Φωτό αρχείου: Βούλγαρος πεζικάριος,1912 Στις 19 Οκτωβρίου 1912, η 14η τουρκική μεραρχία υπό τον Αλή Ναδίρ Πασά είχε αναλάβει την άμυνα στις διαβάσεις του ποταμού Στρυμόνα, στα στενά της Κρέσνας, κοντά στην είσοδο των στενών του Ρούπελ. Ωστόσο, αυτή η δύναμη αποσύρθηκε και μεταφέρθηκε στα Γιαννιτσά για να αντιμετωπίσει την προέλαση του ελληνικού στρατού προς τη Θεσσαλονίκη. Με την αποχώρηση των Τούρκων από τα στενά, η 7η βουλγαρική μεραρχία «Ρίλος» υπό τον στρατηγό Θεοδώρωφ πέρασε εύκολα και, μετά από λίγες συγκρούσεις, κατέλαβε τη Βέτρινα. Οι Τούρκοι, όπως αποδείχθηκε αργότερα, δεν ήταν καλά πληροφορημένοι σχετικά με τις πολεμικές δυνάμεις των εχθρών τους. Υπολόγιζαν ότι οι Έλληνες θα μπορούσαν να παρατάξουν στρατό περίπου 80.000 ανδρών, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου θα συγκεντρωνόταν στη Λάρισα και από εκεί θα βάδιζε προς το Βορρά δια μέσου της περιοχής της Ελασσόνας. Μικρότερη δύναμη θα έκανε επίθεση στα σύνορα στην περιοχή του Μετσόβου και θα προσπαθούσε να καταλάβει τα Ιωάννινα. Τ
