ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Φωτο αρχείου : Mέλη τoυ Δημοτικού Συμβουλίου Σερρών περιόδου 1987-1990 φωτογραφίζονται στα σκαλιά της Νομαρχίας Σερρών, με την ευκαιρία της επίσκεψής τους στον τότε Νομάρχη. Ιανουάριος 1987. Στο κέντρο της πρώτης σειράς ο αείμνηστος δήμαρχος Σερρών Ανδρέας Ανδρέου. Οι Δημοτικές και Κοινοτικές εκλογές του 1986 ήταν οι τέταρτες αυτοδιοικητικές εκλογές από την μεταπολίτευση και πραγματοποιήθηκαν στις 12 Οκτωβρίου 1986, ενώ ο δεύτερος γύρος όπου δεν συγκεντρώθηκε το απαιτούμενο ποσοστό εκλογής από κανέναν εκ των υποψηφίων, στις 19 Οκτωβρίου 1986. Ο αριθμός των δήμων στους οποίους διεξήχθησαν οι εκλογές ανήλθε στους 303, των κοινοτήτων στις 6.000 (από αυτές, οι 21 με πληθυσμό άνω των 5.000 κατοίκων), ενώ το σύνολο των εκλεγμένων δημάρχων, κοινοταρχών, δημοτικών, κοινοτικών και συνοικιακών συμβούλων ανήλθε στους 58.000. Το εκλογικό σύστημα παρέμεινε το ίδιο με των προηγούμενων εκλογικών αναμετρήσεων, με τους υποψήφιους δημάρχους να πρέπει να συγκεντρώσουν το 50% + μία ψήφο σε σχέση με τα έγκ

Στις 12 Οκτωβρίου 1963, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μίλησε στην πλατεία «Κρονίου» ενόψει των εκλογών της 3ης Νοεμβρίου 1963. Αυτή η ομιλία είχε μεγάλη σημασία για την πολιτική σκηνή της εποχής, καθώς οι εκλογές θα καθόριζαν την κατεύθυνση της χώρας μετά από μια περίοδο πολιτικής αστάθειας. Η Ε.Ρ.Ε. (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση) διεκδικούσε την εξουσία και η παρουσία του Καραμανλή ήταν καθοριστική για την προεκλογική εκστρατεία. Η εφημερίδα Μακεδονία έγραψε: Σέρρες, 12. - Ουδέποτε ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε., κ. Καραμανλής, και τα στελέχη του κόμματός του δεν ένιωσαν τόση απογοήτευση, όσο σήμερα. Η συγκέντρωση στην πλατεία Κρονίου, όπου μίλησε ο αρχηγός της Ε.Ρ.Ε., ήταν τόσο πενιχρή που στην ουσία σήμαινε αποδοκιμασία του λαού των Σερρών. Παρά το γεγονός ότι διατέθηκαν, όπως συνήθως, λεωφορεία για να μεταφέρουν αγρότες από την ύπαιθρο, εντούτοις μόνο κατάφεραν να φέρουν στη συγκέντρωση περίπου 2.000 άτομα, από τα οποία πολλά ήταν παιδιά και νεάνιδες. Οι αγρότες αρνήθηκαν να επιβιβαστούν στα λεωφορ

  Στις 12 Οκτωβρίου 1947, στον ποδοσφαιρικό αγώνα που διεξήχθη για το Κύπελλο Ελλάδας μεταξύ του "Απόλλων και του "Ορφέα" Σερρών", ο "Απόλλων" νίκησε με σκορ 2-0.

Φωτό αρχείου, Μνημείο στα Κάτω Κερδύλια Στις 12 Οκτωβρίου 1941 το 382ο Σύνταγμα Πεζικού της Βέρμαχτ προχώρησε σε επιχείρηση στα Άνω και Κάτω Κερδύλια, συγκέντρωσε και ανέκρινε τους κατοίκους και αναζήτησε όσους είχε κατονομάσει ο Κίκηρας χωρίς όμως να τους βρει. Κατά τη διάρκεια των ερευνών εκτέλεσε τον Κωνσταντίνο Ψαρρά στο Κάτω Κερδύλιο, πυρπόλησε ορισμένα σπίτια ανταρτών και συνέλαβε μερικά άτομα. Στους συγκεντρωμένους κατοίκους δηλώθηκε ότι θα πρέπει να απέχουν από οποιαδήποτε βοήθεια προς τους αντάρτες γιατί αλλιώς θα έκαιγαν όλα ανεξαιρέτως τα σπίτια των χωριών και θα εκτελέσουν όλους τους άνδρες κατοίκους. Οι κάτοικοι φοβήθηκαν και δημιούργησαν μια επιτροπή που αποτελούταν από τον πρόεδρο του Άνω Κερδυλίου, το γραμματέα και τον κοινοτικό σύμβουλο και η οποία στις 16 Οκτωβρίου 1941 πήγε στη Θεσσαλονίκη και υπέβαλε αίτηση στη Γενική Διοίκηση για να διαβιβαστεί στη συνέχεια στις γερμανικές αρχές. Στην αίτηση αυτή η επιτροπή επικροτούσε τις τελευταίες γερμανικές επιχειρήσεις και ζητ

Στις 12 Οκτωβρίου 1915, κυκλοφόρησε η εφημερίδα "Τηλέγραφος", που είχε υπότιτλο "Εφημερίς των Σερρών καθημερινή". Ήταν δισέλιδη σε σχήμα 26Χ37, με ιδιοκτήτη το Φώτη Νούλη και διευθυντή το Ν.Γ. Μπενάκη. Η εφημερίδα τυπωνόταν στο τυπογραφείο Χ.Α. Γουσίου και αποσκοπούσε στην ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας των Σερρών.

Στις 12 Οκτωβρίου 1908, ο Βούλγαρος αρχικομιτατζή Τόντορ Πανίτσα προσπάθησε να επηρεάσει τους κατοίκους της Αλιστράτης ώστε να ψηφίσουν υπέρ ενός Βούλγαρου αντιπροσώπου κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης εκλεκτόρων για το Οθωμανικό Κοινοβούλιο.   Ντελιράντεφ, Σαντάνσκι και Πάνιτσας το 1908. Όταν οι κάτοικοι ενημερώθηκαν για την παρουσία του, εξαγριώθηκαν και σχημάτισαν επιτροπή με επικεφαλής τον διευθυντή του Ορφανοτροφείου, Διόδωρο Καράτζη, ζητώντας την απέλαση του Πανίτσα από τον αρμόδιο αστυνομικό υπάλληλο.  Παρά την υπόσχεση του αστυνομικού, η καθυστέρηση του οδήγησε σε διαδήλωση έξω από το σπίτι του Πανίτσα, όπου συγκεντρώθηκαν πάνω από 800 άτομα φωνάζοντας συνθήματα κατά του. Τελικά, η ένταση ανάγκασαν τον αστυνομικό να διατάξει την απομάκρυνση του Πανίτσα από την περιοχή. Η Αλιστράτη είναι γνωστή για την συμετοχή της στον Μακεδονικόα Αγώνα, Φυσικά στην Αλιστράτη υπήρχαν και αρκετοί Έλληνες που μεταπήδησαν στην Βουλγάρικη εξαρχία και μερικοί εξαυτών εκπαιδευόταν από τους Βουλγάρους, Ή

Στις 12 Οκτωβρίου 1537 ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν Α΄ ο Νομοθέτης, ενώ επέστρεφε στην Κωνσταντινούπολη από την εκστρατεία του στο νησί της Κέρκυρας, πέρασε από την πόλη των Σερρών και αναπαύτηκε για ένα χρονικό διάστημα. Ο Σουλεϊμάν Α΄ είχε φέρει και τους Εβραίους στις Σέρρες. Οι ελάχιστοι, το 5% Εβραίοι που κατοικούσαν στις Σέρρες είχαν μεταφερθεί από αυτόν (1520-1566) από τη Βουδαπέστη στις αρχές της βασιλείας του. Οι Εβραίοι αυτοί μιλούσαν ισπανικά και γερμανικά. Ο Σουλεϊμάν Α΄ (I. Süleyman, 6 Νοεμβρίου 1494 – 7 Σεπτεμβρίου 1566), κοινώς γνωστός ως Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής στον δυτικό κόσμο και "Κανουνί" (ο Νομοθέτης) στο βασίλειό του, ήταν ο δέκατος σουλτάνος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, από το 1520 έως τον θάνατό του το 1566[3]. Κατά τη βασιλεία του η Οθωμανική αυτοκρατορία έφτασε στη μέγιστη γεωγραφική της επέκταση και στο απόγειο της δύναμής της. Θεωρείται ότι υπήρξε ο επιφανέστερος των σουλτάνων απο όλους τους σουλτάνους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. O Σουλεϊμάν ο Μεγαλ

Ο ναός της Παναγίας Ελευθερώτριας βρίσκεται στο λόφο «Πατρίς». Ο ναός ήταν τάμα του νησιού για την απελευθέρωσή του από τους Γερμανούς καθώς στο λόφο αυτό είχαν σκοτωθεί λόγω ναρκοθετήσεων πολλοί Σαλαμίνιοι. Στα ερείπια των γερμανικών πυροβολείων χτίστηκε ο ναός το 1998 μ.Χ. εις ανάμνηση της απελευθέρωσης του νησιού απ’ τους Γερμανούς στις 12 Οκτωβρίου 1944 μ.Χ. Για αυτό το λόγο ονομάστηκε και Ελευθερώτρια και πανηγυρίζει τη 12η Οκτωβρίου.

Οι Άγιοι Βαλάντιος, Βαρλαάμ, Βαρνάβας ο μοναχός, Βασίλειος ο επίσκοπος, Γεώργιος ο Βαβατσινιώτης, Γεώργιος ο επιτηδειώτης, Γεώργιος ο περαχωρίτης, Γεώργιος ο Σαλαμάνης, Δημητριανός ο επίσκοπος, Ειρηνικός ή Αρνιακός, Ελπίδιος, Επαφρόδιτος είναι από τους 300 Αλαμανούς Κυπρίους Αγίους. Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο τους.

 Mάχου προς εχθρούς Aνδρόμαχε Kυρίου, Kακ του πυρός σύνθνησκε τω Διοδώρω. Οι Άγιοι Ανδρομάχος και Διόδωρος μαρτύρησαν δια πυρός.

 Παθών Iάσων τας βάρεις καταστρέφει, Πύργους εγείρας αρετών προ του τέλους. Ο Άγιος Ιάσων ήταν επίσκοπος Δαμασκού και απεβίωσε ειρηνικά.

Iουβεντίνος Mαξίμω τμηθείς άμα, Xορώ συνήφθη Mαρτύρων συν Mαξίμω. Οι Άγιοι Ιουβεντίνος και Μάξιμος (ή Μαξιμίνος) έζησαν επί Ιουλιανού του Παραβάτου (361 μ.Χ.) και ο Ιερός Χρυσόστομος πλέκει ιδιαίτερο εγκώμιο στους δύο αυτούς μάρτυρες. Κάποτε έτυχε να βρίσκονται σ' ένα συμπόσιο στρατιωτών (ίσως διότι και αυτοί ήταν στρατιώτες) και κατά τη συζήτηση, οι Άγιοι αυτοί, διαμαρτύρονταν για τα κακά που ο βασιλιάς διέπραττε εναντίον των χριστιανών. Αυτό όμως, το είπε κάποιος στον βασιλιά Ιουλιανό τον Παραβάτη, με αποτέλεσμα αυτός, να δημεύσει την περιουσία των δύο Αγίων και να τους κλείσει φυλακή. Επειδή όμως η φυλακή είχε γίνει εκκλησία από τις συχνές και ομαδικές επισκέψεις των χριστιανών, για ν' ακούσουν τα λόγια των δύο Αγίων και να διδαχθούν, ο Ιουλιανός λοιπόν, έδωσε διαταγή και τη νύχτα, κρυφά, στρατιώτες πήγαν και τους αποκεφάλισαν. Τα σώματα τους τα πήραν οι χριστιανοί και τα έθαψαν με την αρμόζουσα τιμή.

 Eις βουν απανθείς έμπυρον βεβλημένη, Eν ουρανώ δε λαμπρόν ανθείς Aνθία. Η Αγία Ανθία βρήκε μαρτυρικό θάνατο μέσα σε χάλκινο πυρακτωμένο βόδι.

Oυ μαλθακόν τι Mαλφεθά βλέπειν έχει, Tόξου κατ’ αυτής ευτόνως τεταμμένου. Η Αγία Μαλφεθά μαρτύρησε, αφού τη θανάτωσαν με τοξευόμενα βέλη.

 O Θεόδοτος γήινον λιπών θρόνον, Tον λαμπρόν εύρε της άνω δόξης θρόνον. Ο Άγιος Θεόδοτος ήταν επίσκοπος Εφέσου και απεβίωσε ειρηνικά.

 Tέθνηκεν ανδρών εβδομηκοντάς ξίφει, Θνήσκειν ετοίμων ει δέοι και πολλάκις. Μαρτύρησαν όλοι δια ξίφους. Μάλλον πρόκειται για τους ίδιους μάρτυρες της 30ής Σεπτεμβρίου αφού έχουν το ίδιο δίστιχο.

 Hγείτο λαιμού την τομήν ασπασίαν, H καλλίνικος Mάρτυς Aναστασία. Η Αγία Αναστασία έζησε στα χρόνια των βασιλέων Δεκίου και Βαλεριανού (250 μ.Χ.). Καταγόταν από τη Ρώμη και μόναζε σ' ένα Μοναστήρι μαζί με άλλες παρθένες. Αυτή λοιπόν καταγγέλθηκε ότι είναι χριστιανή και οδηγήθηκε μπροστά στον ηγεμόνα με σιδερένια αλυσίδα και χτυπήθηκε άγρια στο πρόσωπο. Κατόπιν, αφού τη γύμνωσαν, με μαρτυρικό τρόπο την έκαιγαν, ενώ στη φωτιά έχυναν πίσσα, λάδι και θείο. Έπειτα την κρέμασαν σ' ένα ξύλο και έκοψαν τους μαστούς της. Στη συνέχεια έβγαλαν από τη ρίζα τα νύχια της, έκαψαν τα χέρια και τα πόδια της, ξερίζωσαν τα δόντια της και στο τέλος την αποκεφάλισαν, παίρνοντας έτσι το αμάραντο στεφάνι του Μαρτυρίου.

 Μέλη Δομνῖνα καὶ περ ἐξαρθρουμένη, Οὐκ ἦν ἀληθῆ πίστιν ἐξαρνουμένη. Η Αγία Δομνίνα αξιώθηκε τον μαρτυρικό θάνατο επί Διοκλητιανού (286 μ.Χ.) Τη συνέλαβε ο έπαρχος Λυσίας και την απείλησε άγρια, με την ιδέα ότι η γυναικεία της φύση δεν θα τολμήσει να εκτεθεί στα μαρτυρία. Πολύ περισσότερο μάλιστα αφού έπασχε και από χρόνια βαριά αρρώστια. Αλλά έπεσε πολύ έξω. Η Δομνίνα επέδειξε τη μεγαλύτερη ηρωική γενναιότητα. Έμεινε με σταθερότητα στην ομολογία του Χρίστου και καταφρόνησε τα μαστίγια, με τα οποία χτύπησαν σκληρά και άγρια τη σάρκα της. Κατόπιν της έσπασαν τα κόκαλα και τις αρθρώσεις, και έτσι παρέδωσε την άγια ψυχή της στο Θεό.

Η επωνυμία της ιεράς εικόνας της Παναγίας, Ιβηρίτισσα, οφείλεται στην Ιερά Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους, όπου η ιερή εικόνα έφθασε κατά τρόπο θαυματουργικό το έτος 999 μ.Χ., αφού επέπλεε επάνω στα κύματα της θάλασσας. Το έτος 1648 μ.Χ., μετά από επιθυμία του Πατριάρχου της Ρωσίας Νίκωνος, έφεραν στη Μόσχα πανομοιότυπο αντίγραφο της ιεράς εικόνος. Η εικόνα τιμάται, επίσης, στις 12 Φεβρουαρίου., ημέρα κατά την οποία έφθασε στη Μόσχα και την Τρίτη της Διακαινησίμου.

Με την υπ' αριθμ. 22/30 Σεπτεμβρίου 1999 εγκύκλιο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών καθιερώνεται κατά την 12η Οκτωβρίου εκάστου έτους, μαζί με τα ελευθέρια της πόλεως των Αθηνών από τον γερμανικό ζυγό, να εορτάζεται και η Σύναξη «πάντων των εν τη πόλει των Αθηνών και των περιχώρων διαπρεψάντων αγίων αποστόλων, ιεραρχών και οσίων, των εξ αυτής καταγομένων και των αλλαχόθεν εν αυτοίς αγωνισθέντων και τελειωθέντων». Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε ποιοί Άγιοι μνημονεύονται εκτός από τον Άγιο Νεκτάριο Αιγίνης (βλέπε 9 Νοεμβρίου), την Αγία Φιλοθέη (βλέπε 19 Φεβρουαρίου) και τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη (βλέπε 3 Οκτωβρίου).