Ιπποδρομούντας τέσσαρας Θεός βλέπει, Σατάν δε πίπτει, και κροτεί δήμος νόων. Μάρτυρες, χωρίς να γνωρίζουμε κανένα βιογραφικό τους στοιχείο. Η μνήμη τους επαναλαμβάνεται στις 12 Ιουλίου.

  Κυκλοῦσιν ἄνδρες εἷς δύο τρεῖς σὸν θρόνον, Ὕψιστε, Φαῦστος, Ἰσάκιος, Δαλμάτος, Δαλμάτος, Ἰσάκιος τριτάτῃ θάνον, ἠδέ γε Φαῦστος. Ο Όσιος Δαλμάτιος ήταν στρατιώτης, γρήγορα όμως τη θεοσεβή ψυχή του κυρίευσε η επιθυμία να αφοσιωθεί στον Κύριο και Δημιουργό του. Ξεκίνησε, λοιπόν μαζί με το γιο του Φαύστο να συναντήσει τον μοναχό Ισαάκιο (βλέπε  30 Μαΐου ), η φήμη του οποίου είχε φέρει κοντά του πολλούς άνδρες. Ο Δαλμάτιος διακρίθηκε ανάμεσα στους υπόλοιπους μοναχούς για την αρετή του τόσο ώστε εξελέγη ηγούμενος μετά το θάνατο του ευσεβούς Ισαακίου. Μάλιστα για τον ενάρετο βίο του ο Δαλμάτιος τιμήθηκε και από τη Γ' Οικουμενική Σύνοδο που συνήλθε το 431 μ.Χ. στην Έφεσο, στην οποία οι Πατέρες ανέδειξαν τον όσιο αρχιμανδρίτη. Τον δρόμο του Δαλμάτιου, ο οποίος τελείωσε τη ζωή του εν ειρήνη, ακολούθησε ο γιος του Φαύστος, αναδεικνύοντας εαυτόν άξιο διάδοχο του πατέρα του. Όσον αφορά στον όσιο Ισαάκιο (βλέπε 30 Μαΐου), έμεινε ξακουστός για τη στάση, την οποία υπέδειξε απέναντι στο...