ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 27 Οκτωβρίου 1991, ξεκίνησε τη λειτουργία του στη Νιγρίτα το ξενοδοχείο «Γερακίνα». Το ξενοδοχείο αυτό αποτέλεσε ένα σημαντικό σημείο φιλοξενίας στην περιοχή, προσφέροντας σύγχρονες ανέσεις και υπηρεσίες στους επισκέπτες.

Στις 22 Οκτωβρίου 1912, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, Έλληνες αντάρτες υπό την ηγεσία του καπετάν Γιαγκλή (Γιαγλής) άρχισαν την μάχη για την απελευθέρωση της Νιγρίτας από τον οθωμανικό ζυγό.  Το 1912, είχε αποφασισθεί από το Ελληνικό Γενικό Επιτελείο ο σχηματισμός σωμάτων προσκόπων, που θα χρησιμοποιούνταν στη Μακεδονία μαζί με σώματα μακεδονομάχων ως προπομποί του ελληνικού στρατού. Ενώ λοιπόν ακόμη ο ελληνικός Στρατός μαχόταν έξω από τη Θεσσαλονίκη και πριν την απελευθερώσει, ο καπετάν Γιαγκλής μπόρεσε να καταλύσει τις οθωμανικές φρουρές και να καταλάβει την πόλη και την περιοχή «εν ονόματι της Ελλάδος». Ο καπετάν Γιαγκλής ανέλαβε λοιπόν το έργο, της απελευθέρωσης της περιοχής μας, πριν προλάβει να την καταλάβει ο βουλγαρικός στρατός: ¨…την 23ην Οκτωβρίου κατελήφθη υπό Ελληνικού Ανταρτικού Σώματος, διατελούντος υπό την αρχηγείαν του γνωστού Έλληνος οπλαρχηγού κ. Γιαγκλή, η Νιγρίτα και υψώθη εν αυτή η Ελληνική Σημαία. Οι εν αυτή και πέριξ Ελληνικοίς χωρίοις ένθα επίσης ανεπ

Φωτό αρχείου Στις 20 Οκτωβρίου 1941, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, τα γερμανικά στρατεύματα συνέχισαν τις μαζικές εκτελέσεις αθώων πολιτών ως μέρος των αντιποίνων τους. Στο χωριό Καλόκαστρο, μπροστά στο κοινοτικό κατάστημα, κρέμασαν έναν Έλληνα πατριώτη, ενώ σύμφωνα με την ανακοίνωση των Γερμανών οι εκτελεσθέντες θεωρούνταν «μέλη συμμοριών» και οι εκτελέσεις έγιναν ως αντίποινα για δράσεις στην περιοχή της Νιγρίτας. Παρόλα αυτά, ένας από τους πατριώτες που προοριζόταν για εκτέλεση κατάφερε να διαφύγει την τελευταία στιγμή, αποφεύγοντας τον θάνατο.

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1945, εκδόθηκε η εβδομαδιαία εφημερίδα "Εθνικός Παλμός" στη Νιγρίτα, με εκδότη τον Κωνσταντίνο Υφαντή και υπεύθυνο ύλης τον Μιχαήλ Μέγαλο.

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1924, ο Γεώργιος Κανδύλας, πρόεδρος της κοινότητας Νιγρίτας, προκήρυξε μειοδοτική δημοπρασία με σκοπό την ανάληψη του έργου του ηλεκτροφωτισμού της κωμόπολης. Η δημοπρασία περιλάμβανε την εκμετάλλευση των σχετικών εγκαταστάσεων για μια περίοδο δέκα ετών. ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΑΣ - ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΝΙΓΡΙΤΑΣ Το Κοινοτικό Συμβούλιο Νιγρίτας ανακοινώνει ότι: Θα διεξαχθεί μειοδοτική δημοπρασία για την ανάληψη του έργου του ηλεκτροφωτισμού της κωμόπολης Νιγρίτας και την εκμετάλλευση των ηλεκτρικών εγκαταστάσεων για χρονικό διάστημα δέκα ετών, σύμφωνα με τους όρους και τις υποχρεώσεις που ορίζονται στην απόφαση με αριθμό 89 του έτους 1924, η οποία εγκρίθηκε από την απόφαση υπ' αριθμόν 8438 του Νομάρχη Σερρών. Απόσπασμα της απόφασης υπ' αριθμόν 80/3.2, που περιλαμβάνει τους όρους και τις υποχρεώσεις των αναδόχων, έχει σταλεί στους Δημάρχους Θεσσαλονίκης, Σερρών, Δράμας και Καβάλας, και οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ενημερωθούν στα αντίστοιχα γραφεία. Για τη συμμετοχή στον διαγ

Στις 16 Σεπτεμβρίου 1928, η χορωδία του μουσικού συλλόγου «Ορφέας» μαζί με μέλη του συλλόγου πραγματοποίησαν εκδρομή στο Τσάγεζι  (Ηρακλείτσα) και στη Νιγρίτα.

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1984 απεβίωσε και κηδεύτηκε στη Νιγρίτα ο Απόστολος Θ. Βαγενάς, ο οποίος υπηρέτησε για χρόνια την τοπική κοινωνία. Γεννημένος το 1903, ο Βαγενάς ήταν εκδότης και διευθυντής της τοπικής εφημερίδας «Φωνή της Βισαλτίας», που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση και την επικοινωνία της κοινότητας. Η πολιτική του πορεία ξεκίνησε το 1925, όταν εκλέχθηκε για πρώτη φορά κοινοτικός σύμβουλος Νιγρίτας. Το 1948 διορίστηκε δήμαρχος της πόλης και στη συνέχεια επανεκλέχθηκε το 1951, το 1954 και το 1959. Από το 1959 έως το 1962 διετέλεσε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Το 1964 αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική δράση, αφήνοντας πίσω του σημαντική κληρονομιά στην τοπική αυτοδιοίκηση και την κοινότητα της Νιγρίτας.

Στις 21 Αυγούστου 1947,  σύμφωνα με την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, ξεκίνησε νέα επίθεση από τους συμμορίτες εναντίον της Νιγρίτας. Η δύναμη που επιτέθηκε υπερβαίνει τους 400 συμμορίτες. Οι εθνικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν τους επιδρομείς ηρωικά. Στο μεταξύ, κατέφθασαν στρατιωτικές δυνάμεις από τις Σέρρες.Τηλεγράφημα από τις Σέρρες αναφέρει ότι διακρίνονται φλόγες από τη Νιγρίτα. Η τηλεφωνική επικοινωνία διακόπηκε στις 11 το βράδυ. Μη επιβεβαιωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι η μάχη διεξάγεται εντός της πόλης. Ενώ η εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ αναφέρει: Επείγοντα τηλεγραφήματα από τις Σέρρες αναφέρουν ότι στις 11 μ.μ. σήμερα, ισχυρές δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού επιτέθηκαν από όλα τα σημεία εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων της Νιγρίτας. Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις των αρχών, οι αντάρτες εισέβαλαν σε ορισμένα σημεία της πόλης. Οι αρχές επίσης ανέφεραν ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις στην περιοχή αμύνθηκαν σκληρά, και για την ενίσχυσή τους στάλθηκαν εφεδρικές δυνάμεις από τις Σέρρες. Οι σκληρές μάχες

Σύμφωνα με την ελληνική παράδοση η Γερακίνα (εικάζεται πως ήταν μέλος της οικογένειας Ροκάνη ήταν έφηβη που έζησε κατά το β΄ μισό του 19ου αιώνα. Κατά τον μύθο, γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών στην περιοχή ‘Τσακαλάδες' το 1854 και ήταν το μοναδικό παιδί μιας φτωχής οικογένειας. Όταν ήταν ακόμη σε μικρή ηλικία σκοτώθηκε ο πατέρας της χτυπημένος από κεραυνό με επακόλουθο να μεγαλώσει με τη μητέρα της, η οποία προσπαθούσε να της παράσχει διάφορα είδη καλλωπισμού και να την αναθρέψει χωρίς στερήσεις. Επιπλέον, η Γερακίνα περιγράφεται ως μια έφηβη αξιοσημείωτης ομορφιάς.  Στις 6 Αυγούστου 1870, στη Νιγρίτα, μια τραγική στιγμή σημάδεψε τη ζωή της Γερακίνας. Ενώ πήγαινε στο πηγάδι της συνοικίας για να φέρει νερό, γλίστρησε και έπεσε μέσα. Παρά την κινητοποίηση όλης της γειτονιάς, ανασύρθηκε νεκρή από τον αγαπημένο της, Τριαντάφυλλο, που κατέβηκε με σχοινί στον πυθμένα του πηγαδιού. Όλη η Νιγρίτα έκλαψε την άτυχη κοπέλα και την συνόδεψε στην τελευταία της κατοικία, στολίζοντάς τη με φλουριά κ

Το απόγευμα της 4ης Αυγούστου 1860, ο Οθωμανός Μουσταφά, γιος του Ιντζέ Ισουίνη από το γειτονικό χωριό Τσερπίστα (σημερινή Τερπνή), εισήλθε στη Νιγρίτα ένοπλος και συνοδευόμενος από τέσσερις άλλους έφιππους και ενόπλους Οθωμανούς. Εκεί απαίτησε από τον Έλληνα υπήκοο Μάρκο Πρωίου (Πρόγιου) να πάρει και να περιφέρει το άλογό του στην κωμόπολη. Όταν ο Πρώϊος αρνήθηκε. Ο ο Μουσταφά τον επιτέθηκε, τον έβρισε και τον κτύπησε. Ο Πρώϊος διαμαρτυρήθηκε αμέσως στον δημόσιο υπάλληλο (Τσαούση) της Διοίκησης Σερρών, που διέμενε στη Νιγρίτα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Κατόπιν, διαμαρτυρήθηκε και στο ελληνικό υποπροξενείο Σερρών.

Στις 3 Αυγούστου 1915, η εφημερίδα «Νέα Ημέρα Τεργέστης» δημοσίευσε την είδηση της αυτομόλησης του νεοεκλεγέντος βουλευτή Αθανασίου Αργυρού από το ψηφοδέλτιο των Βενιζελικών προς το κόμμα του Δημητρίου Γούναρη. Ο Αθανάσιος Αργυρός (Νιγρίτα, 1858 - Βόλος, 9 Ιανουαρίου 1945) ήταν Έλληνας δικηγόρος, δημοσιογράφος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως βουλευτής Σερρών και ως υπουργός. Υπήρξε πρωτεργάτης του Μακεδονικού Αγώνα

Η προσφορά σε αίμα στον βωμό της Ελευθερίας της Μακεδονίας από μέρους της Πατριαρχικής οικογένειας Αθανασίου Κομβόκη είναι ασύγκριτος. Σύμφωνα με το ιστορικό ημερολόγιο τω Σερρων, στις 30 Ιουλίου 1905, μια πολυάριθμη συμμορία Βουλγάρων, με επικεφαλής τον Ιβάν Γεωργίου, πρώην Βουλγαροδιδάσκαλο στη Σκοπιά (Σκρίτζοβα), και τον Γεωργίου Μύρτσα, εισέβαλε στο χωριό Εγρί-Δερέ του Καζά Ζίχνης και πολιόρκησε για δύο ημέρες (30-31 Ιουλίου) το σπίτι του Βασιλείου Κομβόκη. Τα παιδιά του έλειπαν, και τη νύχτα εκείνη, ο 65χρονος γέρος Κομβόκης, μαζί με τη γυναίκα του και τα εγγόνια τους (το μεγαλύτερο από τα οποία ήταν 10 χρονών), βρέθηκαν μόνοι και αβοήθητοι απέναντι στη βουλγαρική αγριότητα. Στην άνιση αυτή μάχη, ο γέρος Κομβόκης, η σύζυγός του Αναστασία και η 30χρονη σύζυγος του γιου του Ευάγγελου, σκοτώθηκαν από τις σφαίρες των Βουλγάρων. Για να μην επιζήσει κανείς από την οικογένεια, οι Βούλγαροι έβαλαν φωτιά στο σπίτι. Ωστόσο, οι άλλες γυναίκες και τα παιδιά κατάφεραν να σωθούν, διαφεύγοντας μ

Στις 29 Ιουλίου 1951 επανεκδόθηκε η εφημερίδα «Νιγρίτα» με εκδότη, διευθυντή και συντάκτη τον Κωνσταντίνο Υφαντή. Συνεργάτες του ήταν ο Αστέριος Θηλυκός και ο Μιχαήλ Μέγαλος. Οι στοιχειοθέτες και τυπογράφοι της εφημερίδας ήταν ο Δημήτριος Καδής, ο Δημήτριος Ντιντής και η θυγατέρα του εκδότη, Καίτη Υφαντή.

Στις 24 Ιουλίου 1944, δυνάμεις του ΕΛΑΣ επιτέθηκαν κατά των Βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής που στρατοπέδευαν στη Νιγρίτα. Η επιχείρηση απέτυχε εξαιτίας της σθεναρής άμυνας που προέβαλαν οι Βούλγαροι

Στις 17 Ιουλίου 1913, πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο στη Νιγρίτα. Ήταν επιβλητικό και πολυπληθές συλλαλητήριο όπως αναφέρει η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ στις 24 Ιουλίου 1913 (Φύλλο: 24/7/1913, Σελίδα: 5) και έγινε προς διαμαρτυρία κατά των βιαιοπραγιών και των αγριοτήτων των Βουλγάρων.  Η εφημερίδα Μακεδονία στις 23 Ιουλίου 1913 (Φύλλο: 23/7/1913, Σελίδα: 2) έγραψε: «ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗ ΝΙΓΡΙΤΑ Στη Νιγρίτα πραγματοποιήθηκε εντυπωσιακό συλλαλητήριο, όπου ο κύριος Ιωάννης Β΄ Ιωαννίδης με μακροσύρτο τρόπο ανέφερε όλες τις βάρβαρες πράξεις των Βουλγάρων στη Μακεδονία από το 1880 και μετά, που δεν έχουν αντιστοιχία στην ιστορία. Αναγνωρίστηκε ένα ψήφισμα, το οποίο εγκρίθηκε ομόφωνα.» ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟΝ ΕΝ ΝΙΓΡΙΤΗ "Εν Νιγρίκῃ ἐγένετο ἐπιβλη-· τικὸν συλλαλητήριον εἰς ὁ ἀ·φοῦ, ὁ κύριος Ἰωάννης Β.΄ Ιωαννίδης διὰ μακρῶν ἀνέππω· ξε πάσας τὰς ἀπὸ τοῦ 1880 · καὶ ἐντεῦθεν θηριωδίας τῶν Βουλγάρων ἐν Μακεδονία, δι ·μοίας τῶν ὁποίων οὐθεμία πε · λὲς τῆς ἱστορίας ἀναφέρει, ἀ- · νεγνώσθη ψήφισμα, όπερ παμ- ψηφεί · ἐγέ

Στις 6 Ιουλίου 1860, έλαβε χώρα μια σημαντική συνάντηση στη Νιγρίτα ανάμεσα στον Έλληνα υποπρόξενο των Σερρών, Γεώργιο Κανακάρη, και τον Γάλλο πρόξενο στη Θεσσαλονίκη, Charles-Joseph Tissot. Κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης, ο Κανακάρης ενημέρωσε τον Tissot για την απαράδεκτη και καταπιεστική συμπεριφορά που επιδείκνυε ο Τούρκος διοικητής των Σερρών προς τους Έλληνες ομογενείς. Φυσικά αυτό δεν είχε κανένα αποτέλεσμα μιας και ο Charles-Joseph Tissot δεν ενδιαφερόταν καν για αυτά τα θέματα, μιας και η αρχαιολογία ήταν το βασικό ενδιαφέρον του  μετά μετατέθηκε στην Αδριανούπολη.και το 1862 έγραψε το La Campagne de César en Afrique (1862

Στις 20 Ιουνίου του 1913, οι αναγγελίες των αλλεπάλληλων νικών του Ελληνικού στρατού στο Κιλκίς, στη Δοϊράνη και στο Λαχανά, καθώς και η ήττα και η φυγή της στρατιάς του Βούλγαρου Ιβάνωφ, οδήγησαν σε αντίποινα από τους Βούλγαρους διοικούντες στην πόλη των Σερρών. Οι επιτυχίες του Ελληνικού στρατού προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις από την πλευρά των Βουλγάρων, που ξεκίνησαν διώξεις κατά των Ελλήνων κατοίκων της πόλης. Ο Αστυνόμος Ποπώφ έθεσε σε κατ' οίκον περιορισμό στο Μητροπολιτικό Μέγαρο τον Μητροπολίτη Απόστολο. Επιπλέον, συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν εξέχοντα μέλη της τοπικής κοινωνίας, όπως ο Γυμνασιάρχης Παπαπαύλου, ο Ιατρός Χρυσάφης, ο Φαρμακοποιός Ν. Φωκάς και ο Διευθυντής του υποκαταστήματος της Τραπέζης της Ανατολής, Σταμούλης Κωνσταντίνος. Αυτές οι ενέργειες των Βουλγάρων αποσκοπούσαν στην καταστολή της ελληνικής αντίστασης και στην επιβολή της δικής τους κυριαρχίας στην περιοχή.

Το απόσπασμα από το ημερολόγιο του  Μητροπολίτη Σερρών Αποστόλου  περιγράφει την κατάσταση στη Σέρρες κατά τη διάρκεια των γεγονότων του 1913, όταν η περιοχή βρισκόταν σε αναταραχή λόγω της σύγκρουσης μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας και Σερβίας κατά τον Β' Βαλκανικό Πόλεμο. Ο Μητροπολίτης Αποστόλου καταγράφει τις συλλήψεις και ανακρίσεις των Ελλήνων πολιτών, τις πυρκαγιές προς το νότο της πόλης, και τη φημολογία ότι η Νιγρίτα καίγεται. Ο ίδιος σημειώνει την ανησυχία για τις βιαιότητες που διαπράχθηκαν από τον Βουλγαρικό στρατό και τους κομιτατζήδες στα γύρω χωριά. Αναφέρει επίσης την επίσκεψη του ανώτερου υπαλλήλου της Αστυνομίας Πόπωβ στην Μητρόπολη με στρατιώτες, οι οποίοι ζητούσαν τον ίδιο και άλλους δύο επισκόπους. Ο Μητροπολίτης χαρακτηρίζει την απαίτηση αυτή ως πρωτάκουστο πραξικόπημα και αναφέρει την άρνησή του να παραδοθούν οι επίσκοποι, υπογραμμίζοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης και την πίεση που υφίστατο η Εκκλησία. «Εξακολουθούσιν αι συλλήψεις και ανακρίσεις των προκρίτων Ε

Στις 20 Ιουνίου 1913 ο Ελληνικός Στρατός απελευθέρωσε από τους Βουλγάρους την πόλη της Νιγρίτας, κατά τη διάρκεια του Β’ Βαλκανικού Πολέμου. Προηγουμένως, ο βουλγαρικός στρατός είχε πυρπολήσει την πόλη και είχε κατασφάξει όσους αμάχους είχαν παραμείνει σ’ αυτή. Η 7η Ελληνική Μεραρχία ανακατέλαβε τη Νιγρίτα όπου και παρέμεινε για λίγο προκειμένου να συγκεντρωθούν όλα τα τμήματα στην πόλη. Την εσπέρα συνέλαβε ολόκληρο Βουλγαρικό τάγμα αιχμαλώτων. Η Νιγρίτα απέχει 25 χιλιόμετρα νότια των Σερρών και είναι χτισμένη στους πρόποδες της οροσειράς Βερτίσκος. Την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων ήταν ένα από τα σημαντικά εμπορικά κέντρα της περιοχής. Στις 22 Οκτωβρίου 1913, Έλληνες πρόσκοποι (στρατιωτικό σώμα από εθελοντές απόμαχους του Μακεδονικού Αγώνα) απελευθέρωσαν την πόλη από τους Οθωμανούς Τούρκους και εγκατέστησαν σ’ αυτή ελληνικές αρχές. Με το ξέσπασμα του Β’ Βαλκανικού Πολέμου, στις 16 Ιουνίου 1913, η Νιγρίτα καταλήφθηκε από τους Βουλγάρους, που ενήργησαν αστραπιαία και ανάγκασαν την 7η Με

Η κατάσταση με τη φωτιά στη Νιγρίτα Σερρών, η οποία εκδηλώθηκε το απόγευμα της Τρίτης, παρουσιάζει βελτίωση καθώς οι δυνάμεις πυρόσβεσης κατάφεραν να την ελέγξουν εν μέρει. Ωστόσο, οι ισχυροί άνεμοι στην περιοχή παραμένουν ένα σημαντικό εμπόδιο στις προσπάθειές τους, δυσκολεύοντας την τελική κατάσβεση της πυρκαγιάς. Οι πυροσβεστικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν πολλαπλές εστίες φωτιάς στην περιοχή, ενώ συνολικά συμμετέχουν 92 πυροσβέστες με 26 οχήματα, καθώς και ειδικές ομάδες πεζοπόρων τμημάτων και αεροσκάφη. Στήριξη παρέχεται από μηχανήματα έργου και υδροφόρες ΟΤΑ, ενώ η κατάσταση παρακολουθείται στενά από τις αρχές, καθώς συνεχίζονται οι προσπάθειες για την πλήρη κατάσβεση της φωτιάς. Την προηγούμενη ημέρα, στις 18 Ιουνίου 2024, συνελήφθη ένας ύποπτος για πρόκληση πυρκαγιάς στην ίδια περιοχή, καθώς ανακριτικοί υπάλληλοι συνεργάστηκαν με την Πυροσβεστική Υπηρεσία Σερρών για τη σύλληψή του. Σήμερα, την Τετάρτη 19 Ιουνίου 2024, ο ύποπτος οδηγήθηκε ενώπιον του αρμόδιου Εισαγγελέα για την εξέ