ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΝ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΗΣ ΚΡΕΣΝΑΣ Ο κάμπος ἀργός, ἄχαρις, κουρασμένος προχωρῶν πρὸς τὰ ἐπάνω, ἀφοῦ κάθε ομορφιά του καὶ χάρι λὲς καὶ τὴν ἔστειλε μαζί μὲ τὸ ποτάμι προς νότον στο Πετρίτσι και σ' ὅλο τὸ δρόμο ὡς τὸ Δεμίρ-Ισάρι Ερημιά κι' ἀπελπισία. Χάθηκαν πια πίσω μας ή λεύκες καὶ ἡ κλωνόγυρτες τιὲς τοῦ ἀγκάλιαζαν τοῦ που ταμοῦ τὸ πέρασμα ἀπὸ τὸ Χάνι της Μπελίτσας, Περάσαμε καὶ τὸ πλατάνια μὲ τὰς σκιὰς καὶ τὰ ἄλλα οπωροφόρα που συντροφεύουν την δροσερή πηγὴ τοῦ εἶναι στο Χάνι Γραδεσνίτσας. Τώρα ο κάμπος δὲν ἔχει χάρι. Δυο-τρία σπιτάκια καμένα στο δρόμο. Δένδρα σημειώνονται μέσα του, κάπου φαντάζουν θά μνοι μὰ σὲ ὅλα κυριολεκτικῶς ἡ μονοτονία ἔχει τὴ σφρα Yl8x της. Το νοιώθουν αὐτὸ τὰ γύρω βουνὰ καὶ στενεύοντας αγ καλιάζονται. Μιὰ μικρὴ μονάχα δίοδος γιὰ τὸ ποτάμι και το δρόμο μένει. Κι' ἀρχίζουν τῆς Κρέσνας τὰ Στενά. Στη στροφή που κάνομε γιὰ νὰ μπούμε μέσα στα στο να, το βουνό μας χαιρετάει μὲ τὸ πράσινό του καὶ ἄφθον να κι' ωραίο. Κάτι που μοιάζει σαν τῶν πεύ...