ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

 Στις 11 Νοεμβρίου 1971, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες αναστήλωσης του «Ηρώου» Μεραρχίας Σερρών, το οποίο ανατινάχθηκε από τους Βούλγαρους το 1943. Η αναστήλωση ξεκίνησε στις 14 Σεπτεμβρίου 1971 από τους ειδικούς τεχνίτες της αρχαιολογικής υπηρεσίας Καραλή, Αϊναζίδη και Παράσχο καθώς και με τη συμμετοχή ντόπιων εργατών όπως του αρχιτέκτονα Στέργιου Μπέγου κ.α.

Στις 11 Νοεμβρίου 1968, το Δ.Σ. του Γηροκομείου Σερρών «επί τω θλιβερώ αγγέλματι της Βασιλικής Περ.  Κωστοπούλου συζύγου του Μεγάλου Ευεργέτου του Ιδρύματος Περιστέρη Κωστόπουλου» έδωσε στη δημοσιότητα το ανάλογο ψήφισμα.

 Στις 11 Νοεμβρίου 1949, ο Υπουργός Πρόνοιας Κωνσταντίνος Καραμανλής επισκέφθηκε χωριά της επαρχίας Φυλλίδας: Βιτάστα, Σ. Σ. Αγγίστας και Ν. Ζίχνη.

 Στις 11 Νοεμβρίου 1945, στις 11 το πρωί στο «Κρόνιον», δόθηκε ρεσιτάλ του «διακεκριμένου τενόρου του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Θεσσαλονίκης Κλείτου Ζέγα υπέρ των αναπήρων και θυμάτων πολέμου Ν. Σερρών». Τον τενόρο στο πιάνο συνόδευε «ευγενώς προσφερθείσα η Μαριγούλα Τσατσαπά αριστούχος του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης

Στις 11 Νοεμβρίου 1944 κυκλοφόρησε η εφημερίδα «Συνδικαλιστής», «Όργανο του Εργατικού Κέντρου Νομού Σερρών» (τμήμα Γ.Σ.Ε.Ε.) με υπεύθυνο τον Κ. Τζαμουτζάκη. Το σχήμα της ήταν 35Χ42 με δύο σελίδες και τιμή φύλλου 5 λέβα. Άγνωστο πότε διέκοψε την έκδοσή της. 1

Στις 11 Νοεμβρίου 1938, ο Νομάρχης Κωνσταντίνος Καλτεζιώτης με σχετική του επιστολή (Αριθ. Πρωτ.  34.272) συνεχάρη τους δημοσιογράφους Πάνο Πιέρο και Δημήτρη Λιανόπουλο «δια την αναληφθείσαν πρωτοβουλίαν εκδόσεως του Σερραϊκού Ημερολογίου»

Στις 11 Νοεμβρίου 1938 στον κινηματογράφο «Πάνθεον» προβάλλονταν η ταινία «Επέλασις της ελαφράς ταξιαρχίας» με τον θρυλικό Έρολ Φλιν.

Στις 11 Νοεμβρίου 1937 στον κινηματογράφο «Κρόνιον» προβάλλονταν η ταινία «Υπό την σκιάν της λαιμητόμου» με τους Ελίζαμπεθ Αλλάν - Ρόναλτ Κόλμαν

Στις 11 Νοεμβρίου 1934 στο «Κρόνιον» προβάλλονταν η ταινία «Η ωραία της Γρενάδας». 

Στις 11 Νοεμβρίου 1928 στο «Πάνθεον» προβάλλονταν η ταινία «Οι Είλωτες και η Ρωσσική σκλαβιά». Στον «Ορφέα» ο θίασος της Κοτοπούλη ανέβασε σε απογευματινή τον «Υπναρά» και σε βραδινή τη «Μονμάρτη». Στα «Διονύσια» προβάλλονταν η ταινία «Η Φόνισσα ή το θύμα της τύχης».

Στις 11 Νοεμβρίου 1912, κατά τη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, ο αντισυνταγματάρχης Κ. Καραμανλίκης έφτασε στις Σέρρες για να αναλάβει τα καθήκοντα του διοικητή του τμήματος του Ελληνικού Ιππικού. 

  Φωτό αρχείου: Ουίλλιαμ Μάρτιν Λήκ  Στις 11 Νοεμβρίου 1806, ο Άγγλος αρχαιολόγος και στρατιωτικός Ουίλλιαμ Μάρτιν Λήκ, επισκέφθηκε την  πόλη των Σερρών.   Ο Ουίλλιαμ Μάρτιν Λήκ (William Martin Leake) ήταν Άγγλος αρχαιολόγος και στρατιωτικός που πραγματοποίησε σημαντικές εξερευνήσεις και μελέτες στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στον τομέα της αρχαιολογίας και της ιστορίας των αρχαίων ελληνικών περιοχών. Στις αρχές του 19ου αιώνα, επισκέφθηκε πολλές περιοχές της Ελλάδας, καταγράφοντας τα αρχαιολογικά ευρήματα και την ιστορία τους. Η επίσκεψή του το 1806 στις Σέρρες ήταν μέρος των εξερευνών του στην περιοχή της Μακεδονίας και άλλων περιοχών της Βόρειας Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης, ο Λήκ συνέλεξε πληροφορίες για την τοπογραφία, τις αρχαιότητες και τις ιστορικές παραδόσεις της περιοχής, συμβάλλοντας στην καταγραφή της ιστορίας της αρχαίας Μακεδονίας. Οι παρατηρήσεις του Λήκ και τα έργα του, όπως το *"Travels in Northern Greece"* (Ταξίδια στη Βόρεια Ελλάδα), αποτελούν σημα

 

Ο Άγιος Δράκωνας είναι άγνωστος στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου. Αναφέρεται στον Κώδικα 76 της Μεσσήνης, όπου λέγεται ότι έζησε επί Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.) και Δεκίου, ηγεμόνα Νικαίας, και καταγόταν από το χωριό Αραύρακα. Βλέποντας ο Άγιος την άδικη σφαγή τόσων χριστιανών, αγανάκτησε και παρουσιάστηκε αυθόρμητα στον ηγεμόνα Δέκιο και ομολόγησε τον Χριστό αφού, από Ιερή αγανάκτηση, έβρισε τους θεούς των ειδώλων. Τότε συνελήφθη, βασανίστηκε σκληρά και ρίχτηκε στη φυλακή. Επειδή όμως συνέχισε να ομολογεί τον Χριστό, αποκεφαλίστηκε.

Δένδροις Στεφανὶς προσδεθεῖσα φοινίκων, Τῶν Μαρτύρων ἤνθησεν ὡς φοίνιξ μέσον. Η Αγία Στεφανίδα ήταν γυναίκα ενός στρατιωτικού στην Ιταλία το 160 μ.Χ., όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος. Στο μεταξύ πέθανε ο άνδρας της και έμεινε χήρα. Αυτή λοιπόν, χριστιανή από τους προγόνους της ακόμα, βλέποντας τον Άγιο Βίκτωρα (βλέπε ίδια ημέρα) ότι βασανιζόταν υπερβολικά, τον μακάρισε για την ανδρεία του. Η εκδήλωση της αυτή όμως, προκάλεσε τους ειδωλολάτρες και την οδήγησαν στον ηγεμόνα. Επειδή και εκεί ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό, έδεσαν τα χέρια της στις κορυφές δύο δένδρων (φοινίκων), που με τη βία λύγισαν, κατόπιν τα άφησαν ελεύθερα και όπως με ορμή επανήλθαν στην αρχική τους θέση, έσχισαν την Αγία στα δύο, και έτσι παρέδωσε την μακαριά ψυχή της στα χέρια του Θεού. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Tρισάριθμον σύνταγμα τῶν ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ συμφώνως τιμήσωμεν ὡς καθαιρέτας ἐχθροῦ, Μηνᾶν τὸν ἀοίδημον, Βίκτωρα τὸν γενναῖον καὶ Βικέντιον ἅμα, τούτοις συνευφημοῦντες Στεφα

Πολλὰς ἀμοιβάς, Θεόδωρε Τρισμάκαρ, Βίου μεταστάς, ὡς βιοὺς εὖ, προσδόκα. Ο Όσιος Θεόδωρος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 759 μ.Χ. και ήταν γιος του Φωτεινού και της Θεοκτίστης. Στην ανατροφή του, εξάσκησε μεγάλη επιρροή ο θείος του Πλάτων, μια από τις μεγαλύτερες μορφές της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης. Ο Θεόδωρος έγινε μοναχός πρώτα στη Μονή του Σακκουδίωνος (κοντά στην Προύσα), που ανήγειραν οι γονείς του στο κτήμα τους με την ονομασία Βοσκήτιον. Αργότερα έγινε και ηγούμενος αυτής, αφού αποσύρθηκε ο θείος του Πλάτων λόγω γήρατος. Για την αντίσταση του ο Θεόδωρος, στο γάμο του βασιλιά Κωνσταντίνου ΣΤ' με τη Θεοδότη, εξορίστηκε στη Θεσσαλονίκη. Επανήλθε στην Κωνσταντινούπολη μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου και εγκαταστάθηκε στη Μονή Στουδίου σαν ηγούμενος. Αλλά και πάλι για την αντίσταση του στην χειροτονία του Νικηφόρου από λαϊκό σε Πατριάρχη, εξορίστηκε μαζί με τον θείο του Πλάτωνα (809 μ.Χ.). Επέστρεψε από την εξορία το 812 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, για να εξοριστεί τρ

Βληθεὶς ὁ Βικέντιος ἐν φρουρᾷ φέρει. Λυθεὶς δὲ φρουρᾶς σαρκικῆς ἄνω τρέχει. Ο Άγιος Βικέντιος γεννήθηκε στην Ουέσκα της Ισπανίας και από νεαρή ηλικία αφιερώθηκε στα γράμματα. Ψυχή φλεγόμενη από τη θεία φλόγα προσεκολλήθει, από τα εφηβικά του χρόνια, στον επίσκοπο της Σαραγόσης, Ουαλέριο. Ο Ουαλέριος εκτιμώντας την αγνότητα, τη σύνεση και τον ευσεβή ζήλο του Βικέντιου τον χειροτόνησε διάκονο στην Αυγουστόπολη (Σαραγόσα). Επειδή δε ο ίδιος αν και μορφωμένος πολύ, δεν είχε την ευκολία του λόγου συχνά χρησιμοποιούσε τον Βικέντιο ως δάσκαλο του Θείου Λόγου. Γι' αυτό, συχνά, ο Ουαλέριος, χαριτολογώντας έλεγε ότι ο Άγιος Βικέντιος είναι η φωνή μου στην Εκκλησία. Με το πέρασμα του χρόνου ο Βικέντιος αύξανε την ικανότητά του λέγειν του, την θερμότητα του ζήλου του και την ακούραστη προσπάθειά του να προσελκύσει στους κόλπους της αληθινής Εκκλησίας τους ειδωλολάτρες. Τα περισσότερα βράδια του τα διέθετε για την κατήχηση και τον διαφωτισμό των συνανθρώπων του. Όταν το πληροφορήθηκε αυτό ο Δακ

 Οὐ δειλιῶν ἦν οὐδὲ Βίκτωρ πρὸς ξίφος, Πᾶσαν μακρὰν που καρδίας θεὶς δειλίαν. Ο Άγιος Βίκτωρ ανήκει στο μαρτυρικό χορό, που με το αίμα του πότισε το ζωηφόρο δένδρο της χριστιανικής πίστης τον δεύτερο αιώνα μετά Χριστόν, όταν βασιλιάς ήταν ο Αντωνίνος (160 μ.Χ.). Οι υπηρεσίες του υπέρ του Ευαγγελίου, είχαν σαν στάδιο την Ιταλία. Εκεί ο Βίκτωρ έτρεχε σε διάφορες πόλεις και έσπερνε το λόγο της σωτηρίας. Συλλαμβάνεται γι' αυτό και εκβιάζεται να προσφέρει θυσία στα είδωλα. Επειδή όμως δεν λύγισε, του έβγαλαν τα μάτια και τον κρέμασαν με το κεφάλι προς τα κάτω. Έτσι παρέδωσε τη γενναία και άγια ψυχή του. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε. Τρισάριθμον σύνθημα, των αθλοφόρων Χριστού, υμνήσωμεν άσμασι, χαριστηρίοις πιστοί, Μηνάν τον αοίδιμον, Βίκτωρα τον γενναίον, και Βικέντιον θείον, πλάνην την των ειδώλων, καταργήσαντας πίστει. Αυτών ταις ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών. Έτερον Ἀπολυτίκιον  Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Tρισάριθμον σύνταγμα τῶν ἀθλητ

 Αἴγυπτος ὄντως, εἰ τέκοι, τίκτει μέγα. Τμηθεὶς ἀληθὲς τοῦτο Μηνᾶς δεικνύει. Μηνᾶς ἑνδεκάτῃ ἔτλη ξίφος γηθόσυνος κῆρ. Ο Άγιος Μηνάς γεννήθηκε στην Αίγυπτο στα μέσα περίπου του 3ου αιώνα μ.Χ. από γονείς ειδωλολάτρες. Ωστόσο, το ειδωλολατρικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνε, δεν κατάφερε να σκληρύνει την καρδιά του η οποία, όταν ήλθε η στιγμή, σκίρτησε ακούγοντας την φωνή του «ἐτάζοντος καρδίας καὶ νεφρούς» (Ψαλμοί 7,10) Θεού και έτσι ο, έφηβος ακόμη, Μηνάς έγινε χριστιανός. Μεγαλώνοντας, επέλεξε να σταδιοδρομήσει στον Ρωμαϊκό στρατό, στο ιππικό τάγμα των Ρουταλικών, υπό την διοίκηση του Αργυρίσκου. Η έδρα της μονάδας του ήταν στο Κοτυάειον (σημερινή Κιουτάχεια) της Μικράς Ασίας. Εκεί ο Μηνάς διακρίθηκε και για την φρόνησή του αλλά και για το ανδρείο του φρόνημα και γι’ αυτό έχαιρε εκτιμήσεως στο κύκλο των στρατιωτικών. Δυστυχώς όμως, τρεις αιώνες μετά την έλευση του Χριστού και ο παλαιός κόσμος ακόμη δεν ήθελε να δεχθεί το λυτρωτικό μήνυμα της Αναστάσεως, παραμένοντας αυτάρεσκα, εγωιστικά