ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο καζάς (αραβικά: قضاء, qaḍāʾ, πληθυντικός: أقضية, aqḍiyah, οθωμανικά τουρκικά: kazâ, τουρκικά: kaza) ή το καϊμακαμλίκι (τουρκικά Kaymakamlığı) αποτελεί μια διοικητική διαίρεση που χρησιμοποιήθηκε αρχικά στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και έπειτα από τα διάδοχα κράτη της αυτοκρατορίας. Η λέξη προέρχεται από οθωμανική τουρκική γλώσσα και σημαίνει "διοίκηση" και συχνά μεταφράζεται ως "επαρχία", "υπο-επαρχία" (επίσης αναφέρεται έτσι και ο "ναχιγές") ή "δικαστική περιφέρεια". Στην ελληνική ιστοριογραφία μεταφράζεται και ως "νομός" μιμούμενος την μεταγενέστερη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας. Σήμερα ο "καζάς" ή "καδάς" αποτελεί την δεύτερου επιπέδου διοικητική διαίρεση του Ιράκ και του Λιβάνου, ενώ αποτελεί την τρίτου επιπέδου διοικητική διαίρεση της Ιορδανίας. Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο καζάς ήταν «μια γεωγραφική περιοχή που υπόκειται σε νομική και διοικητική δικαιοδοσία ενός δικαστή, του καδή». Με τις π

Οι Ελληνικοί Οικισμοί στον Πόντο το 1922 Καταγραφή των κοινοτήτων της περιοχής του Πόντου όπου κατοικούσαν Έλληνες πριν αναχωρήσουν από την Τουρκία το 1922 εξ' αιτίας της αναγκαστικής ανταλλαγής των πληθυσμών. Η καταγραφή αφορά σε στοιχεία του αείμνηστου Κωνσταντίνου Σ. Ιορδανίδη και είχε δημοσιευθεί στον τριακοστό τέταρτο τόμο του Αρχείου Πόντου της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών το 1977. Ο ίδιος δεν πρόλαβε εν' όσο ζούσε να δεί δημοσιευμένη την καταγραφή/μελέτη του. Το 1971 είχε δημοσιεύσει ένα βιβλίο με τίτλο «Τα χρονικά του χωρίου Τρουψή της επαρχίας Κολωνίας και Νικοπόλεως (Γαράσαρης) του Πόντου (1900-1916). Εκκλησιαστική επαρχία Αμάσειας Αμισός (Σαμψούντα) Αβλουτσ̌ά Αβτζόγλου Αγι͜ακλανάν Αδά τ͜επ͜έ Αδάμογλου Άκ – δα̤δά̤ν ή Αϊτογά̤ν Αλατσ̌άμ Αλάκι͜οϊ Αλάν Εμιρλή Αλή – μπέη Αμάσεια Αμισός (χωρία) Ανδρέα μαχαλεσή Άνω Τσ̌ενίκ Αρουτζ̌άκ Ασάρ – Αγάτς Ασμανί Αχλατλή Βαγτάτ – τσ̌α̤τεσή Βεζύρ - κι͜οπρού Γέλιτζες Γέλ – κιρή Γένιτζ̌ε Γιαχουτή μαχαλεσή

Υπήρχαν στα βουνά του Παγγαίου, του Δυσώρου, του Ορβύλου αλλά και στην πεδιάδα του νομού Σερρών αξιόλογα δάση για ξυλεία κατασκευής οικιών, τριήρεων και εμπορικών πλοίων. Λόγω των συχνών πλημμυρών του Στρυμόνα μεγάλες εκτάσεις εκατέρωθεν αυτού έμειναν ακαλλιέργητες και μετατράπηκαν με την πάροδο του χρόνου σε μεγάλα δάση για εξαγωγή χρήσιμης ξυλείας. Στις εκβολές του Στρυμόνα πλησίον της Αμφιπόλεως αναφέρεται από τον Αρριανό ότι υπήρχε ναυπηγείο από την ξυλεία του Παγγαίου και της περιοχής Νιγρίτας. Υπήρχε οργιώδης βλάστηση στο νομό Σερρών με πολλά πρωτόγονα ορμάνια. Ο γεωγράφος Στράβων (VII.36, C.331) γράφει: «Ο Στρυμών εξ Αγριάνων γαρ δι Μαίδων και Σιντών εις τα μεταξύ Βισαλτών και Οδομαντών εκπίπτει» (=Ο Στρυμόνας πηγάζει από τους Αγριάνες και περνάει από το έδαφος των Μαίδων και Σιντών και χύνεται μεταξύ Βισαλτών και Οδομαντών). Την αρχαία εποχή δεν είχε καθορισμένη σταθερή κοίτη. Τα νερά του, όταν έβγαιναν από τα στενά του Ρούπελ, σκόρπιζαν δεξιά και αριστερά και πλημμύριζ

Πρώτη ανασκαφική έρευνα στο Σιδηρόκαστρο στη θέση Μαύρος Βράχος κατά το 2005 Το αρχαιολογικό έργο στη Μακεδονία το 2005