ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 13 Αυγούστου 1929, ένα ένα ειδεχθές έγκλημα που συνέβη στην περιοχή του Σιδηροκάστρου. Συγκεκριμένα, η Μαρία Ιωαννίδου, χήρα και πρόσφυγας από το Άγκιστρο, βρέθηκε μαζί με τον γιο της, Δημήτριο, κατακρεουργημένοι από άγνωστους δράστες. Οι δύο τους φαίνεται να πέρασαν τη νύχτα στο χωράφι τους, και το έγκλημα πιστεύεται ότι είχε ως κίνητρο τη ληστεία, δεδομένου ότι η Μαρία Ιωαννίδου είχε μαζί της 30 χρυσές λίρες. Η τοπική Χωροφυλακή Σιδηροκάστρου ανέλαβε την υπόθεση και προχώρησε στη σύλληψη επτά γειτόνων και ενός νεαρού από το χωριό Τρίγκας, ο οποίος θεωρείται ο πιο πιθανός ένοχος λόγω μιας πρόσφατης διαμάχης που είχε με τον 17χρονο Δημήτριο Ιωαννίδη. Οι αρχές συνέχισαν τις ανακρίσεις και θα προχωρήσουν στη μεταφορά των συλληφθέντων για περαιτέρω έρευνα. ΜΗΤΗΡ ΚΑΙ ΥΙΟΣ ΚΑΤΑΚΡΕΟΥΡΓΗ ΜΈΝΟΙ Τηλεγράφημα τῆς ὑποδιοικήσεως Χωροφυλακής Σιδηροκάστρου πρὸς τὴν Α. Δ. Χ. Μ. ἀναφέρει ὅτι ἡ Μαρία χήρα ᾿Ιωαννίδου μετὰ τοῦ υἱοῦ της Δημητρίου πρόσφυγες ἐξ Αγγίστρου εἰρέθη·σαν χθὲς τὴν πρωΐαν κατακ

Στις 13 Αυγούστου 1986, με απόφαση του Νομάρχη Σερρών, απαγορεύθηκε το κολύμπι στις εκβολές και στις όχθες του ποταμού Στρυμόνα σε όλο το μήκος του, καθώς και στη λίμνη Κερκίνη. Αυτή η απόφαση ελήφθη μετά από έρευνες ειδικών φορέων, οι οποίες αποκάλυψαν ότι τα νερά του ποταμού Στρυμόνα ήταν μολυσμένα και αποτελούσαν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Η μόλυνση των υδάτων ήταν πιθανότατα αποτέλεσμα της ρύπανσης από βιομηχανικές και αγροτικές δραστηριότητες στην περιοχή, καθώς και από την ανεξέλεγκτη απόρριψη αποβλήτων. Η απόφαση αυτή ήταν κρίσιμη για την προστασία των κατοίκων και των επισκεπτών της περιοχής από πιθανές ασθένειες και δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία τους. Παράλληλα, ανέδειξε την ανάγκη για καλύτερη περιβαλλοντική διαχείριση και προστασία των υδάτινων πόρων στην περιοχή. Σχετικά άρθρα Η Κερκίνη και ο Στρυμόνας το 1986 (Βίντεο)

Στις 13 Αυγούστου 1956, καταστροφικές πλημμύρες έπληξαν τις περιοχές της Νέας Ζίχνης και της Δήμητρας, προκαλώντας σοβαρές ζημιές. Οι πλημμύρες είχαν ως αποτέλεσμα την διακοπή της συγκοινωνίας μεταξύ Σερρών και Δράμας, δημιουργώντας μεγάλες δυσκολίες για τους κατοίκους και περιορίζοντας τη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών στην περιοχή. Οι πλημμύρες αυτές, όπως και πολλές άλλες, είχαν σοβαρές επιπτώσεις στις υποδομές και την οικονομία της περιοχής, απαιτώντας σημαντικές προσπάθειες για την αποκατάσταση των ζημιών.

Φωτό αρχείου : Εικονογραφημένη ιστορία των Σερρών του Βασίλη Ι. Τζανακάρη Στις 13 Αυγούστου 1935, στο θερινό κινηματογράφο «Όασης» προβλήθηκε η ταινία «Πριγκίπισσα δολλαρίων» (στα αγγλικά «Dollar Princess»), μια κωμική ρομαντική ταινία με πρωταγωνίστρια την Μύριαμ Σολβέγκ. Η ταινία αυτή, βασισμένη σε ένα θεατρικό μιούζικαλ, συνδυάζει την κωμωδία με τη μουσική και τον ρομαντισμό. Ο θερινός κινηματογράφος «Όασης» ήταν ένας δημοφιλής προορισμός για τη θερινή ψυχαγωγία, και τέτοιες ταινίες ήταν σημαντικές για την κοινωνική ζωή της εποχής. ΟΑΣΙΣ   Λεωφ. Μεραρχίας. Θερινό.  Στη πλατεία κοντά στο κέντρο Καρεκλά.   Ιδιοκτησία Τσιφούτη. Στην αρχή λεγόταν ΑΥΡΑ και μετά ΟΑΣΙΣ και μετέπειτα  ΤΙΤΑΝΙΑ 

Φωτο αρχείου: O Τσαλδάρης έξω από το Αρχηγείο της χωροφυλακής(δίπλα του ο Α. Έβερτ). Το 1928 συμμετείχε ως Υπουργός Εσωτερικών στην πεντακομματική Οικουμενική Κυβέρνηση (πλην Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδος). Στις 13 Αυγούστου 1928, ο Παναγής Τσαλδάρης, αρχηγός του κόμματος των «Λαϊκών», επισκέφθηκε την πόλη των Σερρών στο πλαίσιο του προεκλογικού του αγώνα. Η επίσκεψη του Τσαλδάρη είχε στόχο να ενισχύσει τη θέση του κόμματός του ενόψει των επικείμενων εκλογών. Ωστόσο, στις εκλογές που διεξήχθησαν λίγες ημέρες αργότερα, το κόμμα των «Λαϊκών» υπέστη μεγάλη ήττα από το κόμμα των «Φιλελευθέρων» υπό την ηγεσία του Ελευθερίου Βενιζέλου. Στο Νομό Σερρών, οι «Λαϊκοί» δεν κατάφεραν να εκλέξουν ούτε έναν βουλευτή, κάτι που αποτυπώνει την αποτυχία της προεκλογικής στρατηγικής τους στην περιοχή.

Φωτό αρχείου Η μεγάλη πυρκαγιά του 1849 ίσως να είναι η πιο γνωστή πυρκαγιά στην πόλη των Σερρών κατά τα οθωμανικά χρόνια. αλλά υπήρξε και η μεγάλη πυρκαγιά στην πόλη η οποία ξέσπασε στις 13 Αυγούστου του 1714. Η πυρκαγιά κατέκαψε μεγάλο μέρος της πόλης έξω από το Βαρόσι, αν και δεν κατέστη δυνατό να βρούμε περισσότερες πληροφορίες για αυτήν. Πέραν αυτών των πυρκαγιών ο Παπασυναδινός αναφέρει από το 1630 ως το1638, έγιναν δύο μεγάλες πυρκαγιές στις Σέρρες, στις 30-9-1631 και το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων του 1638. Επίσης είχαμε την πυρκαγιά στις 28 Δεκεμβρίου του 1763 και την πολύ γνωστή του 1913 από τους Βούλγαρους. Όπως είναι λογικό θα υπήρξαν κι άλλες πυρκαγιές που δεν έχουν καταγραφεί πράγμα που μαρτυρεί και η ονομασία του Καμένου Ταξιάρχη". 

Παντοκράτωρ δέδωκέ σοι Μονὴν ἄνω, Ὡς κτιτορίσσῃ ἰδίας Μονῆς κάτω. Η Αγία Ειρήνη έζησε τον 12ο αιώνα μ.Χ. και ήταν κόρη ωραία και ενάρετη. Αυτό το παρατήρησε ο βασιλιάς Αλέξιος ο Κομνηνός και την πάντρεψε με το γιο του Ιωάννη, τον επονομαζόμενο Καλοϊωάννη λόγω των πολλών του αρετών. Η ενάρετη λοιπόν βασίλισσα Ειρήνη, ξόδευε με απλοχεριά σε φιλανθρωπικά έργα, μόνη μάλιστα πήγαινε σε φτωχικές καλύβες, για να δώσει όχι μόνο χρήματα, αλλά και ανώτερη ενίσχυση και παρηγοριά της ελπίδας στο Χριστό. Επίσης έκτισε γηροκομεία και ξενώνες, και άφησε σ' αυτά μεγάλα χρηματικά ποσά για την ασφαλή και άνετη συντήρηση τους. Στη συνέχεια όμως, η Ειρήνη δοκίμασε μεγάλες θλίψεις. Ο άντρας της σε μια εκστρατεία του στη Συρία το 1143 μ.Χ., πέθανε. Αργότερα το ίδιο συνέβη και με τα δύο από τα τέσσερα παιδιά της. Τότε η Ειρήνη, θέλησε να βρει ανακούφιση στις θλίψεις της μέσα στη μοναχική ζωή. Αφού λοιπόν πήρε και τη συγκατάθεση του βασιλιά γιου της Μανουήλ, αποσύρθηκε στη μονή Παντοκράτορος, όπου και έγι

Από τις λίγες και φτωχές πληροφορίες που υπάρχουν ο αββάς Δωρόθεος έζησε περί τα μέσα  του 6ου  αιώνα μ.Χ. στην Παλαιστίνη στην οποία η μοναχική ζωή βρισκόταν σε μεγάλη άνθηση. Πιθανότατα καταγόταν από την Αντιόχεια, από οικογένεια χριστιανική και πλούσια και είχε ένα φιλομόναχο αδελφό που χρηματοδότησε την ανέγερση νοσοκομείου στην Μονή Σερίδου. Πήρε εξαιρετική μόρφωση κοντά σε κάποιο φιλόσοφο της εποχής και είχε γνώσεις ιατρικής. Έστρεψε όλο το ενδιαφέρον και το ζήλο του στον αγώνα της υποταγής στο Θεό, της νεκρώσεως του θελήματος και την κατάκτηση της καθαρότητας και της αγάπης του Χριστού. Σε νεαρή ηλικία εγκαταβίωσε σε κοινόβιο Μοναστήρι, στο οποίο ηγούμενος ήταν ο αββάς Σέριδος και στο οποίο υπήρχε γνήσια βίωση της χριστιανικής αρετής. Σε κοντινή απόσταση από το Μοναστήρι ζούσαν τότε οι δύο μεγάλοι ασκητές Βαρσανούφιος και Ιωάννης οι οποίοι και τον κατεύθυναν στην πνευματική του πορεία. Σώζονται ερωτήσεις του αββά Δωρόθεου και οι απαντήσεις των δύο μεγάλων Γερόντων στους οποίους

Ο Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ δικαίως θεωρείται ο Χρυσόστομος της Ρωσίας. Όλα τα έργα του είναι γεμάτα από ζωντανή εμπειρία της κοινωνίας με το Χριστό που εκφράζεται με μιά πολύ ζωντανή και ποιητική γλώσσα η οποία κυριολεκτικά ευωδιάζει μ' αυτή την εμπειρία. Είναι ο θεωρητικότατος εκκλησιαστικός συγγραφέας της Ρωσίας. Τα έργα του συναρπάζουν τον αναγνώστη και με ένα θαυμαστό τρόπο τον μυούν στις θείες εμπειρίες του συγγραφέα. Ο Άγιος Τύχων (κατά κόσμον Τιμόθεος Σοκολώφ) γεννήθηκε το 1724 μ.Χ. στο χωριό Κόροτσκτου νομού του Νόβγκοροντ στην οικογένεια του διακόνου Σαβελλίου. Η οικογένειά του ήταν μεγάλη. Ο Τιμόθεος είχε άλλους τρεις αδελφούς και δύο αδελφές. Ο πατέρας του πέθανε πολύ νωρίς και γι' αυτό ο Τιμόθεος δεν τον θυμόταν. Η οικογένεια ζούσε μέσα σε μεγάλη φτώχεια. Γι' αυτό ο Τιμόθεος αναγκάστηκε από νωρίς να αρχίσει να δουλεύει σ' έναν πλούσιο αγρότη, που του έδινε για αμοιβή μόνο λίγο ψωμί. Τότε στο Νόβγκοροντ άνοιξε μια καινούργια Ιερατική Σχολή, όπου εγγράφηκε και

 Tης υποταγής υπογραμμός ωράθης, Δοσίθεε αγλάισμα των υπηκόων. Ο Όσιος Δοσίθεος ήταν υποτακτικός του αββά Δωροθέου. Αναδείχθηκε και αυτός στην ασκητική πάλη και αφού έζησε κατά το παράδειγμα του γέροντα του, απεβίωσε ειρηνικά. Ο άγιος Δοσίθεος παριστάνεται ημίσωμος, να στρέφει το κεφάλι του ελαφρώς προς τα αριστερά. Φοράει χιτώνα και μανδύα. Φέρει μοναχικό ανάλαβο που κοσμείται με σταυρό σε διβαθμιδωτή βάση και τρίλοβες τις απολήξεις των κεραιών. Έχει μαύρα κοντά μαλλιά και κοντή γενειάδα. Κρατάει με τα δυο του χέρια κλειστό ειλητάριο. Ο άγιος Δοσίθεος ήταν υποτακτικός του αββά Δωροθέου και ακολουθώντας το παράδειγμα του πνευματικού του πατέρα αναδείχθηκε και αυτός σε σπουδαία ασκητική μορφή. Η παράσταση του αγίου Δοσιθέου αποτελεί τμήμα της ευρύτερης παράστασης με τους αγίους Δοσίθεο, Παμβώ και Ακάκιο.

Ο Ιησούς στο όρος Θαβώρ, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των τριών Μαθητών Του, «μεταμορφώθηκε μπροστά τους· έλαμψε το πρόσωπό Του σαν τον ήλιο και τα ενδύματά Του έγιναν άσπρα σαν το φως» (Ματθ. 17,2). Οι Μαθητές ήσαν συνηθισμένοι να βλέπουν τον Διδάσκαλό τους ως ένα απλό άνθρωπο. Πρώτη φορά Τον βλέπουν μέσα στο λαμπρό φως και να ακτινοβολεί το υπερκόσμιο φώς Του ως άλλος ήλιος. Μεγάλη η έκπληξή τους και όταν είδαν να εμφανίζονται δίπλα στον Ιησού οι Προφήτες Μωυσής και Ηλίας, να συνομιλούν μαζί Του, και να επιβεβαιώνουν με τη στάση τους ότι ο Ιησούς  είναι ο Μεσσίας, του οποίου τον ερχομό στον κόσμο ως Σωτήρα είχαν εξαγγείλει αιώνες πριν. Και ο θαυμασμός των Μαθητών κορυφὠθηκε όταν μέσα από ένα φωτεινό σύννεφο που τους σκέπασε, άκουσαν τη φωνή του Θεού Πατέρα να τους λέγει: «Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου· αυτόν να ακούτε» (Ματθ. 1,5). Κατὰ τὴν διήγηση τῶν Εὐαγγελιστῶν, ὁ