ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Εφημερίδα Εμπρος, Φύλλο: 3/10/1946, Σελίδα: 3 Τη 1η Οκτωβρίου βγήκε η απόφαση για τη καταδίκη του Γεωργίου Τσάμη στις Σέρρες Η εφημερίδα Εμπρός έγγραψε : ΣΕΡΡΑΙ, 1. Από προχθές συζητείται ευρύτατα η εκδίκαση της μήνυσης του βουλευτή του Λαϊκού κόμματος κ. Ιακώβου εναντίον του παιδίατρου της πόλης μας κ. Γεωργίου Τσάμη επί επίθεσης και συνεργασία με τον εχθρό. Το τριμελές πλημμελειοδικείο καταδίκασε τον κατηγορούμενο ιατρό σε 6μηνη φυλάκιση και 200.000 δραχμών πρόστιμο. Η κοινωνία μας είναι ανάστατη από τις καταθέσεις ενώπιον του δικαστηρίου κατηγοριών τόσο υπό του κ. Ιακώβου, όσο και των άλλων μαρτύρων κατηγορίας ευυπόληπτων πολιτών και επιστημόνων. Κατά τις καταθέσεις αυτών, ο άνω ιταλός Τσάμης κατά την βουλγαρική κατοχή παρότρυνε Σερραίους, οι οποίοι φεύγοντας την γνωστή διάνα και ταπείνωση των Βουλγάρων κατέφυγαν εις Θεσσαλονίκη και Αθήνα, να επιστρέψουν εις Σέρρες διότι οι Βούλγαροι είναι καλοί άνθρωποι και δεν πρόκειται να βλάψουν κανένα. Επίσης ότι ενδύθηκε τη υπό του Γερμανο...

Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 2/10/1913, Σελίδα: 3 Τη 1η Οκτωβρίου 1913 ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α  από την Ηράκλεια φτάνει στις Σέρρες μέσο Σιδηροκάστρου Η εφημερίδα Σκριπ έγραψε: Ανακοινώθηκαν χθες νέες λεπτομέρειες της περιοδείας της Α.Μ. του Βασιλιά. Έτσι, έγινε γνωστό ότι ο Βασιλιάς δέχθηκε σε ακρόαση τον Αρχιραβίνο Θεσσαλονίκης, ο οποίος είπε στον Βασιλιά: «Έχω την τιμή και την ευχαρίστηση να παρουσιαστώ ενώπιον της Υμετέρας Μεγαλειότητας ως εξερχόμενος μόλις από το ναό, όπου όλοι προσευχηθήκαμε για τη μακροημέρευση της Υμετέρας Μεγαλειότητας». Ο Αρχιραβίνος διαβεβαίωσε τον Βασιλιά για την νομιμοφροσύνη των Ισραηλιτών. «Σε όλον τον κόσμο», είπε ο Αρχιραβίνος, «οι Ισραηλίτες, σύμφωνα με τις διατάξεις της θρησκείας μας, είναι πιστοί υπήκοοι των χωρών στις οποίες διαμένουν και υπερασπίζονται πάντα τις χώρες αυτές με το αίμα τους». Ο Βασιλιάς εξέφρασε την ευχαρίστησή του και δήλωσε ότι δεν θα επιτρέψει ποτέ να αποδοθούν σε μέρος των υπηκόων του εγκλήματα θρησκευτικά. Πρόσθεσε ...

Φωτο αρχείου Στις 1 Οκτωβρίου 1970, λειτούργησε για πρώτη φορά το Αρχαιολογικό Μουσείο Σερρών στο Μπεζεστένι. Έκτακτος επιμελητής αρχαιοτήτων ανέλαβε ο θεολόγος καθηγητής Κυριάκος Παπακυριάκου, ο οποίος εργάστηκε για τη συγκέντρωση των διασκορπισμένων αρχαιολογικών αντικειμένων από όλο το Νομό Σερρών. Μετά από καθαρισμό και συντήρηση από ειδικούς τεχνίτες, τα αντικείμενα τοποθετήθηκαν στην έκθεση του μουσείου. Το Αρχαιολογικό Μουσείο Σερρών στεγάζεται από το 1970 στο Μπεζεστέν κλειστή στεγασμένη αγορά του β' μισού του 15ου αι. που βρίσκεται στο σημερινό κέντρο της πόλης. Χτίστηκε κατά το πρότυπο των βυζαντινών αγορών και το όνομα του σημαίνει αγορά υφασμάτων. Σήμερα στην Ελλάδα σώζονται δύο μόνο Μπεζεστένια, της Θεσσαλονίκης και αυτό των Σερρών Εκτίθενται ευρήματα, από την Μέση και Ύστερη Νεολιθική εποχή, Πρώιμη και Ύστερη εποχή του Χαλκού (αγγεία, πήλινα ειδώλια), από τον 4ο έως και 6ο -7ο π.Χ, τους Ρωμαϊκούς χρόνους, την Ελληνιστική και Βυζαντινή εποχή. Λειτουργεί καθημερινά εκτό...

Φωτό αρχείου: 1955 -1956 Ε. Ταξη του  8ου Δημοτικού Σχολείου Σερρών  με δασκάλα την Μαρία Παντελιου. Στις 1 Οκτωβρίου 1955, κυκλοφόρησε η δεκαπενθήμερη εφημερίδα των μαθητών του 8ου Δημοτικού Σχολείου Σερρών, με τίτλο "Η εφημερίδα του Παιδιού". Ήταν τετρασέλιδη, με διαστάσεις 20 x 30 εκατοστά.

Η Κορμίστα Σερρών είναι ένα από τα χωριά που μαρτύρησαν από τους  Βουλγάρους που εκτέλεσαν 91 κατοίκους στις 1 Οκτώβρη 1941. Συγκεκριμένα, κατά τη βουλγαρική κατοχή, η Κορμίστα χαρακτηρίστηκε ως “χωριό επαναστατικό”, καθώς βρέθηκε στο δρόμο των ανταρτών, που προσπαθούσαν να καταφύγουν στην Εικοσιφοίνισσα, καταδιωκόμενοι από τα βουλγαρικά στρατεύματα. Καθοδηγητικό ρόλο στην εξέγερση έπαιξε το Mακεδονικό Γραφείο που για ένα διάστημα είχε έδρα στις Σέρρες. Tα στελέχη του ο Παρασκευάς Δράκος (Mπάρμπας), ο Aπόστολος Tζανής (Kωστάκης), ο Mωυσής Πασχαλίδης (Γρηγόρης), οι Λάμπρος και Aραμπατζής Mαζαράκης και υπεύθυνος ο Παντελής Xαμαλίδης θυσίασαν τη ζωή τους, καθώς επίσης και ορισμένοι από τους οργανωτές της εξέγερσης, όπως ο Mιχάλης Γεωργιάδης (γέρο-Σπάρτακος), Xρήστος Kαλαϊτζίδης ή Kαγιάς, Hλίας Kαραγιαννίδης, Aργύρης Kρόκος, Θόδωρος Mαυρομάτης (Δράκος), Xαράλαμπος Nικολαΐδης, οι Πέτρος και Γιάννης Παστουρματζής, Bαγγέλης Παπαχρήστου και άλλοι πολλοί. Το πρωί της 1ης Οκτωβρίου 1941, βου...

Φωτό αρχείου Την 1η Οκτωβρίου 1941, στο χωριό Λευκώνας Σερρών, οι Βούλγαροι εκτέλεσαν ομαδικά 15 άτομα στη θέση «Χρυσοστάση», στην είσοδο μιας γαλαρίας. Από την εκτέλεση αυτή, πέντε άτομα κατάφεραν να διαφύγουν. Την ίδια μέρα, δύο ακόμη άτομα εκτελέστηκαν μεμονωμένα. Κατά την περίοδο της κατοχής (1941-1944), οι κάτοικοι του Λευκώνα υπέστησαν διώξεις από τις βουλγαρικές αρχές κατοχής, οι οποίες, στα πλαίσια της προσπάθειάς τους για εκβουλγαρισμό της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και ενσωματώσεώς της στη Βουλγαρία, μετέφεραν εποίκους από τη Βουλγαρία. Κάτοικοι του Λευκώνα μεταφέρθηκαν ως όμηροι στη Βουλγαρία, ορισμένοι εκτελέσθηκαν, ενώ πολλοί αναγκάσθηκαν να μετοικήσουν κρυφά με τις οικογένειές τους και τα υπάρχοντά τους δυτικά του ποταμού Στρυμώνα, όπου η περιοχή ήταν υπό γερμανική (και όχι υπό βουλγαρική) κατοχή και παρέμενε τυπικά ανεξάρτητο ελληνικό κράτος. Στον απόηχο της εξέγερσης της Δράμας και των αντιποίνων που επακολούθησαν στις πόλεις και τα χωριά της Ανατολικής Μακεδονίας...

Φωτό αρχείου Στις 1 Οκτωβρίου 1933, στον κινηματογράφο "Πάνθεον" προβλήθηκε η ταινία «Ιππότης της νυκτός» με τον Δον Ζιζέ Μοχίκα, ενώ στο "Κρόνιον" προβλήθηκε η ταινία «Δεσποινίς δακτυλογράφος» με τη Μάγδα Σνάιντερ.

Την 1η Οκτωβρίου 1907, στο Ζηλιάχοβω (σημερινή Νέα Ζίχνη), ένας σχισματικός από το Σκρίτζοβο (νυν Αχινός) φονεύθηκε από Έλληνες χριστιανούς. Ο σχηματικός ανήκε στην συμμορία του Πέτκωφ η οποία αφού όλο τον χειμώνα γλεντοκοπούσε με τα κλοπιμαία του προηγούμενου καλοκαιριού, κατέβηκε και πάλι, όπως έκαναν όλες οι βουλγάρικες συμμορίες για κατακλέψει τον κάμπο τψν Σερρών με την βοήθεια κάποιων Ελλήνων.  Φυσικά οι κάτοικοι της Νέας Ζίχνης δεν θα έμεναν άπραγοι, Πριν λίγους μήνες κατάφεραν να τραυματίσουν τον ίδιο τον Πέτκωφ στο κεφάλι,

Ο Ιερός Ναός βρίσκεται στον Βασσαρά του δήμου Σπάρτης και πανηγυρίζει στις 1 Οκτωβρίου.

Ο Ρώσος μοναχός Σάββας, γεννήθηκε το 1381 μ.Χ. και κοιμήθηκε το 1461 μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου.

 Oυ λαμβάνεις νόμισμα νυν εν τοις άνω, Ω Γρηγόριε. Aλλά δόξαν Kυρίου. Ο Όσιος Γρηγόριος ήταν περίφημος ψάλτης της Μεγίστης Λαύρας, ο όποιος, όταν ηγούμενος ήταν ο Ιάκωβος ο Πρικανάς, έψαλλε κατά την παραμονή των Φώτων όχι το «Ἄξιόν ἐστι», αλλά το «Ἐπὶ σοῖ χαίρει» στη λειτουργία. Στο τέλος δε της αγρυπνίας μισοκοιμήθηκε, και να, βλέπει την Δέσποινα Θεοτόκο να είναι πάνω του και να του λέει: «Δέξαι σου τὸ ψαλτικόν, ὦ Δωμέστικε, καὶ εὐχαριστῶ σοι πολλά». Και αφού είπε αυτό, του έδωσε στο χέρι ένα φλουρί, που αμέσως το έβαλε, μετά απ’ αυτά, στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Μεγίστης Λαύρας. Όλα αυτά βέβαια, σύμφωνα με την παράδοση της μονής. Έτσι λοιπόν θεάρεστα αφού έζησε ο Γρηγόριος, απεβίωσε ειρηνικά.

Δεινὴν Δομνῖνος συντριβὴν σκελῶν φέρων, Ὑποσκελισμοὺς τοῦ Σατᾶν καταισχύνει. Ο Άγιος Δομνίνος έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. (περί το 288 μ.Χ.) και καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη. Όταν ο Μαξιμιανός έκτιζε βασιλικά ανάκτορα στην πόλη αυτή, τότε συνελήφθη ο Άγιος αυτός σαν Χριστιανός και κήρυκας της ευσέβειας. Οδηγήθηκε μπροστά στον βασιλιά Μαξιμιανό, που του είπε, πώς τολμάει να ομολογεί άλλον Θεό, απ' αυτόν που ο βασιλιάς λατρεύει. Και του συνέστησε να θυσιάσει στα είδωλα, αν θέλει να ζήσει. Ο Άγιος όμως δεν πείστηκε και ο βασιλιάς διέταξε και του ξέσχισαν το σώμα. Αλλά ο Δομνίνος, ενώ έπασχε, περιγελούσε τον τύραννο. Τότε αυτός διέταξε να τον οδηγήσουν έξω από την πόλη και να του σπάσουν τα σκέλη. Αφού λοιπόν, έκοψαν με τον πιο ωμό τρόπο τα πόδια, έμεινε ακόμη ζωντανός επτά ολόκληρες ημέρες χωρίς να φάει τίποτε. Έπειτα ευχαριστώντας τον Θεό, του παρέδωσε την αγία του ψυχή.

Eις τον Mιχαήλ και τους τριάκοντα Mοναχούς. Τμηθεὶς Μιχαὴλ σὺν μαθηταῖς τρισδέκα, Χορῷ συνήφθη τῶν Μοναστομαρτύρων. Eις τους έξ Mοναχούς. Ἓξ συμμονασταὶ τοὺς ἑαυτῶν μανδύας, Ἄθλοις ἐρυθραίνουσι τοῖς διὰ ξίφους. Οι οσιομάρτυρες αυτοί, έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Κωνσταντίνου ΣΤ’ και της μητέρας του Ειρήνης (780 μ.Χ.). Κατοικούσαν στη Μονή Ζώβη, που βρισκόταν κοντά στη Σεβαστούπολη. Επειδή τότε ο Αμηράς των Αγαρηνών, Αλείμ ονομαζόμενος, πολεμούσε τη χώρα εκείνη, συνέλαβε και τους Όσιους αυτούς Πατέρες, και τους παρακινούσε να αρνηθούν την πίστη του Χριστού. Ο δε Όσιος ηγούμενος Μιχαήλ, έλεγξε δριμύτατα τον Αγαρηνό άρχοντα , τους δε Μοναχούς του ενθάρρυνε να υπομείνουν γενναία τον θάνατο για τον Χριστό. Έτσι, όλοι αποκεφαλίστηκαν για τη δόξα του Χριστού. Ο Μοναχός Μάρτυρας Μιχαήλ ήταν ηγούμενος της Μονής Ζώβη, κοντά στη Σεβαστούπολη της Αρμενίας. Εκεί ασκήτεψε μαζί με τριάντα έξι άλλους μοναχούς στα τέλη του 8ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Κωνσταντίν...

Η θαυματουργή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γοργοεπηκόου βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους. Η γνωστότερη μετά την «Πορταϊτισσα» θαυματουργή εικόνα του Αγίου Όρους είναι αρχαία τοιχογραφία της Παναγίας που βρίσκεται εξωτερικά στον ανατολικό τοίχο της τράπεζας και προς τα δεξιά της εισόδου της.  Το 1664 μ.Χ. ο τραπεζάρης Νείλος, που περνούσε τακτικά μπροστά από την εικόνα κρατώντας στο χέρι αναμμένα δαδιά για την υπηρεσία του στην τράπεζα, άκουσε μια φωνή να του λέει τα εξής: «Να μην ξαναπεράσεις από εδώ με δαδιά καπνίζοντας την εικόνα μου». Ο Νείλος δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία στη φωνή, η οποία όμως σύντομα ξανακούστηκε επιτιμώντας τον μοναχό και αφήνοντάς τον τυφλό. Οι αδελφοί άρχισαν να περνούν με πολύ ευλάβεια μπροστά από την εικόνα, της κρέμασαν ακοίμητο καντήλι και διέταξαν το νέο τραπεζάρη να τη θυμιάζει καθημερινά. Ο τυφλός Νείλος περνούσε όλο τον καιρό του σε ένα στασίδι μπροστά στην εικόνα παρακαλώντας την Παναγία να τον συγχωρέσει και να τον θεραπεύσε...

Tη Mητρί και νυν του Θεού ψάλλεις άνω, Συν τοις αΰλοις ω Iωάννη μάκαρ. Ο Όσιος Ιωάννης ήταν άριστος μουσικός και καλλικέλαδος. Καταγόταν από το Δυρράχιο και έζησε στα χρόνια των Κομνηνών, και ήταν ορφανός από πατέρα. Η ευσεβής μητέρα του όμως, έδωσε την ευκαιρία στο παιδί της να μάθει τα Ιερά γράμματα, το όποιο, επειδή ήταν πολύ έξυπνο και πολύ καλλίφωνο, όλοι το φώναζαν αγγελόφωνο. Σε κατάλληλη ηλικία κατέφυγε στο Άγιον Όρος, όπου μόνασε στο κελί των Αρχαγγέλων της Μεγίστης Λαύρας. Έψαλε στη Μεγίστη Λαύρα μαζί με τον Γρηγόριο Δομέστικο (που εορτάζει και αυτός στις 1 Οκτωβρίου). Έτσι οσιακά αφού έζησε ο Ιωάννης, ψάλλοντας θεσπέσιους ύμνους προς τον Θεό, απεβίωσε ειρηνικά στις αρχές του 15ου μ.Χ. αιώνα και τάφηκε στο κελί που μόναζε. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ἡ ἡδύφωνος χάρις Πάτερ τῆς γλώττης σου, κατακηλεῖ καὶ εὐφραίνει τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ· σὺ γὰρ ἔνθους ὑμνῳδὸς ὤφθης μακάριε· ὅθεν νομίσματι χρυσῷ, σὲ ἠμείψατο λαμπρῶς, ἡ Ἄχραντος Θεοτόκος, ἣν...

 Σκέπῃ σου Ἁγνή, πιστοὺς ἅπαντας σκέπεις· Σκέπη πέλεις γάρ, καὶ κόσμου σωτηρία· Ἑνὶ πρώτῃ μαφόριον Ἁγνῆς ὑμνηπόλους σκέπασε. Σύμφωνα με το συναξάρι, «Τῇ Α' τοῦ αὐτοῦ μηνός, τὴν ἀνάμνησιν ἑορτάζομεν τῆς ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, ἤτοι τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς Μαφορίου τοῦ ἐν τῇ σορῷ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν, ὅτε ὁ ὅσιος Ἀνδρέας, ὁ διὰ Χριστὸν σαλός, κατεῖδε ἐφηπλωμένην αὐτὴν ἄνωθεν, καὶ πάντας εὐσεβεῖς περισκέπουσαν». Την γιορτή αυτή, η Εκκλησία της Ελλάδος, την έχει μεταθέσει στις 28 Οκτωβρίου, όπου η Ελλάδα γιορτάζει το μεγάλο γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως της από τον Ιταλογερμανικό ζυγό. Λειτουργικά κείμενα Κοντάκιον Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ. Τῇ Θεοτόκῳ οἱ Πιστοὶ νῦν προσπελάσωμεν, καὶ τὸ μαφόριον αὐτῆς κατασπασώμεθα, ἀναμέλποντες ἐφύμνια κατὰ χρέος. Σκέπη πέλει γάρ, πιστοὺς σκέπουσα ἅπαντας, καὶ φρουροῦσα ἐκ παντοίων περιστάσεων, τοὺς κραυγάζοντας, χαῖρε Σκέπη ὁλόφωτε. Ὁ Οἶκος Ἄγγελοι οὐρανόθεν, καὶ βροτῶν πλήθη γῆθεν, συμφώ...

Καὶ πρὶν μὲν ὕμνει Ῥωμανὸς Θεὸν Λόγον, Ὑμνεῖ δὲ καὶ νῦν, ἀλλὰ σὺν τοῖς Ἀγγέλοις. Ο Άγιος Ρωμανός ο Μελωδός ή ο Υμνογράφος (Αρχαία Ελληνικά Ῥωμανὸς ὁ Μελωδός, λατινικά Romanus, αγγλικά Roman) (Έμεσα ή Δαμασκός, περ. 490 – Κωνσταντινούπολη, περ. 556) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους υμνογράφους της Ελληνικής γλώσσας, ονομαζόμενος και «ο Πίνδαρος της ρυθμικής ποίησης».. Άνθισε κατά τον 6ο αιώνα, ο οποίος θεωρείται ο «Χρυσός Αιώνας» της Βυζαντινής υμνογραφίας. Η κύρια πηγή για τις πληροφορίες για τη ζωή του Ρωμανού προέρχονται από τα Μηναία. Πέρα από αυτά το όνομά του αναφέρεται μόνο από δύο άλλες αρχαίες πηγές. Η μία είναι ο ποιητής του 8ου αιώνα Άγιος Γερμανός, και η άλλη η Σούδα, όπου αποκαλείται «Ρωμανός ο μελωδός». Από αυτές τις λίγες πληροφορίες μαθαίνουμε ότι γεννήθηκε από εβραϊκή οικογένεια είτε στην Χομς είτε στη Δαμασκό, στη Συρία. Βαπτίστηκε ως νέο παιδί (αν και αν οι γονείς του επίσης προσηλυτίστηκαν δεν είναι γνωστό). Έχοντας μετακομίσει στη Βηρυτό, χειροτονήθηκε διάκονος στην ...

Λίθοις νέμειν θέλοντα μηδαμῶς σέβας, Ἀνανίαν βάλλουσι δυσσεβεῖς λίθοις. Λεύσθη Ἀνανίας Ὀκτωβρίου ἥματι πρώτῳ. Υπακούατε «ἐκ καρδίας εἰς ὃν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς» (Προς Ρωμαίους, ΣΤ' 17). Κάνετε υπακοή με όλη την καρδιά σας στον ακριβή κανόνα της χριστιανικής διδασκαλίας. Τέτοιος άνθρωπος υπακοής στο Θεό ήταν και ο απόστολος Ανανίας. Διότι, όταν ο Θεός του είπε με όραμα να συναντήσει το Σαύλο, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των χριστιανών, έκανε υπακοή στα λόγια του Κυρίου. Αμέσως πήγε στην Ευθεία οδό και αναζήτησε το σπίτι του Ιούδα, όπου ήταν ο Σαύλος. Τον θεράπευσε, τον βάπτισε χριστιανό, και έπειτα αυτός, με το όνομα Παύλος, έγινε ο μέγας Απόστολος των Εθνών (βλέπε 29 Ιουνίου). Κατόπιν ο Ανανίας πήγε στην Ελευθερούπολη, όπου με τη διδασκαλία του είλκυσε στο Χριστό πολυάριθμες ψυχές. Ο θόρυβος όμως που δημιούργησε η αποστολική του δράση, έκανε τον ηγεμόνα Λουκιανό να τον συλλάβει. Χρησιμοποίησε πολλούς και ποικίλους τρόπους προκειμένου να αλλαξοπιστήσει ο Ανανίας. Αλλά ο Ανανία...