ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Φωτο αρχείου  Την 1η Αυγούστου 1932, αριστερή εφημερίδα της εποχής έγραψε: «… Η 1η Αυγούστου στις Σέρρες πέρασε μέσα σε μία απερίγραπτη τρομοκρατία. Το πρωί φάνηκαν πυροβόλα στημένα σε υψηλά μέρη. Ισχυρές περιπολίες πεζών και εφίππων χωροφυλάκων διέσχιζαν την πόλη (τα κέντρα και τις συνοικίες), μοτοσικλέτες, ποδήλατα, κοντολογίς όλο το χαφιεδολόι επί ποδός. (…) Απαγορεύτηκε η παραμονή και η δίοδος ακόμα και από τη θέση «Χίλια Δένδρα». Το πρωί της 1ης Αυγούστου βρέθηκαν ανυψωμένες να κυματίζουν 7 κόκκινες σημαίες στα πιο υψηλότερα μέρη της πόλης με τα συνθήματα του κόμματος και της ΟΚΝΕ μια δε από αυτές στο υψηλότερο μέρος της πόλης στη θέση «Παλιό Φρούριο».»

Την 1η Αυγούστου 1931, συνελήφθη και ξυλοκοπήθηκε στην Ασφάλεια Σερρών ο Δημήτριος Μουτάκας μέλος του κομμουνιστικού κόμματος, διοικητικός σύμβουλος και γραμματέας της Καπνεργατικής Ένωσης Σερρών -σύμφωνα με το βιογραφικό του σημείωμα που δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» της εποχής- Ο ξυλοδαρμός του έφθασε μέχρι λιποθυμίας, προκειμένου μαρτυρήσει σχετικά με το φόνο του λοχαγού Καραντινάκη. Ο Δ. Μουτάκας καπνεργάτης στο επάγγελμα υπήρξε μέλος της Καπνεργατικής Ένωσης Σερρών από το 1924. Στα 1927 έγινε μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας. Την ίδια χρονιά πήρε μέρος στο εργατικό Λόκ-αουτ και το 1928 στη μεγάλη καπνεργατική απεργία. Ξανασυνελήφθη την Πρωτομαγιά του 1932. Στις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου 1932 ήταν υποψήφιος βουλευτής Σερρών του «Ενιαίου Μετώπου Εργατών και Αγροτών» μαζί με τους Δεληγιάννη Αναγνώστου και Βασίλη Κιουπτσή. Καταδικάστηκε επανειλημμένα για τις συγκρούσεις του με την ένστολη εξουσία της εποχής στις κινητοποιήσεις της Αυστροελληνικής και του ΤΑΚ.

Την 1η Αυγούστου 1930, οκτώ νέοι της πόλης των Σερρών αποφάσισαν την ίδρυση του Τμήματος Σερρών του Ελληνικού Ορειβατικού Συνδέσμου.  Τα ιδρυτικά μέλη του συλλόγου ήταν οι εξής: Σοφοκλής Μάγνης Κοσμάς Αλεξανδρίδης Άγγελος Αναστασιάδης Κωνσταντίνος Ζωίδης Σταύρος Παυλίδης Γεώργιος Βογιατζής Εμμανουήλ Μονογιός Πάλης Κόντος Η ίδρυση του τμήματος αυτού προήλθε από την επιθυμία για ανάπτυξη της ορειβασίας και της περιβαλλοντικής ευαισθησίας στην περιοχή των Σερρών.

Φωτο αρχείου: Ηράκλεια 1930 Την 1η Αυγούστου 1928 η θερμοκρασία στην περιοχή της Ηράκλειας έφτασε τους 43ο βαθμούς

Φώτο αρχείου :  Ακυρωμένο Χαρτονόμισμα 1000 δρχ 1926 Σέρρες Η Ομοσπονδία Επαγγελματιών Σερρών ιδρύθηκε 1 Αυγούστου 1926. Αυτή η οργάνωση συγκέντρωσε τους επαγγελματίες της περιοχής και ανέλαβε την εκπροσώπηση των συμφερόντων τους.

Φωτο αρχειου: Προσωπικό του προξενείου Σερρών  Κατά τη διάρκεια του τέλους του 19ου αιώνα, η περιοχή της Μακεδονίας υπήρξε πεδίο δραστηριότητας για πολλές ληστοσυμμορίες, οι οποίες εκμεταλλεύονταν την αναρχία και τις πολιτικές αναταραχές. Οι ληστοσυμμορίες αυτές, συχνά οργανωμένες από τοπικούς παράγοντες ή ξένες δυνάμεις που προσπαθούσαν να επηρεάσουν την περιοχή, πραγματοποιούσαν επιθέσεις, απαγωγές και λεηλασίες. Ο Έλληνας Πρόξενος των Σερρών, όπως αναφέρεται την 1η Αυγούστου 1880, είχε ενημερώσει το Υπουργείο Εξωτερικών για την κατάσταση, υποδεικνύοντας την επιδείνωση της κατάστασης ασφαλείας στην περιοχή. Οι δραστηριότητες των ληστοσυμμοριών αποτέλεσαν σημαντικό ζήτημα για την τοπική ασφάλεια και τη διατήρηση της τάξης κατά την εποχή εκείνη.

Στις 1 Αυγούστου 1796, οι συντεχνίες των Σερρών πραγματοποίησαν γενική συνέλευση για την ίδρυση ενός νοσοκομείου στην πόλη. Αυτή η πρωτοβουλία έγινε υπό την καθοδήγηση του τότε Μητροπολίτη Κωνσταντίου και αποτέλεσε σημαντικό βήμα για την υγεία των κατοίκων της περιοχής. Το νοσοκομείο αρχικά ονομάστηκε "Ξενοδοχείον" και το κτίριο ανεγέρθηκε στον αύλειο χώρο του ναού του Αγίου Νικολάου. Η χρηματοδότηση για την ανέγερση του νοσοκομείου προήλθε από δωρεές και κληροδοτήματα σημαντικών ευεργετών, όπως ο Ανδρέας Συγγρός και οι Σερραίοι ευεργέτες Νικόλαος Δούμπας και Κωνσταντίνος Νικόλτσης. Το νοσοκομείο καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1849, αλλά ανακατασκευάστηκε ταχύτατα. Ωστόσο, λόγω αυξημένων αναγκών, μεταστεγάστηκε το 1885 σε νέο κτίριο στους πρόποδες της Ακρόπολης, που σήμερα στεγάζει το 3ο Γυμνάσιο Σερρών. Το νοσοκομείο αυτό αποτέλεσε σημαντικό θεσμό για την υγειονομική περίθαλψη στην περιοχή και εξυπηρέτησε τους κατοίκους με πρακτικούς γιατρούς μέχρι την άφιξη του πρώτου πτυχιού

Η περίπυστος εικόνα της Παναγίας μεταφέρθηκε από τη Μικρά Ασία το 1922 μ.Χ., κατά την περίοδο της Εθνικής μας τραγωδίας και φυλασσόταν στο υπόγειο παρεκκλήσιο του Αγίου Δημητρίου, καθώς ήταν κατεστραμμένη από τη φωτιά και την φθορά του χρόνου. Όταν εν τέλει και μετά από πολλές προσπάθειες αποκαταστάθηκε, αποκαλύφθηκε μια μοναδική εικόνα της Παναγίας που στα πόδια Της κάθεται το Θείο Βρέφος. Οι ενορίτες της περιοχής στο άκουσμα της ιερότητας αλλά και της ιερότητας της Εικόνας, προσήλθαν αθρόα και γέμισαν τον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου για να προσευχηθούν και να τελέσουν παράκληση. Όλος ο λαός συμμετείχε προσευχόμενος. Η εικόνα της Παναγίας ήταν καλυμμένη με ένα λευκό ασπροκέντι. Λίγο πριν τελειώσει η Παράκληση, την ώρα που ψαλλόταν το Θεοτοκίον «Την ωραιότητα της Παρθενίας Σου», ο ιερέας του Ναού αποκάλυψε την εικόνα και οι πιστοί είδαν για πρώτη φορά την Εικόνα της Παναγίας που ήλθε από την Μικρά Ασία το 1922 μ.Χ. Ακολούθησαν εκδηλώσεις χαράς και συγκίνησης. Με προτροπή του ιερέα του

Ἀντώνιον δὲ τὸν Νέον ποῦ τακτέον, Εἰ μὴ παρ᾿αὐτῷ τῷ πάλαι Ἀντωνίῳ; Ο Όσιος Αντώνιος καταγόταν από ευσεβείς και πλούσιους γονείς και έζησε κατά τον 9ο μ.Χ. αιώνα. Νέος ακόμα, έγινε μοναχός στην σκήτη της Βέροιας, κοντά στην κοιλάδα του ποταμού Αλιάκμονα. Οι πνευματικοί του αγώνες κράτησαν είκοσι χρόνια στην σκήτη. Πνευματικά ώριμος, με την ευχή του ηγουμένου της Σκήτης, αποσύρθηκε σε σπήλαιο, όπου έζησε ακόμα πενήντα τέσσερα χρόνια ασκητικών γυμνασμάτων. Η Εκκλησία τιμώντας τον θεώρησε Μέγα και γι’ αυτό τον ονόμασε Νέο σε σχέση με τον παλαιότερο διδάσκαλο της ερήμου Άγιο Αντώνιο τον Μέγα. Ο Όσιος Αντώνιος κοιμήθηκε με ειρήνη σε ηλικία 94 ετών. Μοναδικές απολαύσεις του ήταν η εγκράτεια και η εξαντλητική νηστεία, με την οποία κατανικούσε τα πάθη του σώματος. Έτρωγε μόνο μία φορά την εβδομάδα τα λίγα χόρτα που φύτρωναν γύρω από το σπήλαιό του, αποφεύγοντας με τον τρόπο αυτό την υπερηφάνεια, με την οποία προσπαθούσε ο διάβολος να τον παρασύρει στην πτώση. Προσπαθώντας λοιπόν ο πονηρός να πρ

  Ἔλεος σὺ δέδοσαι παρὰ Κυρίου, Τῇ σῇ μητρὶ παρθένε μάρτυς Ἐλέσα. Η Αγία Ελέσα γεννήθηκε στην Πελοπόννησο. Ο πατέρας της ήταν ένας πλούσιος άρχοντας Έλληνας, αλλά ειδωλολάτρης και ονομαζόταν Ελλάδιος. Η μητέρα της όμως, Ευγενία, ήταν μια αγία γυναίκα με πολλές αρετές και πλούσια χαρίσματα. Δεν είχε παιδιά και γι’ αυτό παρακάλεσε τον Θεό να την λυπηθεί και να την αξιώσει να γεννήσει ένα παιδί. Μια μέρα ενώ βρισκόταν μόνη στο σπίτι και προσευχόταν, άκουσε μια φωνή από τον ουρανό που της έλεγε «Σε ελέησε ο Θεός σε ότι του ζήτησες, και σου έδωσε καρπόν κοιλίας». Όταν γεννήθηκε η Ελέσα (την ονόμασαν Ελέσα από τη φωνή που είχε ακούσει η μητέρα της «ἐλέησέ σε ὁ Θεός»), η μητέρα της την αφιέρωσε στον Κύριο και την βάπτισε χριστιανή, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Όσο μεγάλωνε στην ηλικία, τόσο δυνάμωνε η πίστη της και η αγάπη της προς το Θεό. Μετά από την αγία κοίμηση της μητέρας της, ενώ η αγία ήταν 14 χρονών, σκέφτηκε ότι δεν θα μπορούσε να ζήσει με τον ειδωλολάτρ

  Eἰς τὸν Ἐλεάζαρον Πρῶτος πρὸ Χριστοῦ πῦρ στέγων Ἐλεάζαρ, Ἀθλήσεως προὔθηκε τοῖς ἄλλοις ἴχνη. Eἰς τὴν Σολομονήν Πρώταθλον ἄλλην καὶ πρὸ τῆς Θέκλης ἔχω, Τὴν Σολομονήν, ἣν πρὸ Χριστοῦ πῦρ φλέγει. Eἰς τοὺς ἑπτά Mακκαβαίους Ἐξ ἑβδόμης πέμπουσι Παίδων ἑπτάδα, Ἀρθρέμβολα, πῦρ, καὶ τροχοὶ πρὸς ὀγδόην. Καῦσαν ἑνὶ πρώτη Σολομώνην, ἑπτά τε υἷας. «Αὐτοκράτωρ ἐστὶ τῶν παθῶν ὁ εὐσεβὴς λογισμός» (Δ' Μακκαβαίων, α' 7, θ' 4). Ο ευσεβής λογισμός είναι κυρίαρχος και εξουσιαστής επί των παθών. Αυτό με περίσσια ανδρεία απέδειξαν οι επτά αδελφοί Μακκαβαίοι με τη στάση τους απέναντι στο βασιλιά της Συρίας Αντίοχο (περί το 5327 από κτίσεως κόσμου ή 173 π.Χ.), όταν αυτός τους έταξε δόξες, τιμές και επίγειες απολαύσεις, αν αυτοί καταπατούσαν το Μωσαϊκό νόμο και έτρωγαν από τα απαγορευμένα φαγητά που τους πρόσφερε. Προηγήθηκε ο ενενηκονταετής διδάσκαλος τους, Ελεάζαρος, που εφάρμοσε στο έπακρο το νόμο που τους δίδασκε, με αποτέλεσμα ο Αντίοχος να τον ρίξει στη φωτιά. Εμπνεόμενα από τη θυσία του γέρ