ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ

  Στις 15 Οκτωβρίου 1912, οι Βούλγαροι κατέστρεψαν την γέφυρα του Στρυμόνα Η εφημερίδα Εμπρός έγραψε : Οι προελάσεις των Σέρβων Οι Βούλγαροι, καταλαμβάνοντας τη βόρεια και ανατολική περιοχή των 40 Εκκλησιών, κατέλαβαν το Μπουνάρ Ισσάρ. Επίσης, κατέλαβαν και το Ενσκη-Μπαμπά, κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή. Η μεταφορά τους γινόταν με στρατιωτική αμαξοστοιχία, μέσω της οποίας μεταφέρονταν πολεμοφόδια. Στην Αδριανούπολη, αυτή αποτελούνταν από 10 βαγόνια. Με την κατάληψη του Ενσκη-Μπαμπά, όπως έχουμε ήδη γράψει, κόβεται πλέον η σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ Αδριανούπολης και Ιωαννίνων, ενώ η θαλάσσια επικοινωνία μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Μακεδονίας είναι αποκομμένη λόγω του ελληνικού στόλου. Επιπλέον, οι Βούλγαροι ανατίναξαν τη μεγαλύτερη σιδηροδρομική γέφυρα του Στρυμώνα, προς τα δυτικά του Δεμίρ-Ισσάρ. Έτσι, κόπηκε η μεταφορά από Σέρρες και η επικοινωνία. ΑΙ ΠΡΟΕΛΑΣΣΕΙΣ ΤΩΝΣΕΡΒΩΝ. Οι Βούλγαροι, χωροῦντες N. Α. τῶν 40 ᾿Εκκλησιών κατέ λαβον τὸ Μπουνὰρ Ἰσσάρ. μοίως κατέλαβον ἤδη καὶ τὸ 

Στις 15 Οκτωβρίου 1979, το «Λύκειο Σερρών» διοργάνωσε μια μουσική βραδιά στη Στέγη Πολιτισμού και Εκπαίδευσης (Σ.Π.Ε.) αφιερωμένη στον Αυστριακό συνθέτη Φραντς Σούμπερτ. Η εκδήλωση περιλάμβανε έργα του Σούμπερτ, τιμώντας τη συμβολή του στην κλασική μουσική, και αποτέλεσε μια σημαντική πολιτιστική στιγμή για την πόλη των Σερρών.

Ο Μητροπολίτης Σερρών Κωνσταντίνος. Αθήνα, 1956 (ΦΑ_9_81) Στις 15 Οκτωβρίου 1963, έγινε στις Σέρρες η κηδεία του Μητροπολίτη Κωνσταντίνου Μεγγρέλη. Υπήρξε αγωνιστής και ανακαινιστής ιεράρχης, με σημαντική προσφορά στον τόπο για 35 χρόνια. Η ισχυρή του προσωπικότητα τον έκανε να αποκτήσει φίλους αλλά και αντιπάλους, οι οποίοι τον επέκριναν για διάφορα περιστατικά κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ωστόσο, το έργο του ήταν μεγάλο και πολύπλευρο. Στις 7 Ιανουαρίου 1961, παραιτήθηκε οικειοθελώς από τον Μητροπολιτικό θρόνο λόγω γηρατειών και αποσύρθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου απεβίωσε τον Οκτώβριο του 1963.

Στις 15 Οκτωβρίου 1936, στον κινηματογράφο "Πάνθεον" Σερρών προβλήθηκε η ταινία "Η πρώτη φλόγα" με τη Σιμόνη Σιμόν και τον Ζαν Πιέρ Ωμόν.

 Στις 15 Οκτωβρίου 1933, στο κινηματοθέατρο "Κρόνιον" Σερρών προβλήθηκε η ταινία "Δεν θέλω να μάθω ποιος είσαι".

Φωτο αρχείου Β. Τζανακάρη Στις 15 Οκτωβρίου 1928 πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του κέντρου διασκέδασης «Διονύσια», το οποίο λειτούργησε και ως κινηματογραφική αίθουσα. Ιδιοκτήτες ήταν οι Βασίλης και Λεωνίδας Παπαντωνίου. Τα «Διονύσια» σημάδεψαν την κοσμική, καλλιτεχνική και κοινωνική ζωή της πόλης των Σερρών μέχρι σχεδόν τη δεκαετία του '60. Το 1928, κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου, η πόλη των Σερρών είδε την άφιξη ενός νέου κινηματογράφου. Αν και αρχικά παρουσιάστηκε ως χώρος οικογενειακής ψυχαγωγίας, γρήγορα επικεντρώθηκε στην προβολή ταινιών. Οι αδελφοί Παπαντωνίου, Βασίλης και Λεωνίδας, ήταν οι ιδιοκτήτες αυτού του κινηματογραφικού χώρου, ο οποίος θα είχε σημαντική επιρροή στην καλλιτεχνική και κοινωνική ζωή της περιοχής για περισσότερα από 70 χρόνια. Η νέα αίθουσα ανεγέρθηκε σε γωνιακό οικόπεδο στη λεωφόρο Μεραρχίας Σερρών και 8ης Μαΐου, κοντά στο ξενοδοχείο «Ελπίδα» των Αφών Κωνσταντινίδη. Τα εγκαίνια του κέντρου διασκέδασης έγιναν στις 15 Οκτωβρίου 1928, ενώ οι κινηματογραφι

Στις 15 Οκτωβρίου 1916: Βουλγάρικη περίπολος εισήλθε βίαια στην οικία του Σερραίου αργυραμοιβού Στέργιου Σαράφη και τον δολοφόνησε με «δεκαοκτώ λογχισμούς». Αφού τον σκότωσαν, πήραν ότι πολύτιμο βρήκαν, συμπεριλαμβανομένων τιμαλφών και 250 χρυσών λιρών.

Στις 15 Οκτωβρίου 1907, απαγχονίστηκαν στην αγορά των Σερρών οι Ζήλε Γιουβάν και Γ. Τριανταφύλλης από τη Βροντού, οι οποίοι ήταν μέλη ενός δολοφονικού κομιτάτου. Η σύλληψή τους προήλθε από καταγγελία του Βουλγάρου αρχηγού Κετίπωφ, ο οποίος αμνηστεύτηκε. Το περιστατικό καταγράφηκε από τον πρόξενο Σακτούρη σε έκθεσή του, ημερομηνίας 20/10/1907.

Στις 15 Οκτωβρίου 1822, ο διευθυντής της πόλης Στουτγάρδη Φον Φίσερ απευθύνει έγγραφη αναφορά στον βαρόνο φον Βελλνάγκεν, τον υπουργό κρατικό γραμματέα, για τα δύο παιδιά του Εμμανουήλ Παπά, τον Μιχαήλ και τον Γεώργιο. Στην αναφορά του, ο Φίσερ αναφέρει ότι οι δύο αδελφοί, ηλικίας 17 και 16 ετών αντίστοιχα, ταξίδεψαν από τις Σέρρες της Μακεδονίας με ένα διαβατήριο που εκδόθηκε στην Βιέννη. Στη διάρκεια της παραμονής τους στη Λειψία, για σπουδές, και στην πορεία τους προς το Παρίσι μέσω Δρέσδης, φαίνεται ότι οι αδελφοί είναι ανυποψίαστοι και μορφωμένοι, αλλά ενδεχομένως να τους λείπουν τα απαραίτητα οικονομικά μέσα για να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Η αναφορά καταδεικνύει την υποστήριξη που είχαν από τους Έλληνες της διασποράς, καθώς είναι συστημένοι στον ελληνικό σύλλογο της Στουτγάρδης «Υμετέρα Εξοχότητα. Σχετικά με τον Έλληνα φοιτητή Παπά από τις Σέρρες της Μακεδονίας έχω να αναφέρω ευπειθέστατα τα εξής: Ο Μιχάλης Παπάς και ο Γεώργιος Παπάς δύο αδέλφια που γεννήθηκαν στις Σέρρες της Μ

  Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου.

 Παρήκοός τε και αθλητής ων άμα, Tω μεν, διώκη. Tω δε, προσδέχη πάλιν. Αντιγράφουμε από τον Συναξαριστή του Αγίου Νικοδήμου: «Ένας Mοναχός ευρίσκετο εις μίαν σκήτιν, υποτασσόμενος Γέροντι εις διάστημα χρόνων μερικών. Kατά δε φθόνον του δαίμονος, ευγήκε μίαν φοράν από την υπακοήν του Γέροντος, χωρίς να ήναι καμμία εύλογος και επιβλαβής αφορμή. Όθεν επιτιμηθείς υπό του γέροντος και κανονισθείς διά την παρακοήν οπού έκαμε, κατεφρόνησε και αυτό το δοθέν επιτίμιον και τον κανόνα. Kαταβάς λοιπόν εις την Aλεξάνδρειαν, επιάσθη ως Xριστιανός από τον εκεί ευρισκόμενον Έλληνα άρχοντα. Kαι αφ’ ου εκδύθη το μοναχικόν σχήμα, ηναγκάζετο να θυσιάση εις τα είδωλα. Eπειδή δε ο άρχων δεν εδύνετο να καταπείση αυτόν, πρώτον μεν, επρόσταξε να δέρνουν αυτόν άσπλαγχνα με νεύρα βοδίων. Έπειτα δε, επρόσταξε να τον αποκεφαλίσουν. Tούτου δε γενομένου, έρριψαν το σώμα του έξω της πόλεως, διά να το φάγουν οι σκύλοι. Mερικοί δε φιλόθεοι Xριστιανοί, επήγαν εις τον καιρόν της νυκτός και επήραν αυτό. Kαι τειλίξαντες με

Ο Άγιος Διονύσιος, ήταν μοναχός στη μονή των Σπηλαίων του Νιζνέγκοροντ και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Σουζδαλίας μέχρι τον θάνατο του στις 15 Οκτωβρίου του 1385 μ.Χ.

 Mη παραβλέψης ουδέ Bάρσου την κλίνην, Bρύει γαρ αύτη των ιάσεων χάριν. Ο Όσιος Βάρσος έζησε μετά τα μέσα του 4ου αι μ.Χ., όταν η αρειανική αίρεση τάραζε την Εκκλησία. Είχε ήδη διακριθεί ως επίσκοπος Εδέσης. Περνώντας από τη Φοινίκη, την Αίγυπτο και την Θηβαΐδα πλούτισε τις γνώσεις του αλλά και εξαπλώθηκε η φήμη του. Δεν ήταν δυνατόν να μείνει αμέτοχος στη διαμάχη μεταξύ της Ορθοδοξίας και της αιρέσεως των Αρειανών. Υπερασπιζόταν την Εκκλησία με τη διδασκαλία του. Ο αυτοκράτορας Ουάλης, υπερασπιστής των αιρετικών, τον εξόρισε στο νησί Άρανδον. Όμως οι πιστοί έσπευδαν εκεί για να τον ακούσουν. Γι' αυτό τον μετέφεραν στην Οξύρρυγχο (ή Ολορόγγο) της Αιγύπτου. Αλλά και εκεί νέα συρροή ορθοδόξων κύκλωνε τον γενναίο επίσκοπο. Τέλος τον έκλεισε σ' ένα φρούριο κοντά στο Αλγέρι. Και εκεί άφησε την τελευταία του πνοή, αφού αφιέρωσε τη ζωή του ολόκληρη υπηρετώντας τον θεό, την Εκκλησία και τον πλησίον. Η δε σωζόμενη κλίνη του Αγίου στην Άρανδο, τιμάται από τους εντοπίους για τα εκτελούμεν

 Ἰσάγγελον Σαβῖνος εὖ βιοὺς βίον, Θανὼν συνήφθη τῷ χορῷ τῶν Ἀγγέλων. Ο Όσιος Σαβίνος διεκατέχετο από πολλές αρετές και γι' αυτό τον λόγο του είχε ζητηθεί επίμονα να δεχθεί τον επισκοπικό θρόνο. Ο Σαβίνος επιζητώντας τον μοναχικό βίο αρνιόταν το αξίωμα αυτό. Σε μία στιγμή μεγάλη ψυχολογικής βίας τον παρέσυραν και δέχθηκε το αξίωμα. Ως επίσκοπος μεγαλούργησε στο έργο της φιλανθρωπίας αλλά δεν άντεξε τη φθορά και τις πιέσεις από λαϊκούς και μη που είχε η διοίκηση. Γι' αυτό το λόγο παραιτήθηκε από το επισκοπικό αξίωμα και γύρισε στην ερημική ζωή τού κελιού του. Εκεί έκανε πολλούς ασκητικούς αγώνες και έφτασε σε μεγάλα ύψη αρετής. Ο Θεός τον αξίωσε να θαυματουργεί και θεράπευσε πολλούς συνανθρώπους του από διάφορες σωματικές και ψυχικές αρρώστιες. Αφού και με τη σοφή διδασκαλία του ωφέλησε πολλούς, απεβίωσε ειρηνικά. Σημείωση: Ο Παρισινός Κώδικας 1578 τον αναφέρει σαν επίσκοπο Κύπρου.

Ο Άγιος Ευθύμιος γεννήθηκε στις μέρες του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Λέοντα Ε’ του Αρμενίου (813 - 820 μ.Χ.), σε κάποια κωμόπολη της Γαλατίας, την Οψώ, που ήταν κοντά στην Άγκυρα (σημερινή πρωτεύουσα της Τουρκίας). Οι γονείς του ήταν πλούσιοι και ευσεβείς, και ονομάζονταν Επιφάνιος και Άννα. Είχαν και δύο κόρες, την Μαρία, που ήταν πρεσβυτέρα και την Επιφάνια. Όταν ο Άγιος ήλθε σε κατάλληλη ηλικία, παντρεύτηκε και απόκτησε μία κόρη την Αναστασώ (τη γυναίκα του την έλεγαν Ευφροσύνη). Επειδή όμως επιθυμούσε την μοναχική πολιτεία, αφού τακτοποίησε τις οικογενειακές του υποθέσεις, πήγε σε μοναστήρι, κοντά στον Όσιο Ιωαννίκιο, στον Όλυμπο της Βιθυνίας. Εκεί, μετά από δοκιμασία, γίνεται μοναχός, το 842 μ.Χ., με το όνομα Ευθύμιος, από Νικήτας που ονομαζόταν πρώτα. Μετά από αρκετά χρόνια ασκήσεως στο κοινόβιο αυτό, ο Ευθύμιος αναχώρησε για το Άγιον Όρος. Από εκεί επέστρεψε στον Όλυμπο και μετά από πολλές περιπέτειες και ταξίδια, ίδρυσε κοντά στη Θεσσαλονίκη τη Μονή Περιστερών το 871 μ.Χ., όπου

Ἄρτου στερήσει Λουκιανὸς ἀντέχει, Τοῦ ζῶντος ἄρτου μὴ στερηθῆναι θέλων. Λιμῷ Λουκιανὸς δεκάτῃ θάνεν ἠδέ τε Πέμπτῃ. Ο Άγιος Λουκιανός καταγόταν από τα Σαμόσατα της Συρίας και ήταν γόνος ευσεβούς οικογενείας. Έλαβε την απαραίτητη μόρφωση και μετά το θάνατο των γονέων του, σε ηλικία 12 ετών, μοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς. Εντρύφησε στην μελέτη της Αγίας Γραφής και όντας γνώστης της εβραϊκής, διόρθωσε και συμπλήρωσε τις μεταφράσεις των Ο΄, του Ακύλα, του Συμμάχου και του Διοκλητιανού επί τη βάσει του πρωτοτύπου, δωρίζοντας την μετάφρασή του στην εκκλησία της Νικομηδείας. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Αντιόχεια και διακρίθηκε για την ζέση του κηρύγματός του, με το οποίο παρακινούσε τους πιστούς στο μαρτύριο. Όταν πληροφορήθηκε ότι ο Διοκλητιανός καταδίωκε στη Νικομήδεια τους Χριστιανούς εγκατέλειψε την Αντιόχεια και πήγε εκεί για να τους συμπαρασταθεί. Συνελήφθη όμως από τον Διοκλητιανό, φυλακίσθηκε και ετελεύτησε από πείνα. Λειτουργικά κείμενα Ἀπολυτίκιον  Ἦχος γ’. Θείας πίστεως