθηκε το 1841 στην οικογένεια Ματουλόπουλου στο εγκαταλειμμένο χωριό Πάδη ή στην Κοζάνη από οικογένεια που καταγόταν από τον Μικρόβαλτο.  Το 1872 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Χειροτονήθηκε διάκονος από τον επίσκοπο Ευγένιο Σερβίων στον οποίο διακόνησε για 6 χρόνια. Από το 1874 υπηρέτησε ως αρχιδιάκονος στη μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Τον Μάρτιο του 1876, η Σύνοδος της Επισκοπής Θεσσαλονίκης στον ναό του Αγίου Δημητρίου τον εξέλεξε Επίσκοπο Αρδαμερίου στη Γαλάτιστα.  Χειροτονήθηκε στις 7 Μαρτίου στην ίδια εκκλησία. Η χειροτονία πραγματοποιήθηκε από τον Μητροπολίτη Ιωακείμ της Θεσσαλονίκης μαζί με τους Μητροπολίτες Ιερόθεο Βοδενών, Κωνσταντίνο Κασσάνδρας, και τους Επισκόπους Ιερεμία Καμπανίας και Μελέτιο Πολυανής και τον πρώην Επίσκοπο Αρδαμερίου Άνθιμο.  Παρέμεινε σε αυτή τη θέση για 14 χρόνια. Στις 29 Ιουλίου 1889, έγινε

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Χρύσανθος (Μανωλέας) ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης την περίοδο 1824-1826. Αναφέρεται ως βουλγαρικής καταγωγής και γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1768 στο χωριό Γραμματίκοβο Βοδενών (Κάτω Γραμματικό Πέλλας). Οι γονείς του ονομάζονταν Αναστάσιος και Αικατερίνη και καταγόταν από την παλιά οικογένεια Μανωλέα, της οποίας απόγονοι υπάρχουν και σήμερα. Σπούδασε στις περίφημες σχολές της Έδεσσας, της Νάουσας και της Ραψάνης και υπήρξε μέλος της αδελφότητας της Μονής Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους. Χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος από τον Επίσκοπο Σερβίων και Κοζάνης Θεόφιλο και πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γεράσιμο. Διετέλεσε Μητροπολίτης Καισαρείας. Στις 8 Φεβρουαρίου 1799 εξελέγη Μητροπολίτης Βεροίας και τέλος στις 13 Ιουλίου 1811 Μητροπολίτης Σερρών. Ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρίας, αλλά κρατώντας τις απαραίτητες ισορροπίες κατόρθωσε να γλιτώσει τις Σέρρες από τη γενική σφαγή που είχε διαταχθεί μετά το ξέσπασμα της Επανάστ

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Μητροπολίτης Σερρών Απόστολος Χριστοδούλου γεννήθηκε στο χωριό Άγιος Θεόδωρος της Ίμβρου το 1856. Ολοκλήρωσε στην πατρίδα του τις εγκύκλιες σπουδές του και, υπό την εγγύηση του Μητροπολίτου Ίμβρου Νικηφόρου, έγινε δεκτός στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης το 1874. Μετά τη φοίτησή του στη Σχολή, όπου διακρίθηκε για τη φιλοπονία και σεμνότητά του, χειροτονείται διάκονος το 1881. Επί ένα έτος δίδαξε τα θρησκευτικά μαθήματα στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο. Το 1882 σπουδάζει στη Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου και, μετά την ευδόκιμη αποφοίτησή του, γίνεται καθηγητής στην τροφό Σχολή του τη διεύθυνση της οποίας αναλαμβάνει το 1899. Η Μεγάλη Εκκλησία του Χριστού εκτιμώντας το σύνολο της προσφοράς του τον προάγει σε Μητροπολίτη Σταυρουπόλεως το 1901 και το 1906 σε Μητροπολίτη Βέροιας. Στις 28 Αυγούστου του 1909 προεκρίθη των συνυποψήφιών του Μητροπολιτών Φωτίου Φιλιππουπόλεως και Κρήνης Θεοκλήτου και ανεβαίνει με κανονικές ψήφους στο μητροπολιτικό θ

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Εικονογράφηση Ιακώβ των Σερρών από το Τετραευαγγέλιο του 1354. Ο  Ιακώβ  των Σερρών (Σερβικά: Јаков Серски; 1300–1365) ήταν μεσαιωνικός Σέρβος συγγραφέας, λόγιος, μεταφραστής και ιεράρχης της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους των γραμμάτων που εργάστηκαν τον 14ο αιώνα. Τα στοιχεία για τη ζωή του είναι ελάχιστα, αλλά η λογοτεχνική του κληρονομιά υποδηλώνει άριστη γνώση της ελληνικής και της σλαβικής γλώσσας. Το 1343, ο βασιλιάς (και τελικά ο αυτοκράτορας) ο βασιλιάς της Σερβίας Στέφανος Δουσάν άρχισε να χτίζει τη Μονή των Αγίων Αρχαγγέλων κοντά στο Πρίζρεν. διόρισε τον Ιακώβ, έναν λόγιο και πολύτιμο μοναχό, τον πρώτο της ηγούμενο (ηγούμενο). Τόσο ο  Στέφανος Δουσάν  όσο και η σύζυγός του Jelena ένιωσαν δέος για την ευρεία γνώση του  Ιακώβ  και ζητούσαν συχνά τη συντροφιά και τη συμβουλή του. Το 1345, ο  Στέφανος Δουσάν  κατέλαβε την πόλη των Σερρών από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. και ο Ιακώβ διορί