ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Ελληνικής καταγωγής Πόντιος Αρσέν Ηλιάδης και η εταιρεία εκκλησιαστικών ειδών Ηλιάδη στην Ουκρανία Όταν ακούς το επίθετο Ηλιάδης, αμέσως καταλαβαίνεις πως πρόκειται για κάποιον άνθρωπο Ελληνικής καταγωγής, ακόμα φυσικά και στην Ουκρανία. Οι Έλληνες της Ουκρανίας είναι η ελληνική εθνική μειονότητα που κατοικεί στην Ουκρανία, αναγνωρισμένη επίσημα από το ουκρανικό κράτος. Η πλειονότητά τους είναι συγκεντρωμένοι γύρω από την πόλη της Μαριούπολης. Σύμφωνα με την Ουκρανική απογραφή του 2001 στην Ουκρανία κατοικούν 91.548 Έλληνες, οι οποίοι αποτελούν το 0,2% του πληθυσμού της χώρας. Ελληνική παρουσία στον Εύξεινο Πόντο υπάρχει από την αρχαιότητα. Οι πρώτες Ελληνικές αποικίες στις ακτές της σημερινής Ουκρανίας ιδρύθηκαν κατά τον 6ο αιώνα π.Χ.. Οι κάτοικοι αυτών τον αποικιών έκαναν συχνά εμπόριο με άλλους λαούς της Μαύρης Θάλασσας (Σκύθες, Κιμμέριους, Γότθους, Μαιώτες). Μετά την εισβολή των Μογγόλων στις στέπες του βορρά, οι Τατάροι που τους ακολουθούσαν κατέβηκαν νοτιότερα προς την Κριμαία.

Καραμανλής. Ένα από τα πιο γνωστά επίθετα στον Νομό μας που έχει τις ρίζες του στην σημερινή τουρκία, στα άλλοτε Ελληνικά εδάφη, Όλοι ξέρουμε την γνωστή οικογένεια πολιτικών του Νομού μας με το επίθετο αυτό.  Ο Γεώργιος Καραμανλής (1880 - 1932) ήταν Έλληνας μακεδονομάχος και δάσκαλος από την Πρώτη Σερρών. Τέκνα του ήταν ο μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο πρώην υπουργός, Αχιλλέας Καραμανλής. Εγγονοί του είναι ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής (του Αλεξάνδρου) και ο πρώην υπουργός Κώστας Αχ. Καραμανλής. Ο Κωνσταντίνο Γ. Καραμανλής από την Πρώτη Σερρών, (8 Μαρτίου 1907 – Αθήνα, 23 Απριλίου 1998) ήταν Έλληνας πολιτικός, που διετέλεσε πρωθυπουργός για δύο περιόδους (1955-1963 και 1974-1980) καθώς και δύο φορές πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (1980-1985, 1990-1995)]. Ο Αχιλλέας Καραμανλής (Πρώτη Σερρών, 27 Δεκεμβρίου 1929) είναι Έλληνας πολιτικός, βουλευτής της Εθνικής Ριζοσπαστικής Ένωσης και της Νέας Δημοκρατίας. Διατέλεσε πολλές φορές υπουργός και

Χαμένη Ελλάδα  -  Τελευταίες αναρτήσεις Τσιμερά  (τουρκικά: Ζimera) ήταν ελληνικό χωριό της περιοχής Γκιουμούσχανε της Τουρκίας. Μέχρι την δεκαετία του 1950 η επίσημη ονομασία του χωριού ήταν Τσιμερά (τουρκικά: Zimera), ενώ σήμερα λέγεται  Αταλάρ και ε ίναι έδρα κοινότητας η οποία περιλαμβάνει και τα χωριά Χατς, Αε-Φωκά και Πας-Μούζενα. Ήταν το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής της Μούζενας, χτισμένη σε υψόμετρο 1600-1700 μέτρων, κατά μήκος του ποταμού που φέρει το όνομά της και ενώνεται με τον ποταμό Γιαγλί-Ντερέ στα νότια. Είναι περιστοιχισμένη από ψηλά βουνά που δημιουργούν χαράδρες και απότομες πλαγιές. (Ακριβής τοποθεσία στον χάρτη: 40°35′31″N 39°26′40″E). Απέχει από την Άρδασσα 25 χλμ., από την Αργυρούπολη 27 χλμ. και από την Τραπεζούντα 100 χλμ.. Η Τσιμερά, χτίστηκε από Τραπεζούντιους, οι οποίοι εγκατέλειψαν την Τραπεζούντα ύστερα από την κατάκτησή της από τους Οθωμανούς το 1461. Εκκλησιαστικά ανήκε στη Μητρόπολη Χαλδίας, ενώ διοικητικά στο Νομό Τραπεζούντας, διοίκηση Αργυρουπόλεως

 Έλληνες δάσκαλοι στη Φιλιππούπολη.  1877

  Τα εγκένια του νέου κτιρίου του σχολίου Το Ελληνικόν Φροντιστήριον Τραπεζούντος ήταν σχολείο της ελληνικής παροικίας της Τραπεζούντας. Στο σχολείο αυτό η χρήση της ποντιακής διαλέκτου ήταν απαγορευμένη. Το κτήριο του Φροντιστηρίου Τραπεζούντας, όπως φαίνεται στις μέρες μας. Ιστορία Το σχολείο άρχισε να λειτουργεί τον 17ο αιώνα, δεν ήταν όμως αρχικά σε υψηλή εκτίμηση, πλην όμως ήταν το μοναδικό σε όλη τη περιοχή. Με τον καιρό όμως καθιερώθηκε και άρχισε η αναγνώρισή του, ενώ πήρε την επωνυμία ως Φροντιστήριο. Στην καθιέρωσή του συνετέλεσαν μεταξύ άλλων οι ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας Μουρούζες και Υψηλάντες, που στις αρχές του 18ου αιώνα άρχισαν να το επιχορηγούν οικονομικά, με σκοπό τη γενικότερη ανάδειξη και βελτίωσή του. Το όνομα Φροντιστήριο φέρεται να το έλαβε περί το 1682. Στο ίδρυμα δίδαξαν από τον 17ο αιώνα διάφοροι διδάσκαλοι όπως ο Τραπεζούντιος Σεβαστός Κυμινήτης, ο Σάββας Τριανταφυλλίδης, ο Σάββας Κωνσταντινίδης, ο Περικλής Τριανταφυλλίδης κ.ά. Με διάταγμα του Βασιλέως Γεωργί

Τα ερείπια της Ελληνικής Εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας στο Μελένικο, σήμερα στην Βουλγαρία 2022 Ο ναός δεν χρονολογείται, αλλά πιθανότατα κτίστηκε τον 13ο - 14ο αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν ο οικογενειακός ναός των Κορδόπουλων.    Τα ερείπια της Ελληνικής Εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας στο Μελένικο, 2022 Το 2008 πραγματοποιήθηκαν αρχαιολογικές ανασκαφές, οι οποίες σε βάθος 0,6 μ. αποκάλυψαν πολύχρωμα κομμάτια τοιχογραφίας.  Τα ερείπια της Ελληνικής Εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας στο Μελένικο, 2022 Το 1864 ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε. Τα ερείπια της Ελληνικής Εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας στο Μελένικο, 2022 Η εκκλησία είναι μεταξύ των πέντε εκκλησιών που επέζησαν από την πυρπόληση του Μελένικου το 1913 πριν πέσουν σε βουλγάρικα χέρια. Τα ερείπια της Ελληνικής Εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας στο Μελένικο, 2022 Τα ερείπια της Ελληνικής Εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας στο Μελένικο, 2022 Τα ερείπια της Ελληνικής Εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας στο Μελένικο, 2022 Τον Ιούλιο του 1915, ο Μπογκντάν Φ

Βόλτα σε ένα χαμένο Ελληνικό κομμάτι, το Μελένικο,2022

Συνοικία Μητροπόλεως μετα της παλαιάς Ελληνικής Σχολής και της Μητροπόλεως, Μελένικο.

Η Ελληνική Αστική Σχολή και το Ελληνικό Παρθεναγωγείο Μοναστηρίου

Ο Κρουσοβίτες Κυριάκος Λιάκος και Φωκίων Μπούκλης με τις συζύγους τους στα τέλη του 19ου αι.

Κληροδότημα υπέρ του ελληνικού σχολείου στο Κρούσοβο το 1853