ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Οι νομαρχιακές εκλογές του 1998 στην Ελλάδα ήταν οι δεύτερες μετά την καθιέρωση των νομαρχιών ως αιρετών ΟΤΑ. Έλαβαν χώρα στις 11 Οκτωβρίου 1998, παράλληλα με τις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές, και για την ανάδειξη ενός συνδυασμού ως νικητή απαιτείτο απόλυτη πλειοψηφία. Όπου αυτό δεν επετεύχθη, η εκλογή επαναλήφθηκε στις 18 Οκτωβρίου με τη συμμετοχή μόνο των δύο συνδυασμών που είχαν λάβει τις περισσότερες ψήφους. Οι εκλεγέντες ανέλαβαν καθήκοντα με την έναρξη του 1999. Γενικά χαρακτηριστικά της αναμέτρησης υπήρξαν τα εξής: Οι προερχόμενοι/στηριζόμενοι από τη ΝΔ επικράτησαν ελαφρώς αυτών του ΠΑΣΟΚ, ανατρέποντας την έως τότε κυριαρχία των δεύτερων στο θεσμό (βλ. και αποτελέσματα του 1994). Από τα μικρά κόμματα, το ΚΚΕ έμεινε πιστό στην πρακτική συγκρότησης «στενών» ψηφοδελτίων στις περισσότερες νομαρχίες. Ο ΣΥΝ δεν εφάρμοσε ενιαία τακτική, επιλέγοντας κατά περίπτωση συνεργασία με άλλες δυνάμεις (συνήθως το ΠΑΣΟΚ, αλλά όχι τόσο μαζικά όσο το '94) ή στενότερα ψηφοδέλτια. Το ΔΗΚΚΙ δε

Στις 11 Οκτωβρίου 1989, ο Αναστάσιος Λιάσκος τοποθετήθηκε στη θέση του Νομάρχη Σερρών, καλύπτοντας την κενή θέση. Παρέμηνε Νομάρχης Σερρών μέχρι τις 8 Νοεμβρίου 1993, ενώ παρέδωσε την θέση στον Θανάση Σεϊτανίδη

Στις 11 Οκτωβρίου 1934, στο «Πάνθεον» προβαλλόταν η ταινία "Bird of Paradise" (Το πουλί του παραδείσου), ενώ στο «Κρόνιον» παίζονταν «Η γυναίκα με το σεξ απήλ» με τη Franciska Gaal.  "Bird of Paradise"  είναι μια αμερικανική ταινία ρομαντικής περιπέτειας του 1932, σκηνοθετημένη από τον King Vidor και με πρωταγωνιστές τις Dolores del Río και Joel McCrea. Βασισμένη στο ομότιτλο θεατρικό έργο του Richard Walton Tully από το 1912, κυκλοφόρησε από την RKO Radio Pictures. Το 1960, η ταινία εισήλθε στο δημόσιο τομέα στις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή οι δικαιούχοι δεν ανανέωσαν την εγγραφή πνευματικών δικαιωμάτων τους στην 28η χρονιά μετά τη δημοσίευση, σύμφωνα με τον Νόμο Πνευματικών Δικαιωμάτων του 1909. Υπόθεση Καθώς ένα γιοτ πλησιάζει σε μια απομονωμένη τροπική νησιωτική αλυσίδα στον Ειρηνικό Ωκεανό, ένας μεγάλος αριθμός νησιωτών σε κανό paddles έρχεται να το υποδεχθεί. Οι νησιώτες βουτούν για τα μικροαντικείμενα που ρίχνει το πλήρωμα του γιοτ. Ένα καρχαρίας εμφανίζεται,

Στις 11 Οκτωβρίου 1932 συνέχισε τις παραστάσεις της στο κινηματοθέατρο «Κρόνιον» η διάσημη σε όλη την Ελλάδα «Μάντρα του Αττίκ». Οι παραστάσεις είχαν αρχίσει από τις 8 Οκτωβρίου 1932 , ενώ στις 7 Οκτωβρίου ο Αττίκ εγκαινίασε τη χειμερινή περίοδο του κινηματοθεάτρου "Κρόνιον

Στις 11 Οκτωβρίου 1930, συνεχίστηκαν οι Βαλκανικοί αγώνες για δεύτερη  μέρα, Στους αγώνες πήρε μέρος και ο Ορφέας Σερρών, Ενώ όλοι ανυπομονούσαν να δούνε τον Μπεκιάρη να παίρνει την πρώτη θέση στα 5000μ .  

 Στις 11 Οκτωβρίου 1930, ο «Φοίνικας» Σερρών σημείωσε μια εμφατική νίκη με 6-0 εναντίον της ομάδας «Μακαμπή» του 19ου Συντάγματος Πεζικού σε αγώνα που διεξήχθη στο γήπεδο του.

Στις 11 Οκτωβρίου 1926, στον κινηματογράφο «Ορφέα» ξεκίνησε η προβολή της ταινίας "Orphans of the Storm" (Αι δύο Ορφαναί), με την Lillian Gish, βασισμένης στο θεατρικό έργο του Adolphe d'Ennery, Orphans of the Storm, μια αμερικάνικη ταινία του βωβού κινηματογράφου σε σκηνοθεσία του Ντ. Γ. Γκρίφιθ με πρωταγωνίστριες τη Λίλιαν Γκις και την Ντόροθι Γκις. Πλοκή Βρισκόμαστε στη Γαλλία του 18ου αιώνα, λίγο πριν τη Γαλλική επανάσταση. Έξω από μια εκκλησία ένα νεογέννητο βρέφος βρίσκεται εγκαταλελειμμένο. Είναι η Λουίζα, το εξώγαμο παιδί ενός αριστοκράτη. Ένας άπορος χωρικός, ο Ζεράρ, που έχει και αυτός μια θυγατέρα, την Εριέττα, θα περιμαζέψει το φτωχό ορφανό και θα το πάρει μαζί του στο σπίτι. Η Λουίζα και η Εριέττα θα μεγαλώσουν σαν αδερφούλες. Ο Ζεράρ και η γυναίκα του θα πεθάνουν από την πανούκλα, και η Λουίζα θα χάσει το φως των ματιών της. Οι δύο αδελφές θα καταφύγουν στο Παρίσι, για να γιατρευτεί η τυφλή Λουίζα. Εκεί θα τους βρει το ξέσπασμα της Γαλλικής επανάστασης. Η Ερ

Στις 11 Οκτωβρίου 1919, με διάταγμα που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως, καταργήθηκε το Οικοτροφείο Θηλέων Σερρών.

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 12/10/1911, Σελίδα: 3 Στις 11 Οκτωβρίου 1911 ο Πολιτικός Σύνδεσμός λαμβάνει αποφάσεις σχετικές με τον θάνατο του Μητροπολίτη Αιμιλιανό ο οποίος στις 30 Σεπτεμβρίου 1911, κατά τη μετάβασή του στην εκκλησία του χωριού Γκριντάδες, όπου θα λειτουργούσε, δολοφονήθηκε μαζί με το διάκονο Δημήτριο και τον συνοδό-αγωγιάτη Αθανάσιο Ο Πολιτικός Σύνδεσμος Σερρών Σέρρες, 11 Οκτωβρίου Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνταγματικού Πολιτικού Συνδέσμου Σερρών, με αφορμή την τραγική είδηση του μαρτυρικού θανάτου του αείμνηστου Μητροπολίτη Γρεβενών Αιμιλιανού και της συνοδείας του, που συνέβη την προηγούμενη Κυριακή, αποφάσισε: Α'. Να στείλει τηλεγράφημα προς το Υπουργείο Εσωτερικών και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. «Με αφορμή τη δολοφονία του Μητροπολίτη Γρεβενών Αιμιλιανού, ο Πολιτικός Σύνδεσμος Σερρών εκφράζει τη βαθιά του οδύνη για το αποτρόπαιο έγκλημα κατά ενός κορυφαίου εκκλησιαστικού προσώπου και ζητά άμεσες ενέργειες από την Κυβέρνηση για την ανακάλυψη των βδελυρών κακο

Εφημερίδα Le Figaro,  23 Οκτωβρίου 1904   Επίσκεψη του Γάλλου επιτετραμμένου Μπαψτ στις Σέρρες, 11 Οκτωβρίου 1904  O επιτετραμμένος της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη, Μπάψτ, τον οποίο υποδέχθηκαν στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης ο γενικός πρόξενος της Γαλλίας στη Θεσσαλονίκη Στεγγ, ο Γάλλος συνταγματάρχης Βεράντ, ο προξενικός πράκτορας της Γαλλίας στις Σέρρες γιατρός Καρατζάς, ο μουαβίνης Ραζής εφέντης και ο πρόεδρος του δημαρχιακού συμβουλίου Ακήλ βέης. Στις 23 Οκτωβρίου 1904 η Le Figaro δημοσίευσε επιστολή από τις Σέρρες αναφορικά με την επίσκεψη του Γάλλου επιτετραμμένου Μπαψτ:  «Αφιχθείς στις Σέρρες στις 11 Οκτωβρίου, έκανε μια γρήγορη έρευνα στην πόλη από την επόμενη κιόλας μέρα. Έπειτα την Πέμπτη, 13 του μηνός, αναχώρησε για την πιο απομακρυσμένη περιοχή της επαρχίας, που είχε καταστεί το θέατρο των τελευταίων επεισοδίων. Συνοδευόμενος από τους ζαπτιέδες έφτασε στην καθαρά ορεινή περιοχή μέχρι το χωριό Μπάνιτσα, σημαντικό βουλγαρικό κέντρο. Στο χωριό δεν είχε μείνει όρθιο ούτε

Εφημερίδα Σκριπ, Φύλλο: 12/10/1902, Σελίδα: 2 Διάψευση από τις Σέρρες σε Βουλγάρικη προπαγάνδα για βιαιοπραγίες κατά των Βουλγάρων Η εφημερίδα Σκριπ έγγραψε: Επίσημος Διαψεύσις των Τουρκικών Βιαιοπραγιών  Βιέννη, 11 Οκτωβρίου (Εθνικό Πρακτορείο). Οι επίσημες αναφορές που ζητήθηκαν από τις Σέρρες διαψεύδουν τις φρικαλεότητες που έκαναν οι Τούρκοι στο Κρουπρούκ. Τα χωριά Σερβένα και Ζελζέντιζα, που κατοικούνται από Βουλγάρους, παρουσιάστηκαν ως καμένα και διωγμένα, ενώ λέγεται ότι οι γυναίκες τους σφαγιάστηκαν, αλλά δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Η στρατιωτική παρουσία στην περιοχή είναι πολύ αυστηρή. ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΔΙΑΨΕΥΣΙΣ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΒΙΑΙΟΠΡΑΓΙΩΝ ΒΙΕΝΝΗ, 11 Οκτωβρίου (Ἐθνικὸν Πρακτορεῖον). Αι ἐπίσημοι ἐκθέσεις αἱ ζητηθεῖσαι ἐκ Σερρῶν διαψεύδουν τὰς θηριωδίας τὰς διαπραχθείσας ὑπὸτῶν Τούρκων τοῦ διαμερίσμα· τος Κρουπρούκ. Τὰ χωρία Σερβένα καὶ Ζελζέντιζα, κατοικούμενα ὑπὸ Βουλγάρων καὶ παρασταθέντα ὡς πυρποληθέν·τα καὶ καταδιωχθέντα, καὶ τῶν ὁποίων τὰ γυναικόπεδα δήθεν κατεσφάγησαν δὲν ἔπαθον

Ο Άγιος Kenneth, σύμφωνα με έναν μύθο, γεννήθηκε το 525 μ.Χ. στο Glengiven στην βόρεια Ιρλανδία. Έγινε μοναχός στο Llancarfan στην Ουαλία και ίδρυσε το μοναστήρι του Agahanoe. Επίσης, ίσως να είναι ο ιδρυτής και του μοναστηριού του Kilkenny στην Ιρλανδία. Κοιμήθηκε ειρηνικά το 599 μ.Χ. στο Aghaboe στην Ιρλανδία.

Η Αγία Έθελμπουργκ (πέθανε μετά το 686) ή Έθελμπουργκα, ιδρύτρια και πρώτη Ηγουμένη του διπλού μοναστηριού του Μπάρκινγκ, ήταν αδερφή του Έρκενουολντ (επίσης γραμμένο ως "Έρκενβαλντ"), Επισκόπου του Λονδίνου. Η κύρια πηγή για την Έθελμπουργκ είναι το έργο του Βέδα, Ιστορία της Εκκλησίας του Αγγλικού Λαού, το οποίο περιγράφει την ίδρυση του Μπάρκινγκ, τα πρώτα θαύματα που έγιναν εκεί, και τον θάνατό της (Βιβλίο IV, Κεφάλαια 6 έως 10). Ο Βέδας περιγράφει την Έθελμπουργκ ως "ενάρετη στη ζωή και διαρκώς σχεδιάζουσα για τις ανάγκες της κοινότητάς της". Κάποιο διάστημα πριν γίνει επίσκοπος του Λονδίνου το 675, ο Έρκενουολντ ίδρυσε ένα διπλό μοναστήρι στο Μπάρκινγκ για την αδερφή του, και ένα μοναστήρι στο Τσέρτσι για τον ίδιο. Το μοναστήρι στο Μπάρκινγκ φαίνεται να είχε ήδη ιδρυθεί κατά την περίοδο της πανώλης το 664. Ένας χάρτης, που θεωρείται γνήσιος και συντάχθηκε από τον Επίσκοπο Έρκενουολντ κατά τη βασιλεία του Βασιλιά Σεμπί του Έσσεξ (περ. 664–περ. 694), καταγράφει

Ο Όσιος Σάββας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη περί το 1280 μ.Χ. από λίαν ενάρετους γονείς, οι όποιοι τελικά μόνασαν. Ο άριστος βιογράφος του Οσίου και γνώριμος του άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος (βλέπε 11 Οκτωβρίου) τους εγκωμιάζει θαυμάσια. Ο όσιος ονομαζόταν κατά κόσμον Στέφανος. Έλαβε καλή βασική μόρφωση και από νωρίς αγάπησε θερμά την αρετή, τη σωφροσύνη, την εγκράτεια και την ταπείνωση, ώστε ηταν σε όλους πολύ αγαπητός. Νέος αφήνει πατρίδα, γένος, υπόληψη και πατρική αγάπη και έρχεται στο Άγιον Όρος. «Εισέρχεται στον ιερό Άθωνα, τον όντως χρυσό και αγαπητό Άθωνα, τον πρόξενο των καλυτέρων αγαθών σε μένα απ’ οτιδήποτε άλλο» κατά τον άγιο βιογράφο του. Τίθεται στην υπακοή σεβάσμιου και έμπειρου Γέροντος στην περιοχη των Καρυών σε κελλί Βατοπαιδινό. Στην κουρά του λαμβάνει το όνομα Σάββας. Υπόμενε καρτερικά την αυστηρότητα του Γέροντος του και τη σκληρότητα της υπερβολικής του εγκράτειας. Η πείνα, η δίψα, η ολονύκτια αγρυπνία, η ορθοστασία, η δέηση τον συνόδευαν πάντοτε. Ο αυστηρός του Γέροντα

Γερμανέ, ἀφάτου ὑπακοῆς κέρας, ἡγίασας Ἄθωνα ἱδρώτων ῥείθροις. Ο Όσιος Γερμανός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1252 μ.Χ. από φιλάνθρωπους, ευκατάστατους, ευσεβείς και πολύτεκνους γονείς. Ήταν ο τρίτος από τα οκτώ τέκνα των γονέων του. Τον κατά κόσμον Γεώργιο από μικρό τον διέκρινε «ευταξία τις και σύννοια θαυμαστή και απλότης, εύκαιρος τε σιωπή στόματος μετ’ ηρεμίας ψυχής και ήθους υποβεβηκότος τε και μετρίου, και το παν, ως ειπείν, ειρήνης και σωφροσύνης και πραότητος άγαλμα». Από μικρός αγάπησε υπέρμετρα την ησυχία, την προσευχή, την άσκηση, τη νηστεία, την αγρυπνία, την κατάνυξη, τη φιλαδελφία και φιλοπτωχία. Ο ένθεος και ενάρετος βίος του διακρινόταν με την απαθή στάση του και τη με πραότητα, υπομονή του στη σκληρή και άπρεπη στάση των ζωηρών συμμαθητών του απέναντι του στο σχολείο. Στους ταλαιπωρημένους εργάτες των κτημάτων τους συμπεριφερόταν με ιδιαίτερη στοργή. Όταν τους είδε κάποτε καταϊδρωμένους και αποκαμωμένους, τους είπε να διακόψουν την εργασία και να αναπαυθούν. Ο πατέρας

Ο Άγιος Φιλόθεος υπήρξε περίφημος λόγιος κληρικός και υπέρμαχος της ησυχαστικής διδασκαλίας του Γρηγορίου Παλαμά. Καταγόταν από αξιόλογη οικογένεια της Θεσσαλονίκης, ασπάστηκε τον μοναχικό βίο και χρημάτισε ηγούμενος της Μονής της Μεγίστης Λαύρας στο Άγιον Όρος κατά την περίοδο των ησυχαστικών ερίδων. Υπέγραψε τον Αγιορείτικο Τόμο για την υπεράσπιση της ησυχαστικής άσκησης (1339 μ.Χ.) και έγραψε δύο σημαντικούς θεολογικούς λόγους εναντίον του Γρηγορίου Ακίνδυνου. Το 1347 μ.Χ. εξελέγη μητροπολίτης Ηράκλειας της Θράκης και έλαβε μέρος στην μεγάλη σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως (1351 μ.Χ.), η οποία διακήρυξε την ορθόδοξη διδασκαλία του Γρηγορίου Παλαμά με τον περίφημο «Τόμο». Μετά την απομάκρυνση από τον θρόνο του πατριάρχη Καλλίστου Α' εξελέγη πατριάρχης (1353 μ.Χ.), αλλά μετά την αποκατάσταση του Καλλίστου, απομακρύνθηκε από τον θρόνο (1354 μ.Χ.), στον όποιο επανήλθε το 1364 μ.Χ. Κατά την δεύτερη πατριαρχία του υποστήριξε την θεολογία των ησυχαστών και αποδοκίμασε την προσπάθεια των

Εἰρηνικῶς ὕπνωσαν εἰρήνης φίλαι, Ἡ Φιλονίλλα Ζηναΐς τε αἱ δύο. Οι Αγίες Ζηναΐδα και Φιλονίλλα ήταν αδελφές μεταξύ τους και διακρίθηκαν για την έμπρακτη πίστη τους. Η καταγωγή τους ήταν από την Ταρσό της Κιλικίας. Μερικοί συναξαριστές αναφέρουν ότι ήταν συγγενείς του Αποστόλου Παύλου, αλλά τα ονόματα τους δεν έχουν κάτι το Εβραϊκό και επομένως ο ισχυρισμός αυτός δεν έχει βάση. Βέβαιο όμως είναι, ότι ήταν γυναίκες που διακρίθηκαν για τη θερμή τους πίστη, ήταν πολύ μορφωμένες και γνώριζαν την ιατρική τέχνη που εξασκούσαν με τρόπο εντελώς φιλανθρωπικό και φιλάδελφο. θεράπευαν δηλαδή δωρεάν, και έτρεχαν αυτές στους ασθενείς και όχι το αντίθετο. Η θεραπευτική τους ικανότητα ενεργούσε πάντα με επιτυχία, ενισχυόμενη από τη Θεία Χάρη. Η παροχή των ιατρικών υπηρεσιών τους, τις βοηθούσε θαυμάσια στο να εργάζονται και για την πίστη. Κοντά σε κάθε άρρωστο και στην οικογένεια αυτού, γίνονταν διδασκάλισσες του Ευαγγελίου. Παρηγορούσαν και μαλάκωναν με τα λόγια τους και τους τρόπους της χριστιανικής α

Ο Άγιος Ιωνάς υπήρξε μέγας ερημίτης, ασκητής και θαυματουργός. Απ' την παιδική του ηλικία θα πρέπει να γνώρισε τον Χριστό και τον αγάπησε. Μέσα στην αγνή και άδολη καρδιά του αποθησαύριζε με λαχτάρα κι αφοσίωση τα λόγια του Θεού, που άκουε στην εκκλησία.  Μ' αυτά μεγάλωνε. Και μ' αυτά μέρα με τη μέρα μεγάλωνε και στην καρδιά του βαθύς ο πόθος να ζήσει μια ζωή πού θα είχε σαν οδοδείκτη και σκοπό τα λόγια του Χριστού. Γι' αυτό, όταν κάποτε έμαθε πως οι άνθρωποι του Πάπα της Ρώμης γύριζαν τις χώρες της Ευρώπης και καλούσαν τους πιστούς σε εκστρατεία για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους μουσουλμάνους, πρώτος κι αυτός μαζί με τριακόσιους άλλους Έλληνες ορθοδόξους, που εργαζόντουσαν στη Γερμανία, έσπευσε να στρατολογηθεί για να συμμετάσχει στον ιερό αγώνα. Η στρατιά αυτή, που την ξέρουμε, σαν δεύτερη Σταυροφορία 1147 - 1149 μ.Χ., διαλύθηκε προτού να φθάσει στον προορισμό της. Έτσι οι τριακόσιοι αυτοί Έλληνες, που είναι γνωστοί σαν Αλαμάνοι, συνέχισαν τον δρόμο τους μ

 Eις τον Nεκτάριον. Ὁ Νεκτάριος οὐ τὸ τοῦ μύθου Λόγε, Ἀληθινὸν δέ, σῆς τρυφῆς νέκταρ πίνει. Eις τον Aρσάκιον. Τὸν Χριστὸν ἐν γῇ Ἀρσάκιος δοξάσας, Πρὸς αὐτόν ἐλθών, ἀντεδοξάσθη πλέον. Eις τον Σισίνιον. Ἀσινὲς ἦραν πνεῦμα τὸ Σισινίου, Οὐ συνιασθὲν μηχαναῖς τῶν δαιμόνων. Ο Νεκτάριος καταγόταν από την Ταρσό της Κιλικίας. Ιερός και όσιος στη ζωή, συγκλητικός στο αξίωμα. Κατά την 2η Οικουμενική Σύνοδο, μετά την παραίτηση του Γρηγορίου του Θεολόγου και την καθαίρεση του αιρετικού Πατριάρχη Μαξίμου, με κοινή ψήφο λαού και κλήρου και γνώμη του αυτοκράτορα Θεοδοσίου, αν και λαϊκός (και μάλιστα αβάπτιστος), εκλέχτηκε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης (381 - 397 μ.Χ. αφού βέβαια πρώτα βαπτίστηκε). Με μεγάλη θεοσέβεια αφού ποίμανε την εκκλησία, απεβίωσε ειρηνικά. Ο Αρσάκιος καταγόταν και αυτός από την Ταρσό της Κιλικίας και ήταν αδελφός του Πατριάρχη Νεκταρίου. Ο Αρσάκιος ήταν πρεσβύτερος της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης και κλήθηκε στον πατριαρχικό θρόνο (404 - 405 μ.Χ.) σαν διάδοχος του Ιωάννου του

Ὁ Γραπτὸς ἐν γῇ τὴν θέαν Θεοφάνης, Καὶ κλῆσίν ἐστιν ἐκθανὼν Γραπτὸς πόλῳ. Ο Όσιος Θεοφάνης ήταν αδελφός του Θεοδώρου του Γραπτού (βλέπε 27 Δεκεμβρίου) και διακρινόταν για τη μάθηση των αγίων γραφών και της Ιερής θεολογίας, αλλά και για την ακριβή γνώση των αρχαίων Ελληνικών συγγραφών. Ο Θεοφάνης το 838 μ.Χ., έθαψε με μεγάλη λύπη τον αδελφό του Θεόδωρο, όταν αυτός πέθανε στην εξορία. Κατόπιν ο Θεοφάνης εξορίστηκε στη Θεσσαλονίκη. Όταν πέθανε ο εικονομάχος βασιλιάς Θεόφιλος, ανέλαβε τη διαχείριση της βασιλικής αρχής. Ο δε Πατριάρχης Μεθόδιος, έκανε τον Θεφάνη Μητροπολίτη Νικαίας. Επιτέλεσε τα ποιμαντικά του καθήκοντα με μεγάλη ακρίβεια και πέθανε ήσυχος με τη συνείδηση του, ότι εκπλήρωσε άρτια τα καθήκοντά του προς τον Χριστό και την Εκκλησία και σαν απλός Ιερομόναχος και σαν επισκοπικός κυβερνήτης. Ο Θεοφάνης ο Γραπτός είναι από τους μεγαλύτερους Έλληνες θρησκευτικούς ποιητές και υμνογράφους του 8ου αιώνα μ.Χ., αφού συνέγραψε πολλούς κανόνες. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον Ήχος πλ α