ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Ὡς ἐγκρυφίας ἄρτος ἐξωπτημένος, Καυθεὶς προσήχθη Πιόνιος Κυρίῳ. Ο Άγιος Μάρτυρας Πιόνιος έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.) και ήταν πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Σμύρνης. Έλεγχε τους Ιουδαίους και τους Εθνικούς και τους έπειθε από τις θείες Γραφές ότι ένας μόνο είναι ο Θεός ο αληθινός, ο Δημιουργός των πάντων και ο μονογενής Του Υιός Ιησούς Χριστός και το Πνεύμα το Άγιον και κήρυττε ότι όλοι οι αμαρτωλοί και οι άπιστοι θα τιμωρηθούν και θα παραδοθούν στο πυρ το αιώνιο. Έτσι συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες μαζί με άλλους Χριστιανούς. Και πρώτα παραδόθηκε αλυσοδεμένος στον Πολέμωνα, τον ιερέα των ειδώλων και στον άρχοντα της πόλεως Ελπίδιο. Έπειτα οδηγήθηκε στον ηγεμόνα της χώρας, ανθύπατο Κοντυλιανό, ο οποίος έδωσε εντολή να τον βασανίσουν. Τον κτύπησαν ανηλεώς μέχρι θανάτου και αφού τον κρέμασαν σε ξύλο, κατέκαψαν τα πλευρά του με αναμμένες δάδες φωτιάς. Στην συνέχεια τον έριξαν μέσα σε καμίνι και ο Άγιος προσευχόμενος μέσα σε αυτό, τελείωσε μαρτυρικά...

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Ευλόγιος γεννήθηκε στην πόλη Κορδούη της Ισπανίας κατά τον 8ο αιώνα μ.Χ. από ευσεβή και αριστοκρατική οικογένεια. Από την παιδική του ηλικία ανατράφηκε με τα νάματα της χριστιανικής πίστεως. Τα χρόνια όμως εκείνα ήταν δύσκολα. Η αραβική κατοχή της χώρας (711 μ.Χ.) είχε επιφέρει πολλά δεινά στην Εκκλησία, που ήταν διαιρεμένη σε τρεις επαρχίες με είκοσι εννέα Επισκόπους και προσπαθούσε να ανταπεξέλθει στους διωγμούς των Μωαμεθανών κατακτητών αλλά και στους εκ των έσω πειρασμούς, όπως οι αιρέσεις. Πολλοί κληρικοί και μοναχοί, εξ' αιτίας της επιδρομής των αλλοφύλων εγκαταστάθηκαν στην Γαλλία μεταφέροντας μαζί τους το βησιγοτθικό εκκλησιαστικό πνεύμα και το μοζαραβικό τυπικό. Παρ' όλα αυτά στην Ισπανία, η μοζαραβική Εκκλησία διατήρησε την παράδοση και την οργάνωσή της μέχρι την εποχή της «πλήρους ἐπανακτήσεως» (15ος αιώνας μ.Χ.), οπότε, δυστυχώς, η σχισματική Ρώμη είχε πια επιβάλει παντού στα επανακτώμενα μέρη μαζί με τη λατινική παράδοση και το τυπικό και την αιρ...

Χαίροις βασιλίδων ἡ καλλονή, χαίροις τῶν Ἀρταίων,  ἐγκαλώπισμα ἱερόν· χαίροις δωρημάτων,  ταμεῖον οὐρανίων, Ὁσία Θεοδώρα, ἀξιοθαύμαστε. Η Θεοδώρα Πετραλίφαινα ή Αγία Θεοδώρα της Άρτας (Σέρβια, 1210 - 1280) ήταν σύζυγος του Δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ Β΄ και Ορθόδοξη χριστιανή Αγία. Πρώτα χρόνια Θεοδώρα γεννήθηκε και ανατράφηκε περί το έτος 1210 μ.Χ. στα Σέρβια της Μακεδονίας. Πατέρας της ήταν ο Σεβαστοκράτωρ Ιωάννης Πετραλίφας κυβερνήτης της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, Μητέρα της ήταν η Ελένη που καταγόταν από αριστοκρατική Οικογένεια της Κωνσταντινούπολης. Η Οικογένεια Πετραλίφα ήταν νορμανδικής καταγωγής με γενάρχη τον Πέτρο του Αλίφα από το Αλίφε, κοντά στην Καζέρτα, συμμετείχε στις Νορμανδικές εισβολές του Ροβέρτου Γυισκάρδου και κατόπιν εισήλθε στην Βυζαντινή υπηρεσία. Η Οικογένεια Πετραλίφα ήταν εγκατεστημένη αρχικά στο Διδυμότειχο, προσέφερε πολλές και σημαντικές υπηρεσίες στην αυτοκρατορία και τιμήθηκε με υψηλά αξιώματα. Η ζωή της ήταν άγνωστη μέχρι την εποχή που ένας...

 Ἔσπευδε τηρεῖν καὶ κεραίαν τοῦ νόμου, Ὁ Σωφρόνιος, οὗ παρ᾽ οὐρανοῖς κέρας. Ἑνδεκάτῃ σαόφρων ἔδυ Σωφρόνιος παρὰ τύμβον. Ο Άγιος Σωφρόνιος (αραβικά: صفرونيوس, περ. 560 – 11 Μαρτίου 638), ο Σωφρόνιος Α΄ Ιεροσολύμων, αποκαλούμενος Σωφρόνιος ο Σοφιστής, ήταν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων από το 634 μέχρι το θάνατό του. Τιμάται ως άγιος στην Ανατολική Ορθόδοξη και Καθολική Εκκλησία. Πριν φτάσει στην πρωτοκαθεδρία της Ιερουσαλήμ, ήταν μοναχός και θεολόγος που ήταν ο κύριος πρωταγωνιστής της ορθόδοξης διδασκαλίας στη δογματική διαμάχη για την ουσιαστική φύση του Ιησού και τις βουλητικές πράξεις του. Είναι επίσης γνωστός για τις διαπραγματεύσεις για την παράδοση της Ιερουσαλήμ στον μουσουλμάνο χαλίφη Umar ibn al-Khattab. Γεννήθηκε στη Δαμασκό της Συρίας περί το 560. Έχει υποστηριχθεί ότι είναι βυζαντινής ελληνικής ή συριακής καταγωγής. ] κοντά στη Βηθλεέμ. Έλαβε μεγάλη φιλοσοφική και θεολογική μόρφωση. Πήγε στα Ιεροσόλυμα, όπου εκάρη μοναχός στη Μονή του Αγίου Θεοδοσίου και επιδόθηκε σε βαθύτερ...

Από τη 1η του Μάρτη, συνηθίζεται να φοριέται στον καρπό του χεριού ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» φοριέται κυρίως από τα παιδιά για να προστατεύει τα πρόσωπά του από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. «Μάρτη» δεν φορούσαν μόνο οι άνθρωποι. Σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του. Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του...