ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 14 Αυγούστου 1977, απεβίωσε ο Μίμης Στεφανίδης, μια εξέχουσα μορφή της μουσικής ζωής των Σερρών. Γεννημένος το 1904 στις Σέρρες, από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη μουσική, συμμετέχοντας σε διάφορα μουσικά σχήματα του τοπικού συλλόγου «Ορφέας». Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ανέλαβε σημαντικούς ρόλους στον σύλλογο, υπηρετώντας ως Γενικός Γραμματέας και αργότερα ως Πρόεδρος από το 1969 έως το 1974. Το 1972, ο Στεφανίδης ίδρυσε την παιδική μαντολινάτα του συλλόγου και ήταν ο πρωτεργάτης στην ανασύσταση της μπάντας του Δήμου, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής. Δυστυχώς, ο θάνατός του ήρθε απρόσμενα κατά τη διάρκεια της εκφώνησης επικήδειου λόγου για έναν μαθητή μαντολινίστα στο Μητρούσι Σερρών, σημαδεύοντας το τέλος μιας ζωής αφιερωμένης στη μουσική και στην κοινότητα.

Φωτό αρχείου : Το Ηρώο του Σιδηροκάστρου, Απρίλιος 1932. Επεξεργασμένη φωτογραφία Στις 14 Αυγούστου 1941, κατά τη διάρκεια της βουλγαρικής κατοχής, οι κατακτητές προχώρησαν σε μια συμβολική και τελείως βίαιη πράξη καταστροφής στο Σιδηρόκαστρο. Ανατίναξαν το Ηρώο της πόλης, ένα μνημείο που τιμούσε τους πεσόντες ήρωες, και κατέστρεψαν την εντοιχισμένη πλάκα στο Γυμνάσιο, στην οποία αναγραφόταν η επιγραφή «Ελληνικά Εκπαιδευτήρια Σιδηροκάστρου».

Film poster for Austrian silent film The Hands of Orlac (1924) Στις 14 Αυγούστου 1932, στο κινηματοθέατρο «Διονύσια» προβλήθηκε η ταινία «Τα εγκληματικά χέρια του Ορλάκ» (Orlacs Hände) με πρωταγωνιστή τον διάσημο Γερμανό ηθοποιό  Conrad Veidt . Η ταινία, ένα αριστούργημα του γερμανικού εξπρεσιονισμού, αφηγείται την ιστορία ενός πιανίστα που μετά από ένα ατύχημα υποβάλλεται σε μεταμόσχευση χεριών από έναν εκτελεσμένο δολοφόνο. Η προβολή αυτής της ταινίας στο κινηματοθέατρο «Διονύσια» αντικατοπτρίζει το ενδιαφέρον της ελληνικής κοινότητας για τις κινηματογραφικές τέχνες και τις διεθνείς ταινίες της εποχής.  Hans Walter Conrad Veidt Ο  Conrad Veidt  γνωστός για τους ρόλους του σε κλασικά φιλμ όπως το «Καμπαρέ» και το «Ο άνθρωπος που γελά», προσέλκυσε το ενδιαφέρον των σινεφίλ με την υποκριτική του ικανότητα και την ενσάρκωση σύνθετων χαρακτήρων. Δείτε όλη την ταινία ΕΔΩ

Στις 14 Αυγούστου 1921, στις Σέρρες, πραγματοποιήθηκε μια ξεχωριστή παράσταση του καραγκιοζοπαίκτη Νικόλαου Ξυδιά. Η παράσταση, η οποία χαρακτηρίστηκε ως "έκτακτη, τιμητική και υπέρ του καραγκιοζοπαίκτου", προσέλκυσε το ενδιαφέρον του κοινού της εποχής. Το εισιτήριο για την παράσταση κόστιζε 2 δραχμές, ένα ποσό που, αν και σχετικά μικρό, ήταν σημαντικό για την εποχή. Ημερολόγιο των Σερρών το 1921 γράφει: Έδωσε παράσταση στις Σέρρες ο καραγκιοζοπαίκτης Νικόλαος Ξυδιάς, με τιμή εισιτηρίου 2 δρχ. Η παράσταση ήταν «…έκτακτος, τιμητική και… υπέρ του καραγκιοζοπαίκτου»! Νικόλαος Ξυδιάς Καταγωγή απ’ το Ληξούρι της Κεφαλονιάς. Μαθητής του Βασίλη Αγαπητού (Ζεστού) και του Δημήτρη Μπέκου. Για πολλά χρόνια έπαιζε στη Δράμα και στις Σέρρες. Τραγουδούσε ο ίδιος στις παραστάσεις του. Ήταν πολεμιστής στο μακεδονικό αγώνα μαζί με τον Παύλο Μελά. Πέθανε το 1939.

Στις 14 Αυγούστου 1916, σε ηλικία 94 ετών, απεβίωσε ο ιερομόναχος Χριστόφορος, κατά κόσμον Χριστόδουλος Δημητριάδης . Υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα στον χώρο της Ορθοδοξίας και της εκπαίδευσης. Μετά τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, αφοσιώθηκε στη διδασκαλία και τη θρησκευτική καθοδήγηση σε διάφορες περιοχές, όπως η Αλιστράτη, η Μονή Ιβήρων, το Μελένικο, και οι Σέρρες. Από το 1868 έως το 1870, δίδαξε στις Σέρρες και συνέχισε ως σχολάρχης στην Ιερατική Σχολή του Τιμίου Προδρόμου μέχρι το 1879. Αργότερα, συνέβαλε στη λειτουργία της Αθωνιάδας Σχολής. Το 1892, εκλέχθηκε ηγούμενος της Μονής του Τιμίου Προδρόμου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1904. Κατά τη διάρκεια της ηγουμενίας του, το 1903, εξέδωσε την ιστορία της μονής με τίτλο «Προσκυνητάριον της εν Μακεδονία παρά τη πόλει των Σερρών Σταυροπηγιακής Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου», ένα έργο που καταγράφει την πνευματική και πολιτιστική κληρονομιά της Μονής.

Στις 14 Αυγούστου 1899, οι Βούλγαροι κομιτατζίδες πραγματοποίησαν μια τολμηρή απαγωγή του Ηγούμενου Χριστόφορου από τη Μονή του Τιμίου Προδρόμου. Ο Χ ριστόφορος (Χριστόδουλος Δημητριάδης)  ήταν ένας σεβάσμιος ιεροδιδάσκαλος, και η απαγωγή του έγινε ενώ επέστρεφε από τις Σέρρες. Οι κομιτατζίδες είχαν κρυφτεί στο δάσος έξω από τη Μονή, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να επιτεθούν. Μετά από οκτώ ημέρες αιχμαλωσίας και ταλαιπωρίας, η Μονή κατέβαλε λύτρα ύψους 300 λιρών Τουρκίας, για να εξασφαλίσει την απελευθέρωσή του.

Όπως είναι γνωστό, επάνω από το Σταυρό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, έδωσε εντολή και την Παναγία μητέρα του παρέλαβε ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής στο σπίτι του, όπου διέμενε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα του Σαλώμη, συγγενή της Θεοτόκου. Όταν δε ήλθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου (η παράδοση λέει ότι ήταν ο Aρχάγγελος Γαβριήλ) της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πριν. Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι θα συναντούσε το μονογενή της Υιό και Θεό όλων των ανθρώπων. Πήγε, λοιπόν, και προσευχήθηκε στο όρος των Ελαίων, όπου συνήθιζε να προσεύχεται και ο Κύριος Ιησούς. Έπειτα, γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη, όπου έκανε γνωστή την επικείμενη κοίμηση της. Η παράδοση αναφέρει ότι την τρίτη ήμερα από την εμφάνιση του αγγέλου, λίγο πριν κοιμηθεί η Θεοτόκος, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε, ξαφνικά νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν ξαπλωμένη η Θεοτόκος και π

Tω Συμεών υπήρξε βαθμίς αγχόνη, Δι’ ης ανήλθεν Oυρανού εις το πλάτος. Ο Άγιος Συμεών καταγόταν από την Τραπεζούντα, αλλά ζούσε και έκανε το επάγγελμα του χρυσοχόου στην Κωνσταντινούπολη. Κάποτε λοιπόν βρέθηκε σε μια συμπλοκή, μεταξύ χριστιανών και τουρκοεβραίων, και συκοφαντήθηκε ότι δήθεν μαχαίρωσε ένα τουρκοεβραίο. Οπότε συνελήφθη και κλείστηκε στη φυλακή, όπου παρέμεινε για 40 ήμερες. Μόλις βελτιώθηκε η υγεία του τραυματισμένου τουρκοεβραίου, υποχρεώθηκε ο Συμεών να καταβάλει στον παθόντα για νοσήλια 280 γρόσια. Μετά 10 ήμερες από την αποφυλάκιση του Συμεών, ο τουρκοεβραίος, παρά τη βελτίωση της υγείας του, υπέκυψε στα τραύματα του. Τότε ο Συμεών συνελήφθη και πάλι, και ο κριτής τον πίεζε να γίνει μωαμεθανός προκειμένου ν' αποφύγει τη θανατική καταδίκη. Αλλά ο μάρτυρας θαρραλέα απάντησε. «Αν και μύριους θανάτους μου δώσετε, από την πίστη και την αγάπη του Ιησού Χριστού, τον Κύριο μου και Θεό μου δεν χωρίζω». Τότε στις 14 Αυγούστου 1653 μ.Χ. τον κρέμασαν κάτω από έναν πλάτανο στη

Κνίσσαις νοηταῖς τὸν Θεὸν καθηδύνας, Καὶ σαρκὸς αὐτὸν ἡδύνεις κνίσσῃ Πάτερ. Ο Ιερομάρτυς Μάρκελλος, έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Α', του Μεγάλου. Καταγόταν από την Κύπρο, στην οποία και έλαβε κοσμικό αξίωμα, αναθέτοντάς του την διοίκηση του νησιού. Κατά την διάρκεια των κοσμικών του καθηκόντων, προσπάθησε να είναι πάντα δίκαιος, κάτι πού εξέπληξε τους πάντες στο νησί. Αργότερα έγινε ιερέας και έπειτα Επίσκοπος Απαμείας της Συρίας. Ως Ποιμενάρχης, ήταν σωστός και δίκαιος και προσπαθούσε να βρίσκεται συνέχεια κοντά στα προβλήματα του ποιμνίου του. Αναδείχτηκε δε θερμός ζηλωτής της πίστεως, στον Χριστιανισμό, ανεγείροντας πολλές εκκλησίες και γκρεμίζοντας συγχρόνως πολλούς ειδωλολατρικούς ναούς. Σ' ένα μάλιστα από αυτούς, ο οποίος δεν γκρεμιζόταν με τίποτα, έριξε αγιασμένο νερό και αμέσως ο ναός αυτός, που ήταν αφιερωμένος στον Δία, πήρε φωτιά και εξαφανίστηκε. Με αφορμή το γεγονός αυτό τον συνέλαβαν και τον έριξαν στην κάμινο. Μ' αυτόν λοιπόν τον τρόπο ο Άγιο

Ἐκ γῆς μὲν ἤρθην, εἰδὲ καὶ πόλον φθάσω, Χάριν Μιχαίας εἴσομαί σοι τῷ ξύλῳ. Μιχαίας δεκάτῃ ξύλῳ ἤρθη ἠδὲ τετάρτῃ. Ο προφήτης Μιχαίας έζησε στην Ιερουσαλήμ το 748 - 696 π.Χ., επί των βασιλέων Ιωάθαμ, Άχαζ και Εζεκίου. Ανήκε στη φυλή του Ιούδα και γεννήθηκε στη Μορασθή, γι' αυτό και ονομάσθηκε και Μορασθίτης. Ο Μιχαίας, σχεδόν σύγχρονος με τον προφήτη Ησαΐα, είναι έκτος από τους μικρούς λεγόμενους προφήτες. Η προφητεία του αποτελείται από επτά κεφάλαια. Στα πρώτα τρία, προαναγγέλλει την καταστροφή της Σαμάρειας. Στα επόμενα δύο μιλάει για την έλευση του Μεσσία και στα δύο τελευταία ελέγχει το λαό του Ισραήλ, που για να εξιλεωθεί ζήτα να κάνει διάφορες θυσίες στο Θεό, ενώ ο Μιχαίας του υπενθυμίζει το πραγματικό καθήκον που έχει στο Θεό, με την εξής ερώτηση: «Τί Κύριος ἐκζητεῖ παρὰ σοῦ ἀλλὰ ἡ τοῦ ποιεὶν κρῖμα καὶ ἀγαπᾶν ἔλεον καὶ ἕτοιμον εἶναι τοῦ πορεύεσθαι μετὰ Κυρίου Θεοῦ σου;» (Μιχαίας, στ' 8). Δηλαδή, τι ζητάει από σένα ο Θεός, παρά μόνο να είσαι δίκαιος, ευσπλαγχνικός και πρόθ

Ο Σολωμός Σολωμού (1970 - 14 Αυγούστου 1996) ήταν Ελληνοκύπριος από το Παραλίμνι, γνωστός σήμερα μέσα από τα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία του, την ημέρα της κηδείας του Τάσου Ισαάκ στην Κύπρο. Στις 24 Ιουνίου 2008 το ευρωπαϊκό δικαστήριο βρήκε ένοχη την Τουρκία για την δολοφονία των Σολωμού και Ισαάκ.  Σύμφωνα με το δικαστήριο, η Τουρκία κρίθηκε ένοχη για την παραβίαση του άρθρου 2 της ευρωπαϊκής συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα γιατί δεν έγινε καμία έρευνα για να βρεθούν οι υπαίτιοι για τον θάνατο του. Επίσης εκδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Σολωμού. Tην ημέρα της κηδείας του Tάσου Iσαάκ, στις 14 Αυγούστου 1996, ημέρα μνήμης της κατάληψης της Aμμοχώστου, μία ομάδα από διαδηλωτές κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να εναποθέσουν στεφάνια και λουλούδια στο χώρο της δολοφονίας του Tάσου Iσαάκ. Η σκηνή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, όταν εμφανίστηκε μια ομάδα «Γκρίζων Λύκων» και άρχισαν τον πετροπόλεμο. Ξαφνικά ξεπετάχτηκε μπροστά