ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 12 Νοεμβρίου 1981, απεβίωσε ο Υποστράτηγος ε.α  Δουράτσος Γεώργιος,  σε ηλικία 87 ετών και ετάφη -με στρατιωτικές τιμές- στο Κοιμητήριο του Καθολικού Ιερού Ναού του Αγίου Λουκά Ηρακλείου Αττικής. Το 2022 τα οστά του Ήρωα επέστρεψαν στην πατρίδα του την Σύρο. Μέχρι και την αποστρατεία του ο Δουράτσος έζησε κοντά στην οικογένεια του αδελφού του, Αντώνη, και των ανιψιών του μιας και ο ίδιος δεν παντρεύτηκε ποτέ. Στην Σύρο ήταν ελάχιστα γνωστός καθώς εκεί επέστρεψε ελάχιστες φορές μετά το 1912 και την αναχώρηση του από το νησί. Ενταφιάστηκε με πλήρεις στρατιωτικές τιμές στο Κοιμητήριο του καθολικού ναού Αγίου Λουκά στο Ηράκλειο Αττικής. Το 1985 τα οστά του μεταφέρθηκαν στον οικογενειακό τάφο του αδελφού του Αντωνίου στο νεκροταφείο Αναστάσεως του Πειραιά για να επιστραφούν στις 23 Οκτωβρίου 2005 σε θυρίδα στο Καθολικό νεκροταφείο του Παλαιού Ηρακλείου Αττικής, ενώ στις 10 Απριλίου 2022 έγινε η μετακομιδή τους στη Σύρο.  Υποστράτηγος ε.α. Γεώργιος Δουράτσος Διοι...

Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 13/12/1960, Σελίδα: 5 Στις 12 Δεκεμβρίου 1960, μεγάλες καταστροφές από πλημμύρες έπληξαν τον Νομό Σερρών Στο Σιδηρόκαστρο καταρρακτώδεις βροχές που έπεσαν στην περιοχή μας, έγιναν αιτία να υπερχειλίσει ο χείμαρρος Κρουσοβίτης, ο οποίος διασχίζει την πόλη μας. Τα νερά παρέσυραν το φράγμα του και κατέρρευσαν δύο διώροφες οικίες, ενώ άλλες τέσσερις έγιναν ετοιμόρροπες. Οι οικογένειες μεταφέρθηκαν από τις αστυνομικές αρχές και το στρατό σε άλλα κοντινά σπίτια. Ευτυχώς δεν σημειώθηκαν ανθρώπινα θύματα. Οι ζημιές φτάνουν το ποσό των πεντακοσίων χιλιάδων δραχμών. Στις Σέρρες ο χείμαρρος των Αγίων Αναργύρων παρέσυρε τη ξύλινη γέφυρα (του Τσέλιου).  Εφημερίδα Μακεδονία, Φύλλο: 13/12/1960, Σελίδα: 5 Οι δρόμοι της πόλης μετατράπηκαν σε χειμάρρους και πολλά σπίτια πλημμύρισαν στις συνοικίες Κιουπλιά και Καλκάνη. Από τα νερά δημιουργήθηκαν ρήγματα στα αναχώματα του Στρυμόνα και ρωγμές στη γέφυρα Μπέλιτσας στην οδό Σερρών - Νιγρίτας. Κατακλύστηκαν από τα νερ...

Στις 12 Δεκεμβρίου 1965, στον ποδοσφαιρικό αγώνα που διεξήχθη στη Θεσσαλονίκη μεταξύ του Π.Α.Ο.Κ. και του Πανσερραϊκού, η ομάδα των Σερρών πραγματοποίησε μια εξαιρετική εμφάνιση, αποσπώντας ισοπαλία 1-1. 12/12/1965 Ώρα: 15:00 3η Αγωνιστική Γήπεδο: Τούμπας (6.000) Διαιτητής: Χρήστος Κούγιας ΠΑΟΚ-Πανσερραϊκός 1-1 (78΄ Τσακίρης(αυτ)-70΄ Μπιτζίδης) Οι συνθέσεις: ΠΑΟΚ: Μουσελεμίδης, Μήτρακας, Βαλτσάνης, Γιακουμής, Θεοφανίδης, Μουρατίδης, Λέανδρος, Νικολαΐδης, Κούδας, Βασιλειάδης, Αφεντουλίδης Πανσερραϊκός: Καρυπίδης, Στεφανίδης, Χατζηπανταζής, Τσακίρης, Στοϊμένος, Κεσέογλου, Μπιτζίδης, Αποστολίδης, Σαδίκης, Ηλιάδης, Καλαποδάς

Στις 12 Δεκεμβρίου 1989 απεβίωσε ο Αθανάσιος Μαυρίδης, δικηγόρος και πολιτικός από τις Σέρρες, ο οποίος υπηρέτησε σε διάφορους σημαντικούς ρόλους στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ο Αθανάσιος Μαυρίδης (23 Ιουλίου 1910 - 12 Δεκεμβρίου 1989) ήταν Έλληνας δικηγόρος, βουλευτής, Αντιπρόεδρος Βουλής και υφυπουργός. Πρώτα χρόνια, αθλητισμός, σπουδές και δικηγορία Γεννήθηκε το 1910 στην πόλη των Σερρών. Γιος του Δημητρίου Μαυρίδη (με καταγωγή από το Μελένικο) και της Μαρίας Ζιργιώτη. Απόφοιτος του Γυμνασίου Αρρένων Σερρών, στα νεανικά του χρόνια ασχολήθηκε με τον προσκοπισμό φθάνοντας στον βαθμό του αρχηγού και τον κλασικό αθλητισμό (έπταθλο) με εξαιρετικές για την εποχή επιδόσεις, ιδιαίτερα στον δρόμο ταχύτητας 100 και 200 μέτρων (χρόνος διαδρομής 100 μέτρων: 11’’ και 1/10 και 200 μέτρων: 23’’ 5/11) σε αγώνες της Καβάλας και στα άλματα απλούν (6,38 μέτρα) και τριπλούν (12,80 μέτρα) σε αγώνες των Σερρών. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και άσκησε τη δικηγορία στο Πρωτοδι...

Στις 12 Δεκεμβρίου 1952 κυκλοφόρησε η εφημερίδα «Μαθητικός Παλμός», η οποία αποτέλεσε σημαντική πρωτοβουλία των μαθητών του Γυμνασίου Αρρένων Σερρών. Η έκδοση αυτή ήταν μια έκφραση της μαθητικής δημιουργικότητας και της ανάγκης για επικοινωνία και προβληματισμό της εποχής. Διευθυντής της εφημερίδας ήταν ο καθηγητής Τάσος Δ. Καψιδέλης, ενώ η εκτύπωση πραγματοποιήθηκε στο τυπογραφείο του Ι. Σαμαρά στη Δημοτική Στοά. Η εφημερίδα ήταν τετρασέλιδη, διαστάσεων 31x43 εκ., με κόστος 1000 δραχμές το τεύχος. Στη σύνταξή της συμμετείχαν μαθητές όπως οι: Νίκος Μανούσκας, Ρούλης Κύρου, Νίκος Μπαλάνος, Κύρος Σπυρόπουλος, Π. Παπαδόπουλος, Σ. Παπαντωνίου, Γ. Παπαηλιού και Γιαννούλη Μπαλάνου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε το διήγημα που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στη δεύτερη σελίδα, με τίτλο «Η εξιλέωση ενός ιερόσυλου», γραμμένο από τον αργότερα αδικοχαμένο ποιητή Τάσο Μανθόπουλο, αποδεικνύοντας την πρώιμη λογοτεχνική ευαισθησία των συντελεστών.

Στις 12 Δεκεμβρίου 1937, στις 11:30 το πρωί, πραγματοποιήθηκε πανηγυρική τελετή για τα εγκαίνια του νέου Δημοτικού Μεγάρου των Σερρών. Βασίλης Τζανακάρης : Το Δημοτικό μέγαρο (Μπελιντιέ) της πόλης των Σερρών στα χρόνια του Μεσοπολέμου αλλά (ίσως και μερικά πριν από αυτά). Βρισκόταν στη σημερινή οδό Γεωργίου Παπανδρέου λίγο πριν από την πλατειούλα του παλιού στρατιωτικού φούρνου. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄30 το κτίριο αγοράστηκε από τον επιχειρηματία Κωνσταντίνο Νάσιουτζικ ο οποίος στον πρώτο όροφο εγκατέστησε τα γραφεία της υδροηλεκτρικής εταιρείας του ενώ χρησιμοποίησε τον δεύτερο ως κατοικία. Φωτογραφία Βασίλης Τζανακάρης

Στις 12 Δεκεμβρίου 1933, στο θέατρο Κρόνιον των Σερρών, ξεκίνησε τις παραστάσεις του ο θίασος της Αλίκης Μουσούρη με το θεατρικό έργο «Η Μεγάλη Στιγμή», γραμμένο από τον Αλέκο Λιδωρίκη. Αλίκης Μουσούρη Από τα τρία της χρόνια στη σκηνή.. Γεννήθηκε στο Παρίσι το 1907. Κόρη του σπουδαίου θεατρικού επιχειρηματία Κώστα Θεοδωρίδη και της μεγάλης πρωταγωνίστριας Κυβέλης. Έκανε τα πρώτα βήματα της στην σκηνή σε ηλικία τριών χρόνων στο έργο του Ζωρζ Φεϊντώ «Το καθάρσιο του μπέμπη» στο θίασο της μητέρας της… Ήταν τόσο βέβαιο πως θα έμενε στο θέατρο που κανείς τότε δεν είχε αναρωτηθεί ποιο θάταν το μέλλον της μικρούλας Αλίκης. Σπούδασε θέατρο στο Κονσερβατουάρ του Παρισιού και τα καλοκαίρια ερχόταν στην Ελλάδα και έπαιζε στο θίασο της Κυβέλης. Πριν τα είκοσι χρόνια της έκανε την πρώτη μεγάλη επιτυχία της στο έργο «Το μελτεμάκι» που είχε γράψει για εκείνη ο Παντελής Χορν [Όπως για εκείνη έγραψε ο Ξενόπουλος την «Ανιέζα» και ο Δημήτρης Μπόγρης «Το μπουρίνι» και τις «Φουσκοθαλασσιές»]. Στο θίασο της...

Στις 12 Δεκεμβρίου 1926, έκανε πρεμιέρα στο θέατρο Πάνθεον Σερρών η οπερέτα «Δράμαλη – Πατρικίου» με τη μεγάλη επιτυχία του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, «Μακρής Κοντός & Σία, εις πράξεις τρεις». Η πρώτη παράσταση δόθηκε στις 5:30 μ.μ., συγκεντρώνοντας το ενδιαφέρον του κοινού. Το ίδιο βράδυ, ο θίασος παρουσίασε και την οπερέτα των Α. Μαρτίνου και Ι. Πρινέα «Η Απάχισσα των Αθηνών», επιβεβαιώνοντας τη δυναμική της εποχής στην άνθηση του μουσικού θεάτρου. Οι παραστάσεις αυτές αποτελούν σημαντικό σταθμό για τη θεατρική και μουσική δημιουργία του μεσοπολέμου. Σταματοπούλου-Πατρικίου Λέλα Πατρικίου Λέλα. Ηθοποιός.— Γενν. Αθήνα.— Πρώτη εμφάνιση: «Πανόραμα» (Θ. Σαμαρτζή, 1919). Στο ίδιο Θέατρο (1919 - 22): «Απάχηδες των Αθηνών» (Τιτίκα), «Κορίτσι της γειτονιάς» (Κάκια), στο θ. Λεπενιώτη (1923): «Περουζέ», στο θ. Παπαϊωάννου (1923 - 25): «Χορός της τύχης», στο θ. Σπόρου Πατρικίου (1925): «Εύθυμη χήρα», «Εύα», στην οπερέτα Αφεντάκη (1925-26), στο θ. Πατρικίου - Δράμαλη (1926 - 29): «Μακρύς, Κοντό...

Έκθέσεις του Πρόξενου Σακτούρη,  Στις 12 Δεκεμβρίου 1906, Βούλγαροι κομιτατζήδες επιτέθηκαν στα σπίτια των Ελλήνων προκρίτων και του ιερέα της Κλεπούσνας (σημερινής Αγριανής). Η σύγκρουση ήταν ιδιαίτερα σφοδρή. Ο ιερέας κατάφερε να διαφύγει, αλλά το σπίτι του κάηκε, με αποτέλεσμα η πρεσβυτέρα Φωτεινή Παπαφιλίππου να βρει μαρτυρικό θάνατο. Μια δραματική σκηνή εκτυλίχθηκε στο σπίτι του Έλληνα προκρίτου Καριοφύλλη, όπου κατοικούσαν τρεις οικογένειες. Παρότι τα γυναικόπαιδα διέφυγαν, οι γονείς του Καριοφύλλη αρνήθηκαν να γίνουν εξαρχικοί και υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο. Ανάλογη τραγωδία σημειώθηκε στο σπίτι του Άγγελου Αντωνίου, ο οποίος δολοφονήθηκε μαζί με τη σύζυγό του, τη νύφη του και το εγγόνι του. Παρά την άφιξη των Τουρκικών αρχών και την παρουσία Γάλλων αξιωματικών της διεθνούς Χωροφυλακής, η τραγική κατάσταση δεν μπόρεσε να ανατραπεί, αφήνοντας πίσω της σκηνές φρίκης και βαθιά θλίψη. Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗΝ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟ 1907 (ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΞΕΝΟΥ ΣΑΚΤΟΥΡΗ) ΕΚ...

Το 1904 ο αρχικομιτατζής Ντόντσιος προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αφαιρέσει την Ελληνική Εθνική ταυτότητα από τους Σταρτσοβίτες Στις 12 Δεκεμβρίου 1904, εισέβαλαν στο χωριό Στάρτσιοβον 94 κομιτατζήδες υπό την ηγεσία του Ζλάτκου Ντόντσιο, κατέλυσαν στην οικία του Προέδρου της Κοινότητας, τον εξανάγκασαν να συγκαλέσει τους προύχοντες του χωριού και ζήτησαν την παράδοση του διδακτικού προσωπικού του ελληνικού σχολείου που αποτελούνταν από τον δάσκαλο Αντώνιο Πλουμή και τη δασκάλα Φωτεινή Παπαδημητρίου. Οι χωρικοί προέβαλαν το επιχείρημα, ότι η παράδοση και η τυχόν εξόντωση των δασκάλων θα τους εξέθετε ενώπιον των τουρκικών αρχών, υποσχέθηκαν όμως να τους αποπέμψουν και να προσχωρήσουν στο σχίσμα δεχόμενοι Βουλγάρους δασκάλους και ιερείς. Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Μελενίκου Ειρηναίος, αποδέκτης ενός μακροσκελούς υπομνήματος, ενήργησε αποτελεσματικά και πέτυχε τη μόνιμη εγκατάσταση στο χωριό στρατιωτικού αποσπάσματος. Έτσι, τις εορτές των Χριστουγέννων ο δημοδιδάσκαλος και η δημοδιδασκάλισσα ...

Η Αγία Abra έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ. (περί το 343 - 360 μ.Χ.) και ήταν κόρη του Αγίου Ιλάριου Επισκόπου Πικτώνων (βλέπε 13 Ιανουαρίου). Η Αγία Abra γεννήθηκε προτού ο πατέρας της βαπτιστεί Χριστιανός και γίνει επίσκοπος. Κατόπιν συμβουλής του ιδίου, έγινε μοναχή και κοιμήθηκε οσιακά..

Η Αγία Ευφημιανή είναι άγνωστη στους Συναξαριστές. Η μνήμη της αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο σελ. 120 συνοδευμένη με αυτή της αγίας Φοίβης, επίσης άγνωστης Αγίας

 Μισῶ τὰ τῆς γῆς Ἄγγελοι δέξασθέ με, Ἀμωναθᾶς ὁ θεῖος ἐκλείπων λέγει. Ο Όσιος Αμωναθάς απεβίωσε ειρηνικά..

 Τὸν Συνετὸν κτείνουσι ἄφρονες ξίφει, Τὸν εὐσεβῆ τιμῶντα πίστιν ἐμφρόνως. Ο Άγιος Συνετός μαρτύρησε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στη Ρώμη, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αυρηλιανός. Ο Συνετός ήταν αναγνώστης της εκκλησίας της Ρώμης, που τον έκανε ο Άγιος Πάπας Ξύστος (βλέπε 10 Αυγούστου). Συνελήφθη και διατάχθηκε να θυσιάσει στα είδωλα. Αρνήθηκε όμως και βασανίστηκε σκληρά με μαστίγια από νεύρα βοδιών και έπειτα φυλακίστηκε. Παρ' όλα αυτά, παρέμεινε στη Χριστιανική του ομολογία και έβαλαν στο σώμα του πυρακτωμένα σίδερα. Επειδή όμως δεν κατάφεραν τίποτα, τελικά τον αποκεφάλισαν

 Πώς ουκ έμελλεν είναι και τα θηρία, Aλεξάνδρω τιθασσά τω Xριστού θύτη. Ὁ Ἀλέξανδρος, εἷς ὢν τῶν θυηπόλων, Ἄνευ αἵματος, εἷς ἦν καὶ τῶν Μαρτύρων. Ο Άγιος Αλέξανδρος έζησε στα τέλη του 2ου μ.Χ. αιώνα μέχρι τα μέσα του 3ου και έκανε μαθητής του Κλήμεντος του Αλεξανδρέως. Διέπρεψε στις σπουδές του και διακρίθηκε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Αργότερα αποδείχτηκε επίσκοπος της Φλανιάδος στην Καππαδοκία. Η εκεί δράση του, τον λάμπρυνε ακόμα περισσότερο. Και επειδή ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Νάρκισσος (βλέπε 7 Αυγούστου) ήταν υπέργηρος (116 ετών), προσέλαβε βοηθό επίσκοπο τον Αλέξανδρο και συγχρόνως διάδοχο του. Όταν λοιπόν ο Νάρκισσος πέθανε μαρτυρικά, ο Αλέξανδρος ανέλαβε τον επισκοπικό θρόνο Ιεροσολύμων. Από τη θέση αύτη ο Αλέξανδρος αγωνίστηκε για την πίστη, φώτισε και οικοδόμησε το λαό, μερίμνησε συγχρόνως για την ίδρυση βιβλιοθήκης στην Ιερουσαλήμ, στην οποία μάζεψε πολλά εκκλησιαστικά και θεολογικά συγγράμματα, για να βοηθήσει τις μελέτες των νεοτέρων κληρικών. Το 251 μ.Χ., κατά τον δι...

Ο Όσιος Ιωάννης (ή Ιωακείμ) έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου (1282 - 1328 μ.Χ.) και Ανδρόνικου Γ' (1328 - 1341 μ.Χ.). Δύο χρόνων έμεινε ορφανός από γονείς και τον πήρε ο θείος του, μοναχός, ονόματι Ιωαννίκιος και τον ανέθρεψε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου. Όταν ήλθε σε κατάλληλη ηλικία, έγινε Ιερέας και λόγω της μεγάλης του αρετής, εκλέχτηκε επίσκοπος Ζιχνών. Όταν πέθανε ο θείος του, παραιτήθηκε από την επισκοπή και έμεινε στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου. Επεξέτεινε τη Μονή αυτή, που βρισκόταν κοντά στο Μενοίκιο όρος της Ανατολικής Μακεδονίας, βορειανατολικά των Σερρών και έκτισε μεγαλοπρεπή Ναό στο όνομα του Βαπτιστή Ιωάννη. Εκεί θεάρεστα αφού έζησε και πρόσφερε πολλά στην περιοχή, απεβίωσε ειρηνικά την 12η Δεκεμβρίου 1333 μ.Χ.

Ο Άγιος Φίννιαν (Finnian) του Κλονάρτ (Clonard), ο θαυματουργός ήταν ο ιδρυτής, Ηγούμενος και Σχολάρχης της ένδοξης μονής-σχολής Κλονάρτ της Ιρλανδίας.

Δεν έχουμε λεπτομέριες για τον βίο του Ρώσου μοναχού Θεράπων του Μονζέσκιϋ (Monza), παρα μόνο ότι κοιμήθηκε το 1597 μ.Χ.

Ὁ θαυματουργὸς κἂν τέθνηκε Σπυρίδων, Τοῦ θαυματουργεῖν οὐκ ἔληξεν εἰσέτι. Ἀμφὶ δωδεκάτην Σπυρίδων βίοτον λίπε τόνδε. Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα - σημερινή Τρεμετουσιά - όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη. Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός. Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών. Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα, όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου. Μετά από πολλές πιέσεις, χειροτονήθηκε ιερέας. Και πράγματι, υπήρξε αληθινός ιερέας του ...