Οι "Λαζαρίνες" είναι ένα έθιμο που προέρχεται από τον Άσπρο της Ανατολικής Ρωμυλίας. Το έθιμο: Λάζαρου Απ΄το πρωί τα κοριτσάκια ντυμένα νυφούλες και κρατώντας ένα καλαθάκι με λίγο αλεύρι πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι, τραγουδώντας το σχετικό τραγούδι του Λάζαρου. ‘’Ήρθε ο Λάζαρος…’’. Το καλάθι συνήθως το κρατούσε ένα αγόρι που συνόδευε τα κορίτσια. Στα σπίτια οι νοικοκυρές τα δίνουν αυγά μες το καλάθι τους. Τον Βαΐων Μετά την εκκλησία, τα μπουλούκια (παρέες) που σχημάτισαν τις λαζαρίνες πήγαιναν στο κανάλι. Εκεί έριχναν τα βάγια πάνω από τη γέφυρα του καναλιού τραγουδώντας, ‘’όποιο βάϊ πάει μπρος εκείνη θάναι συντέκνισα (κουμπάρα)’’. Όποιας κοπέλας το βάϊ ξεπερνούσε τα αλλά μέσα στο νερό, αυτή γίνονταν ‘’κουμπάρα’’ κι έκανε το τραπέζι στις φίλες της. Για την καταγραφή των στίχων του τραγουδιού βοήθησαν οι γυναίκες: Αναστασία Γκατζάκη, Φάνη Τομίδου, Βάσω Γκατζάκη, Ελένη Ιμπρισίμη, Δήμητρα Γκατζάκη, Χρυσούλα Κεραμίδα, Σουλτάνα Δούκα, Νίτσα Γαϊδαρτζή, Αριστέα Γαϊδαρτζή, Κυρανιώ Μπ
.jpg)
