ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Το έτος 1934, μία ομάδα ευαισθητοποιημένων στη φιλανθρωπία κυριών της πόλης των Σερρών, με επικεφαλή την αείμνηστη Αντωνία Χατζηδιαμαντή, ζώντας από κοντά την μοναξιά και την εγκατάλειψη ηλικιωμένων συνανθρώπων μας, αποφασίζει την πραγματοποίηση ενός ονείρου, την ίδρυση του συλλόγου με την επωνυμία “Γηροκομείο Σερρών”, “Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ”, με σκοπό την βοήθειά ηλικιωμένων ατόμων, με κάθε τρόπο. Ο ενθουσιασμός, η επιμονή και η αγάπη για το έργο τους, βρίσκει την αμέριστη συμπαράσταση και ενίσχυση από το Κράτος, τον Δήμο Σερρών, τις Κοινότητες του Νομού, την Εταιρεία Μόνκς Γιούλεν, και τα αείμνηστα τέκνα της πόλεως των Σερρών, Περιστέρη Κωστόπουλο, Άγγελο Χατζηστεργίου, Αναστάσιο Δέκο, Μιχαήλ Σιφό και Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου καθώς και από μεγάλο πλήθος άλλων επωνύμων και ανωνύμων , μικρών και μεγάλων φιλάνθρωπων εντός και εκτός Σερρών. Το ίδιο έτος ξεκινούν οι διαδικασίες για εξεύρεση ιδιόκτητου χώρου και η θεμελίωση του κτιρίου του Γηροκομείου για να στεγάσει απόρους ηλικιωμένους. Αρκετοί Σ

Κατά τη δεκαετία του 1930, οι εβραϊκές κοινότητες στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων των Σερρών, προσπαθούσαν να διατηρήσουν την πολιτιστική και θρησκευτική τους ταυτότητα.  Στις 11 Ιουνίου έγιναν τα εγκαίνια της νέας εβραϊκής συναγωγής στις Σέρρες, τα οποία ήταν ένα σημαντικό γεγονός για την κοινότητα. Ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Σερρών, Σολομών Οβαδιά, ηγήθηκε της τελετής. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν εξέχοντα μέλη των εβραϊκών κοινοτήτων από τη Δράμα και τη Θεσσαλονίκη, υπογραμμίζοντας την ενότητα και τη συνεργασία μεταξύ των κοινοτήτων. Ο περιορισμένος χώρος της αρχαίας εβραϊκής συνοικίας, που βρισκόταν στο κέντρο σχεδόν της παλαιάς πόλεως των Σερρών, δεν επέτρεπε την ανέγερση μιας μεγάλων διαστάσεων συναγωγής. Η αύξηση όμως του πληθυσμού κατά το τέλος του 18ου αιώνα, σε συνδυασμό με το γεγονός πως το κτίσμα της συναγωγής ήταν παλαιωμένο και υπήρχε κίνδυνος να καταρρεύσει, επέβαλαν την ανέγερση ενός νέου ευκτήριου οίκου.  Υπό την επίβλεψη του ραββίνου Abraham Stroussa κατεδα

Μολυβδόβουλλο του Αρχιεπισκόπου Σερρών Γεωργίου (9ος μ.Χ. αιώνας) Εμπροσθότυπος: Σταυροειδές μονογράφημα. «Θεοτόκε βοήθει τω σω δούλω». Οπισθότυπος: «Γεωργή ο Αρχιεπισκόπου Σέρας». Πάνω από την επιγραφή φυτικό κόσμημα. Εκτός από το μολυβδόβουλλο, τη βυζαντινή εποχή υπήρχε και το χρυσόβουλλο. 

Φωτογραφία : Η βουλγαρική κατοχή στις Σέρρες   Η διαταγή αρ. 7 της βουλγαρικής στρατιωτικής διοίκησης που επιβλήθηκε στους Σερραίους κατά την περίοδο της κατοχής, επέβαλε αυστηρούς κανόνες με σκοπό τη βουλγαροποίηση της περιοχής. Αναλυτικά, οι κανόνες περιλάμβαναν τα εξής: Υποχρεωτική βουλγαρική γλώσσα στις επιγραφές: Όλες οι επιγραφές των καταστημάτων έπρεπε να είναι γραμμένες στη βουλγαρική γλώσσα. Επίσης, τα ονόματα των καταστημάτων έπρεπε να έχουν βουλγαρικές καταλήξεις. Ποινές για παράβαση: Όσοι παραβίαζαν αυτή τη διαταγή αντιμετώπιζαν πρόστιμο και κλείσιμο του καταστήματος. Αναρτήσεις βουλγαρικών σημαιών: Όλα τα σπίτια και τα καταστήματα έπρεπε να είναι εφοδιασμένα με βουλγαρικές σημαίες. Απαγόρευση κυκλοφορίας: Απαγορευόταν η κυκλοφορία των κατοίκων πέρα από τη δύση του ηλίου. Βουλγαρική γλώσσα στη θεία λειτουργία: Η θεία λειτουργία στις πόλεις και στα χωριά έπρεπε να τελείται στη βουλγαρική γλώσσα, ενώ κατά τη διάρκεια της λειτουργίας έπρεπε να μνημονεύονται οι βασιλιάδες της Β

Το Βασίλειο της Θεσσαλονίκης ήταν ένα από τα κράτη που δημιούργησαν οι Σταυροφόροι της Δ΄ Σταυροφορίας μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1204. Έμβλημα του Βασιλείου της Θεσσαλονίκης Ιστορία Όταν ο εκλεγμένος αρχηγός της Δ΄ Σταυροφορίας Θεοβάλδος Γ΄ της Καμπανίας πέθανε πολύ πρόωρα (1201) ο Βονιφάτιος εξελέγη νέος αρχηγός σαν ικανός και έμπειρος, ήταν η καλύτερη ευκαιρία να αποκαταστήσει το κύρος του μετά τις αποτυχίες του στην Ιταλία. Η στέψη του Βονιφάτιου του Μομφεράτου ως αρχηγός της Δ΄ Σταυροφορίας - έργο του Henri Decaisne (1840) Η οικογένειά του είχε αναδείξει δύο βασιλείς στα Ιεροσόλυμα, τον αδελφό του Κορράδο και τον ανιψιό του Βαλδουίνο. Ο ξάδελφος του Βονιφάτιου Φίλιππος της Σουαβίας παντρεύτηκε την Ειρήνη Αγγελίνα κόρη του Ισαάκιου Β΄ Άγγελου. Τα Χριστούγεννα του 1201 συναντήθηκε με τον Αλέξιο Άγγελο γιο του Ισαάκιου Β΄ που είχε εκθρονίσει ο αδελφός του Αλέξιος Γ´ Άγγελος, συζήτησαν την πιθανότητα χρήσης του Σταυροφορικού στρατού για να ανατρέψει ο Αλέξιος τον θείο του

Πέντε W και ένα H  -  Τελευταίες αναρτήσεις Ιστορία της μουσικής και του χορού στα Σέρρας Η αρχαία εποχή της ιστορίας της μουσικής στις Σέρρες χρονολογείται από τη Νεολιθική Εποχή. Οι ανασκαφές στη Μακεδονία έχουν ανακαλύψει μουσικά όργανα παρόμοια με τον αυλό ήδη από τη νεολιθική εποχή και σε όλη τη διάρκεια της κλασικής αρχαιότητας Οι Αρχαίοι Μακεδόνες απολάμβαναν παρόμοια μουσική με τους υπόλοιπους Αρχαίους Έλληνες, και ο Μέγας Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του έχτισαν ωδεία για μουσικές παραστάσεις σε κάθε πόλη που έχτισαν, από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου μέχρι πόλεις τόσο μακρινές όσο το Αϊ-Χανούμ στο σημερινό Αφγανιστάν. Η μακεδονική μουσική είναι γνωστή για την παράδοση των πατριωτικών λαϊκών τραγουδιών της, συμπεριλαμβανομένων των κλέφτικων τραγουδιών και των τραγουδιών που κάνουν αναφορές στον Μακεδονικό Αγώνα. Τα μακεδονικά τραγούδια είναι ιδιαίτερα επηρεασμένα από την ακριτική βυζαντινή παράδοση, ενώ όργανα όπως το ντέφι, η μακεδονική λύρα και η μακεδονική γκάιντα κατάγονται ά

Η μάχη της Βέτρινας στις 26 και 27 Ιουνίου (π.η.) οδήγησε στην απελευθέρωση του Δεμίρ Ισσάρ, όπου επίσης είχαν διαπραχθεί θηριωδίες και καταστροφές από τον υποχωρούντα βουλγαρικό στρατό. Στο μεταξύ υπήρχε φημολογία για είσοδο του ελληνικού στρατού στην πόλη των Σερρών. Στην πραγματικότητα, στις 26 Ιουνίου στρατιωτικό απόσπασμα υπό τη διοίκηση του υπολοχαγού Πέτρου Γ. Καλογερόπουλου διατάχθηκε να προωθηθεί μέχρι τονσιδηροδρομικό σταθμό της πόλης για ν’ ανιχνεύσει και –αν χρειαζόταν– να εμποδίσει τη χρήση από τους Βούλγαρους στρατιώτες. Εκεί τους έγινε γνωστό ότι ο βουλγαρικός στρατός είχε ήδη εγκαταλείψει τις Σέρρες και φαίνεται ότι κάποιοι, ίσως και όλοι, οι στρατιώτες του αποσπάσματος μπήκαν ανεπίσημα στην πόλη. Όμως ειδοποιήθηκαν ότι έπρεπε να φύγουν εσπευσμένα, διότι τμήματα του βουλγαρικού στρατού –μετά την ήττα στη μάχη του Δεμίρ Ισσάρ– κατευθύνονταν προς τις Σέρρες, το δε στρατιωτικό απόσπασμα υπό τον Καλογερόπουλο δεν ήταν ούτε εξουσιοδοτημένο ούτε επαρκώς εξοπλισμένο για να εμπ

Καρτ ποστάλ, 1919 Επεξεργασμένη φωτογραφία Καρτ ποστάλ προς τον εν Σέρρες Ανθυπασπιστη Στραυρόπουλο Μιχαήλ, 1919