ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Η Έφη Χατζηδημητρίου ήταν μια σημαντική μουσική προσωπικότητα, πιανίστα και Διδάκτωρ Εθνομουσικολογίας. Διετέλεσε καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το 1988, διδάσκοντας στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α.) και στις Σέρρες. Υπήρξε πρωτοπόρος στη μουσική εκπαίδευση, με ατομικά ρεσιτάλ πιάνου σε σημαντικές πόλεις όπως η Αθήνα και ο Καναδάς, ενώ συμμετείχε σε πολλές συναυλίες με άλλους καλλιτέχνες. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της αποκτώντας πτυχία Αρμονίας, Ενοργάνωσης, Αντίστιξης, Φούγκας και σολίστ πιάνου με άριστα. Σπούδασε στη Μουσική Ακαδημία της Σόφιας, όπου παρουσίασε ρεσιτάλ σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Καναδά. Η μουσική της καριέρα εξελίχθηκε παράλληλα με τη διδασκαλία πιανού σε παιδιά και ενήλικες στις Σέρρες και σε φοιτητές στις Θεσσαλονίκη και Σέρρες. Η Έφη Χατζηδημητρίου είχε βαθιά αγάπη για τη λόγια μουσική και την υπηρέτησε με εμφανή δυτικό προσανατολισμό. Δημιούργησε οικογένεια και απέκτησε δύο παιδιά, ενώ συνέχισε να διδάσκει με

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Στις αρχές της πεζογραφίας μας, όταν η λαϊκή χρονογραφία άνθιζε και η γλώσσα του νέου ελληνισμού άρχιζε να διαμορφώνεται μέσα από τις λαϊκές της ρίζες, ξεχωριστή θέση κατέχει ο Συναδινός Σιδέρης ή Παπασυναδινός, που μας άφησε το « Χρονικό των Σερρών ». Έργο αντίστοιχης αξίας για την εποχή του δεν υπάρχει. Παρόλα αυτά, το έργο παραμένει άγνωστο μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχει αξιοποιηθεί στη λογοτεχνική μας ιστορία, και η μορφή αυτού του λαϊκού Σερραίου συγγραφέα, με τόση δύναμη και αξία, δεν είναι τόσο γνωστή όσο θα έπρεπε. Το 1938, εκδόθηκε για πρώτη φορά σε τόμο το «Χρονικό των Σερρών» του Παπασυναδινού, αλλά η βαθύτερη αξία του δεν αναγνωρίστηκε. Λίγα χρόνια μετά, όταν συνέθετα την τρίτομη «Ανθολογία της Δημοτικής Πεζογραφίας», συμπεριέλαβα το έργο του Παπασυναδινού στην ελληνική λογοτεχνία και του έδωσα τιμητική θέση με τα σχόλια και τα ανθολογήματα που του αφιέρωσα. Το σχόλιο που έγραψα το 1947 για τον Παπασυναδινό το παραθέτω

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις ΄ Ο Ευάγγελος Γ. Στράτης γεννημένος στις 2 Σεπτεμβρίου 1867 στο Ροδολίβος, ένα χωριό στους πρόποδες του Παγγαίου Όρους, ο Στράτης ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς δασκάλους και λόγιους της εποχής του. Η οικογένεια του Στράτη είχε μακρά παράδοση αγώνων και προσφοράς στον τόπο. Ο προπάππος του ήταν πρωτοπαλίκαρο του Αλή Πασά, ενώ ο παππούς του και ο πατέρας του εγκαταστάθηκαν στο Ροδολίβος το 1855, όπου ο πατέρας του νυμφεύτηκε την Ελισάβετ Καϊκτσή Παπαβασιλείου και απέκτησε έξι παιδιά. Ο Ευάγγελος ήταν ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας. Ο Ευάγγελος Στράτης παρακολούθησε τα πρώτα μαθήματα στη γενέτειρά του και σε ηλικία 14 ετών πήγε στις Σέρρες για να φοιτήσει στο τοπικό Γυμνάσιο. Αργότερα, εργάστηκε ως δάσκαλος και στη συνέχεια συνέχισε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Σορβόννη στο Παρίσι. Μετά από μια περίοδο εργασίας στο εξωτερικό, επέστρεψε στις Σέρρες και διορίστηκε διευθυντής του Ημιγυμνασ

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Κωνσταντίνος Εμμ. Παπάς ( Κωστάκης)  γεννήθηκε σ τις  26 Αυγούστου 1816,  ήταν γιος του Εμμανουήλ Παπά, του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ο Εμμανουήλ Παπάς είχε συνολικά έντεκα παιδιά, εκ των οποίων οκτώ ήταν αγόρια και τρεις θυγατέρες. Ο Κωνσταντίνος Παπάς, ο μικρότερος από όλα τα αδέλφια, που ήταν το 1821 μόλις 5 χρονών, είναι από αυτούς που στην προσπάθεια του να δικαιωθούν οι αγώνες του πατέρα του και των αδελφών, με την αλληλογραφία του με την Επιτροπή Αγώνος, που ικανοποιούσε αιτήματα των αγωνιστών του ’21, διέσωσε αρκετά στοιχεία της δράσης του πατέρα του και με τον τρόπο αυτό έκανε γνωστό στην τότε Κυβέρνηση τη συμβολή των Μακεδόνων στον μεγάλο αγώνα, με έγγραφες μαρτυρίες αγωνιστών που έλαβαν μέρος στην επανάσταση, όπως του Νικολάου Κασομούλη που είχε τον τίτλο του Ταγματάρχη της Φάλλαγγος, που στα “ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΤΟΥ ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΑ” αναφέρει πολλές λεπτομέρειες για τη συμβολή της οικογενείας Παπά στον Αγώνα. Έγγραφε

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Κωνσταντίνος Μπόνης (1905-1990) ήταν Έλληνας θεολόγος, καθηγητής πανεπιστημίου και ακαδημαϊκός. Γεννήθηκε το 1905 στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας. Ολοκλήρωσε τη βασική του εκπαίδευση στον Αστακό και τη Λευκάδα και το 1922 εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά από δύο χρόνια, το 1924, μετεγγράφηκε στη Θεολογική Σχολή του ιδίου Πανεπιστημίου από όπου αποφοίτησε το 1927. Λαμβάνοντας υποτροφία του Υπουργείου Παιδείας συνέχισε τις σπουδές του στη Βυζαντινολογία και την Εκκλησιαστική Φιλολογία στα Πανεπιστήμια των Βρυξελλών, του Μονάχου και του Βερολίνου. Το 1937 αναγορεύθηκε διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Μονάχου, ενώ το 1938 διδάκτωρ θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στις 23 Αυγούστου 1940, ο Κωνσταντίνος Μπόνης ανέλαβε τα καθήκοντά του ως ο νέος νομάρχης Σερρών σε μια περίοδο που η Ελλάδα βρισκόταν σε κρίσιμη καμπή, Παρέμεινε στην θέση αυτή μέχρι την 21η Ιουνίου του 1941, ενώ παρέλαβε την θέση από τον Κ

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Γεννήθηκε στα Καρδάμυλα της Χίου. Ως υπάλληλος του ΙΚΑ ήρθε με μετάθεση στις Σέρρες το 1953. Στον χώρο της λογοτεχνίας μπήκε το 1944 και άφησε μεγάλο και σπουδαίο έργο. Διακρίθηκε στην ποίηση, στο δοκίμιο, στην κριτική μελέτη και στην ιστορική έρευνα. Πολλά πονήματά του έχουν φιλοξενηθεί στις σελίδες διαφόρων επαρχιακών εφημερίδων και περιοδικών. Γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1921 από γονείς Χιώτες, αριστοκρατικής καταγωγής, το Νικόλαο και τη Ματρώνα. Η βαριά αρρώστια του πατέρα του το έτος 1935 μετέβαλε την εύπορη ως τότε οικονομική κατάσταση της εξαμελούς οικογένειάς του. Μετά την ολοκλήρωση των εγκυκλίων σπουδών του στο κυκλαδίτικο νησί, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία εγκατέλειψε, για να αφοσιωθεί στα Νεοελληνικά Γράμματα. Για καθαρά βιοποριστικούς λόγους αναγκάστηκε να εργαστεί αρχικώς για ένα σύντομο χρονικό διάστημα (1945-1946) ως δημοσιογράφος σε εφημερίδα της γενέτειρας του. Λίγα χρόνι