ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ,  της 11 Ιουνίου  47, υ πό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, συνήλθε χθες το πρωί το δευτεροβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο και συζήτησε για την απόφαση που καταδίκασε τον Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Βασίλειο σε ισόβια έκπτωση από τον θρόνο του για "κανονικά" παραπτώματα. Μετά από μακρά συζήτηση, εκδόθηκε η απόφαση, με την οποία η ποινή του Μητροπολίτη μειώνεται σε εξάμηνη αργία, κρίνοντας την αρχική ποινή ως πολύ αυστηρή. Ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ ᾿Αρχιεπισκό που ᾿Αθηνῶν συνήλθε χθὲς τὴν πρωίαν το δευτεροβάθμιον Συνοδικόν Δικαστή ριον καὶ συνεζήτησεν ἐπὶ τῆς ἀποφάσεως τοῦ καταδικασθέντος ὑπὸ τοῦ πρωτοβαθ μίου τοιούτου εἰς ἰσόδιον ἔκπτωσιν ἐκ τοῦ Θρόνου τοῦ Μητροπολίτου Σιδηρο κάστρου Βασιλείου διὰ «κανονικά» παν ραπτώματα. Μετά μακράν συζήτησιν ἐν ξεδόθη ἡ ἀπόφασις, διὰ τῆς ὁποίας ἡ ποινὴ τοῦ ἀνωτέρω Μητροπολίτου με τριάζεται εἰς ἐξάμηνον ἀργίαν κριθεί σης τῆς πρώτης ποινῆς ὡς λίαν αὐ στηρᾶς. Σήμερον τὴν πρωίαν θὰ συνέλθη ἐκ νέου το Συνοδικόν

Επιτακτική ήταν η ανάγκη για παιδικούς σταθμούς, στο Γεφυρούδι Σιντικής(τότε ) και σε όλο τον Νομό Σερρών, όπως αναφέρει το άρθρο της εφημερίδας Ριζοσπάστης στις 10 Ιουνίου 1982. Σε αντίθεση με το σήμερα, τότε τα χωριά ήταν γεμάτα παιδιά. Αξιόλογη η δουλιά του Συλλό γου Γυναικών Νομού Σερρών το τελευταίο τρίμηνο. Με κύριο θέμα τη μητρότητα ο σύλλογος διακί- νησε ερωτηματολόγιο σε όλα τα χωριά του νομού με σκοπό να έρθει σε επαφή με τους κατοίκους και τα προβλήματά τους. Τα συμπεράσματα αυτής της δραστηριότητας ανακοινώθηκαν στη διάρκεια του διήμερου που πραγματοποίησε ο σύλλογος με την ευκαιρία της Ημέρας της μη τέρας. Και είναι τα εξής: Οι περισσότεροι εργαζόμε νοι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους στις γιαγιάδες. - Οι γυναίκες που ασχολούν ται μόνο με την φροντίδα του σπιπού δεν είναι ευχαριστημένες με τον τρόπο της ζωής τους. Προ τιμούν να εργάζονται έξω από τη σπίτι. Αλλά και εκείνες που αρ κούνται στον ρόλο της νοικοκυ ράς επιθυμούν να έχουν κι αυτές κάποιο ελεύθερο χρόνο για να ασχολ

Μαθήτριες του δημοτικού σχολείου προσφέρουν λουλούδια στον γενικό διευθυντή των ΣΕΚ (Σιδηροδρόμων Ελληνικού Κράτους), τον κύριο Κωστέα. Στην ίδια στιγμή, στα πρόσωπα των συγκεντρωμένων Βουλγάρων διακρίνεται ικανοποίηση για το γεγονός της σιδηροδρομικής σύνδεσης. Τα εγκαίνια της νέας σιδηροδρομικής γραμμής που συνδέει την Ελλάδα με τη Βουλγαρία στην περιοχή του Σιδηροκάστρου, όπως μας παρουσιάζει η εφημερίδα  Στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της νέας σιδηροδρομικής σύνδεσης μεταξύ των δύο χωρών. Η τελετή δεν είχε επίσημο χαρακτήρα και παρευρέθηκαν μόνο υπηρεσιακοί παράγοντες. "Έλληνες και Βούλγαροι ανώτεροι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι, ο διευθυντής του γραφείου πολιτικών υποθέσεων του Υπουργείου Βορείου Ελλάδος κ. Τσούρκας, και ο απεσταλμένος του γραφείου πολιτικών υποθέσεων του Άνω Πετριτσίου, φωτογραφίζονται έξω από το τουριστικό μέγαρο της βουλγαρικής κωμόπολης, όπου παρατέθηκε γεύμα προς τιμήν της ελληνικής αντιπροσωπείας." Η νέα γραμμή Λουτρών Σιδ

Στις 10 Ιουνίου του 1937 διορίστηκε Νομάρχης Σερρών ο Πέτρος Τζικάκης. Ο Τζικάκης παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τις 17 Οκτωβρίου 1938.  Η προηγούμενη του θέση ήταν η θέση του Νομάρχη Θεσπρωτίας από τις 14 Δεκεμβρίου 1936 εώς τις 10 Ιουνίου 1937 Ο Πέτρος Τζικάκης ανέλαβε τα καθήκοντα του Νομάρχη Σερρών  στη θέση που κατοίχε πιο πριν, ο πρώην αντισυνταγματάρχης Ν. Βάρας οποίος ήταν Νομάρχης από τις 17-6-1936 εώς τις  10-6-1937 . Παρέδωσε δε την θέση αυτήν, στον Κωνσταντίνος Καλτεζιώτης,  Κατά την διάρκεια διοικήσεως του Νομάρχη Σερρών Πέτρου Τζικάκη, Δήμαρχος Σερρών ήταν ο Γεώργιος Μοσχού.

Το έγγραφο του υποπρόξενου των Σερρών, Γεώργιος Κανακάρη, προς την πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη στις 10 Ιουνίου 1860, αποτυπώνει τις δύσκολες συνθήκες που βίωναν οι χριστιανοί της περιοχής κατά την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι χριστιανοί Έλληνες της περιοχής αντιμετώπιζαν σοβαρές δυσκολίες και καταπιέσεις λόγω της οικονομικής τους ευημερίας, η οποία προκαλούσε τον φθόνο των Οθωμανών υπαλλήλων. Αυτή η ζήλια και αντιπαράθεση οδηγούσε σε διακρίσεις και αδικίες, με αποτέλεσμα οι χριστιανοί να υποφέρουν από την επιβολή πολλαπλών εμποδίων και από την κακομεταχείριση. Οι αναφορές αυτές υπογραμμίζουν τις προκλήσεις που αντιμετώπιζαν οι ελληνικές κοινότητες υπό την οθωμανική διοίκηση, λόγω των εντάσεων που προέκυπταν από την διαφορετική οικονομική κατάσταση και τις κοινωνικές αντιπαραθέσεις. Αξίζει να υπομνησθεί πως μόλις το 1859 ο Υποπρόξενος των Σερρών Κανακάρης αναφέρεται στη δράση των ξένων προπαγανδών, Βλ. ΙΑΥΕ, 1859, ΕΜΣ, Αρχείο Υποπροξενείου Σερρών, Αναφορά Υποπροξένου Γ. Δ

Ο Άγιος Οσιομάρτυς Σάββας γεννήθηκε στα Στάγειρα περί τα τέλη του 18ου αιώνα μ.Χ. Από αγάπη προς το μοναχικό βίο καταφεύγει στη μονή Κωνσταμονίτου του Αγίου Όρους, όπου ασκείται ως μοναχός. Η μετάβασή του σε αυτή τη μονή δικαιολογείται από τη σχέση που είχε με τα Στάγειρα και γενικά με τη Χαλκιδική. Στη μονή αυτή, που τιμάται προς τιμήν του Αγίου Πρωτομάρτυρα και Αρχιδιακόνου Στεφάνου, αφιέρωσε το βίο του ο Άγιος Σάββας και προέκοπτε στην αρετή και την ευσέβεια, προετοιμαζόμενος έτσι να λάβει και το στεφάνι του μαρτυρίου. Ο Άγιος Σάββας ζούσε, κατά την επανάσταση της Χαλκιδικής, το 1821 μ.Χ., όταν κλήθηκε να ακολουθήσει την οδό του μαρτυρίου. Μοναδική πηγή του μαρτυρίου είναι ο μοναχός Δοσίθεος, ο Λέσβιος Κωνσταμονίτης, ο οποίος περιγράφει το μαρτύριο πέντε Οσιομαρτύρων εκ της Μονής Κωνσταμονίτου, υπό τον τίτλο «Νέον ὑπόμνημα τῶν νεοφανῶν Ἱερομαρτύρων καὶ Ὁσιομαρτύρων, τῶν ἐν λαμψάντων ἁγιορειτῶν ὁσίων Πατέρων, κατὰ τὴν ἐπανάστασιν τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τῶν Ὀθωμανῶν θανατωθέντων» (βλέπε και

 Eις τον Θεοφάνη. Ὁ Θεοφάνης ἐτρυγήθης ἐκ βίου, Θεῷ φανεὶς πέπειρος ὡς εἰπεῖν βότρυς. Eις την Πανσέμνην. Eἰ καὶ θανούσης ἐκλαθοίμην Πανσέμνης, καὶ Xριστὸς αὐτὸς εὐθὺς ἐκλάθοιτό μου. Ὁμοῦ ἀσκήσαντες Θεοφάνης καὶ Πανσέμνη, Θεοφανείας μετέχουσιν ὁμοίως. Ο Όσιος Θεοφάνης καταγόταν από την Αντιόχεια, και γεννήθηκε από γονείς ειδωλολάτρες. Σε ηλικία μόλις 15 χρονών, παντρεύτηκε και μετά τρία χρόνια έγγαμης ζωής, η σύζυγός του πέθανε. Αυτός τότε αποσύρθηκε σ' ένα μικρό κελί, αφού πρώτα κατηχήθηκε και βαπτίστηκε χριστιανός, και εκεί ζούσε ζωή οσία. Όταν έμαθε ότι κάποια πόρνη, Πανσέμνη ονομαζόμενη, παρέσυρε πολλούς στο θάνατο της αμαρτίας, έβγαλε τα φτωχικά του ρούχα, ντύθηκε λαμπρή φορεσιά και πήγε στον πατέρα του. Του είπε ότι θέλει να ξαναπαντρευτεί και γι' αυτό χρειαζόταν χρήματα. Ο πατέρας του χάρηκε και του έδωσε αρκετά χρυσά νομίσματα για τους γάμους του. Ο Θεοφάνης μόλις πήρε το χρυσό, πήγε και βρήκε την ωραία Πανσέμνη. Αφού έφαγαν και ήπιαν μαζί, τη ρώτησε αν θέλει να γίνει γυ

Ὁ Τιμόθεος ἐκ ξίφους θνήσκειν θέλει, Θεοὺς ἀτίμους μηδαμῶς τιμᾷν θέλων. Ο Άγιος Τιμόθεος μαρτύρησε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (360 - 363 μ.Χ.). Οι Συναξαριστές αφηγούνται, ότι το 361 μ.Χ. σκότωσε δράκοντα με θαυματουργικό τρόπο, που φώλευε μεταξύ της Προύσας και των θερμών υδάτων. Στον Συναξαριστή του, γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: «Eίχε δε ο Άγιος δύναμιν και χάριν παρά Θεού, με την οποίαν εποίει διάφορα θαύματα. Όθεν και ένα μεγάλον δράκοντα εθανάτωσεν. Eκατοίκει δε ο δράκων αυτός μέσα εις ένα σπήλαιον εν τη δημοσία στράτα, ανάμεσα εις τα θερμά νερά της πόλεως Προύσης, όπου ήτον φυτευμένον ένα κυπαρίσσι πολλά χαριέστατον και ωραίον. Όθεν ο δράκων εκείνος, έχωντας μέσα του την κακίαν του νοητού και ανθρωποκτόνου δράκοντος Διαβόλου, εύγαινεν έξω από το σπήλαιον και εφαρμάκονεν με μόνον το φύσημά του, όχι, μόνον τους ανθρώπους, οπού επερνούσαν από τον τόπον εκείνον, αλλά και τα κτήνη και ζώα. Διά τούτο έκαμεν άβατον τον δρόμον, οπού είναι μεταξύ της Προύσης και των θ

Εὕρατο Ἀλέξανδρος ἅμ' Ἀντωνίνῃ Τὸν βόθρον ἀκάτιον εἰς τρυφὴν φέρον. Τῇ δεκάτῃ μόρον Ἀντωνῖνα ἐμπυρόπισσον. Η Αγία μάρτυς Αντωνίνα, ήταν μία χριστιανή παρθένος, η οποία αποτελούσε ένα τηλαυγή αστέρα της κωμόπολης Καρδάμου (ή Kροδάμου), όπου και γεννήθηκε. Προικισμένη με εξωτερική και εσωτερική ομορφιά, ζούσε με εγκράτεια, σεμνότητα και άσκησε και έθεσε όλες τις δυνάμεις και τις οικονομίες της, στη διακονία, την περίθαλψη και ανακούφιση των πτωχών και δυστυχισμένων συνανθρώπων της. Η χριστιανική της διαγωγή και συμπεριφορά, καταγγέλθηκε στον έπαρχο Φύστο, ο οποίος τη συνέλαβε και την ανέκρινε. Η Αντωνίνα με ακατάβλητο φρόνημα και θεία υπερηφάνεια, ομολόγησε την πίστη της στο Χριστό και κάλεσε και τον Έπαρχο να μετανοήσει και να βαπτισθεί χριστιανός. Απογοητευμένος ο έπαρχος, επειδή όλες του οι προσπάθειες έπεφταν στο κενό και γνωρίζοντας ότι η Αγία έδιδε μεγάλη βαρύτητα στην παρθενική της τιμή, διέταξε να την ρίξουν σε κάποιο πορνείο. Η θερμή προσευχή της παρθένου, προκάλεσε τρομερό