Κάποτε ήταν ένα εκκλησάκι στο Σιδηρόκαστρο, παραμελημένο και χωρίς πραγματικό λόγο ύπαρξης. (Τα παιδιά ούτε καν ξέραν την ύπαρξή του.) Αυτό το εκκλησάκι βρέθηκε στον δρόμο του Πάτερ  Παύλου, το αγκάλιασε, το έκανε "δικό του κτήμα", του αφοσιώθηκε. Από τις πρώτες κιόλας μέρες φάνηκε η αλλαγή. Σήμερα η εκκλησία τη Αγίας Παρασκευής σφύζει από ζωή, αποτελεί έναν από τους βασικούς χώρους εκκλησιασμού των κατοίκων,όχι μόνο του Σιδηροκάστρου αλλά και των γύρο χωριών. Κάνοντας τον δικηγόρο του διαβόλου θα πω "ε και; σιγά, άλλο ένα κτίσμα για να βγάζει λεφτά η εκκλησία"....ή "σιγά, άλλη μια εκκλησία με κόσμο ή χωρίς" Κι όμως, αυτό θα ταν μέγα λάθος, η  Αγια Παρασκευη Σιδηροκαστρου  αναβαθμίστηκε αλλά η αξία στην κυριολεξία είναι το ότι αποτελεί το ορμητήριο του Πάτερ  Παύλου.  Ο οίκος του θεού μετατράπηκε σε οίκο του ανθρώπου που αναζητά την γαλήνη και την εσωτερική ηρεμία, μετατράπηκε σε σκέπη προστασίας του ανθρώπου πο...