ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 10 Νοεμβρίου 1985, στις 1:30 μετά τα μεσάνυχτα, σημειώθηκε σεισμός έντασης 5,3 Ρίχτερ με επίκεντρο την περιοχή ανάμεσα στους νομούς Σερρών και Δράμας. Δεν αναφέρθηκαν θύματα, ενώ οι ζημιές περιορίστηκαν σε ρωγμές σε παλιά σπίτια στα γύρω χωριά. Η σεισμική δόνηση αναστάτωσε τους κατοίκους, αλλά ευτυχώς οι επιπτώσεις ήταν σχετικά ήπιες, χωρίς σοβαρές καταστροφές. Στην πρόσφατη ιστορία, ο μεγαλύτερος σεισμός που είχαμε στη Δράμα, ήταν το 1985, στις 9 Νοεμβρίου, έντασης 5,5 Ρίχτερ». Δεν βρήκαμε πληροφορίες για το εάν πρόκειται για τον ίδιο σεισμό.  Το σεισμικό ρήγμα που υπάρχει στη Δράμα, το 1829 είχε δώσει έναν μεγάλο και καταστροφικό σεισμό. Τα αποτελέσματα του σεισμού, είχαν φανεί στις Σέρρες, την Ξάνθη, την Καβάλα και στις γύρω περιοχές. Ο σεισμός αυτός είχε γίνει στις 5 Μαΐου 1829, ήταν 7,3 Ρίχτερ και είχε γίνει αισθητός μέχρι και την Κωνσταντινούπολη και το Βουκουρέστι. Χαρακτηριστικό είναι ότι, εκείνη την εποχή, η Δράμα καταστράφηκε ολοκληρωτικά!

Στις 10 Νοεμβρίου 1968, ο Διευθυντής της Εθνικής Τράπεζας, Μόκαλης, απηύθυνε ομιλία σε «μεγάλη συγκέντρωση» στο Σιδηρόκαστρο. 

Στις 10 Νοεμβρίου 1938, στους κινηματογράφους των Σερρών "Κρόνιον" και, "Πάνθεον", προβαλλόταν παράλληλα η ταινία "The Hurricane" (Η καταιγίς). The Hurricane είναι μια ταινία του 1937 που διαδραματίζεται στις Νότιες Θάλασσες, σκηνοθετημένη από τον John Ford και παραγόμενη από την Samuel Goldwyn Productions. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός Πολυνήσιου που φυλακίζεται άδικα, με την αποκορύφωση να περιλαμβάνει έναν "τυφώνα" που δημιουργήθηκε με ειδικά εφέ. Πρωταγωνιστούν οι Dorothy Lamour και Jon Hall, μαζί με τους Mary Astor, C. Aubrey Smith, Thomas Mitchell, Raymond Massey, John Carradine και Jerome Cowan. Ο James Norman Hall, θείος του Jon Hall, συνυπέγραψε το μυθιστόρημα στο οποίο βασίζεται η ταινία. Υπόθεση Καθώς ένα επιβατικό πλοίο περνά από τα ερείπια ενός ερημωμένου νησιού, ο Δρ. Kersaint αποχαιρετά το παλιό του σπίτι. Ένας συνταξιδιώτης τον ρωτά για το μέρος, και τότε ο Kersaint αρχίζει να διηγείται την τραγική του ιστορία, μεταφέροντας

Στις 10 Νοεμβρίου 1614, οι συντεχνίες της πόλης των Σερρών συγκεντρώθηκαν και, υπό την εποπτεία του Μητροπολίτη Σερρών Δαμασκηνού, εξέλεξαν έναν εκπρόσωπο από κάθε συντεχνία. Ο σκοπός αυτής της σύναξης ήταν να διαχειριστούν τα έξοδα για την επισκευή και συντήρηση του κάστρου της πόλης, το οποίο είχε στρατηγική και αμυντική σημασία για την περιοχή. Οι εκπρόσωποι των συντεχνιών θα συνδιαλεγόντουσαν με τη δημογεροντία (τους τοπικούς άρχοντες) για τη χρηματοδότηση αυτής της προσπάθειας, λαμβάνοντας υπόψη τις δυνατότητες κάθε χριστιανικής οικογένειας της πόλης.  «...και έβγαλαν από πάσα ρουφέτι (συντεχνίαν) έναν άνθρωπο τον πλέον δικαιότερον και καλύτερον και ενάρετον... για να κατανέμουν τα έξοδα του κάστρου («Πολιτείαν των Σερραίων») μαζί με τη δημογεροντία των δώδεκα... κατά τη δύναμη του κάθε χριστιανού». Πηγή για την ιστορία της ελληνικής κοινότητας των Σερρών υπήρξε ο αρχαίος Κώδικας της μητροπόλεως των Σερρών, όπου καταγράφηκαν από τις 10- 11-1614 διάφορες πράξεις της χριστιανικής κο

 Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Άγγλου Αγίου.

Ο Άγιος Δημητριανός υπήρξε επίσκοπος Αντιοχείας από το 253 μ.Χ. μέχρι το 256 μ.Χ. (κατα άλλους από το 256 μ.Χ. μέχρι το 262 μ.Χ.) Οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Περσία το 256 μ.Χ., όπου και πέθανε. Ο διάδοχός του στον θρόνο της Αντιοχείας Δόμνος (270 - 273 μ.Χ.) ήταν γιος του.

Κἂν ζῶν ἐβλήθη Μάρτυς εἰς γῆν Ὠρίων, Ὑπὲρ τὸν Ὠρίωνα λάμπει τοῦ πόλου. Ο Άγιος Ωρίων μαρτύρησε, αφού τον έθαψαν ζωντανό στη γη.

 Ὑπῆρξεν ἡμῖν ἡ κεφαλή σου, Νίρε, Θείου κεφαλὴ Μάρτυρος διὰ ξίφους. Ο Άγιος Νίρος μαρτύρησε δια ξίφους.

 Ξίφει τράχηλον, Καλλιόπιε, κλίνας, Κάλλος θεωρεῖς ἀκλινῶς Θεοῦ Λόγου. Ο Άγιος Καλλιόπιος μαρτύρησε δια ξίφους.

Ἔκτειναν ἐχθροὶ σὺν δυσὶ μύσταις Μίλον, Σφαγὴ μὲν αὐτόν, τοὺς δὲ μύστας τοῖς λίθοις. Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης για τον Άγιο Μίλο (ή Μίλη) και τους μαθητές του: «Oύτος ο Άγιος Πατήρ ημών Mίλος, εγεννήθη εις ένα χωρίον των Περσών, και αφ’ ου εβαπτίσθη, έμαθε τα ιερά γράμματα. Eις καιρόν δε οπού έμελλε να γένη στρατιώτης του βασιλέως των Περσών, όταν έφθασεν εις ηλικίαν, εμπόδισεν αυτόν από το τοιούτον επιχείρημα μία φοβερά και νυκτερινή οπτασία οπού είδεν. Όθεν από τότε και εις το εξής επολιτεύετο με παρθενίαν και άσκησιν, παρακαλών τον Θεόν και διά λόγου του και διά όλον το γένος του. Aφ’ ου δε επέρασαν μερικοί χρόνοι, αφήσας την πατρίδα του, έγινε Mοναχός. Kαι κατοικήσας εις τον τόπον εκείνον, εις τον οποίον ο Προφήτης Δανιήλ είδε τας οπτασίας, όταν ήτον εις Bαβυλώνα, εχειροτονήθη Eπίσκοπος από τον Eπίσκοπον Γέδιον (βλέπε Άγιοι με άγνωστη ημερομηνία εορτής), τον ομολογητήν και μάρτυρα γενόμενον. Aφ’ ου λοιπόν εκοπίασεν ο αοίδιμος, ελέγχων τους εκεί Xριστιανούς, διατί επαραν

Βίου διαστάς, οὗ βραχύς τις ὁ δρόμος, Τὸν πρὸς πόλον Μαρτῖνος ἔδραμε δρόμον. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Οσίου. Σημείωση: Ο Όσιος Μαρτίνος που εορτάζει σήμερα, δεν είναι ο ίδιος με τον Όσιο Μαρτίνο Επίσκοπο Ταρακίνης που εορτάζει στις 12 Νοεμβρίου.

 Όλος γέμων ην γνώσεως Θεού Nόννος, Eις καλόν ειδώς και τα χείρονα τρέπειν. Ο Άγιος Νόννος ήταν επίσκοπος και κήρυττε τον θείο λόγο στην Αντιόχεια. Έτσι προσείλκυσε στο δρόμο του Θεού την τότε πόρνη Πελαγία (βλέπε 8 Οκτωβρίου), που από τότε, αφού κατάλληλα κατηχήθηκε, μίσησε τα έργα του σκότους και κατέφυγε στα Ιεροσόλυμα. Και επί του όρους των Ελαίων, με μετάνοια και άσκηση τελείωσε τη ζωή της.

 Θεοστήρικτος τον Θεόν στήσας βάσιν, Όντως θεοστήρικτος έργοις ωράθη. Ο Όσιος Θεοστήρικτος «ὁ ἐν Συμβόλοις» έζησε στην εποχή των εικονομάχων και αγωνίστηκε για τις ιερές εικόνες. Απεβίωσε ειρηνικά. Η μνήμη του γιορτάζεται και την 17η Φεβρουαρίου..

Ἀθλητικῶν, Ὀρέστα, σῶν ἱππασμάτων, Νικητικὰ βραβεῖα πολλὰ προσδόκα. Ο Άγιος Ορέστης καταγόταν από τα Τύανα της Καππαδοκίας και ορισμένες αγιολογικές πηγές αναφέρουν ότι ήταν γιατρός. Την περίοδο του Διοκλητιανού διωγμού (περί το 289 μ.Χ.), αναγκάστηκε πολυτρόπως, από τον ηγεμόνα Μάξιμο, να αρνηθεί τον Ιησού. Αφού με τις πιέσεις που του ασκήθηκαν, δεν κατάφεραν να τον πείσουν να ασπαστεί τα είδωλα, τον γύμνωσαν και τον έδειραν και τον μαστίγωσαν για τιμωρία. Μετά τον έριξαν στην φυλακή για επτά ημέρες. Ύστερα από το πέρας της έβδομης ημέρας τον πήγαν σε ένα ειδωλολατρικό ναό για να προσφέρει θυσίες και να προσευχηθεί. Γιατί, του είπε ο ηγεμόνας Μάξιμος, αρνείσαι να ασπαστείς τη λατρεία που με τόση ευλάβεια ακολουθούν οι σεπτοί μας αυτοκράτορες; Ο Ορέστης δεν δίστασε να του απαντήσει με θάρρος ότι ήταν πρόθυμος υπήκοος σε ότι αφορούσε τα πολιτικά και επίγεια πράγματα. Εκτός αυτών όμως δεν του ήταν δυνατόν να παραδεκτεί κανέναν άλλον αυτοκράτορα, πέρα από τον έναν αληθινό Θεό. Τότε ο Μάξι

Ο Οσιότατος Αρσένιος ο Καππαδόκης γεννήθηκε γύρω στα 1840 μ.Χ. στα Φάρασα ή Βαρασιό, στο Κεφαλοχώρι των έξι Χριστιανικών χωριών της περιφερείας Φαράσων της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι σε αρετές και μέτριοι σε αγαθά. Είχαν αποκτήσει δύο αγόρια, τον Βλάσιο και τον Θεόδωρο (τον Άγιο Αρσένιο). Από μικρή ηλικία έμειναν ορφανά και τα προστάτεψε η θεία τους, αδελφή της μητέρας τους. Ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβηκε στα παιδιά και την θαυματουργική διάσωση του μικρού τότε Θεόδωρου από τον Άγιο Γεώργιο που τον έσωσε από βέβαιο πνιγμό, είχε ως αποτέλεσμα, για τον μεν Βλάσιο να δοθεί με τον δικό του τρόπο στον Θεό, να τον δοξολογεί ως δάσκαλος της Βυζαντινής Μουσικής και κατέληξε αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, για τον Θεόδωρο δε να θέλει να γίνει καλόγερος. Στη συνέχεια μεγαλώνοντας, στάλθηκε στη Νίγδη και μετά στη Σμύρνη όπου τέλειωσε τις σπουδές του. Στα είκοσι έξι του περίπου χρόνια πήγε στην Ιερά Μονή Φλαβιανών του Τιμίου Προδρόμου (Ζιντζί-Ντερέ) όπου αργότερα εκάρη Μοναχός και

Πεντάδα μυστῶν τοῦ Λογου ὑμνῶ λόγοις, Λόγῳ βροτοὺς λύσαντας ἐξ ἀλογίας. Πεντὰς Ἀποστολέων δεκάτῃ βίον ἐξεπέρησεν. Eις τον Oλυμπάν. Λάμψας Oλυμπάς ηλίου λαμπρού δίκην, Όλυμπον (ήτοι τον ουρανόν) οικεί συν Aποστόλοις άμα. Eις τον Pοδίωνα. Pόδον νοητόν ων σαφώς ο Pοδίων, Ξίφει τρυγηθείς, πάλιν ανθεί εν πόλω. Eις τον Έραστον. Eρών Έραστος μανικώς του Kυρίου, Σύνεστιν αυτώ και χαράν χαίρει ξένην. Eις τον Σωσίπατρον. O Σωσίπατρος πατρικήν δείξας σχέσιν, Πολλούς προσήξε τω Θεώ σεσωσμένους. Eις τον Kούαρτον. Άρτον Θεού τον ζώντα Kούαρτος θύων, Kαι την ψυχήν έθυσε λοιπόν τω Λόγω. Και οι πέντε ήταν από τους εβδομήκοντα Αποστόλους του Κυρίου (βλέπε 4 Ιανουαρίου). Αναφέρονται όλοι στο ιστ' κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής του Αποστόλου Παύλου. Οι περισσότεροι απ' αυτούς υπήρξαν επίσκοποι της του Χριστού Εκκλησίας και έγιναν άριστοι εφαρμοστές της εντολής του θεοπνεύστου λόγου της Αγίας Γραφής: «Ποιμάνατε τὸ ἐν ὑμῖν ποίμνιον τοῦ Θεοῦ, ἐπισκοποῦντες μὴ ἀναγκάστως, ἀλλ᾿ ἑκουσίως, μηδὲ αἰσ