ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Την 23η Οκτωβρίου 1912 ο Γιαγκλής ελευθερώνει την Νιγρίτα και εγκαθιστά ελληνικές αρχές σε ολόκληρη τη Βισαλτία. Την 1 Νοεμβρίου το Τάγμα Λιγκοβάνης στέλνει στο Όρλιακο έναν από τους λόχους του, με μια διμοιρία να εγκαθίσταται αμέσως στη Νιγρίτα, συνδράμοντας στο έργο του σώματος Γιαγκλή. Στις 16 Νοεμβρίου ο λόχος Όρλιακου αντικαθίστανται με άλλον του 19 Συντάγματος. Ο Επιλοχίας Κατσής είναι επικεφαλής της διμοιρίας Νιγρίτας. Στις 25 Νοεμβρίου πολυάριθμη Βουλγαρική δύναμη κατευθύνεται στη Νιγρίτα. Ο Λόχος Όρλιακου στέλνει κατεπειγόντως τον Ανθυπολοχαγό Φάλαγγα να αναλάβει επικεφαλής της διμοιρίας Νιγρίτας. Όμως, οι Βούλγαροι γίνονται ισχυρότεροι αφού εγκαθιστούν στη Νιγρίτα έναν πλήρη Λόχο. Σε αντιστάθμισμα, ένας ελληνικός Λόχος θα έρθει στη Νιγρίτα τα Χριστούγεννα του 1912. Παρατίθεται κατωτέρω η σχετική αναφορά του Διοικητή του Λόχου, υπολοχαγού Κορδογιάννη: «Νιγρίτα, 31.12.12, VII Μεραρχίαν, Θεσσαλονίκην »Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω προς την Μεραρχίαν, ότι συμφώνως προς την...

Είναι το Βασιλικό Διάταγμα, βάσει του οποίου ιδρύθηκε η Κοινότητα Ροδόπολης Σερρών Διάταγμα  αναγνωρίσεως ως κοινότητας του συνοικισμού σιδηροδρομικού σταθμού Ποροΐων υπό το όνομα Ροδόπολις. Η Ροδόπολη αναγνωρίσθηκε ως Κοινότητα στις 2 Αυγούστου 1926, με σχετικό Διάταγμα που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, το οποίο αποσπούσε τον οικισμό από τον τότε υπάρχοντα συνοικισμό του Σιδηροδρομικού Σταθμού Πορροΐων. Πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν Πόντιοι πρόσφυγες, καταγόμενοι από τα Σούρμενα και ειδικότερα από το χωριό Κελόνσα (ή Κοινώνησα). Στην περιοχή του Σιδηροδρομικού Σταθμού Πορροΐων δεν υπήρχαν σπίτια, παρά μόνο ελάχιστα καταστήματα ντόπιων, τα οποία εξυπηρετούσαν τους επιβά=τες του τρένου. Ωστόσο, μετά τη μόνιμη εγκατάσταση των προσφύγων και την επίσημη ίδρυση της Κοινότητας Ροδόπολης, παρουσιάστηκε κατακόρυφη αύξηση του αριθμού των καταστημάτων, με ταυτόχρονη επέκταση του είδους (παροχή υπηρεσιών, εμπόριο, κατασκευές).