ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Το 1655, ο Πατριάρχης Ιωαννίκιος Β΄ ένωσε τις επαρχίες Ζιχνών και Νευροκοπίου υπό τον Μητροπολίτη Μακάριο, οι οποίες στη συνέχεια βρέθηκαν υπό τον Μητροπολίτη Κοσμά. Επειδή, όμως, ακόμη και ενωμένες οι δύο επαρχίες δεν μπορούσαν να συντηρήσουν Μητροπολίτη, ο Πατριάρχης Διονύσιος Γ΄ το 1663 ένωσε τη Μητρόπολη Ζιχνών και Νευροκοπίου με τη Μητρόπολη Δράμας και Φιλίππων, υπό τον Μητροπολίτη Γερμανό.  Στις 26 Νοεμβρίου 1657, ο Μητροπολίτης Ζιχνών και Νευροκοπίου Κοσμάς (26.11.1655, 1657) υπέβαλε υπόμνημα, προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, περιγράφοντας την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που επικρατούσε στην επαρχία του. Στο κείμενο αυτό αναφέρθηκε στις έντονες πιέσεις και καταπιέσεις που υφίσταντο οι χριστιανικοί πληθυσμοί από τους Οθωμανούς, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα τη σοβαρή επιδείνωση της ζωής και της οικονομικής τους κατάστασης. Οικουμενικός Πατριάρχης ήταν ο Παρθένιος Δ΄, ο επονομαζόμενος και Μογίλαλος ή Χουμχούμης[α], ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα....

Φωτό αρχείου :  ο Μητροπολίτης Αλέξανδρος Στις 22 Νοεμβρίου 1924, ο νέος Μητροπολίτης Ζιχνών, Αλέξανδρος Δηλανάς, έφτασε στην έδρα της Μητρόπολης, σηματοδοτώντας την έναρξη της ποιμαντορικής του διακονίας.  Εξελέγη Μητροπολίτης Ζιχνών στις 9 Οκτωβρίου 1924

Στις 9 Οκτωβρίου 1924, ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ζ΄ ανασυνέστησε την Ιερά Μητρόπολη Ζιχνών και τοποθέτησε ως Μητροπολίτη τον Σεβασμιότατο Αλέξανδρο Δηλανά , αποκαθιστώντας έτσι την κανονική τάξη στην περιοχή. Ο Αλέξανδρος Δηλανάς γεννήθηκε στον Μαραθόκαμπο Σάμου το 1878.  Στις 9 Οκτωβρίου 1924 εξελέγη Μητροπολίτης Ζιχνών. Τον Απρίλιο του 1941, μετά την κατάληψη της Νέας Ζίχνης από τους Γερμανούς και την παράδοση της στους Βούλγαρους, αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αθήνα. Τον Φεβρουάριο του 1943 εξελέγη Μητροπολίτης Βερροίας και Ναούσης. Εκοιμήθη στη Βέρροια στις 5 Ιανουαρίου 1958.

Εφημερίδα Εμπρος, Φύλλο: 19/6/1907, Σελίδα: 4 Στις 16 Ιουνίου 1907, στο Ζηλιάχοβω (σημερινή Νέα Ζίχνη), τραυματίστηκε στο κεφάλι με μαχαίρι ο περιβόητος για τα εγκλήματά του κομιτατζής Βούλγαρος Πέτκωφ.

Την 1η Οκτωβρίου 1907, στο Ζηλιάχοβω (σημερινή Νέα Ζίχνη), ένας σχισματικός από το Σκρίτζοβο (νυν Αχινός) φονεύθηκε από Έλληνες χριστιανούς. Ο σχηματικός ανήκε στην συμμορία του Πέτκωφ η οποία αφού όλο τον χειμώνα γλεντοκοπούσε με τα κλοπιμαία του προηγούμενου καλοκαιριού, κατέβηκε και πάλι, όπως έκαναν όλες οι βουλγάρικες συμμορίες για κατακλέψει τον κάμπο τψν Σερρών με την βοήθεια κάποιων Ελλήνων.  Φυσικά οι κάτοικοι της Νέας Ζίχνης δεν θα έμεναν άπραγοι, Πριν λίγους μήνες κατάφεραν να τραυματίσουν τον ίδιο τον Πέτκωφ στο κεφάλι,

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1951, ο Μητροπολίτης Αγαθάγγελος κατά κόσμον  Νικόλαος Τσαούσης,  μετά τη μετάθεση του Μητροπολίτου Ζιχνών Κυρίλλου στη Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου προσαρτήθηκε στη Μητρόπολη Νευροκοπίου και η Μητρόπολη Ζιχνών. 

Φωτό αρχείου : Ζωγραφιά του  Δημοσθένη Μέλφου Στις 12 Σεπτεμβρίου 1924, μια επιτροπή κατοίκων από τη Νέα Ζίχνη και το Παγγαίο, εκπροσωπούμενη από τον Δημοσθένη Μέλφο, επισκέφθηκε τον Υπουργό Γεωργίας και Πρόνοιας στην Αθήνα. Η επιτροπή ανέφερε τα προβλήματα που προέκυψαν στην περιοχή με την εγκατάσταση των προσφύγων. Ζήτησαν να ρυθμιστεί η διανομή των εγκαταλειμμένων τουρκικών γαιών, καθώς οι πρόσφυγες κατέφευγαν στη βία για να καταλάβουν και να καλλιεργήσουν τα αγροτεμάχια. Οι ντόπιοι υποστήριξαν ότι πολλοί τίτλοι ιδιοκτησίας είχαν χαθεί λόγω των πολέμων και ζήτησαν να ληφθούν μέτρα για να αποφευχθούν περαιτέρω συγκρούσεις. Το θέμα των με την εγκατάσταση των προσφύγων ήταν μεγάλο, μιας και δεν υπήρχαν αρκετά σπίτια, αλλά και αυτά που υπήρχαν ήταν σε παρα πολύ κακη κατάσταση με τις αρχές να μην μπορούν να βρουν τα ανάλογα κονδύλια και μόνο κάποιες από αυτες επιδιορθωνόταν με τεράστιο κόστος για τους υπόλοιπους κατοίκους της περιοχής.  Εφημερίδα Μακεδονία Δεν ήταν η πρώτη φορά ...

Τὰ μέλη τῆς μορφωτικῆς ἑνώσεως νεολαίας Ζίχνης, τὰ ὁποῖα ἔλαβον μέρος εἰς τὴν θεατρικὴν παράστασιν. (Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 3/9/1959, Σελίδα: 5) Στις 2 Σεπτεμβρίου  1959, όπως αναφέρει η εφημερίδα Μακεδονία,  δόθηκε η θεατρική παράσταση «Το πέρασμα ενός ανθρώπου» στην Νέα Ζίχνη. Η εφημερίδα ανέφερε : Στη μεγάλη αίθουσα του γυμνασίου της κωμόπολής μας (Νέα Ζίχνη) δόθηκε θεατρική παράσταση από τη «Μορφωτική Ένωση Νεολαίας Ζίχνης» με το έργο «Το πέρασμα ενός ανθρώπου», η οποία σημείωσε εξαιρετική επιτυχία. Τους ρόλους υποδύθηκαν οι Θ. Κυριακίδης, Θ. Κλεπουσνιώτης, Αθαν. Θεοδοσίου, Κων. Στάγκος, Δημ. Αγγελακούδης, Νικ. Κιορπές, Ευφροσύνη Μπερδετζόγλου, Μαρία Στάγκου, Ναυσικά Ψαθοπούλου, Βασιλική Ψαθοπούλου, η μικρή Δήμητρα Ψαθοπούλου, Αλεξάνδρα Βασιλείου και Άννα Συλδίρη. Πριν από την έναρξη της θεατρικής παράστασης, μίλησε ο προσωρινός πρόεδρος της «ΜΕΝΖ», κ. Ν. Τακουρίδης, ο οποίος ανέπτυξε τους σκοπούς του συλλόγου και ζήτησε τη συμπαράσταση των αρχών και του λαού της...

Στις 25 Αυγούστου 1947, ημέρα Κυριακή, τμήμα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας υπό την ηγεσία του Βασίλη Ραφτούδη εισήλθε στη Νέα Ζίχνη. Κατά τη διάρκεια της εισβολής, τα μέλη της ομάδας λεηλάτησαν καταστήματα, αφαιρώντας τρόφιμα και ρουχισμό, ενώ προχώρησαν στην πυρπόληση του καταστήματος της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος και του κοινοτικού καταστήματος. Επιπλέον, εκτέλεσαν τον πρόεδρο της κοινότητας, Γάκη. Παρά την αιφνιδιαστική επίθεση, οι άνδρες της χωροφυλακής κατάφεραν να διασώσουν το κτίριό τους από καταστροφή. Η αντίστασή τους απέτρεψε περαιτέρω ζημιές και πιθανές απώλειες, διατηρώντας ένα σημείο ασφάλειας μέσα στο χάος που προκλήθηκε από την επίθεση. Στο περιστατικό αναφέρθηκε η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ όπως παρακάτω:   Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, Φύλλο: 26/8/1947, Σελίδα: 4 Σύμφωνα με την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, πολυμελής συμμορία, μετά από πεντάωρη σφοδρή επίθεση, κατάφερε να εισέλθει στη Νέα Ζίχνη Σερρών.  Η εφημερίδα επίσης γράφει για το θέμα:  Έκαψε 10 σπίτια και 30 καταστήματ...

Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, Φύλλο: 26/8/1947, Σελίδα: 4 Στις  26 Αυγούστου 1947,  η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ έγραψε ότι πολυμελής συμμορία, μετά από πεντάωρη σφοδρή επίθεση, κατάφερε να εισέλθει στη Νέα Ζίχνη Σερρών.  Η εφημερίδα επίσης γράφει για το θέμα:  Έκαψε 10 σπίτια και 30 καταστήματα και απήγαγε 7 κατοίκους, μεταξύ των οποίων ήταν τρεις πρώην συμμορίτες. Από τη δική μας πλευρά, σκοτώθηκαν ένας χωροφύλακας, τρεις μέλη των ομάδων ΜΑΥ, και μία ηλικιωμένη γυναίκα. Άλλη πολυμελής συμμορία μετὰ πεν τάωρον σφοδρὰν ἐπίθεσιν κατώρθωσε να εἰσέλθῃ εἰς τὴν Νέαν Ζίχνην Σερρῶν καὶ ἐπυρπόλησε 10 οικίας καὶ 30 καταστήμ ματα, απήγαγε δε 7 κατοίκους, μεταξύ τῶν ὁποίων τρεῖς πρώην συμμορίτας. Ἐκ τῶν ἡμετέρων ἐφονεύθησαν εἰς χωροφύλαξ, τρεῖς ἐκ τῶν ὁμάδων ΜΑΥ και μία γραία.

Γ. Παπαβασιλείου.από το αρχείο του Λαογραφικού Μουσείου της Ζίχνης. Στις 17 Αυγούστου 1997, η κωμόπολη της Νέας Ζίχνης συγκεντρώθηκε για να τιμήσει τη μνήμη του αείμνηστου γιατρού Γεωργίου Παπαβασιλείου, με την τελετή των αποκαλυπτηρίων της προτομής του, που πραγματοποιήθηκε μπροστά στο παλιό σχολείο της περιοχής. Με επικεφαλής τον Δήμαρχο, η τοπική κοινότητα απέδωσε φόρο τιμής στον γιατρό που είχε αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στην περιοχή. Ο Γεώργιος Παπαβασιλείου, γεννημένος στο Άργος της Πελοποννήσου, υπηρέτησε ως γιατρός στη Νέα Ζίχνη και τις γύρω περιοχές από το 1935. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, διακρίθηκε όχι μόνο για την ιατρική του προσφορά, αλλά και για το σημαντικό έργο του στην υδροδότηση της περιοχής. Αναγνώρισε ότι το νερό από τη Λευκή Πηγή της Βυζαντινής Ζίχνας θα μπορούσε να φτάσει στη Νέα Ζίχνη μέσω υδροσωλήνων, σε ελεύθερη ροή. Χάρη στην πρωτοβουλία και τις προσπάθειές του, η Νέα Ζίχνη απέκτησε πόσιμο και υγιεινό νερό, μια βελτίωση που είχε μακροχρόνιο αντίκτυ...

Στις 13 Αυγούστου 1956, καταστροφικές πλημμύρες έπληξαν τις περιοχές της Νέας Ζίχνης και της Δήμητρας, προκαλώντας σοβαρές ζημιές. Οι πλημμύρες είχαν ως αποτέλεσμα την διακοπή της συγκοινωνίας μεταξύ Σερρών και Δράμας, δημιουργώντας μεγάλες δυσκολίες για τους κατοίκους και περιορίζοντας τη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών στην περιοχή. Οι πλημμύρες αυτές, όπως και πολλές άλλες, είχαν σοβαρές επιπτώσεις στις υποδομές και την οικονομία της περιοχής, απαιτώντας σημαντικές προσπάθειες για την αποκατάσταση των ζημιών.

Φωρο αρχείου μεταγενέστερης εποχής  Στις 3 Αυγούστου 1906, ο εφημέριος Παπαγιαννιός από το χωριό Γράτσιανη (σημερινή Αγιοχώρι) δολοφονήθηκε από Βούλγαρους κομιτατζίδες. Το Αγιοχώρι είναι ένα μικρό χωριό των Σερρών, χτισμένο μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο, σε υψόμετρο 220 μέτρων. Διοικητικά υπάγεται στον Δήμο Νέας Ζίχνης και κατά την απογραφή του 2011 είχε 276 κατοίκους. Το χωριό, το οποίο τότε ονομαζόταν Γράτσιανη, κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα δέχτηκε πολλές επιθέσεις από Βούλγαρους ενόπλους και πολλοί κάτοικοι συμμετείχαν στα γεγονότα. Από τους πιο γενναίους Μακεδονομάχους του Αγιοχωρίου ήταν ο Αθανάσιος Στόγιας, αγγελιαφόρος του καπετάν Δούκα και του Μητροπολίτη Δράμας Χρυσοστόμου. Όταν πιέστηκε μαζί με τον ιερέα του χωριού Παπαϊωάννη να προσχωρήσει στην Εξαρχία, αρνήθηκε και έφυγε στην Αλιστράτη, ενώ τον Παπαϊωάννη τον έσφαξαν. Ο Στόγιας παρακολουθούσε τις κινήσεις της ομάδας του βοεβόδα Πανίτσα και στις 12-1-1906 εντόπισε το κρησφύγετό της στο Αγιοχώρι και ενημέ...

Σε αγροτοδασική έκταση στη Νέα Ζίχνη Σερρών, ξέσπασε φωτιά και στο σημείο επιχειρούν 40 πυροσβέστες με 2 ομάδες πεζοπόρων τμημάτων της  2ης ΕΜΟΔΕ, 11 οχήματα, 2 Α/Φ και 1 Ε/Π.  Η φωτιά τέθηκε υπό μερικό έλεγχο αυτήν την ώρα 14:20.

Το περιστατικό έλαβε χώρα στις 16 Ιουνίου του 1907, κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα. Συγκεκριμένα, μια ομάδα Ελλήνων ανταρτών από την περιοχή της Ζηλιάχοβας (σημερινή Νέα Ζίχνη), υποστηριζόμενη από την ομάδα του οπλαρχηγού Δούκα Ζέρβα, συγκρούστηκε με μια ομάδα 30 Βουλγάρων κομιτατζήδων κοντά στην περιοχή της Παλαιοκώμης. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, σκοτώθηκαν επί τόπου 9 Βούλγαροι κομιτατζήδες. Οι επιζώντες από την βουλγαρική πλευρά υποχώρησαν, εγκαταλείποντας σημαντική ποσότητα όπλων και τροφίμων. Αυτό το περιστατικό είναι χαρακτηριστικό των πολλών τοπικών συγκρούσεων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, μιας περιόδου έντονης εθνικής αντιπαράθεσης και αντάρτικων επιχειρήσεων μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων για τον έλεγχο της Μακεδονίας. Οι μάχες αυτές συνέβαλαν στην τελική διαμόρφωση των συνόρων και την ενσωμάτωση της Μακεδονίας στο ελληνικό κράτος.

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Γεννήθηκε στη Ν. Ζίχνη Σερρών. Σπουδές: Δραματική Σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδη.  Ο Αλέξανδρος Τσακίρης γεννήθηκε στις Σέρρες στη Νέα Ζίχνη και σπούδασε θέατρο στη Δραματική Σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδη. Στην πολυετή καριέρα του δούλεψε σε όλες τις κρατικές σκηνές με όλους σχεδόν τους Έλληνες σκηνοθέτες και πολλούς ξένους που δημιούργησαν στην Ελλάδα. Συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ, το Θεατρικό Εργαστήρι Θεσσαλονίκης, τα ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας (Θεσσαλικό Θέατρο), Σερρών, Βέροιας, Καβάλας, Κομοτηνής, Λαμίας, Ιωαννίνων και Πατρών, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, το Θέατρο του Νέου Κόσμου και το Μικρό Θέατρο. Συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες: Λ. Κωστόπουλο, Ν. Παπαδάκη, Θ. Εσπίριτου, Δ. Έξαρχο, Κ. Χατζάκη, Σ. Ντουφεξή, Γ. Καραχισαρίδη, Κ. Τσιάνο, Β. Θεοδωρόπουλο, Κ. Σπανού, Γ. Μπακόλα, Τ. Ράτζο, Μ. Μπούχλη, Ν. Αρμάο, Δ. Ιωάννου, Γ. Θεοδοσιάδη, Ευ. Δημητροπούλου, Β. Βαφέα, Γ. Ιορδανίδη, Β. Αρδίττη, Σ. Γούτη, Β. Νικολαΐδη, Γ. Ρήγα, Κ. Αποστόλου...