ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Στην εικόνα διακρίνεται η ομάδα του ΠΑΟΚ, όπως παρατάχτηκε στο παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής (10/7/1932) εκτός έδρας. Όρθιοι (από αριστερά): Χαλκιάς, Καβουρματζής, Παπαϊορδανίδης, Αθανασιάδης, Κωνσταντινίδης, Καμπούρογλου, Λαζάρου, Ιωαννίδης, Αρμάσης (προπονητής), Βεντουρέλης (βοηθός) και Πυλόρωφ. Καθιστοί (από αριστερά): Πανίδης, Παπαδόπουλος, Σωτηριάδης, Βασιλειάδης, Πάγκαλος   Ο Λεωνίδας Πυλόρωφ (Τιφλίδα, 1915 – Σέρρες, 24 Ιανουαρίου 1978) ήταν δασολόγος και Νομάρχης Σερρών μέχρι το θάνατό του. Γεννήθηκε στη Γεωργία της τότε Σοβιετικής Ένωσης και σπούδασε δασολογία στο ΑΠΘ. Στα νεανικά του χρόνια ήταν ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ. Εργάστηκε ως δασάρχης στη Βέροια. Διορίστηκε Νομάρχης Πέλλας (1955) και μετά το 1974 Νομάρχης Σερρών. Μεταξύ άλλων ήταν πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης.  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 26/1/1978, Σελίδα: 3 Πέθανε τον Ιανουάριο του 1978 και ενώ ήταν εν ενεργεία Νομάρχης, από πνευμονικό οίδημα που υπέστη εν

Αθανάσιος Παπαφωτίου (1870-1948) / κατά Πέννας, Πέτρος

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο επίσκοπος Λιτζάς και Αγράφων Νεκτάριος αποτελεί την πιο σημαντική λόγια μορφή που ανέβηκε στο θρόνο της επισκοπής και η εκλογή του έγινε από την Πατριαρχική Σύνοδο της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Όπως σημειώνει ο επίσκοπος Ναζιανζού Ιγνάτιος στα απομνημονεύματα του . ο Νεκτάριος «ως όντος ελλογίμου την Ελλήνων παίδευσιν και εν φιλοσοφία και εν μαθηματικοίς μεγάλην έχοντος πρακτικήν» υπήρξε φωτεινή μορφή για την ιστορία της επισκοπής. Ο Αραβαντινός356αναφέρεται σ΄ αυτόν σ΄ έναν ολιγάριθμο επισκοπικό κατάλογο του. Δημοσίευσε, μάλιστα, πέντε επιστολές της περιόδου 15/12/1759 – 15/12/1761 του επισκόπου οι τέσσερις προερχόμενες από το αρχείο του Νικολάου Καρατζά358 . Το σύνολο της αλληλογραφίας του Νεκταρίου με άλλους λόγιους και εκκλησιαστικούς παράγοντες της εποχής, όπως μας γνωρίζει ο Βασιλείου359 , υπήρχε σε πολυμιγή κώδικα που ονομαζόταν «Αποσημειωτάριο» και αφού περιήλθε στο Γιαννιώτικο Σιναϊτικό μετόχι της Αγίας Αικατεριν

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο κατά κόσμον Νικόλαος Τσαούσης γεννήθηκε στην Χόψα της Αργυρουπόλεως του Πόντου το 1890. Σε ηλικία 16 ετών εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Πρασάρεως. Στις 6 Μαΐου 1906 χειροτονήθηκε Διάκονος. Ως Διάκονος υπηρέτησε στη Μητρόπολη Χαλκηδόνος. Το 1919 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Χάλκης, αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο "Η ελληνική Εκκλησία από του 1821-1852". Παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη ως Ιεροκήρυκας και Καθηγητής. Το 1922 μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών ήλθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Δράμα. Την Κυριακή της Ορθοδοξίας του 1927 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Δράμας Λαυρέντιο. Υπηρέτησε στη Δράμα ως Καθηγητής των Θρησκευτικών στη Μέση Εκπαίδευση μέχρι το 1941. Στις 13 Μαρτίου 1941 με εντολή της Ιεράς Συνόδου μετέβη στην Ξάνθη. Οι Βουλγαρικές αρχές της Ξάνθης τον απέλασαν στη Θεσσαλονίκη λόγω της δράσης του υπέρ των Ελλήνων και κατά της Βουλγαρικής προπαγάνδας. Στη Θεσσαλονίκη υπηρέτησε ως Εφημέριο

  Η Έφη Χατζηδημητρίου ήταν μια σημαντική μουσική προσωπικότητα, πιανίστα και Διδάκτωρ Εθνομουσικολογίας. Διετέλεσε καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το 1988, διδάσκοντας στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Τ.Ε.Φ.Α.Α.) και στις Σέρρες. Υπήρξε πρωτοπόρος στη μουσική εκπαίδευση, με ατομικά ρεσιτάλ πιάνου σε σημαντικές πόλεις όπως η Αθήνα και ο Καναδάς, ενώ συμμετείχε σε πολλές συναυλίες με άλλους καλλιτέχνες. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της αποκτώντας πτυχία Αρμονίας, Ενοργάνωσης, Αντίστιξης, Φούγκας και σολίστ πιάνου με άριστα. Σπούδασε στη Μουσική Ακαδημία της Σόφιας, όπου παρουσίασε ρεσιτάλ σε Ελλάδα, Βουλγαρία και Καναδά. Η μουσική της καριέρα εξελίχθηκε παράλληλα με τη διδασκαλία πιανού σε παιδιά και ενήλικες στις Σέρρες και σε φοιτητές στις Θεσσαλονίκη και Σέρρες. Η Έφη Χατζηδημητρίου είχε βαθιά αγάπη για τη λόγια μουσική και την υπηρέτησε με εμφανή δυτικό προσανατολισμό. Δημιούργησε οικογένεια και απέκτησε δύο παιδιά, ενώ συνέχισε να διδάσκει με

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Στις αρχές της πεζογραφίας μας, όταν η λαϊκή χρονογραφία άνθιζε και η γλώσσα του νέου ελληνισμού άρχιζε να διαμορφώνεται μέσα από τις λαϊκές της ρίζες, ξεχωριστή θέση κατέχει ο Συναδινός Σιδέρης ή Παπασυναδινός, που μας άφησε το « Χρονικό των Σερρών ». Έργο αντίστοιχης αξίας για την εποχή του δεν υπάρχει. Παρόλα αυτά, το έργο παραμένει άγνωστο μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχει αξιοποιηθεί στη λογοτεχνική μας ιστορία, και η μορφή αυτού του λαϊκού Σερραίου συγγραφέα, με τόση δύναμη και αξία, δεν είναι τόσο γνωστή όσο θα έπρεπε. Το 1938, εκδόθηκε για πρώτη φορά σε τόμο το «Χρονικό των Σερρών» του Παπασυναδινού, αλλά η βαθύτερη αξία του δεν αναγνωρίστηκε. Λίγα χρόνια μετά, όταν συνέθετα την τρίτομη «Ανθολογία της Δημοτικής Πεζογραφίας», συμπεριέλαβα το έργο του Παπασυναδινού στην ελληνική λογοτεχνία και του έδωσα τιμητική θέση με τα σχόλια και τα ανθολογήματα που του αφιέρωσα. Το σχόλιο που έγραψα το 1947 για τον Παπασυναδινό το παραθέτω

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις ΄ Τσαμαδός Μιχαήλ (101955).Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Πράκτορας Α΄ Τάξεως. Διετέλεσε Πρόξενος Σερρών από το 1905 μέχρι τον Οκτώβριο του 1906. Εργάστηκε ως Διπλωμάτης.  Παρέλαβε την θέση του από τον Αθανάσιο Στουρνάρα και την παρέδωσε στον Αντώνιο Σαχτούρη.

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις ΄ Ο Ευάγγελος Γ. Στράτης γεννημένος στις 2 Σεπτεμβρίου 1867 στο Ροδολίβος, ένα χωριό στους πρόποδες του Παγγαίου Όρους, ο Στράτης ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς δασκάλους και λόγιους της εποχής του. Η οικογένεια του Στράτη είχε μακρά παράδοση αγώνων και προσφοράς στον τόπο. Ο προπάππος του ήταν πρωτοπαλίκαρο του Αλή Πασά, ενώ ο παππούς του και ο πατέρας του εγκαταστάθηκαν στο Ροδολίβος το 1855, όπου ο πατέρας του νυμφεύτηκε την Ελισάβετ Καϊκτσή Παπαβασιλείου και απέκτησε έξι παιδιά. Ο Ευάγγελος ήταν ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας. Ο Ευάγγελος Στράτης παρακολούθησε τα πρώτα μαθήματα στη γενέτειρά του και σε ηλικία 14 ετών πήγε στις Σέρρες για να φοιτήσει στο τοπικό Γυμνάσιο. Αργότερα, εργάστηκε ως δάσκαλος και στη συνέχεια συνέχισε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Σορβόννη στο Παρίσι. Μετά από μια περίοδο εργασίας στο εξωτερικό, επέστρεψε στις Σέρρες και διορίστηκε διευθυντής του Ημιγυμνασ

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις ΄ Ο Χρήστος Σταματίου, γέννημα θρέμμα των Σερρών, πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή στην πόλη αυτή, όπου ανέπτυξε και την καριέρα του. Όταν ήταν μόλις 10 ετών, μπήκε στο Εθνικό Ορφανοτροφείο Αρρένων και ήδη από μικρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερο ταλέντο και αγάπη για τη μουσική. Με τη βοήθεια του Δήμου Σερρών, το 1929 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Το 1934, αποφοίτησε με άριστα, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές για τις μουσικές του δεξιότητες. Μετά την αποφοίτησή του, εργάστηκε ως καθηγητής στο Ωδείο Σερρών «Ορφεύς» μέχρι το 1940. Μετά το τέλος του πολέμου, ο Σταματίου ανέλαβε τη διεύθυνση χορωδιών σε πολλές πόλεις της Μακεδονίας. Το 1951, ανέλαβε την καθοδήγηση της μικτής χορωδίας του «Ορφέα» Σερρών, όπου παρέμεινε για 27 χρόνια. Υπό τη διεύθυνσή του, η χορωδία αυτή έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα, κερδίζοντας πολλά βραβεία και διακρίσεις. Από το 1981 μέχρι το 1990, διηύθυνε και τη Μικτή Χορωδία Σερρών. Ο Σταματίου ή

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Κωνσταντίνος Εμμ. Παπάς ( Κωστάκης)  γεννήθηκε σ τις  26 Αυγούστου 1816,  ήταν γιος του Εμμανουήλ Παπά, του ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ο Εμμανουήλ Παπάς είχε συνολικά έντεκα παιδιά, εκ των οποίων οκτώ ήταν αγόρια και τρεις θυγατέρες. Ο Κωνσταντίνος Παπάς, ο μικρότερος από όλα τα αδέλφια, που ήταν το 1821 μόλις 5 χρονών, είναι από αυτούς που στην προσπάθεια του να δικαιωθούν οι αγώνες του πατέρα του και των αδελφών, με την αλληλογραφία του με την Επιτροπή Αγώνος, που ικανοποιούσε αιτήματα των αγωνιστών του ’21, διέσωσε αρκετά στοιχεία της δράσης του πατέρα του και με τον τρόπο αυτό έκανε γνωστό στην τότε Κυβέρνηση τη συμβολή των Μακεδόνων στον μεγάλο αγώνα, με έγγραφες μαρτυρίες αγωνιστών που έλαβαν μέρος στην επανάσταση, όπως του Νικολάου Κασομούλη που είχε τον τίτλο του Ταγματάρχη της Φάλλαγγος, που στα “ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΤΟΥ ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΑ” αναφέρει πολλές λεπτομέρειες για τη συμβολή της οικογενείας Παπά στον Αγώνα. Έγγραφε

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Γεώργιος Παπάς γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1807. Ήταν γιος του Εμμανουήλ Παπά. Ο Γεώργιος έλαβε κι αυτός καλή μόρφωση πράγμα που φαίνεται από την εργασία που έκανε, αφού στα 1838, τον βρίσκομε στην ελεύθερη Ελλάδα στο Αγρίνιο όπου ασκούσε το επάγγελμα του δικαστικού Γραμματέα. Από κάποιο πληρεξούσιο έγγραφο που κάνει προς τον αδελφό του Κων/νο στις Σέρρες για κληρονομικά αναφέρεται το εξής: “…Εν Αγρινίω της 10 Σεπτεμβρίου 1838, σήμερον ημέρα Σάββατο.,.κλπ, παρουσιάσθη ενώπιον του υποφαινομένου ειρηνοδίκου Αγρινίου ο κύριος Γεώργιος Εμμανουήλ Παπά, Δικαστικός Γραμματέας και παρόντων των μαρτύρων… δίδει εις τον Επίτροπον αδελφόν του Κων/νο την πληρεξουσιότητα να ενεργεί καθ’ όλας τας υποθέσεις ως να υπήρχε και αυτός ο ίδιος αυτοπροσώπως…”. Την ίδια πληρεξουσιότητα έκαναν προς τον αδελφό τους Κων/νο και τα άλλα αδέλφια, Αναστάσιος, Μιχαήλος και Αλέξανδρος. Οι αγώνες του Κων/νου για δικαίωση των αγώνων του πατέρα του των αδελφών του

Πρόσωπα  |  Επιλογή ανά θέμα  |  Τελευταίες αναρτήσεις Ο Αθανασάκης (Αθανάσιος) Παπάς γεννήθηκε 25 Αυγούστου 1794 και ήταν γιος του Εμμανουήλ Παπά, ήρωα της Επανάστασης του 1821. Ο Εμμανουήλ Παπάς είχε έντεκα παιδιά – οκτώ γιους και τρεις κόρες. Ενώ ο Παπάς ετοιμαζόταν για το μεγάλο αγώνα αγοράζοντας όπλα από την Πόλη τα οποία στις 23 Μαρτίου μετέφερε ο ίδιος στο Άγιο Όρος, ο Αθανάσιος για μεγάλο διάστημα παρέμεινε στις Σέρρες, στην αρχή διευθύνοντας τις επιχειρήσεις του πατέρα του και μετά την έκρηξη της επανάστασης κρυπτόμενος για να αποφύγει την οργή των Τούρκων (ομολογία της ανεψιάς του Ζωής κόρης του Κων/νου). Όταν όμως οι Τούρκοι πυρπόλησαν το σπίτι του ήρωα και δήμευσαν την περιουσία του. φυλακίζοντας μάλιστα για 5 χρόνια όλα τα ανήλικα παιδιά του με τη γυναίκα του, ο Αθανάσιος πηγαίνει στη Βιέννη όπου βρίσκει τα αδέλφια του Νικόλαο που ήταν την εποχή εκείνη 16 ετών και που πήγαινε σε σχολείο και τον Μιχαήλ. Ο Αναστάσιος στο μεταξύ είχε φύγει από τη Βιέννη και πολεμούσε στη Μολδ