ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Εφημερίδα Εμπρος, Φύλλο: 27/11/1920, Σελίδα: 2 Στις 27 Νοεμβρίου  1920,  ο λαός του Σιδηροκάστρου, μέσω ψηφίσματός του που στάλθηκε και στους προξένους της Θεσσαλονίκης, δηλώνει ότι παραμένει πιστός και αφοσιωμένος στην κυβέρνηση. Η εφημερίδα Εμπρος έγραψε: Ἐκ Σιδηροκάστρου ὁ Λαὸς διὰ ψηφίσμα τός του, ἀποσταλέντος καὶ πρὸς τοὺς Προξέ νους τῆς Θεσσαλονίκης, δηλοῖ ὅτι ἐμμένει πιο στὸς καὶ ἀφωσιωμένος πρὸς τὴν Κυβέρνησις

Γελοιογραφία της εποχής σχετικά με την εκλογική αναμέτρηση του 1920: Ο ψηφοφόρος εικονίζεται να πρέπει να επιλέξει μεταξύ Ελ. Βενιζέλου και Δ. Γούναρη, υπό το βλέμμα του πολέμου. Οι ελληνικές βουλευτικές εκλογές του 1920 διεξήχθησαν την 1η Νοεμβρίου κατά τη διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων. Την απόφαση της διεξαγωγής τους έλαβε ο Ελευθέριος Βενιζέλος ύστερα από συνεχή αιτήματα της αντιπολίτευσης και αφού είχε ολοκληρωθεί η διαδικασία υπογραφής της συνθήκης των Σεβρών. Αρχικά μετά τη διάλυση της Βουλής προκηρύχθηκαν εκλογές για τις 25 Οκτωβρίου 1920. Ωστόσο, 13 ημέρες πριν από τη διεξαγωγή τους πέθανε αιφνίδια από δάγκωμα πιθήκου ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Στη θέση του ορίστηκε αντιβασιλέας ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης. Τελικά οι εκλογές διεξήχθησαν την 1η Νοεμβρίου, ουσιαστικά ανάμεσα σε δύο παρατάξεις για πρώτη φορά στην ελληνική κοινοβουλευτική ιστορία, λόγω της πόλωσης που επικρατούσε. Αντίπαλοι ήταν το κυβερνών Κόμμα Φιλελευθέρων και η Ηνωμένη Αντιπολίτευσις, η οποία ήταν η ένωση όλω...

Στις 31 Ιουλίου 1920 δολοφονείται ο Ίων Δραγούμης . Η συμμετοχή του στο αντιβενιζελικό στρατόπεδο έγινε αφορμή, όταν μαθεύτηκε η δολοφονική απόπειρα στο   Παρίσι   εναντίον του   Βενιζέλου , να συλληφθεί σε ενέδρα ανδρών της ασφαλείας του τότε αρχηγού της Χωροφυλακής   Εμμανουήλ Ι. Ζυμβρακάκη   και εν τέλει να δολοφονηθεί στην Αθήνα, στο σημείο όπου πλέον έχει ανεγερθεί η σχετική αναμνηστική στήλη.   Ως ηθικοί αυτουργοί, διατάξαντες την εκτέλεση, κατηγορήθηκαν οι   Παύλος Γύπαρης   (διοικητής του παρακρατικού σώματος που συνέλαβε τον Δραγούμη, απών όμως κατά τη σύλληψη και την εκτέλεση),   Εμμανουήλ Ρέπουλης   (αντιπρόεδρος και επικεφαλής στο εσωτερικό της κυβερνήσεως του απουσιάζοντος στο εξωτερικό Ελευθερίου Βενιζέλου),   Εμμανουήλ Μπενάκης   (παλαιός υπουργός του Βενιζέλου, κατηγορηθείς, μετά θάνατον όμως, από τον ίδιον τον Γύπαρη στο δικαστήριο του 1935 ως διατάξας την εκτέλεση .  Δεν προέκυψαν όμως επαρκείς αποδείξεις...

φωτο αρχείου  Απόπειρα δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι, 30 Ιουλίου 1920 Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αν και υπήρξε ο ένας από τους σημαντικότερους πολιτικους της σύγχρονης Ελλάδας, δέχθηκε πολλές δολοφονικές απόπειρες κατά της ζωής του. Εκτός από τις γνωστές απόπειρες στο σιδηροδρομικό σταθμό της Λυόν, στο Παρίσι το 190 και στη λεωφόρο Κηφισίας το 1933, έγιναν δύο ακόμη, στις Αρχάνες Ηρακλείου στις 5 Αυγούστου 1897 και στη Θεσσαλία το 191. Βέβαια υπήρξαν και άλλες προσπάθειες από τους πολιτικούς του εχθρούς να του αφαιρέσουν τη ζωή, οι οποίες παρέμειναν στο στάδιο του σχεδιασμού, καθώς για διάφορους λόγους ματαιώθηκαν χωρίς να τεθούν σε εφαρμογή. Συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη το 1917, στην Αθήνα το Μάρτιο του 1918 και πάλι λίγο αργότερα τον ίδιο χρόνο, το καλοκαίρι του 193 στη Λαμία, στην αίθουσα της Βουλής την 5η Μαΐου του 1933, στο σπίτι του απέναντι από το Βυζαντινό Μουσείο το 1933 και τέλος στο Φάληρο το ίδιο έτος. Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ