ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 15 Οκτωβρίου 1916: Βουλγάρικη περίπολος εισήλθε βίαια στην οικία του Σερραίου αργυραμοιβού Στέργιου Σαράφη και τον δολοφόνησε με «δεκαοκτώ λογχισμούς». Αφού τον σκότωσαν, πήραν ότι πολύτιμο βρήκαν, συμπεριλαμβανομένων τιμαλφών και 250 χρυσών λιρών.

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 5/10/1916, Σελίδα: 2 Στις 3 Οκτωβρίου 1916,  Βούλγαροι στρατιώτες λεηλατούν το Σουμπάσκιοϊ και παίρνουν ομήρους, ενώ δεν ήταν το μόνο περιστατικό καθώς όλο το χρονικό διάστημα εκείνο βουλγάρικες συμμορίες άρχισαν εκ νέου την δράση τους σε όλο το νομό Σερρών, με λεηλασίες και απαγωγές.  Συγκεκριμένα, στις 3 Οκτωβρίου 1916, το βράδυ, Βούλγαροι στρατιώτες συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους του Νέου Σουλίου (γνωστό τότε ως Σουμπάσκιοϊ) και τους ανακοίνωσαν ότι έλαβαν διαταγή από το Υπουργείο στη Σόφια να εκκενώσουν το χωριό. Υποστήριξαν ότι επρόκειτο να λάβει χώρα μάχη μέσα στο χωριό, γεγονός που επέβαλε την αναγκαστική απομάκρυνση των κατοίκων. Μετά την εκκένωση, οι στρατιώτες ξεκίνησαν τις λεηλασίες των οικιών, αφαιρώντας χρήματα, ζώα και άλλα πολύτιμα αντικείμενα, αφήνοντας το χωριό κατεστραμμένο. Η εφημερίδα Μακεδονία έγραψε:  ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΑΠΑΓΑΓΟΥΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΩΣ ΟΜΗΡΟΥΣ Κατ' ἰδιαιτέρας ἡμῶν ἀσφα- | λεῖς πληροφορίας, πρόσφυγες | τῆς ᾿Ανατολικῆς Μακεδονίας κα

Γεγονότα των Σερρών από την εφημερίδα Νέα Ελλάς, 23 Σεπτεμβρίου 1916 Στις  23 Σεπτεμβρίου 1916, η εφημερίδα Νέα Ελλάς έγραψε: ΣΕΡΡΑΙ, 23 Σεπτεμβρίου. Κατά τις αφηγήσεις του γιατρού κ. Δούμπα, του οποίου ο πατέρας πέθανε από μαρασμό, κλεισμένος στο σπίτι του και μη θέλοντας να αντικρίσει τους Βούλγαρους, οι Σέρρες εκκενώθηκαν από τους προδότες στις 9 Αυγούστου 1916. Παρά τις επιμονές παρακλήσεις του πληθυσμού να μην εγκαταλειφθεί η πόλη στα χέρια των Βουλγάρων, οι οπαδοί του εκπτώτου διαβεβαίωναν ότι οι Βούλγαροι έρχονται ως φίλοι και δεν θα βλάψουν κανέναν. Το βράδυ της αναχώρησης του ελληνικού στρατού, εισήλθε στην πόλη ένα μικρό απόσπασμα βουλγαρικού ιππικού. Η πόλη ήταν βυθισμένη στο πένθος. Όλα τα καταστήματα είχαν κλείσει και οι κάτοικοι είχαν αποσυρθεί στα σπίτια τους, κλείνοντας ερμητικά τα παράθυρα. Την επομένη, έφθασαν και άλλα βουλγαρικά στρατεύματα. Οι ήδη εγκατεστημένες βουλγαρικές αρχές με προκηρύξεις διέτασσαν τους κατοίκους να παραδώσουν τα σιτηρά και τα πλεονάζοντα ρούχ

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1916, η Ηράκλεια βίωσε μία από τις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας της. Οι Βούλγαροι κατακτητές, σε μια πράξη εκδίκησης και καταπίεσης, διέταξαν όλους τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους μέσα σε μόλις δύο ώρες. Τους ζήτησαν να πάρουν μαζί τους ό,τι μπορούσαν σε τρόφιμα και ρούχα και να συγκεντρωθούν στο βόρειο σημείο της πόλης. Για να επιβάλουν την εντολή τους, κανονιοβόλησαν την κωμόπολη, σκοτώνοντας δύο αθώους κατοίκους. Περίπου 7.000 με 8.000 κάτοικοι, ανάμεσά τους γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι, οδηγήθηκαν δια της βίας μέσω του Στρυμονοχωρίου, της γέφυρας του Στρυμόνα, τα στενά του Ρούπελ και της Κρέσνας, φτάνοντας τελικά στο Μελένικο. Εκεί, κρατήθηκαν ως όμηροι υπό σκληρές συνθήκες για τέσσερις μήνες. Η τραγωδία δεν σταμάτησε εκεί. Τον Δεκέμβριο του 1916, οι Βούλγαροι μετέφεραν τους ομήρους στην κατεχόμενη Σερβία, σε περιοχές όπως το Παζάρεβιτς και το Πέτροβιτς, όπου έζησαν σε άθλιες συνθήκες για δύο ολόκληρα χρόνια. Μετά την ανακωχή της 19ης Σεπ

Εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, Φύλλο: 12/9/1916, Σελίδα: 1 Στις 12 Σεπτεμβρίου 1916, ο Διοικητής της Μεραρχίας Σερρών κ. Χριστοδούλου κήρυξε γενική επιστράτευση με διαταγή της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας. Η εφημερίδα ΣΚΡΙΠ έγραψε: Ο Χριστοδούλου κήρυξε γενική επιστράτευση Η Επιτροπή της «Εθνικής Άμυνας» απηύθυνε προς τον κ. Χριστοδούλου, Διοικητή της Μεραρχίας Σερρών, παρακλητικό έγγραφο, ζητώντας του να προχωρήσει σε γενική επιστράτευση ολόκληρης της στρατιωτικής περιφέρειας του, λόγω των μεγάλων εθνικών αναγκών. Πράγματι, ο κ. Χριστοδούλου κάλεσε με εγκύκλιο όλους τους ικανούς να παρουσιαστούν με τα όπλα τους εντός εικοσιτεσσάρων ωρών. Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΕΚΗΡΥΞΕ ΓΕΝΙΚΗΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΙΝ ΟΕΣ)ΝΙΚΗ, πρωία Δευτέ ρας. (Τοῦ ἰδιαιτ. ἀνταποκρι» | τοῦ μας). - ῾ΕΗ ἐπιτροπὴ τῆς «᾿ Εθνικῆς ᾿Αμύνης» ἀπηύθυνε πρὸς τὸν κ. Χριστοδούλου δι- οικητὴν τῆς της μεραρχίας, Σερρών παρακλητικὸν ἔγγρας φον ὅπως προβῇ εἰς γενικὴν ἐν πιστράτευσεν ὁλοκλήρου τῆς στρατιωτικῆς περιφερείας του, «λόγῳ τῶν μεγίστων ἐθνικῶν ἀναγκῶν». Πράγματι

Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 10/9/1916, Σελίδα: 2 Στις 10 Σεπτεμβρίου 1916, η εφημερίδα Σκριπ αναφέρει μεταθέσεις εκπαιδευτικών της εκπαιδευτικής περιφέρειας Σιδηροκάστρου. Η εφημερίδα έγραψε:  Μετατίθενται οι επόμενοι υποδιδάσκαλοι της εκπαιδευτικής περιφέρειας Σιδηροκάστρου: Αθηνά Δούμπα από Λάτροβο σε Σαβιάκο Ελένη Πολυμέρη από Σαβιάκο σε Λάτροβο Γ. Χρήστογλου από Κιρτσόβο σε Τσερβίστη Απόστολος Αχούλης από Τσερβίστη σε Κιρτσόβο Μετατίθεται οἱ ἑπόμενοι ὑποδιδάσκαλοι τῆς ἐκπαιδευτικῆς περιφερείας Σιδηροκάστρου· Αθηνᾶ. Δούμπα· ἐ κΛατρόβου εἰς Σαβιάκον, Ελένη Πολυμέρη ἐκ Σαβιάκου εἰς. Λάτροβον, Γ. Χρήστογλους ἐκ Κιρτσόβου. εἰς Τσερβίσταν, ᾿Απ. ᾿Αχούλης ἐκ Τσερβίστης εἰς Κίρττσοβον,

Στις 14 Αυγούστου 1916, σε ηλικία 94 ετών, απεβίωσε ο ιερομόναχος Χριστόφορος, κατά κόσμον Χριστόδουλος Δημητριάδης . Υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα στον χώρο της Ορθοδοξίας και της εκπαίδευσης. Μετά τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, αφοσιώθηκε στη διδασκαλία και τη θρησκευτική καθοδήγηση σε διάφορες περιοχές, όπως η Αλιστράτη, η Μονή Ιβήρων, το Μελένικο, και οι Σέρρες. Από το 1868 έως το 1870, δίδαξε στις Σέρρες και συνέχισε ως σχολάρχης στην Ιερατική Σχολή του Τιμίου Προδρόμου μέχρι το 1879. Αργότερα, συνέβαλε στη λειτουργία της Αθωνιάδας Σχολής. Το 1892, εκλέχθηκε ηγούμενος της Μονής του Τιμίου Προδρόμου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1904. Κατά τη διάρκεια της ηγουμενίας του, το 1903, εξέδωσε την ιστορία της μονής με τίτλο «Προσκυνητάριον της εν Μακεδονία παρά τη πόλει των Σερρών Σταυροπηγιακής Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου», ένα έργο που καταγράφει την πνευματική και πολιτιστική κληρονομιά της Μονής.

  Κατάληψη του Δεμίρη Ισσαρ και των Σερρών από Γερμανό Βούλγαρους, 6 Αυγούστου 1916

Στις 6 Αυγούστου 1916, η σιδηροδρομική γέφυρα της Αγγίστας ανατινάχθηκε από τις δυνάμεις των Αγγλογάλλων. Αυτή η ενέργεια ήταν μέρος των στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς οι Συμμαχικές δυνάμεις προσπαθούσαν να διακόψουν τις εχθρικές επικοινωνίες και τη μεταφορά εφοδίων.

  Στις 5 Αυγούστου 1916, ξεκίνησε μια μεγάλη βουλγαρική εισβολή σχεδόν σε όλο το μήκος της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου, με αφετηρία το Ρούπελ. Στο Δεμίρ Ισάρ (Σιδηρόκαστρο), ένα τμήμα της 6ης ελληνικής Μεραρχίας υπό τη διοίκηση του συνταγματάρχη Νικολάου Χριστοδούλου αντιστάθηκε σθεναρά, αλλά τελικά αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Οι στρατιωτικές μονάδες των Γερμανοβουλγάρων έλαβαν διαταγή να προελάσουν και να καταλάβουν ολόκληρη την έκταση της Ανατολικής Μακεδονίας μέχρι την Αμφίπολη, με δυτικό σύνορο τον ποταμό Στρυμόνα. Έτσι, χαράχτηκε η γραμμή του Βαλκανικού μετώπου με τους Αγγλογάλλους. Ο βουλγαρικός στρατός (Β΄ Βουλγαρική στρατιά), με επικεφαλής τον στρατηγό Τοντορώφ, εισήλθε στην Κάτω Τζουμαγιά (Ηράκλεια) καθώς και στο Σιδηρόκαστρο. Μέχρι τις 30 Αυγούστου, οι Βούλγαροι είχαν καταλάβει τις Σέρρες, τη Δράμα και την Καβάλα.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, στις 15 Ιουνίου του 1916, σύμφωνα με τηλεγράφημα από τις Σέρρες, ο επιθεωρητής των σχολείων στο Σιδηρόκαστρο ανέφερε ότι οι Γερμανοβούλγαροι συνέλαβαν τον δάσκαλο του χωριού Δραγότινη (Προμαχώνα), Ι. Κυριακίδη, και η τύχη του είναι ακόμη άγνωστη. ΣΥΛΛΗΨΙΣ ΥΠΟ ΓΕΡΜΑΝΟΒΟΥΛΓΑΡΩΝ Κατὰ τηλεγράφημα ἐκ Σερρῶν ὁ ἐπιθεωρη- τὴς τῶν σχολείων Σιδηροκάστρου ἀνέφερεν ὅ- τι οἱ Γερμανοβούλγαροι συνέλαβον τὸν διδά σκαλον τοῦ χωρίου Δραγοτίνη Ι. Κυριακίδην, οὗτινος ἀγνοεῖται εἰσέτι ἡ τύχη. Φύλλο: 15/6/1916 Σελίδα: 2

Στις 28 Μαΐου 1916, πραγματοποιήθηκε ανακατανομή των συμμαχικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Στο πλαίσιο αυτής της ανακατανομής, η άμυνα της περιοχής του ποταμού Στρυμόνα στην Ελλάδα ανατέθηκε στους Βρετανούς. Αυτή η στρατηγική απόφαση λήφθηκε ως μέρος των ευρύτερων επιχειρήσεων και σχεδιασμών των Συμμάχων στα Βαλκάνια, όπου οι δυνάμεις της Αντάντ αντιμετώπιζαν τις Κεντρικές Δυνάμεις σε διάφορα μέτωπα. Η περιοχή του Στρυμόνα είχε στρατηγική σημασία λόγω της γεωγραφικής της θέσης και του ρόλου της στις μεταφορές και τις επικοινωνίες. Η ανάθεση της άμυνας στους Βρετανούς ήταν μέρος της συνολικής στρατηγικής τους για να ενισχύσουν τις θέσεις τους και να προστατεύσουν τα νότια σύνορα της Σερβίας και της Ελλάδας από τις επιθέσεις των Κεντρικών Δυνάμεων, κυρίως των Γερμανών και των Βουλγάρων. Αυτή η κίνηση ήταν κρίσιμη για τη διατήρηση της συνοχής του Βαλκανικού μετώπου και την παροχή υποστήριξης στους συμμάχους της περιοχής. Οι Βρετανικές δυνάμεις που ανέλαβαν τη

Στις 26 Μαΐου 1916 παραδίδεται αμαχητί η Ανατολική Μακεδονία στις γερμανο-βουλγαρικές δυνάμεις, με απόφαση της Κυβέρνησης Σκουλούδη, του αναπληρωτή επιτελάρχη Στρατού Ιωάννη Μεταξά, με τη σύμφωνη γνώμη του βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ και έτσι ακολουθεί η Β΄ Βουλγαρική Κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας (1916-1918). Ύστερα από την παραβίαση της ελληνικής ουδετερότητας με τη κατάληψη της Θεσσαλονίκης από τη Στρατιά της Ανατολής της Τριπλής Συνεννόησης (Αντάντ), το φθινόπωρο του 1915, η Γερμανική Αυτοκρατορία προέβαλλε αξιώσεις παραχώρησης και προς τη δική της πλευρά.[εκκρεμεί παραπομπή] Σε αυτό το πλαίσιο, στις 13 / 26 Μαΐου 1916 τα γερμανο-βουλγαρικά στρατεύματα προχώρησαν στην κατάληψη του οχυρού Ρούπελ, αφού το Γ΄και Δ΄ Σώμα του ελληνικού στρατού είχαν διαταγές από το Γενικό Επιτελείο Στρατού να μην προβάλλουν αντίσταση. Στη συνέχεια ακολούθησε η κατάληψη της Καβάλας, της Δράμας και των Σερρών από τους Βούλγαρους, καθώς και η παράδοση του ελληνικού Δ' Σώματος Στρατού, με περισσότερους α