ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Επιγραφή που περιέχει τον Στρυμόνα RegionsNorthern Greece (IG X)Macedonia Makedonika 2 (1941-52) 649,112 [ ]Makedonia (Edonis) — Amphipolis — undated 1 Δωροὺς Στρυμόνι τῷ ἀνδρί. PH151140 Τμήμα από Ο Στρυμόνας στις αρχαίες επιγραφές του Inscriptiones Graecae

Επιγραφή που περιέχει τον Στρυμόνα, 2ος αιώνας μ.Χ. RegionsNorthern Greece (IG X)Macedonia Kaphtantzes, Historia 617 Kaphtantzes, Historia 619  [ ]Makedonia (Edonis) — Amphipolis, NW of — 2nd c. AD — BP 1 (1942) 328, 21 1 Στρυμόνα καὶ Χάριτες θῆκ[εν — — —]- δος. Τμήμα από Ο Στρυμόνας στις αρχαίες επιγραφές του Inscriptiones Graecae

  Είδαμε σε προηγούμενες αναφορές μας στην μυθολογία περί Στρυμόνα τη Θεογονία του Ησίοδου (7ος αιώνας π.Χ.) και την ίδια παρουσίαση από τον μυθογράφο Γάιο Ιούλιο Υγίνο  με σαφώς λιγότερα ονόματα (πιθανώς τον 2ο αι. μ. Χ.). Μια εναλλακτική γενεαλογία του ποταμού βρίσκουμε στο ενδέκατο κεφάλαιο του ψευδο-Πλουτάρχου Περὶ ποταμῶν . Εκεί διαβάζουμε πως ο Στρυμόνας ήταν γιος  του θεού Άρη και της Ηλίκης. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα διαδοχικά  στάδια μετονομασίας του ποταμού. Αρχικά ο ποταμός ονομαζόταν Κόνοζος. Ο  ηγεμόνας της περιοχής Παλαιστίνος, γιος του Ποσειδώνα, ενώ βρισκόταν σε  εμπόλεμη κατάσταση με τις γειτονικές φυλές, αρρώστησε και αναγκάστηκε να  στείλει στον πόλεμο ως στρατηγό τον γιο του Αλιάκμονα. Ο Αλιάκμονας σκοτώθηκε  και ο Παλαιστίνος μη μπορώντας να αντέξει τον χαμό τoυ γιου του πνίγηκε στον  ποταμό Κόνοζο, ο οποίος ονομάστηκε για αυτό τον λόγο Παλαιστίνος. Όμως και πάλι  το όνομα του ποταμού αλλάζει. Όταν ο τοπικός ηγεμόνας Στρυμόνας πληροφορείται  τον θάνατο του

Ο Πλούταρχος (45-120 μ.Χ.) ήταν Έλληνας ιστορικός, βιογράφος, φιλόσοφος και δοκιμιογράφος. Μερικές εκδόσεις των Ηθικών περιέχουν και αρκετά κείμενα που είναι γνωστό σήμερα ότι δεν γράφηκαν από τον Πλούταρχο (ψευδεπίγραφα), π.χ. το Βίοι δέκα ρητόρων (βιογραφίες των Αττικών ρητόρων), το Περί ποταμῶν, το Στρωματεῖς, το Περὶ τῶν ἀρεσκόντων φιλοσόφοις φυσικῶν δογμάτων, το Περὶ εἰμαρμένης και το Περὶ μουσικῆς. Αυτά αποδίδονται σε κάποιον άγνωστο συγγραφέα, που συμβατικά ονομάζεται «Ψευδοπλούταρχος», μπορεί όμως να ανήκουν και σε περισσότερους του ενός συγγραφείς. Αν και οι σκέψεις και γνώμες που παρουσιάζονται δεν είναι του Πλουτάρχου και αναφέρονται σε μία λίγο μεταγενέστερη εποχή, θεωρούνται κλασικές και έχουν αξία για τους ιστορικούς μελετητές. Σε αυτά τα κείμενα ανήκει και το  Περὶ ποταμῶν (Ψευδοπλούταρχος) De fluviis. ΠΕΡΙ ΠΟΤΑΜΩΝ ΚΑΙ ΟΡΩΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΝ ΑΥΤΟΙΣ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙ ΠΟΤΑΜΩΝ ΥΔΑΣΠΗΣ Χρυσίππη διὰ μῆνιν Ἀφροδίτης εἰς ἐπιθυμίαν ἐμπεσοῦσα τοῦ γεννήσαντος Ὑδάσπου καὶ μὴ σ

Κατά τον μυθογράφο Γάιος Ιούλιος Υγίνος ο Στρυμόνας, ήταν παιδί του Ωκεανού και της Τηθύος (κόρης της Γαίας και του Ουρανού, άρα αδελφής του Ωκεανού).Την ίδια γενεαλογική εκδοχή με τον Ησίοδο στη Θεογονία – με σαφώς λιγότερα ονόματα – συναντούμε πιθανώς τον 2ο αι. μ. Χ.. Ο Γάιος Ιούλιος Υγίνος (Gaius Iulius Hyginus, 64 π.Χ. - 17) ήταν Λατίνος συγγραφέας, μαθητής του διάσημου Αλέξανδρου του Πολυίστορα, και απελεύθερος του Οκταβιανού Αυγούστου. Οι Fabulae αποτελούνται από περίπου 300 πολύ συνοπτικά και απλά γραμμένους μύθους και ουράνιες γενεαλογίες. Είναι πολύτιμο για τη χρήση έργων Ελλήνων τραγικών ποιητών που έχουν χαθεί. Εκεί ο συγγραφέας παραθέτει σε «πρωτόγονη» μορφή ό,τι κάθε μορφωμένος Ρωμαίος της εποχής του έπρεπε να γνωρίζει από ελληνική μυθολογία στο απλούστερο δυνατό επίπεδο. Σήμερα ωστόσο συνιστά ορυχείο πληροφοριών, καθώς οι περισσότερες εκδοχές των αρχαίων μύθων έχουν πλέον χαθεί, όπως λίγο έλειψε να γίνει και με αυτό το έργο: Μόνο ένα χειρόγραφο υπήρχε, ο Codex Freisingen

Αλεξάνδρου Ανάβαση από τον Φλάβιο Αρριανό. 2ος αιώνας μ.Χ. Η "Ανάβασις Αλεξάνδρου" είναι η ιστορία της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου από το Φλάβιο Αρριανό. Ο όρος "ανάβασις" σημαίνει "εκστρατεία από τα παράλια εις την κεντρική Ασία και χρησιμοποιήθηκε από τον Ξενοφώντα στον τίτλο του έργου του "Κύρου Ανάβασις". Ο Αρριανός, συνειδητός μιμητής του ύφους του Ξενοφώντα, χρησιμοποιεί τον ίδιο όρο και στο δικό του έργο για την κατάκτηση της Ασίας από τον επιφανή στρατηλάτη. Το έργο είναι η παλαιότερη πλήρης εξιστόρηση της εκστρατείας του Αλεξάνδρου που έχει διασωθεί. Γράφτηκε το δεύτερο αιώνα μ.Χ. (δηλαδή πάνω από τετρακόσια χρόνια μετά τα γεγονότα που αφηγείται) αλλά βασίζεται σε πηγές πολύ παλαιότερων αρχαίων ιστορικών όπως ο Καλλισθένης, Ονησίκριτος, Νέαρχος, Αριστόβουλος, Κλείταρχος και Πτολεμαίος ο Λάγου. Πρόκειται κυρίως για πολεμική ιστορία και ασχολείται ελάχιστα με την προσωπική ζωή του Αλεξάνδρου ή την επιρροή του στην πολιτική σκηνή της εποχ