ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Ο Όσιος Συμεών ο Ευλαβής   επίσης γνωστός ο Συμεών ο Στουδίτης,ή Συμεών ο Ευσεβής και μερικές φορές ως Συμεών ο Πρεσβύτερος, ήταν σημαντικός μοναχός της Μονής Στουδίου στην Κωνσταντινούπολη κατά τον 10ο αιώνα. Ήταν ο πνευματικός πατέρας ή δάσκαλος του Συμεών του Νέου Θεολόγου.  Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του. Γεννήθηκε γύρω στο 918 μ.Χ. και έγινε μοναχός στη Μονή Στουδίου το 942, εξού και ονομάζεται «ο Στουδίτης». Πέθανε το 986 ή το 987. Σαράντα κεφάλαια στο βιβλίο Patmiacus 427, όλα σχετικά με την πνευματική ζωή, του αποδίδονται ως «Συμεών ο ευλαβής». Τα γραπτά του μαρτυρούν την πρακτική του προσέγγιση στην πνευματική ζωή, ενώ άλλα γραπτά από εκείνη την εποχή τον περιέγραφαν ως διά Χριστόν σαλό. Ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος τον τιμούσε ως άγιο, γεγονός που προκάλεσε την επίπληξη ιεραρχών που ένιωσαν ότι ο νεότερος Συμεών τιμούσε κάποιον που αυτοί θεωρούσαν λιγότερο άγιο.  Η μνήμη του αποσιωπάται από τους Συναξαριστές. Μνημονεύεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Γεδεών σελ. 220.

Ο Προφήτης Ααρών, (εβραϊκά: אַהֲרֹן) ήταν υιός του Αμράμ και της Ιωχαβέδ και υπήρξε ο πρώτος Αρχιερέας του Ισραήλ. Καταγόταν από τη φυλή Λευί και ήταν μεγαλύτερος αδερφός του Μωυσή και της Μαριάμ. Νυμφεύτηκε την Ελισάβετ, με την οποία απέκτησε 4 γιούς: τον Ναδάβ, τον Αβιού, τον Ελεάζαρ και τον Ιθάμαρ.. Γεννήθηκε στην Αίγυπτο. Ήταν ικανός στον λόγο και αυτός ήταν ο λόγος που ο Μωυσής, που ήταν βραδύγλωσσος, όταν πήρε εντολή απ' τον Θεό να παρουσιαστεί στον Φαραώ και να του ζητήσει την απελευθέρωση του λαού του Ισραήλ, είχε μαζί του τον Ααρών. Αρχηγός βέβαια των Ισραηλιτών ήταν ο Μωυσής. Ο Ααρών ήταν ο βοηθός του. Η Παλαιά Διαθήκη τον ονομάζει δεξί χέρι και φωνή του Μωυσή. Ο Ααρών προσπάθησε να πείσει τον Φαραώ να αφήσει τους Ισραηλίτες να φύγουν για την πατρίδα τους. Ο Φαραώ αρνήθηκε κι έκανε ακόμα σκληρότερη την τυραννία. Ο Ααρών παρουσιάστηκε και πάλι στον Φαραώ. Μα αυτός και πάλι αρνήθηκε. Τότε ο Ααρών, με τη δύναμη του Θεού, άφησε το ραβδί του κι αυτό έγινε φίδι, που κινούσε απε

Ὁ Γρηγόριος ἐκ μέσου μὲν τοῦ βίου. Ἐν τῷ μέσῳ δὲ τοῦ χοροῦ τῶν Ἀγγέλων. Ο Όσιος Γρηγόριος ο Α' Διάλογος Πάπας Ρώμης (Papa Gregorio I, 540 - 12 Μαρτίου 604), κοινώς γνωστός ως Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας, ήταν Πάπας Ρώμης της Χριστιανικής Εκκλησίας, από τις 3 Σεπτεμβρίου του 590 έως τον θάνατό του το 604. Είναι ο Ποντίφηκας με τον οποίο ξεκινά η μεσαιωνική περίοδος της Δυτικής Εκκλησίας. Στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία η μνήμη του τιμάται στις 3 Σεπτεμβρίου. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους Πατέρες της Εκκλησίας. Είναι επίσης και οι εισηγητής του γρηγοριανού μέλους ως μουσικής των ιερών ακολουθιών της Δυτικής Εκκλησίας, το οποίο φέρει και το όνομά του. Στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι γνωστός ως Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος και η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαρτίου. Στην Ανατολή του δόθηκε η προσωνυμία Διάλογος, εξαιτίας ενός ομώνυμου έργου του ("Liber Dialogorum" - Βιβλίο Διαλόγων). Η ζωή του Ο Γρηγόριος, Πάπας από το 590 έως το 604, και ο τελευταίος των λατίνων Πατέρων της Δυτική

 Θεόφανες, φάνηθι πιστοῖς προστάτης, Τιμῶσι πιστῶς σὸν μετ' εἰρήνης τέλος, Δωδεκάτῃ φθινύθοντος ἀπῆρε βίου Θεοφάνης. Ο Όσιος Θεοφάνης ο Ομολογητής,ς (περ. 760 - 12 Μαρτίου 817 ή 818 ήταν Βυζαντινός μοναχός (ηγούμενος) και χρονογράφος, υπέρμαχος της εικονολατρίας. Γεννήθηκε περί το 760 μ.Χ. και καταγόταν από πλούσια και αριστοκρατική γενιά. Έμεινε ορφανός από τον πατέρα του Ισαάκ και τον μεγάλωσε η μητέρα του Θεοδότη. Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία, χωρίς να το θέλει, και έζησαν με τη σύζυγό του Μεγαλώ (μετέπειτα μοναχή Ειρήνη) για 8 χρόνια εν παρθενία. Κατόπιν συμφώνησαν με τη σύζυγό του (στα χρόνια της βασιλείας Ειρήνης της Αθηναίας και του υιού της Κωνσταντίνου) να ακολουθήσουν και οι δύο το μοναχικό βίο. Έλαβε το μοναχικό σχήμα στο μοναστήρι Πολίχινον (ή Πολυχρόνιον) στο όρος Σιγριανή, κοντά στην Κύζικο, στην μικρασιατική πλευρά της θάλασσας του Μαρμαρά, όπου αργότερα έγινε ηγούμενος. Ο Ναός της του Θεού Σοφίας στη Νίκαια της Μικράς Ασίας, όπου συνήλθε η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος το 7