ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 27 Οκτωβρίου 1859, πενήντα επτά κάτοικοι της Σύρπας (σήμερα Νιγρίτας) απευθύνθηκαν με απόγνωση στον μητροπολίτη Σερρών, Ιάκωβο τον Πάτμιο, ζητώντας βοήθεια για την καταπίεση που υφίσταντο από τις οθωμανικές αρχές. Στην επιστολή τους περιγράφουν τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν, όπως τον ξυλοδαρμό του προεστού τους, την υποχρεωτική φιλοξενία Τούρκων αξιωματούχων, και τη δράση των κλεφτών που τους εμπόδιζαν ακόμα και να συλλέξουν ξύλα από τα βουνά. Αναφέρουν επίσης απαγωγές παιδιών από οικογένειες τσορμπατζίδων, και τη βαριά φορολόγηση στη σοδειά από τη βάλτα, γεγονότα που επιδείνωναν τη ζωή τους. Η κατάστασή τους παρομοιαζόταν με τα βάσανα του Ιώβ, δείχνοντας τη δεινή τους θέση και την απόγνωσή τους. Ζητούσαν την παρέμβαση του μητροπολίτη, ελπίζοντας πως θα μπορούσε να ανακουφίσει βία που δέχονταν.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Άνθιμος Δ΄, τσιγκογραφία Στις 16 Οκτωβρίου 1859, οι κάτοικοι της Νιγρίτας και έξι χωριών της περιοχής απευθύνθηκαν στον Οικουμενικό Πατριάρχη Άνθιμο Δ΄ ζητώντας τη μεσολάβησή του στην οθωμανική κυβέρνηση. Στόχος τους ήταν να απαλλαγούν όχι μόνο από τις συνεχείς ληστείες, αλλά κυρίως από τους υπαλλήλους της τοπικής διοίκησης. Αυτοί οι υπάλληλοι, αντί να προστατεύουν τους κατοίκους από τους ληστές και να διασφαλίζουν την ασφάλεια και την ηρεμία, απαιτούσαν εκβιαστικά φιλοξενία στα χωριά, προσβάλλοντας την υπόληψη των κατοίκων, φορολογώντας τους με υπέρογκους και δυσβάστακτους τόκους, ενώ τους έβριζαν και τους μαστίγωναν. Ο Πατριάρχης Άνθιμο Δ΄ στην δεύτερη Πατριαρχία του ασχολήθηκε με το ζήτημα της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία είχε αυτοανακηρυχθεί αυτοκέφαλη από το 1833, χωρίς να αναγνωρίζεται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Διεξήγαγε μυστικές συνεννοήσεις και το 1850, κατόπιν επιστολών της Ελληνικής Κυβέρνησης και της Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνεκά