ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

Στις 15 Ιουλίου 1942, ο Μητροπολίτης  Σερρών και Νιγρίτης Κωνσταντίνος ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Μεγγρέλης (ή Μιγκρέλης), επέστρεψε στη Νιγρίτα μετά την αναγκαστική και βίαιη απομάκρυνσή του από τους Βουλγάρους στις 5 Ιουνίου 1941.  Στις 15 Ιουλίου, ο Μητροπολίτης Κωνσταντίνος έφτασε στη Νιγρίτα, όπου του επεφύλαξαν θερμή υποδοχή οι κάτοικοι και οι τοπικές αρχές. Το ίδιο απόγευμα περιηγήθηκε στην πόλη για να αποκτήσει προσωπική εικόνα της κατάστασης. Διαπίστωσε ότι ο πληθυσμός της Νιγρίτας είχε αυξηθεί από 8.000 σε 14.000 άτομα, κυρίως εξαιτίας της άφιξης προσφύγων από τις περιοχές που κατέχουν οι Βούλγαροι. Οι πρόσφυγες αντιμετώπιζαν σοβαρές δυσκολίες, όπως η έλλειψη στέγης, η πείνα και η ελονοσία, ενώ η ίδια κατάσταση επικρατούσε και στα γύρω χωριά. Παρόλο που μέχρι τότε δεν είχαν ληφθεί μέτρα ανακούφισης, ο Μητροπολίτης Κωνσταντίνος φρόντισε να οργανωθούν συσσίτια και να παρασχεθεί περίθαλψη στους πρόσφυγες.

Στις 15 Ιουλίου 1945, όπως αναφέρει η εφημερίδα Μακεδονία, στην αίθουσα του κινηματογράφου «Πάνθεον» πραγματοποιήθηκε η μεγάλη καπνική σύσκεψη που συγκλήθηκε από την Ένωση Συνεταιρισμών του νομού Σερρών για τη ρύθμιση του καπνικού ζητήματος. Στη σύσκεψη συμμετείχαν εκπρόσωποι 65 καπνικών συνεταιρισμών, οι αρχές, αντιπρόσωποι του Εργατικού Κέντρου και των επαγγελματικών οργανώσεων. Κύριο θέμα της σύσκεψης ήταν η ακύρωση της συντακτικής πράξης, η οποία χαρακτήρισε τα διασωθέντα καπνά, που ανέρχονται σε 6 εκατομμύρια δράμια, ως λεία πολέμου και μέσω της οποίας διατίθενται αυτά για φιλανθρωπικούς σκοπούς, παρόλο που είναι ιδιοκτησία των καπνοπαραγωγών. Δεύτερο, αλλά βασικότερο θέμα, ήταν η ταχύτερη και σε ικανοποιητικές τιμές ρευστοποίηση της σοδειάς των καπνοπαραγωγών του έτους 1944, που ανέρχεται σε περίπου 18 εκατομμύρια δράμια στη Μακεδονία. Εισηγητής και για τα δύο θέματα ήταν ο διευθυντής της Ένωσης, κ. Ν. Τακούδας, ο οποίος ανέπτυξε εκτενώς τις απόψεις της Ένωσης και των καπνοπαραγω

Σύγχρονη φωτογραφία (Μια ζωή Εθνικός) Στις 15 Ιουλίου 1956, στο Σιδηρόκαστρο, διεξήχθη φιλικός αγώνας ποδοσφαίρου μεταξύ της τοπικής ομάδας του Εθνικού και του ΑΟΣ Θεσσαλονίκης (Πρωταθλητής Γ κατηγορίας Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Μακεδονίας 1956-57), ο οποίος ολοκληρώθηκε με τη νίκη του Εθνικού με σκορ 2-1.

Στις 15 Ιουλίου 1977, ο Όμιλος «Ορφεύς» ίδρυσε ένα λαογραφικό μουσικό συγκρότημα με στόχο τη διάδοση των δημοτικών τραγουδιών των Σερρών. Τη μουσική καταγραφή των τραγουδιών ανέλαβε ο Γ. Μπαίρας, ενώ τη διεύθυνση της χορωδίας και του συγκροτήματος είχε ο Β. Παπατσαρούχας.

Στις 15 Ιουνίου 1945, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, πρώην βουλευτής του νομού Σερρών, επέστρεψε στην πόλη μετά από απουσία αρκετών χρόνων. Η επιστροφή του έγινε δεκτή με θερμές λαϊκές εκδηλώσεις. Αποφασισμένος να συνεχίσει την πολιτική του καριέρα, άνοιξε ξανά το δικηγορικό του γραφείο στην οδό Μανόλη Ανδρόνικου και ξεκίνησε επαφές με φίλους και ψηφοφόρους. Δέχθηκε επιτροπές χωρικών, ανακοίνωσε τις ενέργειές του για την ίδρυση καπνικού οργανισμού και επισκέφθηκε πόλεις και χωριά του νομού. Στη συνέχεια, σε συνεργασία με άλλους βουλευτές του  Λαικού Κόμματος το 1946, έλαβε μέρος στις εκλογές ως υποψήφιος βουλευτής του Λαικού Κόμματος στα Σέρρας.

Άποψη των Σερρών το 1945 (Ερμού) από το αρχείο του κ. Β. Τζανακάρη Στις 15 Ιουλίου 1945, έλαβε χώρα μια μαζική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο κινηματοθέατρο «Κρόνιον» στις Σέρρες. Οι κάτοικοι των Σερρών εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για τις αλβανικές επιθέσεις κατά των Ελλήνων στο βορειοηπειρωτικό τμήμα και απήτησαν την ένωση της βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα. Ένα ψήφισμα που εκδόθηκε κατατέθηκε στις αρμόδιες αρχές και απευθύνθηκε επίσης στους αντιπροσώπους των Συμμάχων και των Ηνωμένων Εθνών στην Αθήνα, συμπεριλαμβανομένων της Αγγλίας, της Αμερικής, της Γαλλίας και της Ρωσσίας. Η εφημερίδα Μακεδονία στις 17 Ιουλίου έγραφε : Σέρρες, 15 (από τον μόνιμο ανταποκριτή μας). - Πρωτοβουλία της Ένωσης Βορειοηπειρωτών Σερρών πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στο κινηματοθέατρο  «Κρόνιον» , με πάνδημο συλλαλητήριο στο οποίο συμμετείχαν χιλιάδες κόσμου, συγκεντρωμένοι για να διαμαρτυρηθούν κατά των βιαιοτήτων των συμπατριωτών μας από τους Αλβανούς στη Βόρεια Ήπειρο. Ο καθηγητής, κ. Γολδέμης, αντιπρόε

Το έτος 1907, ο ελληνικός αγώνας συνεχίζεται με την ίδια δραστηριό­τητα. Τα ελληνικά σώματα, ενισχυόμενα και με νέα, προωθούνται βορειό­τερα, φτάνουν στον Περλεπέ και υπερβαίνουν τη Γευγελή και τη Στρώμνιτσα. Παρόλες όμως τις προόδους, ο ύπουλος μηχανισμός του βουλγαρι­κού κομιτάτου πέτυχε, από τον Ιανουάριο μέχρι τον Οκτώβριο, να εξοντώ­σει περί τους 223 Έλληνες και 325 σλαβόφωνους φιλελληνικών τάσεων. Στις 15 Ιουλίου 1907, στο Δεμίρ-Ισσάρ (σημερινό Σιδηρόκαστρο), δύο φανατικοί οπαδοί του κομιτάτου εξουδετερώθηκαν (με θανάτοση) από Έλληνες.  Το βουλγαρικό κομιτάτο αύ­ξησε τις διώξεις εναντίον των Ελλήνων και, το σοβαρότερο, εξαγόραζε τους ξένους αξιωματικούς που διεύθυναν ολόκληρα διαμερίσματα και α­σκούσαν έλεγχο στην τουρκική χωροφυλακή. Με την αποτρόπαια δράση του κομιτάτου, μέχρι το 1904, οι Βούλγαροι είχαν επιτύχει την υπαγωγή στην Εξαρχία 130 ελληνικών κοινοτήτων. Ο Ελ­ληνισμός των περιφερειών Μοναστηριού και Θεσσαλονίκης τελούσε υπό συνεχή τρομοκρατία. Οι κομιτατζήδες αποθρασύν

Ο Όσιος Σάββας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη περί το 1280 μ.Χ. από λίαν ενάρετους γονείς, οι όποιοι τελικά μόνασαν. Ο άριστος βιογράφος του Οσίου και γνώριμος του άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος (βλέπε 11 Οκτωβρίου) τους εγκωμιάζει θαυμάσια. Ο όσιος ονομαζόταν κατά κόσμον Στέφανος. Έλαβε καλή βασική μόρφωση και από νωρίς αγάπησε θερμά την αρετή, τη σωφροσύνη, την εγκράτεια και την ταπείνωση, ώστε ηταν σε όλους πολύ αγαπητός. Νέος αφήνει πατρίδα, γένος, υπόληψη και πατρική αγάπη και έρχεται στο Άγιον Όρος. «Εισέρχεται στον ιερό Άθωνα, τον όντως χρυσό και αγαπητό Άθωνα, τον πρόξενο των καλυτέρων αγαθών σε μένα απ’ οτιδήποτε άλλο» κατά τον άγιο βιογράφο του. Τίθεται στην υπακοή σεβάσμιου και έμπειρου Γέροντος στην περιοχη των Καρυών σε κελλί Βατοπαιδινό. Στην κουρά του λαμβάνει το όνομα Σάββας. Υπόμενε καρτερικά την αυστηρότητα του Γέροντος του και τη σκληρότητα της υπερβολικής του εγκράτειας. Η πείνα, η δίψα, η ολονύκτια αγρυπνία, η ορθοστασία, η δέηση τον συνόδευαν πάντοτε. Ο αυστηρός του Γέροντα

Ἔρωτι φλεχθεὶς τοῦ Θεοῦ Αὐγουστῖνε. Φωστὴρ ἐδείχθης παμφαέστατος, μάκαρ. Ἀμφὶ πέμπτῃ δέκατῃ θαν’ Αὐγουστῖνος ὁ περίπτυστος. Ο Άγιος Αυγουστίνος (ο και Aυρήλιος ονομαζόμενος) γεννήθηκε στην Ταγάστη της Νουμηδίας στην Αφρική, το έτος 354 μ.Χ. από μητέρα φλογερή χριστιανή, τη Μόνικα (τιμάται 4 Μαΐου) και πατέρα ειδωλολάτρη τον Πατρίκιο. Τις εγκύκλιες σπουδές πραγματοποίησε στην πατρίδα του και στη συνέχεια ο πατέρας του, τον έστειλε στα Μάδαυρα και για ανώτερες σπουδές στην Καρχηδόνα. Ως νεαρός φοιτητής έζησε ζωή έκλυτη, από την οποία απόκτησε και κάποιο εξώγαμο τέκνο. Στην Αφρική, έγινε οπαδός του Μανιχαϊσμού, αλλά όταν αργότερα έφθασε στο Μιλάνο οι θερμές ολονύκτιες προσευχές της μητέρας του, η επισταμένη μελέτη των αγίων Γραφών από τον ίδιο και τα φλογερά κηρύγματα του Επισκόπου Μεδιολάνων Αμβροσίου, έφεραν τον Αυγουστίνο στο χριστιανισμό, ζήτησε να κατηχηθεί και βαπτίστηκε χριστιανός μαζί με τον 15χρονο γιο του Αδεοδάτη. Αργότερα επέστρεψε στην Αφρική όπου δίδαξε και με θέρμη διέδωσε

Ἱερώνυμον τὸν μέγαν τεθνηκότα. Μέγας μένει στέφανος οὐκ ἀπεικότως. Δεκάτη πέμπτη Ἱερωνύμοιο ἦτορ ἔνθεν ἦραν. Ο Όσιος Ιερώνυμος γεννήθηκε το 345 μ.Χ. στο χωριό Στριδώνι της Δαλματίας από γονείς ενάρετους χριστιανούς, οι οποίοι για να τον μορφώσουν καλύτερα, τον έστειλαν στη Ρώμη. Εκεί βαπτίστηκε, αλλά και εκεί έπεσε στη διαφθορά. Μετά τη Ρώμη επισκέφθηκε τη Γαλλία. Έπειτα επέστρεψε στην Ιταλία και από εκεί πέρασε στην Ανατολή και έφθασε το 373 μ.Χ. στην Αντιόχεια για να συνεχίσει τις σπουδές του. Αφού βέβαια γρήγορα συνήλθε από τις νεανικές του παρεκτροπές, αποσύρθηκε στην έρημο της Χαλκίδας (στη Συρία) και ζούσε ασκητική ζωή. Αηδιασμένος όμως από τους εκεί υποκριτές μοναχούς επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου γνωρίστηκε με τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό και τον Γρηγόριο Νύσσης και από εκεί επέστρεψε στη Ρώμη, πολύ εκτιμώμενος για την πολυμάθεια του. Αλλά οι σχέσεις του με μια πλούσια, αλλά ευσεβή χήρα, την Παούλα, και τις θυγατέρες της, σκανδάλισε τη Ρωμαϊκή κοινωνία και αναγκάσθηκε να

Ἀμώς, ὁ συκάμινα κνίζων αἰπόλος, Ἐδὲμ τρυγᾷ τὰ δένδρα κνίζων οὐκέτι. Πέμπτῃ ἐκ βιότοιο Ἀμὼς δεκάτῃ τε ἀπέπτη. Ο Προφήτης Αμώς καταγόταν από την πόλη Θεκουέ της Ιουδαίας, η οποία βρισκόταν νοτιοανατολικά της Βηθλεέμ, και άκμασε στην ιερή πόλη Βαιθήλ, κοντά στη Σαμάρεια, κατά τους χρόνους του βασιλέως του Ισραήλ Ιεροβοάμ Β’ (784 - 746 π.Χ.). Ήταν βοσκός και καλλιεργητής συκομορέων και από την εργασία αυτή κλήθηκε απ’ ευθείας υπό του Θεού στο προφητικό αξίωμα, όπως ο ίδιος αναφέρει στο ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης· «Οὐκ ἤμην προφήτης ἐγὼ οὐδὲ υἱὸς προφήτου, ἀλλ’ ἢ αἰπόλος ἤμην καὶ κνίζων συκάμινα· καὶ ἀνέλαβέ με Κύριος ἐκ τῶν προβάτων καὶ εἶπε Κύριος πρός με· βάδιζε προφήτευσον ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ». Αναδείχθηκε έτσι ένας από τους σπουδαιότερους ελάσσονες Προφήτες. Στηλίτευσε την ηθική και θρησκευτική κατάπτωση του Ισραήλ, καλούσε το λαό σε μετάνοια και προφήτευσε την επικείμενη κρίση και αιχμαλωσία του. Αν και στερούνταν μόρφωσης, διακρινόταν για την πρωτοτυπία, τη φυσικότητα,

Οι Άγιοι Κήρυκος και Ιουλίττα οι εξ Ικονίου είναι Μικρασιάτες χριστιανοί μάρτυρες και άγιοι του 3ου αι. που καταγόνταν από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Η μνήμη των αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης τιμάται στις 15 Ιουλίου. Η Αγία Ιουλίτα, έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Καταγόταν από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας. Επειδή όμως τότε κυριαρχούσε ο διωγμός κατά των χριστιανών, πήρε το γιο της τον Κήρυκο και πήγε στην Σελεύκεια και στην συνέχεια στην Ταρσό. Εικόνα των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης των εξ Ικονίου Μικράς Ασίας Στην Ταρσό συνελήφθη από τον ηγεμόνα Αλέξανδρο, ο οποίος την υπέβαλε σε φρικτά βασανιστήρια μπροστά στο παιδί της. Στην συνέχεια προσπάθησε να φέρει με το μέρος του τον μικρό. Το παιδάκι όμως δεν δεχόταν και μάλιστα αφού επικαλέστηκε το όνομα του Χριστού, έδωσε μία δυνατή κλωτσιά στην κοιλιά του ηγεμόνα. Αυτός εξοργίστηκε τόσο πού το πέταξε από τα σκαλιά σπάζοντας το κρανίο του μικρού Κήρυκου. Μ' αυτόν τον τρόπο έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου ο μικρός Κήρυκος

Άποψη από το πεδίο βολής Κάτω Αμπέλας το 2015