ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

O Όσιος Θεόγνωστος ο Έλλην ή Θεόγνωστος του Κιέβου  ρωσικά: Феогност, (απεβ. στις 11 Μαρτίου 1353) ήταν επίσκοπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, που υπηρέτησε ως Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ρωσίας., Έλληνας στην καταγωγή, διάδοχος του Αγίου Μητροπολίτη Πέτρου. Συγγραφέας διδασκαλιών και επιστολών. Η θητεία του ως μητροπολίτης συνέπεσε με τη βασιλεία του Ιβάν Καλίτα και του Συμεών του Υπερήφανου. Μητροπολίτης Θεογνώστης - ξύλινη φιγούρα Δεν έχουν διασωθεί πληροφορίες για τη γέννηση, την πρώιμη ζωή και την ανάπτυξη του. Πιστεύεται ότι είναι από την Κωνσταντινούπολη. Στο τέλος της ζωής του, όταν προέκυψε η ανάγκη να υποδειχθεί διάδοχος, ο Μητροπολίτης Θεόγνωστος επέμενε ότι αυτή τη θέση μπορούσε να κατέχει μόνο κάποιος που είχε περάσει από μακρά μοναστική εκπαίδευση. Ο Μητροπολίτης Θεόγνωστος είναι ο διάδοχος του Μητροπολίτη Πέτρου. Έχοντας λάβει μύηση στην Κωνσταντινούπολη το 1328 από τον Πατριάρχη Ησαΐα, ο Θεόγνωστος εγκαταστάθηκε στη Μόσχα. Στα πρώτα χρόνια της διο

Μὴ τοὺς στεφάνους ζημιωθῆναι φέρων, Φέρει κεφαλῆς, Ἀλέξανδρος ζημίαν. Ο Άγιος Αλέξανδρος, στην αρχή βρισκόταν στο σκοτάδι της πλάνης. Αργότερα όμως, έλαμψε σαν αστέρας πολύφωτος με την καλή του ομολογία. Διότι έκανε δριμύτατο έλεγχο στην πλάνη των ειδωλολατρών και καταπλήγωσε με τα λόγια του τον νοητό διάβολο. Οπότε οι πλανεμένοι ειδωλολάτρες, μη μπορώντας να υποφέρουν το θάρρος και τη δύναμη του Αγίου, προσπάθησαν να νικήσουν τη μεγαλοψυχία του με διάφορους τρόπους και κολακείες. Επειδή όμως δεν μπόρεσαν, τον αποκεφάλισαν. Ο Θεός όμως τον αντάμειψε με το ιαματικό χάρισμα, διότι το ιερό λείψανο του γιατρεύει κάθε ασθένεια εκείνων πού προστρέχουν σ' αυτό με πίστη. Χειρόγραφα Sin. ar. 41 جهاد القديس الاسكندر الشاهد الذى فى بودى الذى تلالا فى ظلام الظلاله تلالو النجم الكبير ضياوه ووبخ جنون الملحدين وجرح المحارب المتجبر تجريحا باقواله بمنزله السهام واجتاح كل طغيان ونادا بالمسيح بمجاهره فمن هذه الجهه اذ يحتمل بمجاهرته وجلادته من كان بالظلاله ملهوفا راموا ان يزيلوا شهامته بحيل مختلفه فاذ

Ο Όσιος Βενέδικτος ο εκ Νουρσίας (ιταλ. Benedetto da Norcia) ή άγιος Βενέδικτος για τους καθολικούς και τους ορθόδοξους (~480-547) ήταν ο ιδρυτής του τάγματος των Βενεδικτίνων μοναχών και, γενικότερα, του δυτικού μοναχισμού. Οι γονείς του ήταν ευγενείς και πλούσιοι, αλλά και αφοσιωμένα τέκνα της Εκκλησίας. Γι' αυτό και στο παιδί τους, με αγάπη και ταπεινό φρόνημα, εφάρμοσαν τη διαπαιδαγώγηση πού συνιστά ο λόγος του Θεού: «Εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» (προς Έφεσίους, στ' 4). Ν' ανατρέφετε, δηλαδή, τα παιδιά σας, με παιδαγωγία και νουθεσία, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου. Έτσι και οι γονείς αυτοί ανέθρεψαν το γιο τους Βενέδικτο με θερμότατη ευσέβεια και φρόντισαν να του ανάψουν το ζήλο να εργασθεί σε κάτι μεγάλο και καλό υπέρ της Εκκλησίας. Ο Βενέδικτος όταν ενηλικιώθηκε, πράγματι ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των γονέων του. Αφού αποχώρησε σ' ένα φαράγγι στα Απέννινα όρη, επιδόθηκε στην προσευχή και τη μελέτη. Η τόσο αγία ζωή που έκανε, έγινε αιτία να